Po prostu PELOPONEZ

No mogła by się już gibnąć ... ta strona

No to do roboty

Mikromir napisał(a):

piekara114 napisał(a):Ta wysepka przy Tolo mi się podoba... A nie widziałaś czy jest w okolicy wypożyczalnia kajaków lub małych motorówek?

W Drepano nie widziałam - bo też się szczególnie nie rozglądałam za takimi atrakcjami. Ale myślę, że w Tolo będzie, to spore centrum turystyczne. Zresztą pawelh albo ogórek wspominali, że tam są wypożyczalnie.

Są i pamiętam, że "smieciłem" w którymś wątku zdjęciami z tych wysepek ...

mysza73 napisał(a):No to do roboty

Mówisz i masz

Mikromir napisał(a):

aP1310052.JPG

Mega fajne miejsce, a to już w ogóle petarda

Dzięki za miłe słowa i wsparcie w "gibnięciu" strony.
Właśnie niestety padła mi klawiatura w lapku, a z ekranową wiele nie zdziałam. Mam nadzieję, że moi obecni i przyszli domowi inżynierowie szybko mi to ogarną. Metoda na informatyka: wyłącz / włącz ponownie nie pomogła.

Jak ja uwielbiam tą radę: zrestartuj system...

Mikromir napisał(a):Dzięki za miłe słowa i wsparcie w "gibnięciu" strony.
Właśnie niestety padła mi klawiatura w lapku, a z ekranową wiele nie zdziałam. Mam nadzieję, że moi obecni i przyszli domowi inżynierowie szybko mi to ogarną. Metoda na informatyka: wyłącz / włącz ponownie nie pomogła.

Mam nadzieją, że dziś Ci to ogarną

Mikromir napisał(a):Dzięki za miłe słowa i wsparcie w "gibnięciu" strony.
Właśnie niestety padła mi klawiatura w lapku, a z ekranową wiele nie zdziałam. Mam nadzieję, że moi obecni i przyszli domowi inżynierowie szybko mi to ogarną. Metoda na informatyka: wyłącz / włącz ponownie nie pomogła.

koniecznie ! jak najszybciej ! na iq chyba nie ma tylu zdjęć z pobytu w Drepano, czy ja przeoczyłam ?

Niech Ci jak najszybciej ogarniają tę klawiaturę i czekam na ten pierdylion zdjęć...

31 lipca 2018
Mistra...

Ogarnęli klawiaturę - hurra!

Pamiętam, jak kilka lat temu zrobiła na mnie bardzo duże wrażenie wizyta w grocie z ruinami klasztoru nad Sv. Nedjelją na Hvarze. Bardzo lubię takie klimaty...

Mistra wywarła nieporównywalnie większe wrażenie. Dziesiątki, setki razy większe. Zrobiła, bo musiała. Bo jest duuużo większa. Jest całym - choć dość niekompletnym, niestety - średniowiecznym miastem z całą masą klasztorów, kościołów, ruin domów i zabudowań, murów, pałaców, zarośniętych zakamarków i kamienistych dróg.
Spędziliśmy w niej prawie cztery godziny. Ale mogłabym siedzieć tam cały dzień. Dwa dni. Trzy dni. Tydzień. No mogłabym tam i miesiąc siedzieć ze śpiworkiem i zapasem żywności - i byłabym przeszczęśliwa przenosząc się z jednych pokrytych zielonym gąszczem ruin do kolejnych...



Parkujemy w pobliżu dolnego wejścia, kupujemy bilety, zwiedzamy toalety przed wejściem (schodkami w dół) i możemy ruszać.
Zwiedzanie można uskuteczniać na dwie raty - najpierw dolną część miasta, potem - jeśli ktoś nie lubi chodzić długo pod górkę - można wrócić do samochodu, podjechać krętą drogą w górę, zaparkować przy górnym wejściu, wejść na ten sam bilet i zwiedzić zamek / twierdzę. Albo odwrotnie. My jednak, litościwie otuleni cieniem popołudniowych chmur, nawet nie zauważyliśmy kiedy na własnych nóżkach dotoczyliśmy się na samą górę Mistry.

Nie będzie po kolei, systematycznie i elegancko. Będzie chaotycznie to, co w Mistrze zrobiło na mnie wrażenie - czyli prawie wszystko.

Mistra, początkowo jedynie twierdza na szczycie założona przez frankijskiego księcia Wilhelma II de Villehardouin, z biegiem czasu rozrosła się do rozmiarów miasta, malowniczo położonego na zboczach gór Tajget. Książę cieszył się nią zaledwie około 10 lat, po czym przeszła w ręce bizantyjskie i stała się nie tylko stolicą despotatu Morea, lecz również jednym z centrów kultury, "bizantyjską Florencją" pełną artystów i uczonych. Gdy w 1460 roku przeszła w ręce tureckie, w pałacu despotów zamieszkał turecki basza, kościoły zamieniono w meczety, a chwała tego miejsca zaczęła przemijać. Nie pomogło chwilowe panowanie weneckie, powrót Turków pogłębił upadek miasta, a walki wyzwoleńcze w XVIII/XIX w. przyniosły pożary i dalsze straty. Po drugiej wojnie światowej oraz wojnie domowej Mistra wyludniła się prawie zupełnie, a wcześniej budowa nowej Sparty kilka kilometrów dalej przyczyniła się do rozbiórki wielu budowli...

Zobaczmy co jeszcze ostało się z tej stopniowej degrengolady...

Katedra Mitrópolis - najstarsza świątynie w Mistrze z drugiej połowy XIII wieku, poświęcona świętemu Dymitrowi...



...I ten dreszcz, gdy stoisz w miejscu koronacji ostatniego cesarza bizantyjskiego Konstantyna XI - 6 stycznia 1449 roku...





...którą upamiętnia płyta w podłodze z dwugłowym orłem - symbolem Bizancjum...



Nieszczęsny ostatni cesarz Bizancjum zginął cztery lata później z rąk Turków, walcząc z nimi na ulicach Konstantynopola...

Katedra jest mocno zniszczona, ale klimat wnętrza i tak urzeka...



Stojące obok niej budynki służyły niegdyś jako siedziba biskupa...







...a obecnie mieści się w nich niewielkie muzeum - do którego szybko uciekamy, chroniąc się przed tradycyjnym popołudniowym deszczem pięknie nabłyszczającym dziedziniec...



Ekspozycja niewielka, ale można się wiele dowiedzieć o historii miejsca.

cdn.

31 lipca 2018
Mistra...


Wędrujemy starając się podążać za mapką rozdawaną w kasie, lecz raz po raz zbaczamy zaglądając w różne zakamarki...

Strome zbocze wymuszało gęstą i specyficzną zabudowę - często część parteru domu przeznaczano na... uliczkę, nad którą rozbudowywano piętro.















Nie ma co ukrywać, trzeba nieźle zasuwać po górkę...













cdn.

No i takie "starocie", to ja zdecydowanie bardzo lubię...

31 lipca 2018
Mistra...

W drodze na szczyt mijamy wiele klasztorów i cerkwi...

Klasztor Vrondochión - niegdyś jeden z najbogatszych i najbardziej znaczących klasztorów Mistry, intelektualne i artystyczne centrum XV-wiecznego miasta. Na jego terenie znajdowały się aż dwa kościoły: Agia Theodorii oraz Hodegetria.











Kościół Agía Sofía - pełnił funkcję kaplicy Pałacu Despotów, dopóki najeźdźcy tureccy nie zamienili go w meczet, pokrywając piękne freski białym tynkiem.











W ruinach refektarza robimy sobie przerwę na lunch...





...z widokiem na Pałac Despotów...



A sam Pałac w stałym remoncie - ciekawe, kiedy się to zmieni i wreszcie będzie można go zwiedzać...







I na lunchu w refektarzu na razie się zatrzymamy - ale przed nami jeszcze dłuuuga wędrówka dróżkami Mistry.

cdn.

aga-cro napisał(a): na iq chyba nie ma tylu zdjęć z pobytu w Drepano, czy ja przeoczyłam ?

Nie ma, ostatecznie nie piszę tam relacji, bo mi gugel nie chciał działać i zdjęcia znikały.

agata26061 napisał(a):No i takie "starocie", to ja zdecydowanie bardzo lubię...

To fajnie, bo jeszcze ich trochę będzie.