Śladami Potter, czyli wyspa KOS 2019 + Bodrum +wyspa Nisyros

Po wizycie w kolorowym świecie - wspaniały spektakl na koniec dnia


Pozdrawiam
Piotr

aga_stella napisał(a):Bardzo kolorowa wioska.
Aż się zastanawiam, czy trochę nie przesadzają. Doniczki w wielu barwach, krzesełka itp.
Jakie było Wasze odczucie na żywo?

Podobało nam się tam bardzo. Te kolorowe zaułki, tarasy, bazylia wabiąca zapachem na każdym kroku, nienachalni sprzedawcy.
Ponadto podczas spacerowania po wiosce nie musieliśmy się przeciskać wśród tłumów, bowiem większość już zasiadała przy stolikach na słonecznych balkonach, czekając na zamówione dania i oczywiście na zachód słońca.
Myślę jednak, że w sezonie jest tam dużo większy tłum i wtedy wędrowanie po wiosce Zia może nie być już tak przyjemne.

piotrf napisał(a):Po wizycie w kolorowym świecie - wspaniały spektakl na koniec dnia


Pozdrawiam
Piotr

Spektakl faktycznie był rewelacyjny i mam podstawy przypuszczać, że z miejsca, z którego my go oglądaliśmy wrażenia są korzystniejsze, niż z wioski Zia.
Stąd słone jezioro jest widoczne jak na dłoni na płaskiej jak stół części wyspy Kos. Praktycznie nic nie przesłania widoku, bowiem dwa małe drzewka i powiewająca grecka flaga tylko dodawały uroku temu widokowi.
Natomiast z wioski Zia widok jest częściowo zasłonięty przez okoliczne pagórki a harmider z ludzkich głosów odbiera możliwość spokojnego kontemplowania.

Droga powrotna do miasta Kos przebiegła częściowo w towarzystwie kóz



a częściowo z takimi widokami.




Do miasta Kos dojechaliśmy już o zmroku pełni wrażeń po całodniowej wycieczce. Na stacji benzynowej zatankowaliśmy bak do takiego stanu licznika, z jakim wypożyczyliśmy auto. Okazało się, że spaliliśmy benzynę za 15 euro.
Trochę czasu zajęło nam znalezienie miejsca parkingowego w okolicach naszego hotelu, bowiem ulice są tutaj jednokierunkowe, więc trzeba było robić kółka. A kluczyki zostawiliśmy w recepcji.
Wycieczka była bardzo fajna i pomimo tego, że nie zobaczyliśmy wszystkiego, co zaplanowałam, to jesteśmy z niej bardzo zadowoleni.

No i chyba nie żałowaliście tej bocznej trasy powrotnej.

pomorzanka zachodnia napisał(a):No i chyba nie żałowaliście tej bocznej trasy powrotnej.

Absolutnie nie. To było chyba najszczęśliwsze pomylenie drogi.

megidh napisał(a):

piekara114 napisał(a):A już myślałam, że w końcu tu zobaczę ten słynny zachód...

No przykro mi, że Cię zawiodłam.

No chyba jednak nie.
Piękne widoki, a kolory marzenie.

aga_stella napisał(a):

megidh napisał(a):

piekara114 napisał(a):A już myślałam, że w końcu tu zobaczę ten słynny zachód...

No przykro mi, że Cię zawiodłam.

No chyba jednak nie.
Piękne widoki, a kolory marzenie.

A więc podzielasz moje zdanie, że zachód słońca oglądany nie z wioski Zia, był wspaniały.

Wycieczka na wyspę Nisyros

Jak już wcześniej napisałam, w piątek 14 czerwca wybieraliśmy się na wycieczkę na wyspę Nisyros.
Na potwierdzeniu opłaty wycieczki mieliśmy wypisaną informację o miejscu (obok fontanny z delfinami w mieście Kos) i godzinie wyjazdu (8 rano) oraz o numerze autobusu, którym mieliśmy pojechać do Kardameny.
Miejsce zbiórki znajdowało się więc kilkadziesiąt metrów od naszego hotelu.
Gdy tam doszliśmy, nie zobaczyliśmy żadnego autokaru, natomiast do godziny zbiórki brakowało może trzech minut.
Stał tam natomiast bus, którego kierowca niecierpliwie rozglądał się wokoło.
Wiedziona jakimś instynktem podeszłam do niego i spytałam o nasz autokar, pokazując mu nasz kwit. A on się bardzo ucieszył i zaprosił nas do busa, informując że zawiezie nas do miejsca, gdzie przesiądziemy się do naszego autokaru.
Wsiedliśmy więc do busa, który po chwili ruszył i zawiózł nas na miejsce spotkania z autokarem. Gdy tam zajechaliśmy naszego autokaru jeszcze nie było, więc kierowca busa wysadził nas przy sporym sklepie rybnym.




Ale nie odjechał, tylko poczekał z nami na ten autokar, pomimo tego że w busie siedziało kilkoro pasażerów czekających na dalszą jazdę.
Na tych fotkach widać go żartującego z Waldkiem.



Po chwili autokar podjechał. Kierowca busa się z nami pożegnał i odjechał, a my w dalszą drogę ruszyliśmy już dużym autokarem, który zabrał już z Psalidi kilkoro wycieczkowiczów, ale teraz zaczął jeździć po hotelach położonych w okolicach Tigaki i Marmari, więc nasza droga do Kardameny trochę trwała.

Do Kardameny dojechaliśmy o godzinie 9-tej z minutami, po około godzinnej jeździe.
Tutaj spotkaliśmy się z polską przewodniczką, która rozdała nam karty pokładowe na statek i poprowadziła nas do portu w Kardamenie.



Na jakiej pięknej zastawie jada ten kot.




Statek już czekał i po okazaniu przy wejściu kart pokładowych weszliśmy na pokład.


Weszliśmy na górny pokład, żeby móc podziwiać widoki.
Do czasu wypłynięcia oglądaliśmy Kardamenę i jej okolice z pokładu statku.





Ciekawe w jakim celu ten człowiek tak się położył.

Do wypłynięcia na pełne morze szykowała się żaglówka z polską flagą.

Nasz statek odbił od brzegu o godzinie 9:30 jako pierwszy.
Za nami wypłynęły kolejne dwa statki.


Płyniemy w kierunku wysp, które widać w oddali. To wyspy: Nisyros (ta największa), Jali (ta po prawej stronie) i Strogyli (ta malutka po lewej stronie)


Statek, który wypłynął jako drugi (z paszczą rekina wymalowaną na dziobie), bardzo szybko zbliżał się do nas.


Zaraz po wyjściu z portu zrobił gwałtowny skręt "po małej", żeby zmienić kurs i nie płynąć za nami.


Miałam wrażenie, że nie zbierze tego zakrętu i się przewróci na burtę, ale dał radę i wyprzedził nas.


Tymczasem my spokojnie oglądaliśmy oddalający się brzeg.





Ci na dziobie wpatrują się w widoczny przed nami cel podróży.



Nad naszymi głowami co chwila przelatywały samoloty podchodząc do lądowania na lotnisku na wyspie Kos.


Po prawej burcie mijamy wyspę Jali (Gali, Jali, Γυαλί – po grecku znaczy szkło).




Zielone wybrzeże wyspy Jali pozostało za nami.
Teraz wyspa Jali przybrała inny wygląd. Naszym oczom ukazał się taki widok.

Te białe zbocza to kopalnia, w której wydobywa się perlit, czyli naturalne szkło wulkaniczne.
Ten surowiec po poddaniu wysokiej temperaturze wykorzystywany jest w budownictwie jako materiał izolacyjny.
Ale najbardziej znany jest pod postacią naturalnego pumeksu.

Dopływamy do wyspy Nisyros.


Ta miejscowość to Mandraki, w której znajduje się port, do którego będziemy wpływać.


Statek, który nas wyprzedził wypływając z Kardameny (ten z wymalowaną paszczą rekina na dziobie) już stoi przy nabrzeżu.



Autokary już czekają na turystów.


Podczas wpływania do portu oglądamy z pokładu statku wybrzeże wyspy w jego okolicach.








Statek opuszczamy jako jedni z ostatnich (nie lubimy się tłoczyć) i udajemy się na miejsce zbiórki polskiej grupy.

Jesteśmy na wyspie Nisyros.
Jest ona nieduża. Ma około 41 kilometrów kwadratowych powierzchni. Jej średnica ma jedynie 8 km. Kształt wyspy przypomina pięciokąt.

Dla zainteresowanych podaję linki do fajnych mapek wyspy Nisyros.
http://www.remsenslab.geol.uoa.gr/map6.html
http://www.bjfranke.privat.t-online.de/ ... p/wk-d.htm

Wyspa Nisyros ma jedynie około 1000 mieszkańców, z których większość mieszka w stolicy wyspy Mandrakí.
Mandraki to jedyna większa miejscowość na wyspie. Oprócz niej na wyspie jest tylko kilka wiosek.
Wyspa Nisyros jest drugim, obok Santorynu, czynnym wulkanem w Grecji i składa się prawie wyłącznie ze skał pochodzenia wulkanicznego.

Według mitologii greckiej wyspa Nisyros powstała podczas walki Posejdona z gigantem Polivotisem. Historia ta została przytoczona przez greckiego geografa, historyka i podróżnika Strabona w słynnym dziele "Geografia", gdzie napisał:
"Mówią, że Nisyros jest częścią Kos. Opowiada się tu historię, w której Posejdon ściga jednego z gigantów Polivotisa, po czym swoim trójzębem odrywa grudę ziemi z Kos i rzuca nią w uciekającego. Ta gruda właśnie stała się później Nisyros, pod którą od tamtego czasu leży pogrzebany gigant."

Na temat wyspy znalazłam bardzo ciekawy artykuł, w którym autorka bardzo ciekawie i fachowo opisuje proces powstania wyspy, działalność wulkanu oraz florę i faunę wyspy. Warto go przeczytać.

Przewodnicy przypływający tutaj ze swoimi grupami turystów ustalają pomiędzy sobą kolejność zwiedzania, aby nie gromadzić w jednym miejscu zbyt wielu turystów.
Inne grupy językowe wsiadły do autokarów i pojechały w głąb wyspy do wioski Nikia lub do krateru Stefanos, natomiast my udajemy się na zwiedzanie miejscowości Mandraki.
Początkowo idziemy ulicą biegnącą przy brzegu morza.




Zaraz na początku naszego spaceru mijamy Memoriał ku czci Joannisa Antoniou Katsimatidesa. To Grek pochodzący z wyspy Nisyros, który pracował w Twin Towers i tam też zginął w czasie ataków terrorystycznych na World Trade Center w dniu 11 września 2001 roku.


Po drodze widzimy pierwsze tawerny.

Mijamy sklepiki z pamiątkami.





Fajne środki transportu tutaj mają. Do tych wąskich uliczek idealne.





Przez jakiś czas idziemy za przewodniczką, ale po ustaleniu, o której godzinie będzie zbiórka przy autokarach w porcie, rozpoczynamy zwiedzanie indywidualnie.
Mamy dwie godziny czasu i chcemy go dobrze wykorzystać.

megidh napisał(a):
Fajne środki transportu tutaj mają. Do tych wąskich uliczek idealne.

DSC_0618.jpg

Toż to Piaggio Ape 50, produkowany we Włoszech. Na Sycylii i w Apulii jeździ tego całkiem sporo.