Ciao! Salve! Apulia! 10 dni na obcasie Włoch, 2019

piekara114 napisał(a): Jaja skojarzyły mi się z hiszpańskim Figueres i Dalim

Coś w tym jest. Tyle, że tam są pełne jaja, tu nieco ażurowe

Pełne czy ażurowe to już szczegół, wspomnienia z Hiszpanii wróciły

Nad miastem niebo robi się coraz ciemniejsze, zapalają się latarnie, więc idziemy zobaczyć centrum w nieco innej scenerii.
Przechodzimy jak poprzednio przez Łuk Marchesale, gdzie widnieje fresk przedstawiający ukrzyżowanie Chrystusa z końca XVI wieku, nieznanego autora.

Brama z drugiej strony

idziemy dalej

Wchodzimy na Piazza Vittorio Emanuele.

Chiesa Madre di S. Maria Assunta – dawna katedra (do 1818 r.), prawdopodobnie zbudowana w średniowieczu pod koniec XIII wieku, a potem wielokrotnie przebudowywana.

Dzwonnica ma ponad 23 metry wysokości

Tu jeszcze pusto przy stolikach

Palazzo dell'Orologio

Ale parę kroków dalej ludzi sporo

Trafiamy na mały bar.
Wykupujemy wszystkie panzerotto

Nie było złe, ale w porównaniu z zakupem Miśka, to takie se. Misiek kupił w okolicach mostu i to faktycznie był pękaty pierożek i bardzo smaczny (jego 4 euro, nasze po 3,50). Chcieliśmy tam iść, ale Misiek odradzał, bo strasznie długo ponoć się czeka.
Zatem kupiliśmy jeszcze jakieś włoskie przysmaki w tym barze i lokal zaczął świecić pustkami .
W ofercie zostały głównie te a la hod dogi po prawej stronie zdjęcia.


Chwilę postaliśmy na klifie patrząc na światła odbijające się w ciemnej wodzie

Tu podziwiamy sztukę współczesną . Autor Gianni Caravaggio.

Ciekawa ekspozycja butów ze skóry.
W żadnym koszyku nie ma pary .

Kilka sztuk sandałków to bym przygarnęła, nawet niesparowanych

Nieco senne za dnia apulijskie miasteczka zyskują wieczorem zupełnie inne oblicze. Lubię ten wieczorny gwar .
.

piekara114 napisał(a):Kilka sztuk sandałków to bym przygarnęła, nawet niesparowanych

Przy dzisiejszej modzie, przy dobrym dobraniu, myślę, że zadałabyś szyku

marze_na napisał(a):Nieco senne za dnia apulijskie miasteczka zyskują wieczorem zupełnie inne oblicze. Lubię ten wieczorny gwar .
.

U nas sennie nie było, ale wiem o czym mówisz. Też to lubię.

Oni nie podpierają ściany . Tam były miejsca dla korzystających z maleńkiej knajpki.

Nocą uliczki prezentują się całkiem, całkiem



Nawet na takiej wąskiej uliczce dało się jeszcze zmieścić parę stolików

Przemknęliśmy jeszcze po schodkach

I już jesteśmy przy bramie

Rzut oka na knajpkę nad plażą Lama Monachile.
Jeszcze pusta, ale nie ma się co dziwić, bo jest dopiero godz. 19.15.

I żegnamy się z Polignano

Idziemy do auta, zastanawiając się po drodze, czy znajdziemy mandacik.
Mandaciku niet, blokady też niet
Można zatem jechać.
Wracamy deko dłuższą drogą, gdyż jedziemy przez Monopoli. Tam musimy jeszcze wstąpić do odwiedzonego już dziś Lidla. Jaka była gęstość zaludnienia w sklepie o tej porze nie wiem, bo tradycyjnie po całym dniu zwiedzania odmówiłyśmy z koleżanką pętania się między półkami .
Na co usłyszałyśmy:
- No pewnie księżniczki zakupów nie robią .
W odpowiedzi usłyszeli:
- Wystarczy, jak księciunio jeden z drugim zrobią .
Sądząc po ilości aut na parkingu ludzi było sporo.
Oczywiście na stoisku alkoholowym panowie wykazali się jakimś dziwnym niezdecydowaniem, gdyż jak zwykle kupili to i owo.
Po kiego grzyba oni wino w tych baniakach kupowali nie mam pojęcia.
Tym bardziej, że nikt z naszej czwórki nie jest koneserem tego trunku.
W Otranto kupili czerwone 5 litrowe, teraz na szczęście zeszli do 3 litrów .

Na tapecie wino różowe, było jeszcze białe (na fotkę się nie załapało).
Pytałam po kiego to kupują?
No jak piliśmy czerwone, to trzeba wszystkich spróbować.
To chyba jakaś męska logika .
Następnego dnia nie musieliśmy planować, bo natura zrobiła to za nas.
Wszystkie portale zgodnie twierdziły, że będzie duże zachmurzenie, możliwe przelotne opady.
Na taką okoliczność oczywiście plan był, ale o tym dalej.
Podsumowanie dnia
Plaża ze schodkami nie wymaga chyba większych uwag. Podobało mi się tam bardzo. Myślę, że taki dziw natury, no któremu pomógł trochę człowiek jest wart zobaczenia. Wrażenie jest .
Monopoli ma kapitalny klimat. Nie jest małe, więc fajnie się błądzi wąskimi zadbanymi uliczkami. Ma też bardzo ładną katedrę, której niestety nie widziałam wewnątrz.
Polignano jest spektakularnie położone na klifach. Widoki zachwycają.
Miasta leżą blisko siebie, więc spokojnie można jedno i drugie odwiedzić.
Iwonie lepiej podobało się Polignano.
U mnie jest większy problem z taką jednoznaczną opinią.
Jeśli mam powiedzieć tylko o miasteczku, jego ulicach, domach, to wolę Monopoli.
Jednak jeśli popatrzę szerzej, czyli na widoki, to Polignano chyba wygrywa.
Ale najważniejsze, że pięknie tam jest

U mnie w rankingu Monopoli jednak wyżej niż Poligniano.

A tak poza tym to z radością przyjęłam wiadomość, że wizzar pozostawia połączenie z Wrocławia do Bari również w zimowym rozkładzie .

aga_stella napisał(a):W Otranto kupili czerwone 5 litrowe, teraz na szczęście zeszli do 3 litrów .

Płyn do mycia naczyń też piliście

tony montana napisał(a):Wieczorne miasteczko o wiele bardziej klimatyczne niż w słońcu

Też tak myślę.
Efektu dodaje też niebo, które jest w pięknej barwie, bo zachód słońca dopiero co był.

marze_na napisał(a):U mnie w rankingu Monopoli jednak wyżej niż Poligniano.

U mnie Monopoli też wyżej. Jakbym miała wybierać na miejscówkę, to bez wahania postawiłabym na nie.
Polignano jedynie pod względem widoków - tych nadmorskich robi duże wrażenie.

marze_na napisał(a): A tak poza tym to z radością przyjęłam wiadomość, że wizzar pozostawia połączenie z Wrocławia do Bari również w zimowym rozkładzie .

A to nowość. Chyba w relacji o Neapolu zarzekałaś się, że zimą to tylko narty. Bo dzień za krótki, bo pogoda nie taka itp.

megidh napisał(a):
Płyn do mycia naczyń też piliście

Płynów z procentami, jakoś nigdy nam nie brakowało .

aga_stella napisał(a):

marze_na napisał(a): A tak poza tym to z radością przyjęłam wiadomość, że wizzar pozostawia połączenie z Wrocławia do Bari również w zimowym rozkładzie .

A to nowość. Chyba w relacji o Neapolu zarzekałaś się, że zimą to tylko narty. Bo dzień za krótki, bo pogoda nie taka itp.

Bo to wszystko prawda Tu nic się nie zmieniło .
Ale przyznasz, że świąteczne dekoracje takiego np. Locorotondo warte są krótkiego wypadu .

No i cos trzeba robic z punktami wizz, a oferta z Wrocławia ubożuchna .

marze_na napisał(a):
Ale przyznasz, że świąteczne dekoracje takiego np. Locorotondo warte są krótkiego wypadu .

No jasne:D

Bajeczne miasteczko, bajeczny podziemny świat oraz orecchiette - małe uszy w Bari. 7.10. poniedziałek
W poniedziałek nie mamy co liczyć na ładną pogodę. Ale na taki dzień był plan i to całkiem prosty - trzeba zejść pod ziemię.
No jasne, że nie na cały dzień .
Po obejrzeniu mapy wyszło nam, że tego dnia musimy też jechać do Bari, jeśli chcemy to miasto zobaczyć, a ja chciałam i to bardzo. Po namyśle dorzuciliśmy jeszcze Alberobello, bo już było coraz bliżej do końca naszego pobytu w Apulii i nie bardzo było kiedy je wcisnąć (przypominam, że w czwartek odlatujemy).
Precyzyjny plan zakładał, że tuż przed godz. 9 opuszczamy apartament i jedziemy do Alberobello. Tam spędzamy niecałą godzinkę i ok. godz. 10 ruszamy do Grotte di Castellana , by załapać się na wejście o godz. 11 (długa trasa), a potem pokonujemy ok. 40 kilometrów i zwiedzamy Bari.
Planowanie wyszło nam dobrze, ale w praktyce już tak kolorowo nie było
Rano jakoś wszyscy się grzebali i zamiast przed godz. 9 siedzieć w aucie, to ta sztuka udała nam się dopiero o 9.20.
Rano jakieś promienie słońca przedzierały się jeszcze przez chmury

Ostatnie promyki.

Potem niebo było już cały dzień szare, ale deszczyk się nie pojawił
Alberobello
Misiek znający już wąskie dróżki jak własną kieszeń pomknął do bajkowego miasteczka.
Trójka z nas wysiadła, a nasz kierowca stwierdził, że popatrzy gdzie zaparkować i ruszył przed siebie.
Czasu mamy tyle co kot napłakał .

My w pierwszej kolejności poszliśmy na taras widokowy Santa Lucia, by zerknąć na bajkowe miejsce z lotu ptaka.

Trulli wyrastają jak grzyby i pną się na niewielkie wzgórza, a szpiczaste kamienne dachy wyglądają jak czapeczki.

Obok tarasu jest też fontanna

Czasu naprawdę mały mało, więc szybko lecimy jeszcze na szybki spacer urokliwymi uliczkami.

Na jednym z podwórek można bezpłatnie podziwiać miniatury trulli.

Docieramy do wyjątkowego, bo syjamskiego trullo - Trullo Siamese.
Domek ma dwa stożkowe dachy (na jednym namalowany symbol słońca) i osobne wejścia, zabudowywany jest na planie elipsy. Według legendy mieszkali w nim dwaj bracia, których poróżniła miłość do tej samej dziewczyny. Efektem konfliktu było rozbudowanie domu i postawienie ściany działowej tak, że każdy z braci miał jego połowę.
Trullo zaliczane jest do jednych z najstarszych.

Lecimy dalej

Gdzieś w pobliżu natrafiamy na typowe trullo, do którego można wejść i zobaczyć wnętrza(bez opłat).
To pierwsze pomieszczenie po przekroczeniu progu domu.

Sypilania

Łazienki w tych domkach nie było. Kibelek był w ogródku, a nocą korzystano z nocników.
Na wielu dachach widoczne są namalowane wapnem symbole. Prawdopodobnie maiły przyciągać szczęście i uchronić przed złym okiem (jednoznacznej interpretacji co do ich znaczenia brak)


Sympatyczny zakątek

Grajek (nie pamiętam jak ten instrument się nazywa)

Knajpka szykuje się do otwarcia

Ozdobne pinakle

i kolorowy, kwiatuszkowy akcent


Boczne uliczki mają dużo więcej uroku niż te główne ze sklepikami

Przy kokardzie w dzień też trzeba mieć zdjęcie




Kończymy zwiedzenie miasteczka. Szkoda, że niebo było szare, ale grunt, że nie padało.
Jest już godzina 10.15, a jeszcze musimy dobiec do auta