Małe i duże po Polsce podróże - Na Wschód-odsłona 2 :)

kulka53 napisał(a):

piekara114 napisał(a):

marze_na napisał(a):Mam nawet kandydatkę

piekara114 napisał(a):jak już pisałam, w Zamościu nigdy nie byłam

Ja mogę jechać choćby dziś... tylko ta praca ...bo urlop się znajdzie...

U nas też z urlopem nie jest źle i z pracą nie najgorzej... ale ze względu na sposób organizacji wyjazdów musimy się ograniczać do tych cieplejszych pór roku .
Niemniej, Ty do Zamościa i w ogóle w te wschodnie okolice masz jednak nieco bliżej

No i nieustająco czekam na relację choćby z Grecji...

Wiesz jak to jest, im bliżej tym masz dalej.... A co do relacji... na pewno będzie, ale teraz jest taki wysyp relacji, że poczekam jeszcze chwilę, kilka się pokończy (które śledzę) i ruszam. Lubie pisać zimową porą, bo zdjęcie humor poprawiają

piekara114 napisał(a):Wiesz jak to jest, im bliżej tym masz dalej.... A co do relacji... na pewno będzie, ale teraz jest taki wysyp relacji, że poczekam jeszcze chwilę, kilka się pokończy (które śledzę) i ruszam. Lubie pisać zimową porą, bo zdjęcie humor poprawiają

Zgadza się... ja Dolnego Śląska prawie nie znam , bo po zakończeniu edukacji (kiedy to było....) i wszelakich szkolnych wycieczek to już bardzo sporadycznie gdzieś się w te okolice zdarzyło wybrać. Ale też dlatego, że nie lubię tego swojego regionu szczególnie, dużo bardziej podoba mi się Pomorze (to od zawsze chyba) i południowy wschód.
Czyli czekamy na zimę

23 lipca, sobota c.d.

Ulica Solna



Rynek Solny











Na Rynku ruch pieszy niemal zamarł , wszyscy zastygli na swoich miejscach zasłuchani w mszę...Czuliśmy się trochę nieswojo pod takim „ostrzałem” spojrzeń



Trochę przesadzam, tak zupełnie bez życia nie było... ale jednak to zupełnie nie to co wcześniej.

Ale skoro już tu przyjechaliśmy, musieliśmy trochę tu „pobyć”







Nie odmówiliśmy sobie wejścia na słynne, efektowne schody niemniej słynnego ratusza...

Najbardziej zadziwiające z tego wszystkiego i szczerze mówiąc jednak niesmaczne było to, że podczas trwającej mszy jacyś goście w najlepsze rżnęli w siatkę .





Nie żebyśmy byli jakoś przesadnie ortodoksyjni w tym względzie, ale takie zachowanie uznaliśmy za grubą przesadę



A msza była uroczysta, ekumeniczna i na dodatek odprawiana w kilku językach – ukraiński i litewski bez trudu rozpoznaliśmy, ale ten trzeci obcy, nie przypominał niczego co kiedykolwiek słyszałem





Ratusz jest oczywiście piękny i efektowny, ale nieco nie podobał się nam ten kolor fasady, wg mnie sprawia takie trochę smutne wrażenie.

I znów na dole.

No dobrze... czas powoli kończyć wizytę w Zamościu, udaliśmy się w okolicę zaparkowanego samochodu by raz jeszcze spojrzeć na katedrę.



Oświetlona popołudniowym słońcem od tej strony prezentuje się wybornie





Ale nie wsiedliśmy jeszcze do auta, zajrzeliśmy kawałek dalej a tam – tak pięknie odnowiony Arsenał , efekt prac zakończonych dopiero przed dwoma laty. W budynku tym, oraz dawnej prochowni i bastionie III mieści się obecnie Muzeum Fortyfikacji i Broni.





Robi wrażenie ten widok



Ale kawałek dalej widać, że trochę jeszcze pozostało w Zamościu do zrobienia.

Muzeum tego typu nas jednak nie interesuje, choć było czynne i chętnych nie brakowało. Zrobiliśmy sobie jeszcze jedną spacerową rundkę po parkowych terenach po zachodniej stronie Starego Miasta.



Spoglądając przy okazji na budynek dawnej, słynnej Akademii Zamojskiej (w której obecnie mieści się LO), trzeciej w ogóle a pierwszej prywatnej uczelni wyższej w Rzeczypospolitej.





Również niedawno odrestaurowana Stara Brama Lubelska.



Tzw kojec – element obronny dla strzelców, dziś urozmaicenie w miejskim parku.



Parku bardzo ładnym, bardzo zadbanym i bardzo popularnym





Wracając zahaczyliśmy jeszcze o wnętrze kościoła św. Katarzyny.





Ostatnie spojrzenie na Ratusz od strony Rynku Solnego





Rynek z Ratuszem...wrócimy tu jeszcze kiedyś



Zdecydowanie można było spędzić w Zamościu więcej czasu, zobaczyć, zwiedzić więcej. Nie byliśmy na to przygotowani, dlatego wyszło tak jak wyszło... i tak najważniejsze że tu byliśmy i że odkryliśmy dla siebie kolejną perełkę – bo zdecydowanie tak można miasto określić – na polskiej mapie. Perełkę co ważne coraz lepiej zadbaną i piękniejącą z roku na rok .

c.d.n.

Kamieniczki bardzo ładnie się prezentują, a ten mecz to taki duchowy wymiar miał... Chwalmy Pana w każdym momencie...

piekara114 napisał(a):a ten mecz to taki duchowy wymiar miał... Chwalmy Pana w każdym momencie...

Byle bez przekleństw na ustach, jak się to wielu zaangażowanym sportowcom zdarza...

A Zamość doprawdy piękny .

piekara114 napisał(a):Kamieniczki bardzo ładnie się prezentują, a ten mecz to taki duchowy wymiar miał... Chwalmy Pana w każdym momencie...

Z tego co pamiętam to była jakaś wówczas organizowana impreza popularyzacji siatkówki plażowej w kilku miastach Polski.
Akurat nieszczęśliwie dla nas w Zamościu odbywała się w tę sobotę bo trybuny zasłaniały słynne ratuszowe schody .
Poza tym mecz nam nie przeszkadzał , choć gdyby to ja tam miał grać, wolałbym wstrzymać się tę godzinkę

Nefer napisał(a):Byle bez przekleństw na ustach, jak się to wielu zaangażowanym sportowcom zdarza...

Także właśnie pykającym na piachu amatorom

Nefer napisał(a):A Zamość doprawdy piękny .

Byliśmy pod wielkim wrażeniem. Świeżo po podróży Małgosia uznała miasto za największy hit tego wyjazdu. Co prawda po czasie palmę pierwszeństwa przyznała jednak Lublinowi... ale i tak Zamość jest wielką atrakcją wschodniej Polski.

Pozdrawiam

kulka53 napisał(a):

Nefer napisał(a):Byle bez przekleństw na ustach, jak się to wielu zaangażowanym sportowcom zdarza...

Także właśnie pykającym na piachu amatorom

Dokładnie. Amatorzy są czasem jeszcze "gorsi" niż zawodowcy .

kulka53 napisał(a):Byliśmy pod wielkim wrażeniem. Świeżo po podróży Małgosia uznała miasto za największy hit tego wyjazdu. Co prawda po czasie palmę pierwszeństwa przyznała jednak Lublinowi... ale i tak Zamość jest wielką atrakcją wschodniej Polski

Zdecydowanie i Lublin, i Zamość warto odwiedzić. To obowiązkowe punkty w czasie wycieczki na Lubelszczyznę i Roztocze .

Ciekawe, jaki był kolejny przystanek na Waszej trasie

Pozdrawiam

23 lipca, sobota c.d.

Wyjeżdżając z Zamościa kierujemy się na południowy zachód, jedzie się tamtędy przez gęsto zabudowane tereny, duże wsie. To właśnie trochę nas zaskoczyło, nie wiem dlaczego wyobrażałem sobie, że tu na terenach wschodniej Polski jest pusto, że są głównie pola, lasy, łąki… to nieprawda, to są gęsto zaludnione obszary. Z jednej strony jest jeszcze dość wcześnie, ale z drugiej, to już późne popołudnie, dni latem są jednak długie, także mamy nadzieję na jeszcze to i owo . A pierwszym TYM będzie zupełnie nie rozważany do zwiedzania Szczebrzeszyn… Małgosia jednak uznała, że skoro i tak będziemy przejeżdżać to się na chwilę zatrzymajmy. Zrobiliśmy to .

Miasto ma bogatą historię, gród nad Wieprzem został założony przez samego Kazimierza Wielkiego w XIV wieku, posiadał wówczas 2 drewniane kościoły i murowany zamek. Nie bardzo to szczerze mówiąc widać…Szczebrzeszyn dziś jest nieduży i słynie głównie ze swej trudnej do wymówienia przez obcokrajowców nazwy .

Zatrzymaliśmy się na Rynku przy samym Ratuszu, wybudowanym w połowie XIX wieku.



Nieopodal stoi pomnik symbolu miasta – brzmiącego w trzcinie chrząszcza









Sam Rynek, no nie odbiega od innych w tym regionie.

Dużo bardziej przyciąga wzrok nawet nie sam barokowy kościół św Mikołaja stojący po północnej stronie Rynku, co prowadząca do niego brama , bardzo nam się podoba.



Kościół zbudowano na początku XVII wieku, niedługo później został doszczętnie spalony przez Tatarów. Zajrzeliśmy do środka, niczym się nie wyróżnia szczególnym, a porozglądać się nie mogliśmy bo właśnie rozpoczęła się wieczorna msza.

















Szczebrzeszyn ma jeszcze drugi kościół, św. Katarzyny, zbudowany wraz z klasztorem nieco później niż św. Mikołaja ze środków rodziny Zamojskich. Klasztor od połowy XVIII wieku służył jako szpital i taką funkcję pełni też obecnie.

Nieopodal stoi renesansowa synagoga, zbudowana w XVII wieku w miejscu wcześniejszej, jako że społeczność żydowska zamieszkiwała miasto już od początku XVI wieku. Spalona przez Tatarów oraz w czasie II wojny, po wysiedleniu ludności żydowskiej i odbudowie służy dziś jako ośrodek kultury.







No cóż, znajdujemy się na terenach współistnienia różnych kultur… tuż obok synagogi wznosi się cerkiew .



Cerkiew swym kształtem nie przypomina typowych budowli cerkiewnych, została bowiem wybudowana w XVI wieku jako kościół katolicki, na ruinach wcześniejszego. Jednak niedługo później budowlę przekazano wyznawcom prawosławia i jako cerkiew służyła w zasadzie cały czas poza okresem po II wojnie światowej kiedy należąc do Skarbu Państwa stopniowo ulegała dewastacji. Dopiero po ponownym przejęciu przez kościół prawosławny budowlę w latach 2008-2010 wyremontowano. Obecnie jest to najstarsza budowla cerkiewna w Polsce .



Zachęceni turystycznymi drogowskazami wybraliśmy się na niezbyt długi spacer jeszcze dalej, na żydowski cmentarz. Został on założony w tym miejscu w XVI wieku i służył miejscowej ludności żydowskiej do II wojny, kiedy to został zniszczony, także po wojnie nagrobki służyły jako materiał budowlany. Do dziś zachowało się około 400 macew z czego najstarsza pochodzi z 1545 roku. Zastaliśmy cmentarz z nowym ogrodzeniem i umieszczoną na nim tablicą:



jednak wewnątrz teren był zupełnie zarośnięty gęstymi chaszczami, także dopiero po dłuższej chwili zaczęliśmy tu i ówdzie zauważać kamienne płyty.















W drodze powrotnej zachęceni przez drogowskazy spróbowaliśmy jeszcze odnaleźć ruiny dawnego szczebrzeszyńskiego zamku, zbudowanego w XIV wieku dla ochrony przeprawy przez Wieprz. Ale nie trafiliśmy, czego nie żałujemy, jako że nikłe pozostałości wieży i tak stoją na terenie prywatnym.

Za to trafiliśmy na takie zabudowania .



Jako że dziś jeszcze co nieco chcieliśmy zobaczyć, wróciliśmy do auta… ale zanim opuściliśmy miasto podjechaliśmy kawałek boczną uliczką gdzie u podnóża góry na której stał zamek, przy zarośniętym bujną trawą źródełku i zabytkowym młynie stoi drugi, starszy, drewniany pomnik szczebrzeszyńskiego chrząszcza





c.d.n.