Rumunia ... śladami Drakuli

OJ Rumunia jest na mojej liście "must see before die"
Póki co chętnie popatrzęw waszymi oczami.

Mikromir napisał(a): Widzę na mapie przynajmniej 3 punkty pokrywające się z moimi tegorocznymi rumuńskimi planami, więc bardzo chętnie poczytam i pooglądam.

Witam i zapraszam

Mikromir napisał(a):A dasz radę skończyć relację przed najbliższą sobotą, bo wtedy ruszam?...

że tak powiem ............ raczej nie będzie to możliwe

Mikromir napisał(a):P.S. Trzy razy sprawdzę przed wyruszeniem w drogę, czy mamy wszystkie dokumenty...

i czy dokumenty są ważne

piotrf napisał(a):Nasza pierwsza przygoda z Rumunią była również 15 lat temu , ostatnia w ubiegłym roku . . .
Aniu , bardzo jestem ciekaw Waszych wrażeń i odczuć na temat tego kraju oczywiście jadę z Wam

Witaj Piotrze , po wycieczce zmienił mi się "światopogląd" o Rumunii

tony montana napisał(a):Hej, szok, że tyle relacji aż napisałaś (iście)

Też byłam zdziwiona że się tego tyle nazbierało

tony montana napisał(a):Na Rumunię piszę się, choć jeszcze nie byłem

Witam i zapraszam
Rumunia to kompletnie nie Twój kierunek

Pudelek napisał(a):

krakusowa napisał(a):Okazuje się, że jeden kierowca, dla którego ten wyjazd był pierwszym dniem w pracy, zostawił w domu .......... dowód osobisty Paszportu tez nie posiada przy sobie.
I tak na granicy machamy mu łapkami , my jedziemy dalej na wycieczkę, a On wraca stopem do Polski .
To była pierwsza i na szczęście ostatnia przykra sytuacja podczas naszej 7-dniowej imprezy

coś czuję, że to mógł też być jego ostatni dzień w pracy

Dobrze czujesz
Tak jak napisał wcześniej Janusz, chłopak kompletnie nie był zainteresowany co dzieje się w autokarze, w chwilach wolnych ( wtedy gdy nie prowadził ) "siedział" cały czas w komórce.
A wcześniej był rok na bezrobociu

Beata W. napisał(a):To ja też się gdzieś tam upchnę jak się uda do tego autokaru A jeśli chodzi o kierowcę to najwyżej męża też wezmę to pomoże (chyba ma jeszcze ważne papiery chociaż już nie jeździ)

Upchniesz się, nie ma sprawy witam i zapraszam Ciebie i męża

__monia napisał(a):OJ Rumunia jest na mojej liście "must see before die"
Póki co chętnie popatrzęw waszymi oczami.

Witaj Moniko, życzę Ci realizacji listy miejsc do odwiedzenia

Jesteśmy na na granicy rumuńskiej niedaleko Satu Mare


Czas leniwie płynie

Stoimy jakieś 45 minut bo wszystkie dokumenty są skanowane
Mnie zainteresował taki napis na budce To prawie jak moje inicjały AnnaF
Ciekawe skąd wiedzieli, że przyjeżdżam


Chwilę poszperałam w internecie ... i wszystko jasne.
AnaF to skrót Krajowej Agencji Administracji Skarbowej takiej rumuńskiej policji skarbowej ...

Na stronę węgierską przechodzi pasażer bez dokumentów


Dostajemy dokumenty z powrotem i możemy jechać dalej
Jesteśmy w Rumunii

Podobno Rumunia to piekny kraj gdzieś tak wyczytałam Pierwsze widoki z okna autokaru jakoś nie potwierdzają tej tezy



Zobaczymy co nas czeka dalej....

krakusowa napisał(a):
Na stronę węgierską przechodzi pasażer bez dokumentów
....

Nie wygląda na przekarmionego.
Pewnie większość takich będzie.

Satu Mare zostawiamy z boku.
Szkoda, jest tam jeden z najwyższych budynków w Rumunii Pałac Administracyjny. Budynek ma 97 metrów wysokosci, a z jego szczytu można podziwiac panoramę miasta. Sa też inne rzeczy do oglądnięcia np. secesyjny hotel Dacia, katedra św Piotra i Pawła oraz Teatr Północny, ceglana Wieża Strażacka. Przy Placu Pokoju (Piaţa Păcii), znajduje się kościół ewangelicki z XVIII w. potocznie zwany Kościołem z Łańcuchami. Otacza go rząd małych kolumn, między którymi przeciągnięto ciężki łańcuch - stąd nazwa, cerkiew św. Archaniołów Michała i Gabriela zbudowana w latach 1932-1937 w stylu rumuńsko-bizantyńskim, na miejscu starszego kościoła. Znajduje się tutaj również bardzo bogata kolekcja sprzętów liturgicznych, ksiąg i ikon, z których najstarsze pochodzą z XVIII wieku.
W Satu Mare na ulicy częściej usłyszymy rozmowę w języku węgierskim. Nic dziwnego, 39% mieszkańców to Węgrzy
Podczas następnego pobytu w Rumunii Satu Mare musimy zobaczyc na własne oczy
My "pędzimy" dalej na ile pozwalają dość dziurawe drogi



Jadąc do pierwszego punktu naszej wycieczki czyli wsi o nazwie Săpânța czyt. Sapanca mijamy też bardzo bogatą wieś, w której można zobaczyć i takie cuda



Gdzieś dalej widzimy taki kolorowy dom

to bardzo częsty widok w regionie Rumunii zwanym Maramuesz
Maramuresz, rum. Maramureș – kraina historyczna w północnej części Rumunii oraz w południowej Ukrainie, często traktowana jako część Siedmiogrodu. Leży wzdłuż rzeki Cisy, po stronie Rumunii składa się z okręgów: Marmarosz i Satu Mare.
W latach 1867-1918 Marmarosz leżał w granicach węgierskiej części Austro-Węgier. Został utracony przez Węgry po I wojnie światowej na mocy traktatu w Trianon (choć faktyczną kontrolę Węgrzy utraciły już na przełomie 1918 i 1919 roku). Północna część przypadła Czechosłowacji, a południowa Rumunii. W 1939 Węgry odzyskały kontrolę nad częścią północną, a w 1940 nad południową, by ponownie utracić region w 1944, tym razem na rzecz ZSRR i Rumunii.info z netu
Powoli dojeżdżamy do Sapancy

krutom napisał(a):

krakusowa napisał(a):Na stronę węgierską przechodzi pasażer bez dokumentów
....

Nie wygląda na przekarmionego.
Pewnie większość takich będzie.

I tu obalę pierwszy z rumuńskich mitów
nie widzieliśmy bezpańskich wałęsających się psów ( jedyne to te na granicy )
Faktycznie kiedyś takie psie sfory były codziennym widokiem.
A wszystko to dlatego,że niejaki Nicolae Ceaușescu prezydent Rumunii nienawidząc wieś i siłą przenosił ich mieszkańców do miast do bloków. Psy najczęściej niestety zostawały na miejscu
Psy były na tyle agresywne, że niestety zdarzały się przypadki zagryzienia ludzi. Kilka lat temu w ten sposób zginął jakiś turysta z Japonii
http://wyborcza.pl/1,76842,14595854,Psy ... erzat.html

Leszek Skupin napisał(a):Aniu... fajnie sobie przypomnieć Rumunię z Wami Nie mam tylu zdjęć z Rumunii centralnej, bo prowadziłem samochód, za to widoki mieliście cudnej urody

Tak to bywa,jak się jest kierowcą to zdjęć nie ma No chyba, że stajesz co chwilkę i focisz.
Wtedy jazda trwa o kilka godzin dłużej.
Ponadto w autokarze siedzi się znacznie wyżej, jest lepsze pole widzenia...

Widoki rzeczywiście były cudnej urody, zdjęcia tego niestety nie oddają.

Dwa lata temu widzieliśmy w Rumuni sporo wałęsajacych się psów, nawet w centrum Sibiu, na szczęście nie było groźnie. Będę zerkał głównie na północną część, mam nadzieję wybrać się tam w bliżej nieokreślonej przyszłości, zachęcony tym co mogłem zobaczyć w Transylwanii.
Czasami lepiej żeby biura podróży nie pokazywały mapek, tu akurat Bran (albo Braszów) nie tam gdzie trzeba, ale co się dziwić jak nawet największym to się zdarza - np tym na "I"

_Piotrek_ napisał(a): Dwa lata temu widzieliśmy w Rumuni sporo wałęsajacych się psów, nawet w centrum Sibiu, na szczęście nie było groźnie. Będę zerkał głównie na północną część, mam nadzieję wybrać się tam w bliżej nieokreślonej przyszłości, zachęcony tym co mogłem zobaczyć w Transylwanii.

Ale trzeba stwierdzić, że bezpańskich psów jest zdecydowanie mniej niż to dawniej bywało
My też mamy w planach - w bliżej nieokreślonej przyszłości - wyjazd do Rumunii. Może tym razem własnym pojazdem

_Piotrek_ napisał(a): Czasami lepiej żeby biura podróży nie pokazywały mapek, tu akurat Bran (albo Braszów) nie tam gdzie trzeba, ale co się dziwić jak nawet największym to się zdarza - np tym na "I"

Ta mapka to tylko taka poglądowa
My byliśmy z biurem na T

Săpânţa to mała wieś w okręgu Marmarosz (Maramuresz), w północnej Rumunii, prawie na granicy z Ukrainą.
I pewnie nikt by o niej nie usłyszał, gdyby nie pewien cmentarz
I choć zabrzmi to może dziwnie, turyści z całego świata przyjeżdżają do tej małej wsi po to, żeby iść na cmentarz!
Pójdziemy i my
Săpânţę odkrył pewien francuski podróżnik, który zresztą po raz pierwszy użył nazwy le gai cimetiere - Cimitriul Vesel czyli Wesoły Cmentarz.
Autorem większości nagrobków jest Ioan Stan Patraş, który w roku 1935 wyrzeźbił tutaj pierwszy wesoły nagrobek. Najwyraźniej ten sposób uwiecznienia bliskich przypadł do gustu mieszkańcom wioski, bo zanim artysta zmarł w roku 1977 cmentarz był już pełen kolorowych pomników. Zwyczaj utrwalił się tak mocno, że po śmierci Patraşa zastąpił go jego uczeń - Dumitru Pop - który zresztą do dziś mieszka w wiosce i kontynuuje dzieło swojego mistrza.

Każdy obrazek uzupełniony jest zabawnym wierszykiem, nawiązującym do życia zmarłego.
Znalezione w necie:
"Teraz patrz, ale nie obawiaj się, wkrótce do nas dołączysz.
Gdy żyłem, byłem wysoki na sześć stóp.
Teraz nie żyję i nie ma cudu.
Jestem dokładnie sześć stóp pod ziemią"

"Pracowałem i bawiłem się bez przerwy, cieszyłem się młodością, pustymi butelkami i tańcem dookoła nich.
Dopóki byłem krzepki, robiłem duże pieniądze.
Teraz odpoczywam tutaj i nie potrzebuję żadnej fortuny"

"Kto pije dużo wódki, podzieli mój los.Lubiłem wódkę i z butelką w ręce odszedłem w smierć"

"Tutaj leży moja teściowa. Gdyby pożyła rok dłużej leżałbym tu ja"

Na nagrobku Patraşa znajduje się takie epitafium:

Proszę wysłuchajcie mnie- to co mówię, to nie kłamstwa, nie obawiajcie się.
Życie przeżyłem najlepiej jak mogłem, nie chciałem dla nikogo niczego złego, a każdemu kto mnie o to prosił, czyniłem jak tylko mogłem dobre rzeczy.
Doświadczyłem dużo smutku, ciężko było mi żyć

We wsi jest jest muzeum Ioana Stana Patraşa, my do niego się nie wybieramy, bo już robi się późno. Przekraczając granicę musieliśmy zegarki przestawić 1 godzinę do przodu

Chcę mieć grób na tym cmentarzu

A jaki byś napisała o sobie wierszyk?

ruzica napisał(a):Chcę mieć grób na tym cmentarzu

W Europie śmierć jest czarna, smutna, pełna łez.
W Sapancie jest inaczej. Tu , podobnie jak w całej Rumunii nie obchodzi się tradycyjnego dnia zmarłych, ale świętuje pamięć o zmarłym w jednym dniu roku. To może być np. data urodzin zmarłego, po uroczystości w kościele wszyscy udają się na cmentarz i zgodnie ze zwyczajem dzielą się jedzeniem. Radośnie
Podobnie jest z pogrzebem.
W obrządku prawosławnym wszyscy uczestniczący w pogrzebie na zakończenie otrzymują od rodziny zmarłego chleb

Pośrodku cmentarza stoi sporych rozmiarów prawosławna cerkiew z 1886 roku.








Widać, że kościół jest odnawiany.
Od strony północnej brakuje jeszcze mozaik ze świętymi