Hvar 2011.

Czy ta latarnia na Hvarze to to ?

Pozdrawiam
Kawa

Chodzi mi po głowie ten piękny, lawendowy Hvar...

kawa napisał(a):Czy ta latarnia na Hvarze to to ?

Pozdrawiam
Kawa

Tak to ta sama latarnia. Poza tym piękne zdjęcie kawa. Patrząc na chmury wnioskuję, że zrobione w tym roku?

Zdjęcie było robione 6.10.2010 r. podczas rejsu jachtem.
Tę i wiele innych fotek możesz obejrzeć na mojej relacji : http://cro.pl/forum/viewtopic.php?t=30228&highlight=
Pozdrawiam

trochę późno ale dołączam się... mam nadzieję, że to nie koniec!!!

poljako_poljako napisał(a):

kawa napisał(a):Czy ta latarnia na Hvarze to to ?

Pozdrawiam
Kawa

Tak to ta sama latarnia. Poza tym piękne zdjęcie kawa. Patrząc na chmury wnioskuję, że zrobione w tym roku?

Cyba najczęściej fotografowana latarnia.

Pozdrawiam wszystkich. Ta latarnia przed Sućurajem, to rzeczywiście najczęściej fotografowana latarnia na Hvarze. Jest też kilka innych rzeczy "najczęściej tam fotografowanych" jak np. agawa albo palma (o których jeszcze napiszę
Zwiedzając Humac wyszliśmy do punktu widokowego, z którego rozpościera się wspaniała panorama (nie warto tracić kun na wrzucanie ich do lunety, która jest tam zainstalowana).



Potem schodzimy znowu do wioski, żeby przekąsić coś w konobie. Jak to w takich konobach, które położone są na odludziu, ceny dość wysokie



Ale widok na winnicę i Brać w tle wart jest każdych pieniędzy.



Potem niestety trzeba wracać. Decydujemy, że nie będziemy wracać asfaltową szosą Sućuraj-Jasło (tfu Jelsa), tylko wrócimy szutrem przez góry. To jest całkiem niezły skrót do zatunelowego Hvaru z Humaca. Trochę baliśmy się tej drogi, ale okazało się, że niepotrzebnie.
Zaraz za Humacem jest wejście do Grapcevej Spili, ale nie zdecydowaliśmy się na odwiedziny.



Wkrótce wyjechaliśmy na grzbiet pasma górskiego, z którego widok był na obydwie strony Hvaru (tutaj na Korculę w tle)



Szybko dotarliśmy do Sv. Juraj



No i spotkała nas niespodzianka. Drogę zablokowały koniki z pobliskiej stadniny (gdzieś juz na forum widziałem ich zdjęcia, ale nie mogłem ich teraz odnaleźć).



Najbardziej uparty był? Osiołek oczywiście!



Kapitańcio musiał wyjść z auta, żeby odsunąć koniki z drogi, bo za Chiny nie chciały tego zrobić same.



Osiołek najbardziej był uparty.





Konik wsadził łeb przez okno w poszukiwaniu "suchego chleba".



Ale najbardziej uparty był osiołek, który przyczepił się do nas i nie chciał odejść.



Papapa osiołku.



Nie jestem skory do przesady, ale widoki są rzeczywiście wspa-nia-łe.
Poniżej widok w stronę Brać. W dole widoczna wieża kościoła w Jaśle (tfu w JELSIE).



Jak się człowiek odwróci w drugą stronę to na pierwszym planie widzi Szczedro, a w tle Korczula. Za mgiełką majaczy Proizd, na którym byliśmy 2 lata temu. Eh jaki ten świat mały.



W dole jakaś wieś zatunelowa. Z mapy mi wychodzi, że chyba Gromin Dolac.



Wreszcie droga zaczyna się stopniowo obniżać w kierunku Zavali. Na zdjęciu poniżej jakiś wariat, który nas wyprzedził po drodze dostawczakiem zasuwa.



Jeszcze tylko wizyta w winnicy u Pani Babci, żeby uzupełnić zapasy. Podejrzewam, że każdy, kto był w Ivan Dolcu zna tę winniczkę przy samej tablicy miejscowości.
Kapitańcio w skupieniu próbuje specjałów Pani Babci. Ja niestety wtedy prowadziłem



Może być? Oczywiście, że może.



Podsumowując. Super wycieczka do Humaca i powrót górami. Polecam.

Plażujemy głównie w Ivan Dolcu, ale od czasu do czasu staramy się odwiedzić jakieś inne miejsca. Kolejnego dnia wyjeżdzamy do plaży Stiniva. Żeby tam dojechać, musimy załapać się na "starą" drogę do Hvaru. Nowa droga widoczna jest z góry.



Stajemy urzeczeni widokiem Stari Gradu.



Nie tylko my zwiedzamy starą drogę do Hvaru. Można tam też spotkać całe wycieczki, które podróżują dziwnymi wynalazkami.



Zwiedzamy kapliczkę i gruntownie studiujemy wszystkie napisy.



W końcu ruszamy na Brusje i docieramy do zjazdu na Plaże Stiniva.
Droga szutrowa ale przejezdna jak najbardziej.





Sama Stiniva to bardzo przyjemna plażyczka, która nie była okupowana przez jakieś tłumy. Mozna tam było przyjemnie spędzić czas. Problemem może być znalezienie pustego miejsca na malutkim parkingu przy kapliczce.



Po skończonym plażowaniu jedziemy pospacerować po mieście Hvar. W pierwszej kolejności wbijamy pod ten adres.

Na biskupa Dubovica 80 w Hvarze znajduje się twierdza, którą zwiedzamy. Bardzo ciekawy zabytek, z którego rozciągają się widoki na miasto Hvar. Oczywiście z twierdzy widać również "najczęściejfotografowanąagawę" w Hvarze (albo nawet w całej Chorwacji).



Tę agawę uwieczniam oczywiście dla potomności.







Potem schodzimy do miasteczka. I tu moja subiektywna uwaga. W mieście Hvarze mi się NIE podobało. Zanim na mnie nakrzyczycie, przeczytajcie dlaczego.
Tłumy ludzi. Byliśmy w Hvarze kilka razy i za każdym razy przewalały się tam tłumy ludzi. Ale pierwsze co uderza, to "tradycyjna" muzyka chorwacka, która wykonywana jest na "równie tradycyjnych" bębnach. (bum bum bum bum bum, łubu dubu, bum bum bum bum, łubu dubu).



Idziemy dalej, a przy nabrzeżu stoi statek, który już spotkaliśmy w Jaśle (tfu, w Jelsie!). Ten statek wozi turystów, ale specyficznych. To są ci turyści, którzy przylatują samolotami ze swoimi walizkami na kółeczkach, i którzy w pakiecie mają wszystkie największe atrakcje. To zupełnie inny typ turystyki, niż ten, który preferuję. Walizki na kółkach ciągnięte po bruku wydają ten charakterystyczny klekot tur, tur, tur tur tur. "Tradycyjny" bęben robi bum, bum bum, bum. Ludzie mnie potrącają przewalając się w te i wewte. JEZUUUU. Gdzie ja jestem? Czy to jeszcze Chorwacja?



Do tego jeszcze ci dziwni ludzie w kapeluszach, którzy ubrali się jak na niedzielną mszę. (Potem okazuje się, że to wesele włoskie).



W sumie, to starsza Pani w tradycyjnym chorwackim stroju wygląda przy tym wszystkim, jakby była z Marsa a nie z Hvaru. (Potem zacząłem się zastanawiać, kiedy widziałem Panią w tradycyjnym stroju i doszedłem do wniosku, że chyba nigdy. Podejrzewam, że strój był kolejną atrakcją turystyczną).



Chorwacja strasznie się komercjalizuje. Obawiam się, że po wstąpieniu do Unii Europejskiej, bogaci Włosi zaczną tam kupować mieszkania, tak jak Anglicy i Holendrzy robią to w Hiszpanii. Ja rozumiem, że Chorwaci muszą z czegoś żyć, i że turysta "samolotowy" pozostawi więcej kasy niż turysta "samochodowy" (choć nie do końca jestem tego pewien). Dla mnie jednak Chorwacja zaczyna się zmieniać w kolejny, typowy kraj "turystyczny", jak Grecja, Hiszpania, czy Włochy. Mnie się to nie za bardzo podoba, ale cóż.
Wkurzony z powodu tłumów zaczyna fotografować dachy Hvaru.









Quo Vadis Chorwacjo?

Witam wszystkich
Późno bo późno ale dołączam do oglądających.
Bo Hvar jest w planie do zwiedzania na 2012

Powiem wam że jak widze na zdjęciach wyspe Hvar i hotel Arkada w Stari Gradzie w którym byliśmy z rodzinką dwa razy to chce sie jechać jeszcze raz, co do miasta Hvar to masz racje , stada ludzi i niewiele poza tym.

Czytam i oglądam.

Aroo, Misiek. Cieszę się, że Wam się podoba. mireks - Prezes (mondeo) ma na początku WPI, więc z Twoich stron. Maslinka - jedziemy dalej.
"Nadejszła wiekopomna chwila". Trzeba nam ruszyć drogą z Sv. Nedjeli do Dubovicy. Jest to droga oddana do użytku w 2009 r. (tak przynajmniej Pani Kasia donosi
Musiałem sfotografować własną mapę Hvaru, żeby pokazać tę dróżkę, bo na google maps jakoś niedokładnie wchodziło.



Słynności droga z Sv. Nedjeli do Dubovicy, to ta biała ścieżka wzdłuż Jadranu. Jedziemy na dwa auta, bo w międzyczasie przyjechali do nas Dziadkowie, zachęceni opowieściami o Hvarze. Dlatego jadę ja (srebrnym strzałą) i Kapitańcio (Prezesem), żebyśmy się wszyscy zmieścili.
Zaczynam trochę przestraszony, bo naoglądałem się zdjęć Hepika z relacji z marca tego roku (pyrsk Hepik), który przedstawił drogę w czarnych barwach. Ale wraz z kolejnymi metrami, twarz się rozjaśnia i zaczynam się uspokajać.
Początek niezły. Na szybie widać, że bardzo mocno padało jak ruszyliśmy, ale później była już ładna pogoda.



Trochę poprawiłem



Srebrny strzała pierwszy, Prezes za mną.



Krótka modlitwa przy kapliczce w intencji przejechania "dróżki".



"Spotkasz chłopa gęba sina, oj nie wyszedł co on z kina".



Panorama.



To jedno z najwyższych "wzniesień".





Zatoka Lucziszcze.



Prezes wysforował się do przodu i ja muszę nadgonić.



To już widok w drugą stronę, czyli na Sv. Nedjelę.



Podziwiamy widoki z Dziadkiem.



Młodemu też się najwyraźniej widoki podobają.







No i wreszcie zjazd do Dubovicy (to ten zygzak schodzący w stronę morza).



Zaraz po chwili docieramy do głównej drogi Hvar-Stari Grad.



Przejazd z Sv. Nedjeli do Dubovicy to "must be" wizyty na Hvarze. Musicie! Tamtędy przejechać będąc na Wyspie. Lepiej jechać w kierunku na Dubovicę, bo wtedy jest bezpieczniej. Jest się "przy ścianie" w razie wymijania kogoś jadącego z naprzeciwka.

fajna, naprawdę fajna ta droga!