Słoweńsko-chorwacko-madziarska wyprawa po przygody 2018

Czekam i ja


w drugim rzędzie

Maslinka, tomekkulach, jolcix, elka21, Katerina, Habanero, AdamZ, janka.mik., pomorzanka zachodnia, travel, te kiero, Janusz Bajcer, lotnikwsk, amatus1, krakusowa
Miło mi Was powitać niniejszej relacji.
Wielkie dzięki, że jesteście! Grunt, że jest dla kogo pisać

Dzień 1
24 czerwca 2018 r. (niedziela)
Trasa na południe i zwiedzanie Mikulova

Tegoroczny wyjazd rozpoczynamy stosunkowo późno, a to ze względu na zakończenie roku w przedszkolu, z którym w tym roku żegnał się nasz Synek.
Dzień wyjazdu poprzedziło, tradycyjnie już, dogłębne sprawdzanie samochodu, kupowanie ubezpieczeń, przygotowywanie prowiantu itp., itd. Wyjazdowa norma.
Miałam nadzieję, że uda się wystartować o 6 rano, jednak i tym razem na nadziejach się skończyło. Wyruszamy zatem o 7:30 i mamy do pokonania 650 kilometrów, gdyż pierwszy wakacyjny nocleg zaplanowaliśmy w Mikulovie.



Pogodę mamy całkiem przyjemną, choć im dalej od domu, tym niebo zaczyna zasnuwać coraz więcej chmur.



Wreszcie w okolicach Częstochowy zaczyna padać, a nad nami tworzy się szare kłębowisko deszczowych chmur.



Granicę przekraczamy w Gorzyczkach o 12:20. Po drodze oczywiście kilka przystanków, zakup winiet itd. O rozprostowaniu nóg nie ma zbytnio mowy, bo w Czechach już nie tyle pada, co leje tak, że świata nie widać.





W Mikulovie, który zawsze chciałam zobaczyć, jesteśmy o 15:30. Co ważne, deszcz przestaje padać, a nawet pojawia się szansa na większe przejaśnienia. Czeski Mikulov, a właściwie jego największą atrakcję, czyli zamek, znałam dotąd jedynie zza szyb autokaru lub samochodu.



Miejscowość ta zawsze dobrze mi się kojarzyła, bo za czasów wyjazdów autokarowych zawsze zatrzymywaliśmy się tu w tzw. sklepie wolnocłowym, gdzie obowiązkowo kupowaliśmy zapas ulubionych słodyczy.

Tym razem, choć jest już popołudnie, liczę na przyjemny spacer po miasteczku. Tymczasem jesteśmy pod naszym pensjonatem i po skomunikowaniu się z właścicielką, czekamy na jej przyjazd. Tyle naczytałam się o wrednych Czechach, ale na szczęście za każdym razem trafiamy bardzo dobrze. Tak jest i tym razem. Przyjeżdża miła, młoda dziewczyna, która pokazuje nam nasz pokój z aneksem kuchennym. Nie mamy żadnych zastrzeżeń. Dla mnie najważniejsze, żeby było czysto. A tu tak jest. Do tego mamy fantastyczne łóżko z cudowną pościelą. No i telewizor, bo dziś mecz – grają nasi – wiecie Mistrzostwa Świata

Telewizor działa, jest nawet Internet. Na pierwszy ogień odpalamy mój videoblog Ex Libris https://www.youtube.com/channel/UCxnfjI ... 6a_xTlYIZQ.



Wszystko działa, zatem mecz też będzie można obejrzeć.

Tymczasem zjadamy coś szybko i wyruszamy na spacer po Mikulovie. Nasz pensjonat znajduje się nieco na obrzeżach. Stojąc na uliczce przed obiektem widzimy mikulovski zamek oraz Święty Pagórek (czes. Svatý kopeček). Do centrum podjeżdżamy samochodem, który zostawiamy na płatnym parkingu u podnóża zamku. Roztacza się stąd ładny widok na zadbane kamieniczki i majestatyczny kasztel.





Pierwsze kroki kierujemy w stronę rynku, gdzie pyszni się barokowa kolumna Świętej Trójcy, nazywana też Morową Kolumną, ustawiona tu po epidemii. Przyglądamy się jej zdobieniom i figurom zastygłym w dramatycznych pozach.







Na rynkowym placu znajduje się też fontanna z rzeźbą nimfy Pomony z rogiem obfitości. To tutaj wrzucamy pieniążek na szczęście oraz by jeszcze kiedyś tu wrócić, po czym ruszamy dalej.



Przy jednej z kamienic znajdujemy bookcrossingową półkę, która niezwykle raduje moje serce, choć zaopatrzona jest ubogo. A może po prostu wszystko, co się na niej pojawi od razu znika? Wszak Czesi to naród, który przoduje w czytelnictwie.



Będąc na rynku nie sposób nie zwrócić uwagi na przepiękną Kamienicę pod Rycerzami, zdobioną renesansowymi dekoracjami sgraffitowymi (technika ta polega na nakładaniu kolejnych, kolorowych warstw tynku lub kolorowych glin i na zeskrobywaniu fragmentów warstw wierzchnich w czasie, kiedy jeszcze się nie utwardziły. Poprzez odsłanianie warstw wcześniej nałożonych powstaje dwu- lub wielobarwny wzór).



Bardzo nam się tu podoba i ogarnia nas niesamowita euforia, że to początek naszej wyprawy, a już tak udany i bogaty w doznania estetyczne. Co do tych ostatnich, za chwilę przekonamy się, że Mikulov to istna perełka.

Widzę ,że pogodę mieliście podobną do nas - i w trasie i w Mikulovie Norma w tamtych okolicach

Tyle naczytałam się o wrednych Czechach, ale na szczęście za każdym razem trafiamy bardzo dobrze.

No, to wiele tracicie Żartuję, Czesi lubią się fochować, ale to złoci ludzie

ż fontanna z rzeźbą nimfy Pomony

Pomona to żeński odpowiednik Bachusa w regionach winiarskich... Ma też dużo do czynienia z tradycją Halloween

Przy jednej z kamienic znajdujemy bookcrossingową półkę,

Rok temu była pełna, a koło niej stało pianino
Zmienił się stosunek miłośników muzyki do czytelników w Mikulovie

Mikulov to istna perełka.

Zgadzam się w 100% Do tego piękne okolice pełne atrakcji do odkrywania

Katerina napisał(a): stało pianino

Z krzesłem na łańcuchu

Katerina napisał(a):Widzę ,że pogodę mieliście podobną do nas - i w trasie i w Mikulovie Norma w tamtych okolicach

Z obserwacji z kilku lat nam też wynika, że przez Czechy to raczej w deszczu jedziemy.

Przy jednej z kamienic znajdujemy bookcrossingową półkę,

Katerina napisał(a): Rok temu była pełna, a koło niej stało pianino
Zmienił się stosunek miłośników muzyki do czytelników w Mikulovie

W sumie to bez znaczenia I muzyka i czytanie to cudowna rozrywka

Mikulov to istna perełka.

Katerina napisał(a): Zgadzam się w 100% Do tego piękne okolice pełne atrakcji do odkrywania

Byle starczyło lat na odkrywanie tego wszystkiego

krakusowa napisał(a):

Katerina napisał(a): stało pianino

file.jpg

Z krzesłem na łańcuchu

To muzyczne krzesło widać jakieś cenniejsze, bo to przy książkach już stoi wolne

Dalsza część spaceru po Mikulovie:

Wspinamy się teraz na zamkowe wzgórze, ale z uliczkami jeszcze się nie żegnamy. Są bardzo urokliwe. Do tego pięknie odnowione kamienice, a w nich restauracje, kawiarenki i winiarnie, które nadają miejscu dodatkowego kolorytu. I jeszcze jedno – wcale nie ma tłoku. Co jakiś czas mijamy zwiedzających, ale czasem odnosimy wrażenie, że to kolejne czeskie miasteczko, które mamy do zwiedzanie tylko dla siebie!





Przekraczamy bramę prowadzącą do zamku, a naszym oczom ukazują się zamkowe ogrody.
Pięknie zadbane, z uroczą roślinnością oraz z elementami, które świadczą, że coraz bliżej nam nad Adriatyk…. Jest zatem i lawenda…. i agawa w trzech donicach na jednym z widokowych tarasów (a może to aloes gigant?). Jestem miłośniczką roślinności, zatem w zamkowym ogrodzie czuję się jak w raju, co chwila wzdychając i pochylając się nad kolejnymi uroczymi kwiatami lub krzewami.











Ze wzgórza zamkowego roztacza się wspaniały widok zarówno na żydowską dzielnicę miasta, jak i na pobliskie wzgórza i doliny oraz winnice, wszak ta część Czech (Morawy) słynie z produkcji wina. Stąd też obecność bardzo wielu winiarni w samym miasteczku. Tereny te, nie bez powodu, nazywane są czeską Toskanią.



Znajdując się na terenie mikulovskiego zamku podziwiamy też kolejną atrakcję tego miejsca, na którą niestety zabraknie nam czasu i sił, czyli Święty Pagórek (Svatý kopeček), najwyższe wzgórze Mikulova – 363 m, gdzie znajduje się zespół czterech XVII-XVIII-wiecznych kaplic, z największą – Św. Sebastiana.



Zaglądamy, gdzie tylko się da (poza wnętrzem samego zamku, bo jest już za późno), nawet na mini tarasiki tutejszych domostw.









Z zamku doskonale też widać wieżę na Kozim Wierchu (Kozi hradek z XV wieku), będącą elementem średniowiecznego systemu obronnego.



Kierując się w stronę wieży (znajdującej się na trzecim z mikulovskich wzgórz), spoglądamy na synagogę (właściwie jej dach), pamiątkę po społeczności żydowskiej. Do synagogi zejdziemy za kilka chwil.

Zamek w Mikulovie bardzo mi się podoba , spacery po mieście też należą do przyjemnych , warto też wstąpić na kieliszeczek lokalnego wina zwanego Svatý Urban . . .


Pozdrawiam
Piotr

Po terenie zamkowym można długo spacerować, co jakiś czas odpoczywając na którejś z ławeczek, by delektować się widokami.











My tymczasem schodzimy z zamkowego wzgórza i kierujemy się do nieznanej jeszcze części miasta. Zamek cały czas mamy w zasięgu wzroku, a nad nim dosyć niepokojące chmury.





Idziemy dalej i docieramy do wejścia na Svatý kopeček.



Wchodzimy po kilkunastu stopniach po to, by popatrzeć na panoramę miasteczka.



Z miejsca, w którym jesteśmy prowadzi trasa na samą górę kopca. Są tu też stacje Drogi Krzyżowej. Szkoda, że ogranicza nas czas, bo widoki z samego szczytu muszą być niesamowite.



I znów wędrujemy w okolice parkingu u podnóża zamku.









Skręcamy w nieznaną jeszcze uliczkę i docieramy do synagogi, która jest usytuowana na tyłach zamku. Odrestaurowana budowla (z XVI wieku) to obecnie siedziba muzeum pamiątek po ludności żydowskiej, która w połowie wieku XVIII stanowiła połowę mieszkańców Mikulova.



Aby nie wracać tą samą trasą, znów wchodzimy na zamkowy teren, definitywnie żegnając się z tym miejscem. Obiecujemy sobie jeszcze kiedyś tu wrócić.





Po drodze kupujemy czeską przekąskę – smażony ser.



Gdy wchodzimy do pokoju mecz Polska-Kolumbia już trwa. Końcowy wynik (0-3) nie napawa optymizmem, ale my myślami jesteśmy już gdzie indziej.



Parę godzin snu i znów ruszamy w piękną trasę.

Pozwolę sobie nieśmiało przycupnąć i obserwować/podczytywać .

A Mikulov (i jego okolice) to wspaniałe miejsce na przystanek w drodze do Cro, jak również jako cel osobnej wyprawy.

Nam Mikulov również się podobał, pierwszy wyjazd do cro mieliśmy tam nocleg. Jednak dla nas głównym minusem Mikulova jest jego zbyt bliskie położenie względem pkt startowego.

amatus1 napisał(a):Nam Mikulov również się podobał, pierwszy wyjazd do cro mieliśmy tam nocleg. Jednak dla nas głównym minusem Mikulova jest jego zbyt bliskie położenie względem pkt startowego.

Wydaje mi się, że od Was, z okolic Słupska, do Mikulova, to już niewiele podróżujących ma dalej.

amatus1 napisał(a):Nam Mikulov również się podobał, pierwszy wyjazd do cro mieliśmy tam nocleg. Jednak dla nas głównym minusem Mikulova jest jego zbyt bliskie położenie względem pkt startowego.

Zbyt blisko Słupska

Ja to mam blisko - 240km

Magda, piękny ten Mikulov , zamek i zámecké zahrady .

A fastfoodowej wersji smażonego syra nie znałam

travel napisał(a):

amatus1 napisał(a):Nam Mikulov również się podobał, pierwszy wyjazd do cro mieliśmy tam nocleg. Jednak dla nas głównym minusem Mikulova jest jego zbyt bliskie położenie względem pkt startowego.

Zbyt blisko Słupska

Ja to mam blisko - 240km

Jak dla mnie za blisko bo mam blisko 2000 km do celu a do Mikulova 930 km. Jadać z domu wolę pierwszego dnia jechać do bólu tak do granicy Chorwackiej by drugiego dnia mieć już barani skok...