W zeszłym roku był jeden Milos, w 2014 kolejnych 10 wysp.

mysza73 napisał(a):więc jestem gotowa, jakby co .

Ja też

Zanim ruszymy do jaskiń jeszcze coś.

W świadomości turystów na Milos jest rozpowszechnione przekonanie, że do Kleftiko można dostać się tylko wodą. A to nieprawda. Można tam dotrzeć dobrze oznakowanym szlakiem, którego ostatnie znaki widać tu.



A od tego miejsca brodząc (co prawda w dość głębokiej wodzie) można dojść do plaży, na której odpoczywaliśmy po dopłynięciu do Kleftiko.
Za kilka dni zrobimy sobie tym szlakiem wycieczkę.

W drodze do jaskini zaciekawił nas klif z "kornikowym" wzorkiem.







Ale oto jaskinia. Zajrzyjmy jej do wnętrza.
Pamiętacie Rodzinę Poszepszyńskich





Ta jest fajna, bo można wypłynąć innym otworem.







Niektóre jaskinie są wysoko sklepione, inne strop mają bardzo nisko. Przewodniki ostrzegają przed wpływaniem w czasie wysokiej fali.







Trzeba też uważać czy nie nadpływają duże jachty. One też potrafią narobić fali.

Aparat bardzo się starał, ale nie zawsze dawał radę.
A HDRy z kajaka raczej trudno robić.



W głębi, z fleszem szło mu troszkę lepiej.







Do National Geographic te zdjęcia się raczej nie nadają,
ale dla nas to fajna pamiątka.









W czasie pływania kajakiem po jaskiniach największe wrażenie robi jednak bulgocąca i gadająca woda.
Zadarskie orgule mogą się schować.

Posłuchajcie

Koniecznie

Odcinek nie jest za długi, ale pełen wrażeń.

cd (podobny) n

Speleologia kajakowa to sport niszowy.
Widzę, że zbyt wielu fanów nie ma.
A szkoda.

Nam w każdym razie ta konkurencja bardzo odpowiada.
A warunki do jej uprawiania na Milos są wspaniałe.





Za każdym cypelkiem czekają nowe wejścia.







Nam się nie spieszy, eksplorujemy prawie wszystkie.





Teraz towarzyszą nam tylko mewy.





Wszystkich jaskiń chyba nie damy rady zaliczyć.





Do tej wracać na pewno nie będziemy.



Tym bardziej, że przy burcie pojawił się kolejny otwór



a wnętrze jaskini ma dodatkowe doświetlenie.









Można też popływać pod skalnymi łukami.



I tak od jaskini, do jaskini.
Od łuku skalnego, do kolejnego dopłynęliśmy do kopalni obok Ksylokeratii.







Niespecjalnie było tutaj gdzie wylądować i dlatego mały odpoczynek postanowiliśmy zrobić przy boi.



Jakiś statek widać na horyzoncie, ale chyba do naszej boi nie zmierza.



Mamy ją na wyłączność
Zarzucamy cumę na haczyk.





Kilka łyków wody, chwila odpoczynku dla rąk i możemy płynąć dalej.
Będziemy płynąć w tamtym kierunku, ale speleologi chyba na razie damy spokój.







Ale pod skalnym łukiem oczywiście przepłynąć musimy.





Wpływamy do zatoczki Gerontas.



A w cd zakończymy wspomnienia z tego wspaniałego dnia.

longtom napisał(a):...towarzyszą nam tylko mewy.

Nie tylko.




Pozdrawiam

Jacek S napisał(a):

longtom napisał(a):...towarzyszą nam tylko mewy.

Nie tylko.

Dokładnie.
Każde zdjęcie warte komentarza, ale wtedy byłoby to nudne, więc oglądamy i oglądamy i.....

Jacek S napisał(a):

longtom napisał(a):...towarzyszą nam tylko mewy.

Nie tylko.

kaszubskiexpress napisał(a):Dokładnie.

No to się uspokoiłem.

Bo jednak w zgranej grupie fajniej się wiosłuje.
A z mewami wiele nie pogadasz.

pzdr

longtom napisał(a):Speleologia kajakowa to sport niszowy.
Widzę, że zbyt wielu fanów nie ma.
A szkoda.

Wypraszam sobie!
W każdej wolniejszej chwili nadrabiam zaległości

Jaskinie nazwijmy to wodne...super sprawa nigdy nie miałem okazji ich eksplorować

Roxi napisał(a):Wypraszam sobie!

Przepraszam
Już nie będę.

Jozzy22 napisał(a):Jaskinie nazwijmy to wodne...super sprawa nigdy nie miałem okazji ich eksplorować

Bałtyk odpada.
W Jadranie coś już znajdziesz.
A jak posmakuje , to prosto na Milos.

pzdr

W głębi, pod łukiem widać plażę Gerontas. Nawet dwa ludziki na niej się opalają.



Powolutku wpływamy sobie pod skalną bramę.



I korzystając z tego, że w zatoce jest druga, mała plażyczka pozostajemy na niej.
Tu jest dużo cienia, a my dzisiaj już sporą dawkę fotonów wchłonęliśmy.



Mimo, że naszą bazę urządziliśmy sobie w pewnym oddaleniu od sąsiadów, ci na nasz widok zmienili konwencję opalania, na pasiatą.



Cóż, jak kto woli mieć gorzej zamiast lepiej, jego sprawa.







Nasza plaża jest z ciemnego, pełnego błyszczącej miki piasku.
Przesypywany drobnymi falami piasek błyszczy i mieni się w słońcu.





Na plaży Gerontas uzupełnialiśmy oczywiście nasze zbiory.





Część okazów nie dała się jednak wyłuskać





bądź była zbyt duża.



Nagle cichcem, zza skał pokazali się nasi kajakowi przyjaciele.



My już byliśmy prawie na miejscu, oni mieli jeszcze kilka kilometrów przed sobą.





W końcu i my ruszyliśmy. Pilnowaną przez kormorana jaskinię już sobie podarowaliśmy.



Wiele odcinków miloskiego wybrzeża jest bardzo niegościnnych.





Pięknie wyerodowana z pokładów pyłu bomba wulkaniczna.





Bez silnego charakteru można nigdy nie dopłynąć do celu.
Nie wpłynęliśmy i do tej



Zatoczka Kategro już blisko.



Za tym głazem jest, nasz dzisiejszy, port macierzysty.



Jeszcze tylko kilka machnięć wioseł



i jesteśmy



na miejscu.



DALIŚMY RADĘ







Spod sekretnego krzaczka wyciągamy ukryte dwa banany i butlę z wodą.
Trzeba przecież uczcić nasz dzisiejszy wyczyn
No i nabrać sił przed drogą powrotną z kajakiem w rękach.



Najstromsze już za nami.



Teraz już prawie płasko.





Te ostatnie kilkaset metrów dało nam w kość, ale dotarliśmy do parkingu.
Auto grzecznie na nas czekało.
Wsiedliśmy do środka, włączyliśmy klimę, powolutku jechaliśmy, było pięknie.



I jeszcze, na deser, spotkaliśmy kozy



cd, o ile mi wiadomo na jutro szykuje niespodziankę.

longtom napisał(a):Speleologia kajakowa to sport niszowy.
Widzę, że zbyt wielu fanów nie ma.
A szkoda.

No wiesz, siatkówka to to nie jest ,
ale po ostatnich emocjach Twoje zdjęcia mnie uspokajają .

longtom napisał(a):

Ale paszcza...

mysza73 napisał(a):No wiesz, siatkówka to to nie jest ,

No nie, zapomnieliśmy piłki wziąć.
A mogłaby za bojkę robić

mysza73 napisał(a):...,ale po ostatnich emocjach Twoje zdjęcia mnie uspokajają .

To zapraszam na kolejny uspokajający odcinek.
Mam nadzieję, że nie zaśniesz.

Jacek S napisał(a):Ale paszcza...

Sądząc po śladach wewnątrz, to popielniczka.

pzdr

.
16. czerwca, niedziela

Sprawdźmy więc, czy cd wywiąże się ze swoich obietnic

Wygląda na to, że jest słowny.

Dziś w grafiku nie ma żadnego kajaka ,
za to
będą muzeumy,
będą kościoły (całkiem duże),
będzie starówka i zaułki,
będzie najbardziej kolorowa miejscowość na Milos,
cmentarz,
wiatraki,
mozaiki,
a kąpiel będzie dopiero wieczorem w campingowym basenie.

Cuda proszę Państwa, normalnie cuda

A do tego dzisiejsze zwiedzanie rozpoczniemy od wizyty w centrum konferencyjnym.



Za każdym razem jadąc z z naszego campingu do Adamas, na jego skraju przejeżdżaliśmy obok tego budynku.



W tym wybudowanym w 1925 roku budynku przetwarzano kaolin. Po upadku zakładu przez wiele lat niszczał i popadł w ruinę. Odbudowany na przełomie wieków służy obecnie jako całoroczne centrum konferencyjne, kino, odbywają się tu również różnorodne imprezy kulturalne.



Całość wygląda bardzo elegancko. Wokół budynku zgromadzono niewielki zbiór dawnego parku maszynowego.









Teren centrum pełen jest różnych ozdobnych roślin. Poza obowiązkowymi palmami i oleandrami, w czerwcu kwitną tam hibiskusy.









Wielokolorowe kwiaty



przyciągają owady.









Sprzed centrum rozciąga się piękny widok na zatokę Adamas,



po której pływają jednostki małe i duże.





Po polowaniu na motyle zrobiło się nam gorąco, więc z radością już w
cd
udamy się do klimatyzowanego muzeum geologicznego.