Od Pagu po Dubrovnik, czyli Dalmacja 2013

Po wizycie w Kupari wracamy w kierunku Dubrownika. Konavoske Stijene, o zobaczeniu których skrycie marzyłam, zostawiamy sobie na następny raz. Tak samo jak wjazd na górę Srd - wahaliśmy się przez chwilę mijając zjazd na Bosankę, ale ostatecznie zrezygnowaliśmy ze względu na zmęczenie dzieci i porę niezbyt sprzyjającą podziwianiu Dubrownika z tej perspektywy.

Nie ominiemy natomiast jeszcze jednego miejsca w drodze powrotnej. Arboretum w Trsteno jest jednym z moich must see w tym roku.

Wchodzimy do ogrodu i kierujemy się główną aleją najpierw na wprost. Dochodzimy do końca, by ze stromego brzegu zobaczyć obraz, jaki przez kilka miesięcy podziwiałam na okładce książki Leona Grubisicia:



I jeszcze raz:



I tego zdjęcia też sobie nie odmówię:




Stoję długo i nie mogę się napatrzeć...

Potem wędrujemy sobie po alejkach arboretum, podziwiają zarówno roślinność, jak i budowle.





Kamienny pałacyk:






Wchodzimy do starej tłoczni oliwy:




Za pałacykiem widzimy małą kaplicę:




Poszczególne części arboretum utrzymane są w różnych stylach. Na przykład:




Błądzimy alejkami, zmierzając w stronę fontanny. Wreszcie ją widać:








Woda do niej doprowadzana była akweduktem:





Spacerujemy jeszcze przez chwilę to tu, to tam, ale wkrótce przeganiają nas... komary.

Już wieczór. Wracamy.

mam nadzieję, że to nie koniec relacji????
...życia mi nie starczy żeby zobaczyć całą cro... byłam 2 razy, ale dopiero ją odkrywam. Dzięki za możliwość choć takiej podróży... w przyszłym roku ciąg dalszy!!! już się cieszę! pozdrówka

Ori napisał(a):mam nadzieję, że to nie koniec relacji????
...życia mi nie starczy żeby zobaczyć całą cro... byłam 2 razy, ale dopiero ją odkrywam. Dzięki za możliwość choć takiej podróży... w przyszłym roku ciąg dalszy!!! już się cieszę! pozdrówka

Witaj, Ori!

Zdecydowanie to jeszcze nie koniec.

Samo wybrzeże Chorwacji jest tak długie, że nie znam nikogo, kto odkryłby je całe... Ta podróż była dopiero naszą trzecią... Ale oglądać tak po troszku, po kawalątku - też jest miło.

Pozdrav

Mikromir napisał(a):Błądzimy alejkami, zmierzając w stronę fontanny. Wreszcie ją widać:

Jak ja tam byłam, to nie było czerwonych rybóf

Anai napisał(a):Jak ja tam byłam, to nie było czerwonych rybóf

Pewnie się pod liściami schowały, cwaniaczki. Trzeba je było robalami wywabić. Na beleco nie idom.

Mikromir napisał(a):Trzeba je było robalami wywabić. Na beleco nie idom.

Chamstwo!
... i przekupstwo się szerzy, nawet wśród rybóf

Anai napisał(a):... i przekupstwo się szerzy, nawet wśród rybóf

A jakie wybredne. Zwykłych okruszków z chleba to nie tkną... Ino co lepsze ciacha by żarły... Na deser, po tych robalach.

Łowce z Pagu to przy nich aniołecki.



Nigdzie nie pisało nie karmić zwierząt, albo jak to tam jest po ichniemu...

Mikromir napisał(a):A jakie wybredne. Zwykłych okruszków z chleba to nie tkną... Ino co lepsze ciacha by żarły... Na deser, po tych robalach.

Łowce z Pagu to przy nich aniołecki.

Wierzę Ci na słowo, bo nie dane było mi sprawdzić...
... a teraz idę spać - dobrej nocy życzę

Wizyta w Dubrowniku to nie koniec podróży...
Relacja jest chronologiczna, a tytuł bardziej... geograficzny. To oznacza, że bardziej na południe nas już nie zaniosło.
Na północ od Dubrownika jest jednak całkiem sporo ciekawych miejsc do odwiedzenia. Do jednego z nich wybrałam się pewnej soboty, gdy miałam...

Odcinek 13: Dzień Matki




No proszę, zrobił się z tego dnia odcinek 13 - a był to dzień dla mnie najfajniejszy.

Dzień Matki został mi obiecany już w zeszłym roku, gdy przez cztery dni pasłam sama najmłodsze dziecko w Sv. Filip i Jakov, a męska część rodziny miała high life na jachcie...

W 13 odcinku nie pasę nikogo, nie przygotowuję posiłków, nie ustawiam i nie liczę dzieci, nie muszę mieć oczu dookoła głowy i pięciu rąk. Nikt mnie nie pogania, że na coś tam już pora, nikt nie mówi a po co ci to siedemdziesiąte siódme zdjęcie albo tam nie chodźmy bo jest pod górkę, nikt nie marudzi, że kanapka jest nie taka, nikt nie ryczy bo on może a ja nie i jest gupi albo ona mi chce zjeść maskę.

Mam DZIEŃ MATKI. Mam WOLNE i ROBIĘ SE CO CHCĘ.



Czyli płynę na Korčulę.


Mąż odstawia mnie do Drvenika z trochę niewyraźną miną (Po co ja to obiecywałem?)

Kupuję bilet i wsiadam na prom.

W Drveniku plaża o 7.30 jeszcze w porannym cieniu.




W sobotę rano trochę aut jednak zostało na brzegu. Poczekają na kolejny prom.




Odbijamy od brzegu punktualnie o 7.30.

Płyniemy.
Cudnie jest.

Mijamy Hvar:




Wkrótce Hvar i Biokowo zostają daleko w tyle.




Całą drogę gapię się zachłannie na półwysep Peljesac:






Aż wyłania się mini-Dubrovnik, miasto Korcula:

Mikromir napisał(a):Cudnie jest.

To nie ociągaj się i dziel się z nami tą cudownością
Bardzo fajnie się z Tobą wędruje

To wędrujmy dalej.


Po opuszczeniu promu w Domince idę sobie drogą do przystanku autobusowego. Autobus niby kompatybilny z promem, ale trochę poczekać trzeba. Pieszo pewnie też się da dojść na starówkę, to jakieś 3-4km, ale trzeba oszczędzać siły na zwiedzanie.

Z dworca kieruję się prosto na stare miasto i wkrótce jestem tu:



Już mi się podoba...
Te budy pod murami nawet mi nie psują humoru. Na starówce ich na szczęście nie ma.




Wchodzę przez Veliki Revelin...




...i powolutku, nie spiesząc się, idę w stronę Placu Świętego Marka. Czasu jak marasu...

Mogę się wtrącić

Mikromir napisał(a):Mijamy Hvar:

A ja znalazłem w tym roku taką konkurentkę tej najsłynniejszej hvarskiej





P.S. Piękne foty focisz Danusiu

Dzięki, Andrzejku
A gdzie się znajduje ta piękna konkurentka?




Wracam na Korculę.

Idę zaglądając w wąskie uliczki:








Mijam kościoły...
Katolicki, czyli powszechny - tu też zauważyli, że jest rok wiary:




Nareszcie Plac Św. Marka. Po lewej m.in. muzeum miejskie:




Po prawej ocieniona rankiem fasada katedry Św. Marka:






Bilecik i jestem w środku:






Siedzę sobie ile mi się podoba, nikt mnie nie pogania...

Wrócę tu jeszcze po południu zobaczyć fasadę katedry w słońcu. Teraz dalej...

Kawałek za katedrą widzę niewielki kościół Św. Piotra:




Bardzo mi się podoba w środku:




Oczywiście trzeba też zajrzeć do Marko Polo, jak każe turystyczna tradycja.




Ciekawe, co on tam widział z tej swojej wieży i czy to naprawdę był on...




Idę sobie dalej ulicą Sv. Roka... A na jej końcu... piękny Peljesac.




Postanawiam iść wzdłuż portu. Wszystko mi się podoba.
Baszta, a właściwie jej... połowa.




Uliczki i podwórka:












Nawet balustrady schodów są tu wyjątkowo śliczne:




Pora na lunch break. W poszukiwaniu knajpki z ładnym widokiem przechodzę wzdłuż murów na drugą stronę starówki .




Tylko dlaczego skierowali te armaty w stronę Orebicia?




W okolicy kościoła Wszystkich Świętych znajduję w końcu to, czego szukałam - niedrogą pizzerię z takimi widokami:






No to przerwa.

Chętnie się przysiądę