Alpejskie wędrówki i wspinaczki

Jeśli się dobrze wychylić, to widać też Karlsbaderhütte na górnym piętrze Laserzbachtal.
Ruszam w stronę schroniska. Najpierw krótkie, strome zejście z przełęczy, a potem trawers pod ścianami skalnego zęba oraz Teplitzer Spitze.









Na chwilę ścieżka zmienia charakter - trzeba pokonać niewielkie rumowisko głazów - potem znów wygodnie dalej. Stopniowo zbliżam się do prowadzącej dnem doliny drogi.
Jeszcze chwila i docieram do schroniska.

Zanim opuścimy schronisko w austriackich Dolomitach, krótki przerywnik z gór leżących po przekątnej - po drugiej stronie włoskich Dolomitów.

Catena dei Lagorai.







Na drugiej fotce widać jedną z grup Dolomitów właściwych.

Pozdrawiam,
Wojtek

Franz napisał(a):
Na drugiej fotce widać jedną z grup Dolomitów właściwych.

Znowu się droczysz Tym razem nie wiem, a na zabawę topograficzną jest trochę zbyt późno

Ale czy to w Catena d.L. tak zalodziło

plavac napisał(a):Tym razem nie wiem, a na zabawę topograficzną jest trochę zbyt późno

Obstawiałeś tę grupę poprzednim razem.
W Skalnych Twierdzach wędruję aktualnie przez turnie w lewej części fotki, a pośrodku widać najwyższy szczyt z tym wypełnionym kamieniami metalowym krzyżem.

plavac napisał(a):Ale czy to w Catena d.L. tak zalodziło

Zapewne również. Ale moja lodowa trasa wiodła w rumuńskim Parangu, w pobliżu najwyżej poprowadzonej szosy we wschodniej Europie - Transalpiny.

Pozdrawiam,
Wojtek

Piękne ujęcie Catinaccio ... (?) .
Będę je "rozkminiał" przez czas jakiś

Wstyd mi, że o naszych swojskich (?) Karpatach nie pomyślałem ...

plavac napisał(a):Piękne ujęcie Catinaccio ... (?) .

Ogród Różany.
Spojrzenie od południa rzadko chyba jest prezentowane. Moim zdaniem - nie ustępuje urodą tradycyjnym ujęciom.

Za chwilę wdrapię się w Skalnych Twierdzach na jedną z tych turni w lewej części fotki.

Pozdrawiam,
Wojtek

Za chwilę wdrapię się w Skalnych Twierdzach na jedną z tych turni w lewej części fotki.

Słowo się rzekło.

Jak skupisz wzrok na lewej grupie turni na rzeczonej fotce, to najwyższa tam jest Cima Catinaccio (Rosengartenspitze). W linii spadku z jej wierzchołka widać Passo delle Zigolade, przez które przeszedłem w poprzednim odcinku Skalnych Twierdz.
W skrajnie lewej części widać dwie turnie obok siebie. Lewa z nich - Cima Sforcella (Tscheiner-Spitze) - rozpoczyna serię fotek w najnowszym odcinku. A prawa, to Roda di Vael (Rotwand, czyli Czerwona Ściana). Właśnie na niej stanąłem.

Pozdrawiam,
Wojtek

W schronisku rozkładam się z prowiantem i szybko wchłaniam ostatnie śniadanie. Potem plecak na grzbiet i ruszam w drogę powrotną. Oczywiście - nie tą samą, którą tu dotarłem. W końcu - od czego są pętle?
Nie wspominałem o tym wcześniej, ale umyśliłem sobie powrót, który zamknie się dopiero przy samochodzie. A więc w drogę. W górę!







Szlak prowadzi pod ściany Laserzwand, gdzie się rozgałęzia. Wygodna ścieżka schodzi w dolinę, a w górę ciągnie Droga Rudolfa - Rudl-Eller-Weg.
Wychodzę stromo na pierwszą przełączkę. Nisko i nie tak znowu daleko przede mną pokazuje się dolina. Jaka rzeka nią płynie? Jako że jesteśmy w Austrii, to nazywa się ona na tym odcinku: Drau. My ją znamy pod mianem Drawa. Na tym forum zapewne każdy kiedyś przekraczał tę rzekę.
Tymczasem tuż nade mną piętrzą się po obu stronach pionowe turnie.







W tyle zostawiam najwyższe piętro Laserzbachtal, a przede mną teraz bardzo strome zejście. Ubezpieczone... o, ooo...
W odróżnieniu od spotykanych do tej pory stalowych ubezpieczeń, tu mam do czynienia ze zwykłą liną asekuracyjną. Tego łapać się nie da - momentalnie się poddaje i można polecieć nawet kilka metrów. Taka lina, to już czysta asekuracja, jak w normalnej, klasycznej wspinaczce - żadna poręczówka.

Zejście żlebem, a za chwile krótka wspinaczka po skale. Czysta, klasyczna wspinaczka. Próba skorzystania z pomocy liny kończy się od razu krótkim wahadłem. Ktoś tu zadbał o dodatkowe atrakcje.
Ściana staje dęba, ale w miejscu, gdzie przechodzi w szczerzące zęby zacięcie - na szczęście - zastąpiona jest przez stalówkę. Ufff...

Wspinaczka nie trwa długo - w końcu ja przecież schodzę, a nie wchodzę - i docieram na trawiaste, łagodniejsze zbocza. Znad zielonych płaśni strzelają w górę dolomitowe turnie, ale teraz jest już zupełnie łatwo. Wkrótce napotykam i czworonożne alpinistki, skubiące trawę.







Ścieżka stopniowo przechodzi w szerszą dróżkę, pojawiają się pierwsze szałasy - to Weißsteinalm, czyli Hala Białej Skały.
Skalne ściany zostają stopniowo za mną, szlak doprowadza do głównej drogi, łączącej schronisko Karlsbader z cywilizacją i wkrótce docieram do zawieszonego nad doliną Laserzbach Lienzer-Dolomiten Hütte.

Tuż za nim schodzę z drogi jezdnej i stromą ścieżką zagłębiam się w wilgotną dolinę. Nad Galitzenbach ostry zwrot i wkrótce osiągam mostek przy samym parkingu.









Pogoda się pogarsza i zastanawiam się, co robić. Ale jest już wieczór i właściwie nie chce mi się zbyt wiele kombinować. Postanawiam zanocować na tym parkingu i odkładam decyzję do następnego poranka. Zobaczymy jak będzie.
Piwko, kolacyjka, kolejne piwko, deszcz. Zaszywam się w śpiworze. Ulewa, piwko, burza, piwko. Łomocze w ciemnościach strasznie. Co będzie jutro?..

Nie wiem. Póki co - Zdrowie Gór!

Niezłe położenie

Tylko po co balkon ... przy takim umiejscowieniu.

Od razu pomyślałem, że chyba tak powinien być usytuowany dom marzeń Wojtka.
Zero auta, bo i tak to widzę jak napiera z zakupami prosto do góry.
Jak
Wiadomo "skrótem" po ściance o łagodnej ekspozycji (tak by zapewne to określił).

Skomentuję to już za niego, jego słowami (cytat z relacji: Dolomity-skalne twierdze) .

Franz napisał(a):...Ferratka jest całkiem łatwa, nie czuję potrzeby wpinania się.

...Potraktowałem linę jako poręczówkę. Nie chciało mi się przepinać karabinków.

No tak po co przecież tylko jedną ręką trzyma siatki z zakupami.

Pozdrawiam.

Franz napisał(a):

Na ostrą imprezę do takiego domu to bałbym się zaprosić kogoś.
A nóż chciałby po spożyciu zobaczyć co za domem słychać albo zaznaczyć teren jak na rasowego samca przystało.
A tu ... hooooop, hoooop.

Poza tym umiejscowienie - bajeczne.

nomad napisał(a):8O Niezłe położenie

Tylko po co balkon ... przy takim umiejscowieniu.

Żeby poczuć Luft unter den Sohlen?..

Czasami można spotkać w górach sam balkon - bez budynku.

nomad napisał(a):Od razu pomyślałem, że chyba tak powinien być usytuowany dom marzeń Wojtka.
Zero auta, bo i tak to widzę jak napiera z zakupami prosto do góry.

Aż tak dobrze to nie jest. Obok biegnie droga szutrowa. Ta sama, której końcówkę było widać przy Karlsbaderhütte na wcześniejszych fotkach.

Crayfish napisał(a):Na ostrą imprezę do takiego domu to bałbym się zaprosić kogoś.

W dawnych czasach zdarzało mi się wizytować dach domostwa, w którym imprezowaliśmy.

Pozdrawiam,
Wojtek

Franz napisał(a):

Crayfish napisał(a):Na ostrą imprezę do takiego domu to bałbym się zaprosić kogoś.

W dawnych czasach zdarzało mi się wizytować dach domostwa, w którym imprezowaliśmy.

... no widzisz jak oswajanie z wysokością i ekspozycją zaprocentowało

Crayfish napisał(a):... no widzisz jak oswajanie z wysokością i ekspozycją zaprocentowało

Moje przygody ze wspinaczką zaczynały się znacznie wcześniej.
Jako mały brzdąc wlazłem po piorunochronie na pierwsze piętro i potem po gzymsie do otwartego okna kolegi, który wbrew zakazowi rodziców wyszedł z mieszkania zapominając kluczy, a drzwi mu się zatrzasnęły.

Pozdrawiam,
Wojtek

Franz napisał(a):

Crayfish napisał(a):... no widzisz jak oswajanie z wysokością i ekspozycją zaprocentowało

Moje przygody ze wspinaczką zaczynały się znacznie wcześniej.
Jako mały brzdąc wlazłem po piorunochronie na pierwsze piętro i potem po gzymsie do otwartego okna kolegi, który wbrew zakazowi rodziców wyszedł z mieszkania zapominając kluczy, a drzwi mu się zatrzasnęły.

... a to z kolei tłumaczy Twój pociąg do ferratek.

Jak widać młodość skutecznie ukształtowała Twój górski kręgosłup.