Po trochu i po łebkach, czyli pod namiot do Grecji - 2011.

Przygody, to za dużo powiedziane, ale kilka zdjęć z końca przylądka Sithonii. Tutaj już czułem się jak... no może nie w domu, ale tam gdzie mnie nie było i nie będzie w tym roku.













... i w końcu Święta Góra na Athos. Spodziewałem się, że mnie widok pozytywnie zaskoczy, ale nie myślałem, że aż tak. Delikatnie zamglony, niedostępny, tajemniczy.... i to niedostępne teokratyczne Państwo mnichów... przyznam, że robi wrażenie. 2000 metrów nad poziomem morza... dosłownie nad poziomem morza.






Nasz dzisiejszy cel. Miasteczko Kalamitsi z podobno najładniejszymi plażami na Chalkidiki.




Pakujemy się do samochodów.


Zjazd do Kalamitsi.

Kilka serpentyn i wjeżdżamy do miejscowości.
W oczy od razu rzucają się dwa szyldy kampingów... szkoda, że nie chciało nam się podjechać jeszcze te kilkadziesiąt kilometrów i tutaj rozbić na te trzy dni.

Jednak zapewne po trzech dniach i takie widoki powszednieją:















Jak na tak piękną plażę (nawet piasek jest tutaj do zniesienia i zaakceptowania , bo jest gruby, czysty i sypki nawet kiedy mokry) jest tutaj wyjątkowo pusto.

Rozkładamy się więc z całym majdanem i plażujemy rozkoszując się widokami, klarowną choć zimniejszą niż w Gerlakini wodą i pełnym słońcem. Starszy syn cały czas mówi o przepłynięciu na widoczną na zdjęciu wysepkę... czemu nie!

c.d.n.

Nie ukrywam, że śledzę z uwagą również i ten fragment relacji

Sithonia na zdjęciach wygląda całkiem całkiem.... a jej koniec nawet bardziej niż całkiem

A tym zdjęciem.... :

Interseal napisał(a):

.....podsunąłeś mi pewien pomysł

Pozdrawiam

Przepiękne widoki!

I faktycznie miejscami tak jakoś chorwacko.

Ja też chcę na wysepkę! To co płyniemy?

Końcówka Sithonii, to inna bajka. Pewnie takie zatoczki i wysokie klify zaczynają się już wcześniej, ale są trudno dostępne i przy takim jednodniowym okrążeniu przylądka nie do odkrycia.

kulka53 napisał(a):.....podsunąłeś mi pewien pomysł

hmmm... Paweł.... coś knujesz....

Joanka23 napisał(a):Przepiękne widoki!

Nooo...
Mnie ciężko zadowolić pod tym względem, ale tam japa mi się uśmiechnęła

Joanka23 napisał(a):I faktycznie miejscami tak jakoś chorwacko.

tylko kolor skałek inny i ten piasek.. ale wystarczy kawałek kamienia i już jeżowiec się czai , albo ostryga, albo omułek

Joanka23 napisał(a):Ja też chcę na wysepkę! To co płyniemy?

Płyniemy, ale bez aparatu... i jeszcze nie teraz.

Pozdrawiam.

Trochę pływamy, trochę podziwiamy, czas płynie...





...a gdy czas płynie i rodzice odpoczywają, to dzieci się nudzą... nurkowanie zakończone, rybki pooglądane, co teraz?



Słyszę tylko... wyspa... wyspa... wyspa...
Niech będzie ta wysepka...

Ja w zasadzie mógłbym do niej przejść, gdyż woda sięga mi do nosa. Jednak tuż przy brzegu dno zmienia się z piasku w skały, gdzie zaczynają urzędować jeżowce. Jako, że ani ja, ani syn nie używamy ani tutaj, ani w Chorwacji butów do wody, trzeba zrobić trochę wygibasów by wydostać się na skałki.

Na szczyt wysepki prowadzi wąska ścieżka przez kłujące "chrosty". Pomimo wszystko syn zaciska zęby i tylko delikatnie pojękując pnie się w górę, podczas gdy kolce rysują jego plecy. Szczyt musi zostać "zdobyty"

Na szczycie jest mała kapliczka i flaga Grecji i fajne widoki na Kalamitsi.
Musicie uwierzyć na słowo lub sprawdzić sami.



Czas wracać. Ścieżka w dół wąziutka, a już kolejni chętni czekają. Wyminąć się w tych ostrych krzkach nie sposób.



Aby nie spotkać się oko w kolec z jeżowcem, muszę rzucić chłopaka do wody jakiś metr od brzegu.



Wracamy bardzo zadowoleni.
Synkowi się nie dziwię. Pierwsza w jego życiu wyspa zaliczona wpław... ale, że ja miałem tyle radości...? Czasem tak jest, że małe cieszy...



c.d.n.

Interseal napisał(a):... Starszy syn cały czas mówi o przepłynięciu na widoczną na zdjęciu wysepkę... czemu nie!

No mam to samo z synem. Uwielbiamy pływać. Bardzo nieskromnie dodam,że umiemy dość dobrze i pokonanie np. 1000m wpław to dla nas "mały pikuś".
Dopłynięcie do wyspy ma swój urok. Ostatnio w Cro miałem różne plany ale zbyt silny prąd i pływające pojazdy je zniweczyły.
Pozdrawiam - Romek-Nocny Marek .

Cześć.

Hmmm... kilometr... gdzieś tak w połowie to nie wiedziałbym, czy zawracać, czy płynąć przed siebie.
W Adriatyku czy teraz w Egejskim to takich dobrych pływaków jam my jest więcej, na Mazurach natomiast miałem kiedyś ciepło (właśnie podczas powrotu z małej wysepki).

W tym roku mieliśmy kajak, ale nie chciało mi się go wyciągać... za mało skałek, za mało zatoczek, za mało ciekawych miejsc do oglądania z pokładu.

Pozdrawiam.

Witam

Kilka zdjęć jeszcze ze spaceru po okolicznych skałkach.





















c.d.n.

Teraz spacer w drugą stronę:









Zerkam także na nasz obóz z zielonym namiocikiem...


i na większy "obóz" Greków w stacjonarnych przyczepach.


Bardzo fajny klimat robią też te parasole z liści palm, czy trzcin... w Chorwacji nie są tak często spotykane jak tutaj.


c.d.n.

Czas żegnać się z Kalamitsi, a jutro także z Chalkidiki.

Widok Świętej Góry fascynuje.












Przylądek Athos u nasady. My skręcamy w lewo zamykając w ten sposób pętlę wokół Sithonii - zdecydowanie najbardziej malowniczego miejsca, jakie widzieliśmy tego lata.






Wczesnym wieczorkiem pakujemy się pozostawiając niezbędne do spania mimimum. Planujemy też kolejny przystanek. Ma być to miasteczko Stomio na granicy Riviery Olimpijskiej i Tesalii.

c.d.n.

Melduję, że się nie utopiłam, /wysepka zaliczona / i dalej staram się Wam kroku dotrzymać

Interseal napisał(a):Czas żegnać się z Kalamitsi, a jutro także z Chalkidiki.

Już?

Straszne tempo na tych wakacjach macie! Aż żal się żegnać tak tu ładnie!

No, ale jak czas to czas... - jak coś to się stronę cofnie i do widoczków wróci.

Ładnie, rzekłbym pięknie, ale wyraźnie inaczej jak w Dalmacji - no i pewnie cieplej ?

Góra robi wrażenie, u jej podstawy widzę .. chyba drogę - czyżby można z nią zrobić to co ze Svetim Jurem ?

A tak politycznie - gospodarczo zapytam Cię Mariusz jeszcze - widać w tej Grecji jakiś kryzys czy nie ?

Fajne kolory morza
Góra wygląda rewelacyjnie
...czyli teraz będzie Masyw Olimpu...

pozdr