Peljeśac i Vis 2014 - zabawa w kotka i myszkę z AccuWeather

Magdalena S. napisał(a):Hej. Bardzo chętnie poczytam Twoją relację.
Nie byłam jeszcze na Visie, ale marzy mi się
Robisz piękne zdjęcia

Bardzo dziękuję i zapraszam

kamil1929 napisał(a):Poczytam z przyjemnoscią

Miło, że dołączyl kolejny czytelnik Witam.

Katerina napisał(a):Można też na miejscu skosztować świeżutkich ostryg (12 kuna za sztukę), co też czynimy nabywając po 3 na głowę skropione cytryną i Tabasco..Śniadanko pierwsza klasa (wybaczcie Ci, którym skorupiaki obmierzłe są ), a i sezon zainaugurowany

Takie śniadanko to ja rozumiem .
Ostrygi i spacer po Stonie to obowiązkowy punkt podczas pobytu w okolicy

Jak zwykle jestem spóźniony.
Czekam na Vis,i trochę szkoda że przed piątkowym wyjazdem nie zdążę sobie poczytać.
Celem tegorocznego wyjazdu oczywiście...VIS
Relacji z Vis jest jak na lekarstwo

Stasiek18 napisał(a):Jak zwykle jestem spóźniony.
Czekam na Vis,i trochę szkoda że przed piątkowym wyjazdem nie zdążę sobie poczytać.
Celem tegorocznego wyjazdu oczywiście...VIS
Relacji z Vis jest jak na lekarstwo

Witaj,
Staram się przebiec truchtem przez Peljeśac, żeby zacząć relacjonować Vis.
My też we wrześniu po raz drugi na Vis , bo w ubiegłym roku nie zdążyliśmy głównych atrakcji "zaliczyć" ( nie cierpię tego określenia) A potem na Peljeśac tradycyjnie, czyli w tym roku odwrotnie niż w zeszłym
Na pewno będziesz zachwycony Visem, zazdroszczę, bo to zawsze największy fun - smakowanie i odkrywanie po raz pierwszy

owoców morza nie jadam, ale klimat Stonu pozytywnie mnie zaskoczył (a mieliśmy sobie darować wizytę tam), natomiast z Małego Stonu uciekaliśmy czym prędzej, jakoś zbyt sennie i pusto, że nie wiedzieliśmy gdzie się podziać (takie upały były, że chyba wszyscy na plaży siedzieli do zmroku zamiast się po miastach włóczyć jak my)

nie dotarliśmy też na Prapratno, bo piasek nas skutecznie odstraszył

zazdroszczę takiego powolnego "wchodzenia" w urlop, może w przyszłym roku da się trzy tygodnie wygospodarować

Kasia i Krzyś napisał(a):owoców morza nie jadam, ale klimat Stonu pozytywnie mnie zaskoczył (a mieliśmy sobie darować wizytę tam), natomiast z Małego Stonu uciekaliśmy czym prędzej, jakoś zbyt sennie i pusto, że nie wiedzieliśmy gdzie się podziać (takie upały były, że chyba wszyscy na plaży siedzieli do zmroku zamiast się po miastach włóczyć jak my)

nie dotarliśmy też na Prapratno, bo piasek nas skutecznie odstraszył

zazdroszczę takiego powolnego "wchodzenia" w urlop, może w przyszłym roku da się trzy tygodnie wygospodarować

Właśnie to odczucie senności i pustki jest bezcenne po intensywnej pracy przed samym wyjazdem, żeby podopinać sprawy w firmie, zniwelować skutki napięcia przedwyjazdowego i trudów związanych z długą trasą (jedziemy z Gdyni).

Uliczki w Mali Ston są urocze, i w totalnym cieniu o pewnych porach dnia; ja kamloty średniowieczne lubię ,im starsze tym lepsze Mamy też naszą małą tajemnicę związaną z Małym, która czyni to miejce szczególnym

Prapratno faktycznie dobre na początek sezonu, ot tak, żeby przywitać się z Półwyspem i .. popatrzeć na promy na Mljiet ..(co tam się dzieje kiedy nas tam nie ma? )

Katerina napisał(a):
Właśnie to odczucie senności i pustki jest bezcenne po intensywnej pracy przed samym wyjazdem, żeby podopinać sprawy w firmie, zniwelować skutki napięcia przedwyjazdowego i trudów związanych z długą trasą

A już myślałam, że tylko ja tak mam.
Przed wyjazdem wszystko pędzi na takich obrotach, że pierwsze trzy dni urlopu zawsze dochodzę do siebie.
Senne, wąskie uliczki są najlepszym lekarstwem

Rzecz się stała niesłychana - mamy w Trójmieście śródziemnomorską pogodę .Wprawdzie upały nie tak dokuczliwe, jak np w W-wie, którą odwiedziłam 2 dni temu, ale i tak nie skłaniają do stukania w kompa. No, ale wypadałoby pociągnąć te relację z szacunku dla tych, którzy zadeklarowali się jako jej czytelnicy.

Ostatni dzień w Stonie - po śniadaniu złożonym z dwóch burków - z mięsem i serem ze stońskiej pekary idziemy na spacer do Broce - małej wioski do której prowadzi wąska droga wzdłuż grobli nad Stonskim Kanałem.
Broce oddalone jest o 3 km od Stonu, można tam również dojechać autem. Zbliżając się do osady, dostrzegam na przeciwnym brzegu mój ideał lokum na resztę życia - mam na myśli styl kolonialnej haciendy w cudnych okolicznościach zielonej przyrody, trochę mniej samą lokalizację domostwa..






W osadzie jest parę niezłych miejscówek, a nawet coś, co wygląda na hotel.




"Główny plac" z kościołem..



I ostrzelane w ostatniej wojnie budynki..śladów po ostrzałach Dubrovnika i okolic jest w Stonie sporo .





Pogoda, jak na razie, fantastyczna, ale podchodzimy do tego z ostrożnym optymizmem, bo Internet przedstawiał to trochę inaczej ..a więc wszystko może się jeszcze zdarzyć. Póki co, decydujemy przekąpać się szybko w Prapratno..



Na plaży, dosłownie paręnaście osób, kąpiel wspaniała, ale zwijamy się, bo jeszcze parę punktów programu do zrealizowania zostało..Na początek jedziemy w górę do konoby "Bella Vista" z widokiem na zatokę Prapratno i Mljet, by dokonać oceny miejsca . Restauracja bardzo duża, położona na dwóch piętrach z tarasami i piękną panoramą. Problem w tym ,że godzina wczesna, nas jeszcze głód nie dopadł, a miejsce skłania do biesiadowania o zachodzie słońca, a nie pospiesznej przekąski w pustej o tej porze knajpie..Na wieczór zaplanowaną mamy pożegnalna kolację w " Bakusie" w Stonie, pozostawiamy więc kulinarne testowanie miejsca na przyszły rok, zadowalając się zimnym piwkiem z cytryną..A propos, za każdym razem gdy zamawiam w Cro pivo s limunom dostaję Radlera, którego nie lubię . Nauczyłam się więc, że trzeba mówić "pivo i limun"






Co będzie kolejną atrakcją dnia? Wstyd się przyznać, ale będąc w Stonie parę razy wcześniej nie zdobyliśmy..murów A to było za gorąco, a to czasu zabrakło.. Oczywistą oczywistością jest więc wspinaczka na owy zabytek. Niestety, te niewinne chmurki ,które towarzyszyły nam w trakcie kąpieli w Prapratno zmieniły formę i kolor oraz przyniosły trwający około 45 min silny opad, co zmusiło nas do przeczekania w knajpie na kantunie, czyli na rogu, na stońskim ryneczku i alkoholizowania się piwkiem .
Przestalo padać i znowu mamy cudowne niebo ze słońcem, wymarsz do kasy zakupić bilety na Stonske Zidine.
Pan biletowy informuje nas, że możemy przemaszerować tylko na odcinku muru od strony Stonu, bo..zarwał się mostek łączący tę część z tą, która jest po drugiej stronie góry, czyli w Małym Stonie.Będzie w naprawie przez parę dni, ale możemy na ten sam bilet wejść na fragment małostoński tamtejszym wejściem..tyle ,że nie dzisiaj, bo już nie zdążymy przed zamknięciem.
Co za ulga Wizja pokonania całości murów po piwku i podeszczowej parówce trochę mnie niepokoiła, więc ucieszyłam się wielce, że resztę muru znowu zostawiamy na kolejny rok.





W tle widać groblę wiodącą na lewo do Broce.






Wilgoć w powietrzu plus temperatura dają wrażenie sauny - chodzenie po murach w tych warunkach zakrawa na sport ekstremalny
Schodzimy do miasta zająć miejsca w "Bakusie".
Po drodze odkrywamy otwór po sporej kuli wojennej w stojącej centralnie palmie...



jak też parę innych "pamiątek" - niektórzy mają je w ogródkach..



Szakal to, czy nietoperz?




W Stonie zazwyczaj stołujemy się w Bakusie i Stagnum na przemian. Dzisiaj padło na Bakusa, który przeżywa oblężenie.
Zamawiamy salatę od hobotnice i lignje na żaru jako startery, oraz riblją platę dla dwojga. Jak szaleć to szaleć
w oczekiwaniu na dania podziwiamy dyskretnie damę o nieustalonej narodowości ( ze wskazaniem na Czeszkę), która przy stoliku obok walczy z krewetkami tygrysimi (sztuk 5) za pomocą noża i widelca Ubaw po pachy .. walka ta będzie trwała przez prawie całą naszą kolację, a w tym czasie jej partner pochłonie gigantyczny plater mieszanych mięs z grila z frytkami
Wjeżdża nasza ośmiorniczka..ale wygląda jakoś podejrzanie -już sam kolor wzbudza naszą czujność, a konsystencja gumy potwierdza obawy. What the fu.k? Takie rzeczy w Bakusie? Wzywamy kelnerkę i dowiadujemy się, że pewnie kucharz miał końcówkę z wczoraj itp bzdety. Tłumaczymy, że od lat co roku jemy tu tę salatkę i nie spodziewaliśmy się takiej obsuwy. Po 5 minutach dostajemy porcję wyśmienitej, świeżej hobotniczki - czyli można było !!
Na szczęście lignje bez zarzutu, a riblja plata nie z tego świata Małżon nie pozwolił mi zrobić zdjęcia tego cuda, bo jak twierdzi, trzeba mieć poczucie obciachu. .Potem, w trakcie urlopu trochę się wyluzuje, więc uda mi się zdjąć kilka talerzy aparatem
Oprócz obłożenia klientami, Stagnum zawsze nawiedzane jest przez liczną kociarnię - takiej ilości nie spotkałam w żadnym innym miejscu. Tylko pod naszym stolikiem żebrze około 8 futrzaków..




Objedzeni i opici tanim i dobrym, a dobrym, bo tanim winem udajemy się na spoczynek razem z kojotami(szakalami). Rano pożegnamy Ston i ruszymy na Orebić Accu przewiduje lekkie zachmurzenie, co będzie idealne na drogę..

ZEMSTA ILLIRÓW

Ten odcinek będzie bardzo krótki..., chociaż dzień wydawał się tak długi i ciężki, że błagaliśmy niebiosa i duchy Illyryjskich władców półwyspu o ..szybki koniec..(dnia )

Tego ranka mieliśmy opuścić Ston i przemieścić się do Orebića. Wszystko spakowane wieczorem, Accu przewiduje lekki chłodek i chmury, git.
Tymczasem w nocy.. budzę się i wydaje mi się ,że jestem w windzie drapacza chmur, która zasuwa na setne piętro z zawrotną prędkością, nie jestem w stanie podnieść głowy z poduszki bo za każdym razem odczucie niby znajome, a jednak inne Stan umysłu bardziej niż jasny, to nie może być wino z kolacji.. Od dziecka nie zapadłam na żadną odmianę popularnie zwanej grypy żołądkowej, za cholerę nie wiem jak to jest, ale to musi być to
Przypominam sobie, że małżonek w poprzednich latach ucierpiał na podobne cholerstwo na Peljeścu..dwa razy gorączka i inne atrakcje trwające dokładnie..1 dzień. Miejscowi mówią, że to nie od żywności, tylko z powietrza i wody, szit

W mękach i kiblu dotrwałam do rana.. A tu , wbrew prognozom ..lampa totalna, niebo bezchmurne i dzięcielina pała, czy też gore
Pytam męża, czy coś czuje, a on ,że ok

Łaska boska, mam węgiel, rumianek i inne elektrolity.., ale perspektywa szukania kwatery w Orebiću w tym stanie mnie obezwładnia.Chcę jak najszybciej zapakować auto i wyruszać, ale mąż przypomina sobie, że warto kupić coś gospodarzom w podzięce.. Udajemy się po wino ( debilne, prawda?) i do apteki, gdzie pani sugeruje probiotyki dla mnie, oraz uspokaja, że to częsta dolegliwość. Ok, ale ja zawsze byłam nie do zdarcia w Cro, what the hell?!!

Mąż z zadowoloną miną, że tym razem to nie on, po dopełnieniu powyższych czynności wreszcie rusza na Órebić..Nie pamiętam trasy do okolic Żuljany, ale właśnie wtedy dostaję info od kierowcy ,że "coś mnie bierze"..
Czuję, że muszę jak najszybciej doprowadzić się do pozycji horyzontalnej; zjeżdżamy na plażę w Żuljanie..zanim dojdziemy wzdłuż linii brzegowej do najbliższego tamaryszka mąż ma zepół symptomów podobnych do moich
Zalegamy pod wyżej wspomnianym tamaryszkiem, w błogosławionym cieniu i przysypiamy z przerwami na parę godzin.. A mogło być tak cudownie Jeden z nielicznych podczas naszych wakacji 2014 zupełnie bezchmurnych dni)

Oto na co było mnie stać:





Dwie godziny niepełnowartościowego snu na plaży pobudziło mój organizm do walki.. Mimo wszystko trzeba coś zjeść
Małżon zupełnie nieżywy, właśnie przeżywa to , co ja 10 godzin wcześniej, czyli winda do nieba i syfon w głowie..O żoładkach nie ma co mówić
Podejmuję decyzję - bulion Ale taki prawdziwy, wołowy
Doczłapujemy do jednej z konob, prawie pustej tak jak i plaża, i pytamy o powyżej wspomniany..Kelner zapewnia, że wołowy rosół to wręcz ich specjalność

Do dzisiaj nie wiem, czy bulion był z kostki, czy z lokalnej trzody, ale...na 2 godziny poczułam się jak niepełnosprawny wprawdzie, ale młody bóg

To dało nam siłę na dojazd do Orebića i zaparkowanie auta na głównej drodze nad miastem...
Idziemy szukać miejscówki..



Dochodzimy do bulwaru w okolicy słynnej lodziarni, co powoduje nawrót objawów złagodzonych na chwilę bulionem z Żuljany... Lampa trwa..

Chociaż to kolejny raz na Peljeścu, to po raz pierwszy będziemy stacjonować w Orebiću, toteż, jak zwykle szukanie w ciemno..nomen omen, bo nic już na oczy nie widzę

O dziwo, co drugi apartman pusty, "jest w czym robić". No ale mamy swoje oczekiwania - 1sza lub 2-ga linia brzegowa Dwie pierwsze opcje, mimo baaardzo korzystnej ceny, jednak odrzucone. Do trzech razy sztuka



Cena dość zabójcza, bo nas dwoje, a apartman na 4 lub 5 osób, ale na tyle ile w naszym stanie możemy, negocjujemy i przyklepujemy deal

Sił mamy tyle, żeby zobaczyć co przed nami, na lewo i na prawo no i z tyłu..







Dzień chyli się ku upadkowi a słońce chowa za nieboskłon, czy jakoś tak..więc idziemy spać z orebićowskimi kurami zapodając sobie duże dawki węgla , probiotyków i paracetamolu na gorączkę i licząc na łaskę Illirów od jutra.

Katerina napisał(a):Wjeżdża nasza ośmiorniczka..ale wygląda jakoś podejrzanie -już sam kolor wzbudza naszą czujność, a konsystencja gumy potwierdza obawy. What the fu.k? Takie rzeczy w Bakusie? Wzywamy kelnerkę i dowiadujemy się, że pewnie kucharz miał końcówkę z wczoraj itp bzdety. Tłumaczymy, że od lat co roku jemy tu tę salatkę i nie spodziewaliśmy się takiej obsuwy. Po 5 minutach dostajemy porcję wyśmienitej, świeżej hobotniczki - czyli można było !!

A może kucharz dodał do Waszych dań coś ,,ekstra", że tak się oboje pochorowaliście... ?

Magdalena S. napisał(a):

Katerina napisał(a):Wjeżdża nasza ośmiorniczka..ale wygląda jakoś podejrzanie -już sam kolor wzbudza naszą czujność, a konsystencja gumy potwierdza obawy. What the fu.k? Takie rzeczy w Bakusie? Wzywamy kelnerkę i dowiadujemy się, że pewnie kucharz miał końcówkę z wczoraj itp bzdety. Tłumaczymy, że od lat co roku jemy tu tę salatkę i nie spodziewaliśmy się takiej obsuwy. Po 5 minutach dostajemy porcję wyśmienitej, świeżej hobotniczki - czyli można było !!

A może kucharz dodał do Waszych dań coś ,,ekstra", że tak się oboje pochorowaliście... ?

Niemożliwe, rok wcześniej na półwyspie mąż miał identyczną przypadłość po tym jak razem jedliśmy kalmary
plus frytki z jednego talerza w okolicach Loviśte..ja nie zachorowałam.

Jeśli ktokolwiek z forumowiczów miał takie doświadczenia, proszę o ich wymianę.. Może jest sposób na zemstę Illirów? Ja jadę we wrześniu z probiotykami i duuużą ilością węgla for sure. Szkoda tego jednego dnia ( i pół)

Uuu, choroba na wakacjach to słaba sprawa... Małżonce ostatnio takie cuś przytrafiło się na Braću w 2013. Piliśmy i jedliśmy to samo, ją trafiło, mnie nie. Przespała 1 dzień i była jak nowa

Nie wiem czy jest lepszy sposób niż przeczekanie "żołądkówki" - sam wiem, że w I jej etapie nie wmuszę w siebie nic, rzygam nawet po wodzie... A jak już da radę, ciepły rosół i/albo pieprzówka.

Przypomniałam sobie historyjkę z wakacji z 2013, gdy małżonek po raz pierwszy doświadczył wyżej wspomnianego paskudztwa..Akurat złożylo się tak, że kryzys dopadł go w trakcie wizyty w konobie Panorama nad Orebićem. Poprosiliśmy o herbatę, czyli ćaj. Kelner, po chwili konsternacji udał się na konsultacje z właścicielką i ..po bardzo długim czasie przyniósł herbatę z torebki o smaku czarnej porzeczki
Chyba w całej knajpie mieli tę jedną torebkę, i tak cud ,że ją znaleźli..
Później, po wyjaśnieniu problemu przynieśli jeszcze travaricę, ale niestety, nie pomogła, swoje 24 godziny trzeba odchorować.
W naszej dopiero co znalezionej miejscówce, w apartmanie obok mieszkała czeska rodzina.Wieczorami, siedząc na tarasie nie sposób było mimowolnie się nie " podsłuchiwać". I oni narzekali, że nigdzie herbaty normalnej nie mogą dostać, a w sklepie są wszystkie, od zielonej, rumiankowej po owocowe - tylko nie czarna..No cóż, południe Europy, jakby nie było

Z tą herbatą to w ogóle nie kumam podejścia - co za problem, żeby była? A faktycznie, od Bałkanów po Iberię, nie uświadczysz herbaty, a jeśli już, to co najwyżej ziółka. No, może w lepsiejszych hotelach dostanie się normalną, czarną herbatę. Dziwne to, bo przecież dalej na południe - czyli w północnej Afryce - herbatę piją na okrągło.

Aprowizacyjnie, to jednak nie ma to jak centralna Europa, jest wszystko, do wyboru, do koloru.