Bieszczadzkie wędrówki

Idziemy dalej. Jeszcze przez chwilę towarzyszą nam budynki Podgórzan Zachodnich a po nich trafiamy na tereny Dolinian.







W jednej z chałup mieści się wystawa cerkiewnych carskich wrót i ikonostasów. Nie widać tego z zewnątrz ale budynek jest w środku nowocześnie urządzony, posiada klimatyzację.

W skansenie w Sanoku byłam bardzo daaa...aawno temu, a z tego co pokazujesz (a wcześniej też Marzena w swej relacji), przydałaby się kolejna wizyta. Mam nadzieję, że uda się tam wybrać

dangol napisał(a):W skansenie w Sanoku byłam bardzo daaa...aawno temu, a z tego co pokazujesz (a wcześniej też Marzena w swej relacji), przydałaby się kolejna wizyta. Mam nadzieję, że uda się tam wybrać

Polecam. Trzeba zarezerwować sporo czasu. Teren duży i obiektów też wiele. Do części w normalnych czasach można było wejść.

Po Dolinianach pozostaje nam do zobaczenia już tylko część poświęcona Podgórzanom Wschodnim.






I tak wracamy na Galicyjski Rynek. W restauracji, która jest przed wejściem do skansenu zjadamy obiad. Gdy czekamy na posiłek syn zdąży zjechać tyrolką nad Sanem . Zatrzymamy się jeszcze przy czołgu stojącym po drugiej stronie rzeki. Swoją drogą ażurowy most nad Sanem też dostarcza małych emocji przy przejeździe .

Skanseny nieodmiennie nam się podobają. Jeszcze nie trafiliśmy na taki, który by nas zawiódł. Ten w Sanoku jest świetny. Z pewnością wybija się nie tylko wielkością na tle innych. Chociaż ten rozległy teren można zapisać do minusów zwiedzania . W upalne słoneczne letnie dni konieczne nakrycie głowy, krem do opalania i zapas wody podczas zwiedzania. Można się tam zatracić na parę godzin .

W kolejnym odcinku zawędrujemy do Krosna .

13.02.2020 Krosno

Przełom stycznia i lutego to zazwyczaj był u nas czas finalizowania poszukiwań wakacyjnych kwater. Tak było i w ubiegłym roku ale tym razem szło jak po grudzie. Gdzieś początkiem lutego rozmawiam z kolegą z korpo, z mojego poprzedniego miejsca pracy. Ostrzega mnie przed nową chorobą, która rozprzestrzenia się w Chinach. U nich w firmie już wprowadzają obostrzenia. U nas w kraju jeszcze spokojnie. Coś tam się już mówi ale chyba nikt nie bierze tego na poważnie. W takich okolicznościach rodzi się jak na nas spontaniczny pomysł na wypad w Bieszczady. Mamy problem żeby załatwić urlopy ale ostatecznie udaje się wyjechać na pięć dni. Nadkładamy nieco drogi by zawitać do miasta szkła czyli Krosna. Było już za późno by zrobić rezerwację biletów w Centrum Dziedzictwa Szkła ale gdy kontaktuję się telefonicznie miła pani mówi, że pewnie da się wejść.
Stajemy tu na bezpłatnym parkingu nad Wisłokiem. Na mapach Google jest jeszcze klepisko ale obecnie jest już wyłożony kostką.
Nim trafimy na rynek starego miasta idziemy obok stadionu żużlowego krośnieńskich Wilków. Jestem fanem żużla a mój Kolejarz z Opola często rywalizuje z drużyną z Krosna w lidze. Nie dane mi było wcześniej zobaczyć tego stadionu własnymi oczami. Jestem zaskoczony, że jest tuż obok starego miasta.
W Centrum Dziedzictwa Szkła okazuje się, że wolne miejsca są za dwie i pół godziny albo jutro. Wybieramy pierwszą opcję. Wolny czas wykorzystujemy na mały spacer i obiad. Choć nie ma śniegu jest zimno. Po twarzach smaga lodowaty wiatr. Pewnie dlatego miasto sprawia wrażenie wymarłego. Dodatkowo część restauracji w rynku jest zamknięta.

Kilka zdjęć ze spaceru
Żona ubrała czapkę a to nie często się zdarza .



Wieża Farna.


Zaglądamy do stojącej obok Bazyliki pw. Trójcy Przenajświętszej.

Bardzo długo czekaliśmy na obiad. Myśleliśmy, że jeszcze coś pozwiedzamy a tymczasem na styk wpadliśmy do Centrum Dziedzictwa Szkła .
Budynek z zewnątrz wygląda nie pozornie. Jak się okazuje ciągnie się w dół.


Zwiedzanie zaczynamy od zobaczenia filmu o historii przemysłu szklanego w Krośnie. Jednak główną atrakcją zwiedzania jest kolejny punkt programu czyli pokaz podczas którego wytwarzany jest wyrób przeznaczony po końcowej obróbce do sprzedaży.


Tu zmontowałem krótki filmik z pokazu.

A co wyszło z tej kuli szkła z filmiku? Taki szklany talerz .


Idziemy dalej. Po drodze przewodnik pokazuje nam grafikę 3D na podłodze .


Kolejnym etapem są warsztaty, podczas których szklane wyroby są ozdabiane czy poprzez wycinanie wzorów czy malowanie. Są też tam wytwarzane małe szklane figurki zwierząt, które można kupić w sklepie firmowym. Są tam też witryny z wyrobami. Ponieważ relacja nie była w planie dużo zdjęć tam nie robiłem skupiając się na oglądaniu.


Żaby przyciągnęły mój obiektyw .



Na koniec tego etapu zwiedzania trafiamy na wystawę czasową prac artysty o ile mnie pamięć nie zawodzi z Włoch.

Krosno jest mi zupełnie nieznane... Co do wyrobu szkła, zwiedziłam natomiast hutę w szkła w Harrachowie, warto tam zawitać, jak będzie się w pobliżu.

Ciekawa też jest Huta Julia w Piechowicach.
A w Krośnie mieliśmy okazję być i nam się to miasto podobało .

dangol napisał(a):Krosno jest mi zupełnie nieznane... Co do wyrobu szkła, zwiedziłam natomiast hutę w szkła w Harrachowie, warto tam zawitać, jak będzie się w pobliżu.

To była nasza pierwsza wizyta Krośnie ale pewnie nie ostatnia . Huta w Harrachowie zapisana. Jakoś nie możemy się wybrać w te rejony a plany są …

Nefer napisał(a):Ciekawa też jest Huta Julia w Piechowicach.
A w Krośnie mieliśmy okazję być i nam się to miasto podobało .

W Hucie Szkła Kryształowego Julia w Piechowicach byliśmy . Też nam się spodobało podobnie jak starówka w Krośnie .

Mamy wykupiony bilet z full opcją czyli zwiedzaniem podziemi po drugiej stronie rynku. Przewodniczka zachęca do zakupów w sklepie firmowym bo gdy skończymy zwiedzanie podziemi będzie już zamknięty albo tuż przed zamknięciem. Nabywamy pamiątki i idziemy zwiedzać piwnice .
W piwnicach znajdują się różne nowoczesne dzieła sztuki ale też i starsze wyroby np. ze szkła uranowego, które świeci zielonkawym blaskiem w ultrafiolecie.



Jest też kula plazmowa.


W czasie pobytu w piwnicach zapada zmierzch. Krośnieńska starówka objawia się nam w nowej odsłonie.





Jest jeszcze chłodniej niż wcześniej. Przed nami dojazd do Polańczyka więc odpuszczamy nocne zwiedzanie.

***

To ostatnia propozycja atrakcji powiązanych z pobytem w Bieszczadach. Jest więcej a i w samych Bieszczadach nie wszędzie byliśmy. Jednak to co najbardziej nas urzekło to połoniny. Te rozległe widoki, które cieszą podczas wędrówki. Na pewno w Bieszczady wrócimy i pewnie wtedy pojawią się kolejne wpisy. Tymczasem dziękuję za śledzenie relacji .

Dzięki, miło było tu zaglądać.

Będę czekać na kolejne Wasze bieszczadzkie wypady, a tymczasem dziękuję za fajne wspomnienia . No i liczę na relację z Beskidu Niskiego.

Dziękuję za relację , tak jak Danusia czekam na relację z naszych "opłotków" . Wczoraj było tak




Pozdrawiam
Piotr

Nefer napisał(a):Dzięki, miło było tu zaglądać.

dangol napisał(a):Będę czekać na kolejne Wasze bieszczadzkie wypady, a tymczasem dziękuję za fajne wspomnienia . No i liczę na relację z Beskidu Niskiego.

piotrf napisał(a):Dziękuję za relację , tak jak Danusia czekam na relację z naszych "opłotków" .

Cieszę się, że tu zaglądaliście . Już myślę nad kolejną relacją .

piotrf napisał(a):Wczoraj było tak
Pozdrawiam
Piotr

Super Kuszą takie zdjęcia .