Po prostu PELOPONEZ

Witam
Piękna ta Grecja

lotnikwsk napisał(a):Witam
Piękna ta Grecja

Cześć!
No spoko. Nie jest zła.

cd.
17 lipca 2019
Kalamata - miasto

Właściwie wiele więcej po Kastro się nie spodziewałam, więc możemy udać się dalej - do miasta. Zrobimy sobie długi, nieco chaotyczny i mocno spontaniczny spacer zaczynając od katedry na placu Ipapanti.











Zatrzymaliśmy się na posiłek przy ładnym placyku tutaj...





...skąd przeszliśmy w stronę cerkwi Św. Apostołów, tuż przy muzeum archeologicznym.







Tak sobie szliśmy i szliśmy reprezentacyjnymi ulicami miasta, mijając sklepy, knajpy i domy towarowe, plac Agiou Georgiou, parki i skwery, zatrzymując się chwilami tu i tam...



(To coś poniżej zostało zinterpretowane jako pomnik porannego wstawania. )





...aż dotarliśmy do skansenu starych pociągów w parku przy ulicy Aristomenous.







Chwilami miałam nieodparte wrażenie, że idę ulicami i skwerami jakiegoś niemieckiego miasta w Nadrenii-Westfalii, tylko w wersji bardziej zaniedbanej. Założenia architektoniczne całkiem fajne, pomysły na zagospodarowanie parków i skwerów świetne, tylko jakby nikt nie miał cierpliwości zadbać o bieżące utrzymanie tego wszystkiego w dobrym stanie...

I tak, idąc i komentując wszystko wokoło, dotarliśmy wreszcie do portu...













Po czym przez przeróżne zakamarki z wielkim trudem dokulaliśmy się z powrotem pod Kastro...







...ledwo powłócząc nogami.

No i sama nie wiem, czy było warto...

Mikromir napisał(a):No i sama nie wiem, czy było warto...

Na mnie Kalamata zrobiła bardzo kiepskie wrażenie, ale fakt, że tylko przejeżdżaliśmy jakimiś opłotkami. A z takiej perspektywy każde greckie miasto wygląda ... łagodnie mówiąc mało atrakcyjnie
Na Twoich fotkach wygląda ok, jak każde inne większe czy mniejsze miasto. Więc chyba było warto... by przekonać się że może i nie do końca było warto

kulka53 napisał(a):Więc chyba było warto... by przekonać się że może i nie do końca było warto

Chyba właśnie tak.
Mimo wszystko wizyta w dużym - jak na greckie warunki - mieście była pewną interesującą odmianą (choć z przyjemnością wróciliśmy do Agios Andreas ). Miasto jak miasto, nie jest ani szczególnie brzydkie ani wyjątkowo fajne. Jednak, jak wspomniałam, żal było trochę różnych z założenia ładnie zaaranżowanych miejsc - jak skwery czy parki - które zostały jakby zapomniane. Urocze fontanny - bez wody, staw - zapuszczony i brudny, etc. Szkoda.

Mikromir napisał(a):żal było trochę różnych z założenia ładnie zaaranżowanych miejsc - jak skwery czy parki - które zostały jakby zapomniane. Urocze fontanny - bez wody, staw - zapuszczony i brudny, etc. Szkoda.

To jest tak z pobieżnych obserwacji norma. Grecy dbają o własne podwórko a już o to co wspólne tak nie zawsze i nie do końca. Dość ładne i zadbane są zwykle (nawet w małych nieturystycznych mieścinach) uliczki w centrum, czasem przekształcone w deptaki, obsadzone drzewami, z licznymi knajpkami i ogródkami - co zresztą widać na Twoich zdjęciach. To robi dobre wrażenie nawet mimo tego że zabudowa wokół zabytkowa będzie (jeśli dotrwa) za kilkaset lat .

A w ogóle to nadrabiam powoli zeszły rok w niniejszym wątku . Relacja była, no i jest super i dobrze że choć na tę tegoroczną już trafiłem. Z tego co mi się póki co rzuciło...
- trochę szkoda Akrokoryntu. Tam można wjechać autem praktycznie pod samą bramę i choć potem wewnątrz jest owszem trochę łażenia to nie to samo co podejście z dołu. Fajne miejsce.
- Hydra - super . Przypomniała mi trochę Simi . Przypomniał mi się też zeszłoroczny pomysł (po relacji Myszy powstały) na parę dni na wschodnim palcu Peloponezu. Nie byliśmy tam a przy okazji zaliczylibyśmy jednodniowo Poros, Hydrę i Spetses, a także Methanę. To kiedyś
- Didyma - ciekawe miejsce . Podobne zapadlisko odwiedziliśmy podczas drugiej wizyty na Sardynii, wewnątrz są nikłe pozostałości prehistorycznej nuragijskiej osady.
Czytam dalej

kulka53 napisał(a):- trochę szkoda Akrokoryntu. Tam można wjechać autem praktycznie pod samą bramę i choć potem wewnątrz jest owszem trochę łażenia to nie to samo co podejście z dołu. Fajne miejsce.

Przeoczyłam jakoś fakt, że tam można podjechać samochodem... W ubiegłym roku nam się nie udało, ale w tym byliśmy całkiem blisko i nawet mnie mocno kusiło, żeby tam wejść... I też żałowałam później, że ta opcja nie wygrała... Szkoda...

mysza73 napisał(a):Kierunek niezmienny ...

Wierność godna pochwały.

Wyspa już ostatecznie wybrana?

Kalamata chyba rzeczywiście nie powala urodą i urokiem... Mnie się ten deptak z fontanną skojarzył z bułgarskim Burgas, a raczej ze wspomnieniem Burgas z dzieciństwa

Za to koty są super! Na zdjęciu ze śrubą okrętową (?) naliczyłam 6

mysza73 napisał(a):

Mikromir napisał(a):Wyspa już ostatecznie wybrana?

Chyba tak , aczkolwiek będę monitorować ceny biletów samolotowych z Aten na wyspy i wszystko może się jeszcze pozmieniać

Ooo... czyli rzucasz promy i wybierasz wyspę na którą można dolecieć?...

maslinka napisał(a):Za to koty są super! Na zdjęciu ze śrubą okrętową (?) naliczyłam 6

Musiałam się mocno skupić, żeby znaleźć na zdjęciu te dwa ukryte, które zauważyłaś.

Kotów było nawet więcej, bo właśnie przyjechał do portu pewien lokals, który najwyraźniej je dokarmiał - przyszły na kolację.

18 lipca 2019
Wodospady Polylimnio

I odtąd deszczu już nie będzie. - powiedziały prognozy pogody, a my uwierzyliśmy i pojechaliśmy na długo planowaną wycieczkę do wodospadów Polylimnio.

Dojechaliśmy do parkingu tutaj - ostatni odcinek za wsią Charavgi / Haravgi szutrowy, ale nawierzchnia we w miarę dobrym stanie. Nawet sporo aut już jest...





Ubieramy obuwie sportowe, bierzemy odpowiednie zapasy, aparat fotograficzny zostawiam w aucie, bo nie chce mi się go nosić (co właściwie było błędem, bo została mi tylko komórka ) - i ruszamy dróżką całkiem lajtową, mijając otwartą kawiarnię z tarasem widokowym, której nie uwieczniłam.





Po chwili wchodzimy w cień lasu w wąwozie Polylimnio i pojawia się szumiąca rzeczka...





Są i drewniane mostki...





Polylimnio oznacza "wiele jezior" - i rzeczywiście, płynąca rzeka tworzy turkusowe jeziorka przelewające się kaskadowo...





Drogowskaz mówi, że do popularnego jeziora Kadi zostało jakieś 220m...



Ścieżka, jak widać, wygląda już bardziej "górsko", czasami musimy przeskakiwać przez głazy, ale droga dnem wąwozu przy i nad rzeką jest całkiem przyjemna...



Wreszcie wyłania się najwyższy z wodospadów - Kadi...







Jest najbardziej popularny, więc sporo ludzi się tu zatrzymało na kąpiel.
Widzimy nawet całą wycieczkę niemieckojęzycznych nimf górskich ze swoim Reiseführerem dumnie dowodzącym ze skały nad jeziorem...



No chyba się tu jednak nie zatrzymamy na kąpiel, lepiej zobaczymy jak jest dalej.

A dalej jest nieco trudniej - zamiast prostej ścieżki miejscami trzeba się trochę powspinać po skałach...



...za to przy kolejnych jeziorkach jest już pusto i bardzo urokliwie...









Zastanawiamy się, czy zostać tu chwilę na kąpiel, ale tak dobrze nam się wspina, że wszyscy chcą iść dalej w górę rzeki i zobaczyć, co nas jeszcze czeka.

A właśnie czeka nas najtrudniejsza dziś przeprawa przez wodospad...



Przejście przez mostki nie jest łatwe - zalane są wodą i śliskie, a trasa właściwie nagle niknie w wodospadzie i w pewnym momencie muszę do niego wprost wejść, że dostać się dalej. Prawie wczołgujemy się po wielkich głazach - ja mam obydwa buty zalane wodą, a mój syn tylko jeden - ot, młodość i sprawność.



Na szczęści po chwili lądujemy bezpiecznie na metalowych schodkach i patrzymy w dół - ktoś przyszedł za nami...



Jeszcze nie wiem jak wrócimy i staram się o tym nie myśleć...

Dalsza trasa biegnie lasem wzdłuż rzeki i robi się trochę nudnawo...



...aż nagle ścieżka się kończy i widać szutrową drogę, za którą jest jeszcze jedno jeziorko z wodospadem...



Przy tutejszym rozstaju dróg robimy sobie lunch break pod dachem...



...a przy okazji wyjaśnia się kwestia powrotu na parking - nie będziemy zjeżdżać na tyłkach wodospadem, tylko powędrujemy wygodną szutrową drogą prosto do auta...



Po drodze patrzymy z góry na wąwóz...



...i niedługo jesteśmy gdzie trzeba - aut chyba nawet przybyło...



Cała nasza trasa na mapie:



Coś za szybko poszło - nieco ponad półtorej godziny razem z posiłkiem - więc odczuwamy spory niedosyt wędrówki... Cóż, jutro sobie to troszkę odbijemy.

Tymczasem wpadamy jeszcze po drodze na moment do Petalidi, zatrzymując się przy jego "przelotowym" jeszcze ryneczku (może wkrótce wybudują im tę obwodnicę )...





Wybrzeże nie rzuca nas na kolana...





...więc wracamy do Kostasa spędzić popołudnie w morzu - niewiele takich chwil tutaj nam już zostało...

Mikromir napisał(a):Cała nasza trasa na mapie:

Czy można po prostu wrócić do parkingu od głównego wodospadu, czy są tam jakieś ścieżki jednokierunkowe;
raczej nie będziemy mieć dużo czasu.

te kiero napisał(a):

Mikromir napisał(a):Cała nasza trasa na mapie:

Czy można po prostu wrócić do parkingu od głównego wodospadu, czy są tam jakieś ścieżki jednokierunkowe;
raczej nie będziemy mieć dużo czasu.

Ta cała trasa + lunch + sesje zdjęciowe itd. = 1 godz. 40 min.
Od parkingu do wodospadu Kadi (czyli najpopularniejsza, prosta, dość łatwa trasa) = ok. 15 minut bez pośpiechu.
Można bez problemu wrócić od Kadi do parkingu.
Czyli bez kąpieli w pół godziny przejdziecie ten odcinek w obie strony.
Nieco trudniejszy fragment trasy zaczyna się dopiero powyżej Kadi. W pierwszej chwili nawet nie widziałam ścieżki - dopiero później zauważyłam, że szlak jest wytyczony wprost na skałach na prawo od wodospadu.
Zauważ, że szliśmy z dziesięciolatką i dała radę.
Sugeruję nie iść w klapkach, tylko zabrać jakieś bardziej stabilne obuwie.