Lądem i morzem – Grecja 2022 (Agistri, rejs Cyklady, Ateny)

Pomnik zobaczyłam w jakimś folderku reklamowym, jaki Kapitanowa przed rejsem wzięła w Atenach w informacji turystycznej. Ponieważ na to pierwsze popołudnie spacer wyszedł w tamtym kierunku, postanowiłam ten pomnik zobaczyć na własne oczy. Po ciemku już nam się nie chciało tam wracać, chociaż wtedy pomnik wygląda najciekawiej.

Kiedyś wspomniałam, że fajnie byłoby znaleźć się na Wzgórzu Wilków o zachodzie słońca. Teraz była taka możliwość, ale brakło chęci – była duchota, nie chciało nam się wspinać na szczyt. Wystarczy nam podejście do jego podnóży, wśród zabudowań dzielnicy Kolonaki.
W tej części dzielnicy na pewno mamy jeszcze sporo do zobaczenia kolejnym razem, bo teraz był to taki spacerek bez planu. Było przecież blisko do monastytu Asomaton – Petraki, a nie poszliśmy...

Popiersie królowej Olgi w Parku Evangelismos ...



Miałam nadzieję, że przysiądziemy na piwko w jednej z restauracyjek przy Placu Dexameni. Tłok jednak był w każdej taki, że o wolnym stoliku nie było co marzyć . Trudno… Ograniczamy się więc do obejrzenia z bliska cysterny, od której plac wziął nazwę.



Kiedyś było to źródło wody dla całych Aten. Cysterna została zbudowana w II wieku na zlecenie cesarza Hadriana, aby zapewnić wzrastające zapotrzebowanie wody dla miasta. W 125 roku rozpoczęto budowę akweduktu, którego początek był w górach Parnas, a kończył się zbiornikiem, przed którym teraz stoimy . Akwedukt składał się głównie z podziemnego kanału wykonanego ręcznie w litej skale, został ukończony w 140 roku.







Odrestaurowanie akweduktu rozpoczęło się w 1847 roku, przestał być głównym źródłem wody po wybudowaniu tamy Marathon Dam w 1929 roku. Dziś nie dostarcza już wody pitnej... Trochę wody ze zbiornika wciąż dociera do końca, tyle że spływa prosto do kanalizacji.

Skoro nie udało się na Dexameni, to na piwko przysiadamy na deptaku Tsakalof dochodzącym do Placu Kolonaki .





Miło się siedziało, ale postanowiliśmy podejść jeszcze na „nasze” ubiegłoroczne Psirri. Po drodze, jeszcze w Kolonaki, robimy kilka zdjęć. Samego placu Kolonaki na nich nie ma, bo całość była rozkopana i zagrodzona. Należy jednak wspomnieć o tym, iż nazwa pochodzi od małej kolumny, która znajduje się w rogu placu, który oficjalnie nazywa się Platia Filikis Eterias.

Bardzo ciekawa ta cysterna , podobną widziałem w południowej Turcji , ale była z znacznie gorszym stanie
Piwko w takiej scenerii to poezja



Pozdrawiam
Piotr

piotrf napisał(a):Bardzo ciekawa ta cysterna , podobną widziałem w południowej Turcji , ale była z znacznie gorszym stanie

Niestety, nie byliśmy w środku . Cysternę tego typu od wewnątrz widziałam tylko raz, w Maroku (ale znacznie młodszą, zbudowaną w XVI wieku przez Portugalczyków).

Znów jesteśmy w miejscach poznanych rok wcześniej . Ulicę Ermou będziemy przez kolejne dwa dni przemierzać jeszcze kilkukrotnie , zarówno w dzień jak wieczorem. Za każdym razem można spotkać tu jakichś muzyków czy innych artystów – czasem po prostu takich, którzy za artystów się uważają , a zależy im głównie na sypnięciu groszem”do kapelusza”.

Bizantyjski kościółek Panagia Kapnikarea miałam już uwieczniony na ubiegłorocznych fotkach, ale wtedy nie udało się wejść do środka. To jeden z najstarszych kościółków w Atenach, został wybudowany prawdopodobnie w połowie XI wieku (chociaż tradycja przypisuje jego budowę bizantyjskiej cesarzowej Irenie, władającej imperium w latach 792-802), powstał na miejscu antycznej świątyni Ateny lub Demeter. W późniejszym czasie od strony północnej dobudowano kaplicę św. Barbary oraz egzonarteks od strony zachodniej. Portyk z kolumnami dodano w XII wieku. W czasie powstania o niepodległość, kościółek został poważnie uszkodzony, w 1834 roku planowano jego wyburzenie. Na szczęście do tego nie doszło.



Kościół został zbudowany na planie krzyża, jego środkowa część jest wyższa od dwóch bocznych. Głównym budulcem był marmur, jedynie do budowy kopuły wykorzystano cegły. Dolna część ścian jest pozbawiona zdobień, w części górnej znajdują się płaskorzeźby z czasów starożytnej Grecji i Rzymu, wczesnego chrześcijaństwa i Bizancjum.

Na przełomie XIX i XX wieku w kościele przeprowadzono prace rekonstrukcyjne. Mozaika Madonny z Dzieciatkiem nad wejściem do świątyni została dodana w 1936 roku.





Freski wewnętrzne inspirowane sztuką bizantyjską powstały w XIX wieku (w czasie odbudowy świątyni) oraz w latach 1942-1955.]

Danusiu, patrzę i mam wrażenie, że byłam w innych Atenach.

Beata, następnym razem zamiast zwiedzać najsłynniejsze zabytki miasta, spróbuj powałęsać się po nim bez planu , w zasadzie tak trochę "bez sensu" . Zobaczysz wtedy takie Ateny, jak nam się one ukazały

Taki jest plan. Ja za pierwszym razem lubię poznać najważniejsze zabytki miasta, a dopiero kolejnym razem odkrywać jego inne strony.

piekara114 napisał(a): Ja za pierwszym razem lubię poznać najważniejsze zabytki miasta, a dopiero kolejnym razem odkrywać jego inne strony.

Jak byłam młodsza, też tak miałam

Na zakończenie tego dnia – wieczorne Psirri . Na żadne żaredłko jednakże nie siadamy…







Tu spaliśmy w czasie poprzedniej wizyty w Atenach…





Wejście trochę odmalowano , dla porównania fotka z 2021 roku.

dangol napisał(a):Beata, następnym razem zamiast zwiedzać najsłynniejsze zabytki miasta, spróbuj powałęsać się po nim bez planu , w zasadzie tak trochę "bez sensu" . Zobaczysz wtedy takie Ateny, jak nam się one ukazały

Od dawna stosujemy taki sposób zwiedzania miast , to "parcie" żeby zobaczyć wszystko jakby straciło znaczenie - może to oznaka lenistwa


Pozdrawiam
Piotr

Dziękuję @dangol za świetną relację, a biorąc po uwagę, że za dwa dni forum idzie do piachu (ciekawe czy zostanie offline, czy całkiem zdejmą), to dziękuję @dangol i Wszystkim za świetne relacje. Były, są i może będą (jeśli nie znikną) źródłem inspiracji i wiedzy nieoczywistej, takiej spoza biur podróży i spoza Wikipedii: gdzie jest co ciekawego, jak co wygląda, która plaża lepsza itd.

... to chyba czas powiedzieć "żegnam" ?

edit: a może się jednak nie zamknie - po lekturze 16 stron dyskusji w innym wątku... kto wie

piotrf napisał(a):
Od dawna stosujemy taki sposób zwiedzania miast , to "parcie" żeby zobaczyć wszystko jakby straciło znaczenie - może to oznaka lenistwa

Może faktycznie lenistwa , bo aż tak stara to przecież nie jestem

Raphael napisał(a):
... to chyba czas powiedzieć "żegnam" ?
edit: a może się jednak nie zamknie - po lekturze 16 stron dyskusji w innym wątku... kto wie

Dzięki za dobre słowa, a co do dalszego istnienia Cropli, to wciąż mam nadzieję . Trudno byłoby pożegnać się z bogactwem relacji, z których korzystam przy planowaniu kolejnych wypadów. No i ze wspaniałymi Ludźmi, znanymi w zasadzie tylko wirtualnie, ale niejednokrotnie bliższymi, niż znanymi w realu.