Alpejskie wędrówki i wspinaczki

darek1 napisał(a):Że na Ciebie Franz nie ma bata. Łazisz po tych górach aż w końcu się spier ..lisz na amen. Co ci wtedy pozostanie kroplówka i oglądanie widokówek. Daj sobie spokój.

Ale chrzanisz!
Dzięki temu, że nie dał sobie spokoju i ma piękną pasję o której potrafi ciekawie opowiedzieć wielu ludzi stąd może zwiedzić wirtualnie kawał świata.
Wątpię abyś wiedział co to sa Karnische Alpen i wiele innych miejsc, które są nieznane i nieopisane u nas, a dzięki Wojtkowi możemy je poznawać i odkrywać.
A takie pajace jak Ty mają się przynajmniej gdzie powygłupiać.

Mocno potrzaskany wierzchołek ! Ale trasa piękna. Tylko znowu te chmury ...

Fatamorgana napisał(a):

darek1 napisał(a):Że na Ciebie Franz nie ma bata. Łazisz po tych górach aż w końcu się spier ..lisz na amen. Co ci wtedy pozostanie kroplówka i oglądanie widokówek. Daj sobie spokój.

Ale chrzanisz!
Dzięki temu, że nie dał sobie spokoju i ma piękną pasję o której potrafi ciekawie opowiedzieć wielu ludzi stąd może zwiedzić wirtualnie kawał świata.
Wątpię abyś wiedział co to sa Karnische Alpen i wiele innych miejsc, które są nieznane i nieopisane u nas, a dzięki Wojtkowi możemy je poznawać i odkrywać.
A takie pajace jak Ty mają się przynajmniej gdzie powygłupiać.

Ten rodzaj turystyki to nie dla mnie

Crayfish napisał(a):Zdecydowanie nie dla mnie, ale z przyjemnością Ci potowarzyszę w tej wspinaczce.

Nieco trudniejszy był tylko sam koniec ferraty. W porównaniu z poprzednim dniem, to generalnie łatwizna była. Zwłaszcza, że wszędzie lina stalowa zamocowana.

plavac napisał(a):Mocno potrzaskany wierzchołek ! Ale trasa piękna. Tylko znowu te chmury ...

Ale - jak się miałem wkrótce dowiedzieć - to te chmury nocne najwięcje nabroiły.

Fatamorgana napisał(a):ma piękną pasję o której potrafi ciekawie opowiedzieć

Eech... żeby Cię tak moja polonistka słyszała. Ona ze mnie słowa wydusić nie potrafiła.

darek1 napisał(a):Ten rodzaj turystyki to nie dla mnie

Tym bardziej się cieszę, Darku, że zaglądasz tu do mnie i że mi - chociaż w tak nietypowy sposób - dopingujesz.

Pozdrawiam,
Wojtek

Pierwszy fragment podejścia na Weittalspitze jest nadal łatwy. Na obie strony grani otwierają się wąskie gardła żlebów. Po północnej stronie widać schronisko w dolinie.
Docieram na ostatnią zieloną płasienkę i teraz już zaczyna się wspinaczka.









Nie jest jednak trudna - trasa prowadzi tym głębokim zacięciem, które widać było już z daleka.
Szybko zdobywam wyskość, a że różnica nie była wielka, to i wkrótce docieram do księgi pamiątkowej, umieszczonej w metalowej skrzynce tuż pod wierzchołkiem. Widać stąd krzyż i słychać jakieś głosy.

Wpisuję się do księgi i pokonuję ostatnich kilka metrów. Po chwili staję na szczycie. Weittalspitze - Szczyt Dalekiej Doliny - zdobyty.
Tu też jest księga - w skrzynce przymocowanej do krzyża. To dla tych, którzy dotarli tu normalną drogą.









Rozglądam się po szerokim świecie. To mój przedostatni zaplanowany szczyt w tym roku. Chociaż - jak się poprzedniego dnia okazało - okoliczności potrafią w łatwy sposób zmieniać plany na poczekaniu.
Tego dnia nie miałbym już jednak specjalnie czasu na rozszerzanie trasy. A nawet przez myśl mi nie przemknie, że nieoczekiwana zmiana planów może polegać na ich ograniczeniu...

Piękne widoki. A emocje narastają ...

Franz napisał(a):Tu też jest księga - w skrzynce przymocowanej do krzyża. To dla tych, którzy dotarli tu normalną drogą.

... a nienormalna to jaka ?

mariusz-w napisał(a):

Franz napisał(a):Tu też jest księga - w skrzynce przymocowanej do krzyża. To dla tych, którzy dotarli tu normalną drogą.

... a nienormalna to jaka ?

To podchwytliwe pytanie.

pzdr

plavac napisał(a):Piękne widoki. A emocje narastają ...

We mnie wtedy narastała nostalgia. Ostatni dzień wędrówek...

mariusz-w napisał(a):... a nienormalna to jaka ?

Wiesz - normalna dla normalnych turystów. Nienormalna - dla...

longtom napisał(a):To podchwytliwe pytanie.

Podchwyciłem?

Pozdrawiam,
Wojtek

Schodzę ze szczytu. Ścieżkę można by nazwać wygodną, gdyby nie ześlizgiwanie się butów po drobnych kamyczkach. W każdym razie na zachodnią stronę Weittalspitze opada łatwym stożkiem. Potem chwilę dosyć szerokim grzbietem i gdy zbliżam się do przełęczy Weittalsattel, szlak raptownie skręca w prawo do żlebu pod pionowymi zerwami. Widzę, że ktoś tam akurat z dołu podchodzi.
Potem piarżystą ścieżką skosem w dół aż do zielonych, trawiastych połaci w górnej partii Kerschbaumeralm. Zatrzymuję się - w tyle przez Kerschbaumertörl świetnie akurat widać moją wczorajszą poszarpaną grań.









Teraz łagodnie podchodzę na szerokie siodło Hallenbachtörl. Z lewej towarzyszą mi zadziorne turnie w grani Kreuzkofel, za mną pozostaje prawie samotny kieł Weittalspitze, a wkrótce z przełęczy otwierają się nowe widoki.

Wzrok przyciąga skalny mur od Kübodenspitze po Spitzkofel, który dalej opada w dolinę - w stronę, gdzie zostawiłem samochód. To właśnie Spitzkofel jest tym szczytem, którym zamierzam zamknąć tegoroczny sezon górski. Widać stąd cienki ślad ścieżki, która wznoszącym się trawersem przecina piarg poniżej dolomitowych ścian.
Schodzę z przełęczy na drugą stronę - tutaj nie jest tak zielono i okolica wydaje się bardziej dzika. Krótki stromy odcinek szybko przechodzi w łatwy trawers. W tyle po prawej coraz lepszy widok na wybijający się w bocznej grani Bösegg.







Ścieżka, stale skręcając, zmienia powoli kierunek z północno-zachodniego na północno-wschodni. O ile do tej pory nieznacznie opadała, to teraz czeka mnie podejście, ale też z początku dosyć łagodne. Wyraźnie już teraz widać najbliższe kilkaset metrów szlaku, prowadzącego w stronę grani. Próbuję odnaleźć jego dalszy bieg od miejsca, znajdującego się tuż pod ostrą szczerbiną. Chyba tam jest zakos, ale nie jestem tego pewien. I jeszcze coś dostrzegam - jakby ludzką sylwetkę, tkwiącą w bezruchu. Złudzenie? Czy rzeczywiście ktoś tam siedzi?
Ruszam naprzód, co chwila sprawdzając czy zauważony kształt się porusza. Jednak nie - czyżby to tylko głaz wyglądający jak człowiek? Bo przecież - jak długo można siedzieć w jednym miejscu?.. No chyba... że się funkcjonuje jako żywy zakaz ruchu. Ale taka możliwość nie przyszłaby mi do głowy.

... ale się sypią ...

Crayfish napisał(a):... ale się sypią ...

A niby takie młode.

Pozdrawiam,
Wojtek

Franz napisał(a):

Crayfish napisał(a):... ale się sypią ...

A niby takie młode.

Pozdrawiam,
Wojtek

No ale w sumie ... już też leciwe !

Pozdrawiam.