Hvar 2011.

Ja też poczytam

Jak już wspominałem Hvar "chodził" za nami już od dłuższego czasu. Najbliżej Hvaru byliśmy w 2009, kiedy będąc na Korczuli pojechaliśmy na wycieczkę na wyspę Proizd. Hvar był wtedy na wyciągnięcie ręki, widoczny z plaży, na której zalegliśmy.



Czy w 2009 mogłem przypuszczać, że kiedyś wyjadę na ten najwyższy szczyt, który wznosi się na Hvarze?



Czy w 2009 przeczuwałem, że zawieszenie wysiądzie mi w srebrnym strzale, gdy będę szalał po tych dzikich hvarskich drogach zygzakami rysującymi się na poniższym zdjęciu?



Nie. Wtedy tego nie przeczuwałem. Tak więc ruszyliśmy w 2011 na Hvar i w międzyczasie dotarli do jakiejś granicy.



Droga była fajna i szeroka, więc wkrótce przejechaliśmy nad "jakąś rzeką".



Wkrótce szeroka droga się skończyła i trzeba było z niej zjechać zjechać. Dla ciekawości wybrałem zjazd do Podgory. Bardzo ciekawy, stanowiący lekką rozgrzewkę przed Hvarem.





Na szczęście udało się dojechać do Jadrańskiej i wkrótce byliśmy w Drveniku.

Z delikatnym opóźnieniem melduję się na... Hvarze

Pozdrawiam i czekam na cd .

Bardzo dziękuję za zainteresowanie Pozdrawiam jednocześnie wszystkich.
W porcie w Drveniku ruch jak na Marszałkowskiej. Jedne promy przypływają, inne odpływają. Na szczęście na Hvar kursuje wahadło i nie musieliśmy długo czekać.


W końcu przypłynął i "nasz"





Szybko dopłynęliśmy do "jakiejś latarni"



No i wreszcie przywitał nas Hvar.

Komentarz moderacji:
Treść posta zablokowana ze względu na problemy z prawami autorskimi do zdjęć użytkownika altezza.

CZekamy na cd

To i ja przycupnę, bo już zadyszki dostałem, jak Was goniłem

Nareszcie dopłynęliśmy na Hvar , czekam na dalszą relację

(Przepraszam, że mi się trochę rozmiar zdjęć "rozjechał").
Po wylądowaniu na Hvarze ruszyliśmy do miejsca pobytu. Droga z Sucuraju w stronę "cywilizacji" rzeczywiście robi wrażenie, ale mnie, który przejechał drogą z Trstenika do Dingaca niewiele jest w stanie zaskoczyć





Wreszcie docieramy do naszego "apartmana". Wybraliśmy Hvar "zatunelowy" i wieś Ivan Dolac.
Pozwólcie, że trochę o apartmanie. Właścicielem jest Antun, który żyje nie tylko z wynajmu. Na poniższym zdjęciu widać cały dom Antuna. My zajęliśmy apartman na dole.



Plavac w wykonaniu Antuna jest OK. Pierwszą butelkę dostaliśmy w ramach podarunku, a następne już laliśmy w plastikową boczę, bo szkoda szkła. Za apartman na 6 osób zapłaciliśmy 70 e + 1e za każdą osobę na dzień. Apartman jest z cyklu starszych. Pokoje są malutkie. Łazienki dwie (w tym jedna z "małą wanną".



Powyżej widok z tarasu, który niestety trzeba było dzielić z innym apartmanem. To nie było wygodne. Cóż wieczory spędzaliśmy czasami na balkonie, żeby nie wchodzić w drogę sąsiadom (zwanym przez nas "Szwejkami")







Dół u Antuna jest idealny dla 10 osób i 3 aut. Wtedy ma się dwa odrębne apartmany, które łączy wspólny taras. Taką opcję polecałbym zainteresowanym. Jedna 4osobowa rodzina w niezależnym apartmanie i 6 osób w drugim.



Niestety często padało a taras nie ma dachu tylko winorośla. Zatem przeciekało.

Srebrny strzała pod oknami.



W następnym odcinku wyjaśnię jak po chorwacku jest "lejek do paliwa". Pozdrawiam.

Ajaj, chyba się załapałem z niewielką obsuwą. Uff...

Masz u mnie wielkiego plusa za zdjęcia przystani i promów, to jedne z moich ulubionych obiektów "fotogenicznych".

Opady deszczu + przeciekające zadaszenie tarasu? Sucks, przerabialiśmy to w 2008 na Rabie Pieprzona mata trzcinowa...Wierzę, że wy jednak aż takiego pecha do pogody nie mieliście

Marsallah. Niestety w tym roku sporo lało, na co już narzekałem w wątku o klimacie i pogodzie.
Jeśli chodzi o sam Hvar "zatunelowy", to czytając relacje niektórych forumowiczów, wyobrażałem go sobie jako dziki (coś jak zatunelowy Peljesac). Na miejscu w Ivan Dolac okazało się, że jest tam wszystko pod ręką. W Ivan Dolac pełno jest rodzin z małymi dziećmi, dla których zainstalowano trampoliny. Są dwie kafejki, duża konoba, piekarnia. LUKSUS. Powiem szczerze, że jakoś inaczej to sobie wyobrażałem. A z luksusów byliśmy zadowoleni.
Ale do rzeczy. Drugie auto (czyli Prezes, bo kupiony z drugiej ręki od jakiegoś Prezesa), dojechało dopiero późnym wieczorem na resztkach paliwa. Komputer na autostradzie pokazywał, że można jeszcze przejechać ho ho. Ale na krętych drogach Hvaru zmienił zdanie. A więc drugiego dnia zostawiliśmy Prezesa i pojechali do Jasła, tfu JELSY, po bańkę paliwa.







Sama Jelsa jest bardzo fajna. Niestety w Jelsie po raz pierwszy zobaczyłem grupę turystów z walizeczkami na kółkach, które ciągnięte przez właścicieli wydają charakterystyczny klekot. tur tur tur tur tur. Na walizeczkach naklejki portów lotniczych, z których właśnie przylecieli. tur tur tur tur tur tur NA POMOC!!!

Ale nic to. Idziemy dalej i zaglądamy w "bebechy" jakiejś łódce.



A może chorwackiego łyknąć trochę?



Obserwujemy zabawne zdarzenie. Załoga wypasionego jachtu (z którego akurat zszedł jakiś dystyngowany bogacz) zaczyna go myć. Stare Chorwaty siedzące w pobliskich kafejkach ryczą ze śmiechu.



W końcu jakiś młodszy Chorwat podchodzi do załogi i tłumaczy, że jednak w porcie myć to chyba "nie za bardzo". Poza tym na morzu i tak zaraz się zabrudzi.



Kręcimy się jeszcze trochę po tym Jaśle, tfu JELSIE!





Potem idziemy na stację benzynową, kupujemy baniaczek i napełniamy go olejem napędowym dla Prezesa. Niestety nigdzie nie ma lejka. Pani na stacji mówi jednak, że ma własny, który może nam pożyczyć, pod warunkiem, że go oddamy. Oczywiście, nie ma sprawy. Często będziemy w Jaśle, tfu JELSIE! Więc go oddamy nastepnym razem.
Po drodze do Ivan Dolca zatrzymujemy sie przed tunelem, żeby kupić jakie napoje.



Po przyjeździe do Antuna zaczynamy operację uzupełniania paliwa u Prezesa. okazuje się, że to wcale nie takie proste. Te nowoczesne auta mają piekielnie skomplikowany wlew paliwa.



Wyjaśnia się również tajemnica, jak po chorwacku jest "lejek do paliwa". Na tym lejku, który nam pożyczyła Pani ze stacji benzynowej w Jaśle, tfu w JEL-SIE! jest wyraźny napis. Okazuje się, że lejek w Chorwacji nazywa się tak samo jak u nas



Po uzupełnieniu paliwa u Prezesa, możemy spokojnie zacząć uzupełniać paliwo u siebie.

poljako_poljako napisał(a):....
Po drodze do Ivan Dolca zatrzymujemy sie przed tunelem, żeby kupić jakie napoje.


....

Noo i tu zaczyna być problem wszystko na sprzedaż... nic domowego Niestety z przykrością stwierdzam coraz bardziej, że Chorwaci ze swoimi wyrobami poszli na ilość... jakość została w cieniu... Przynajmniej tam gtdzie są tego typu reklamy...

Witaj Leszku. Zdjęcie "menu" jest ze sklepiku przed wjazdem do tunelu Pitve. Tam jest mały parking i po prostu jest się gdzie zatrzymać zanim przejedzie się tunelem. Wiadomo, że w takich miejscach mozna kupić raczej "wina proste". Ale one i tak smakują całkiem całkiem. Poniżej dwie etykiety, których zawartość butelczaną opróżniliśmy ze smakiem.





Ogólnie mam taką refleksję, że jeśli chodzi o wino, to na Hvarze JEST WYŻSZA KULTURA WINA niż na Korczuli. Byłem dwa razy na Korczuli i z winem było OK. Rewelacyjny GRK w Lumbardzie. Dobry Plavac w Czarze. Ale jednak w tym roku zgodziliśmy się, że KULTURA wina jest jednak bardziej rozwinięta na Hvarze niż na Korczuli. Ale może to wynika z większego popytu na Hvarze?
Wino było "plusem dodatnim" tegorocznych wakacji.
Leszku. Znaleźliśmy oczywiście lepsze miejsca do kupna wina

Co robimy w Ivan Dolac? Normalnie. Śpimy długo. Pijemy kawę. Potem jakieś morze. Wieczorem inne zajęcia. Zdarzył się też "ribarski wieczór". Ale to było sprytne. Najpierw miła Pani pobrała od nas kasę i dała w zamian karteczkę z zamówieniem. Potem trzeba było ustawić się w dłuuuugiej kolejce do realizacji zamówienia. Czekaliśmy ponad godzinę, ale nie mozna było już się wycofać, bo zapłacone. Na szczęście do bufetu nie było kolejki i pocieszaliśmy się crnym.



Chłpoca zwijali się jak w ukropie ale kolejka posuwała się bardzo wolno. Ludzie z pobliskiej konoby zdążyli już zjeść, wypić, zapalić. Patrzyli na kolejkowiczów z politowaniem i pobłażliwoscią. Ale my nie mogliśmy zrezygnować, bo zapłacone.



Po okresie "turystycznej degrengolady" postanowiliśmy wreszcie coś zwiedzić. Wypadło na Humac. Poniżej seria zdjęć.





Humac uznaliśmy za bardzo ładny. Robi wrażenie. Warto zwiedzić to miejsce.



Oferta domku do wynajęcia jest nadal aktualna.



Rzeczywiście pojawia się coraz więcej nowej dachówki.







Docieramy w końcu do miejsca, z którego rozciąga się widok na Brać.





Wreszcie odnajdujemy lawendę! Niestety w drugiej połowie lipca nieco "przekwitnięta".



Nic to. Laseczka nie wytrzymuje i idzie pląsać w lawendzie jak to sobie obiecała w domku.



Potem ruszamy w stronę kościółka i punktu widokowego.





Co to jest?