Moje greckie lato. Nie tylko Kreta.

Sądząc po wiszącym praniu to migranci obecni, ale już nie robią tłoku przy korzystaniu z ciepłych kąpieli . Chyba to miejsce im spowszedniało .
pzdr.

Po kąpieli należy się jedzenie. Drogą równoległą do autostrady jedziemy do Kamena Vourla.





























Do Aten tym razem zmierzamy z konkretną misją. Zamiast od razu dzisiaj przeprawiać się na Kretę, zostajemy tu na noc bo na 21.00 idziemy na galę operową poświęconą Marii Callas w starożytnym Irodionie na Akropolu. Bilety nabyłam przez internet tydzień przed wyjazdem i nie były to najlepsze miejsca, ale i tak baaardzo się cieszyłam.





Ateny, poza obiektami historycznymi, to dla mnie, miasto paskudne i zaniedbane. Ale ciągle tu wracamy ze względów logistycznych, więc i tym razem próbujemy dobrze spożytkować wieczór.

Zatrzymaliśmy się w przyzwoitym hotelu Ilisos; dobre śniadanie ( chałwa była też ), w linii prostej około kilometr od Akropolu. Na ostatnim piętrze był taras z widokiem na Akropol, niestety czynny tylko do 23.00. Mankament to brak parkingu, miejsca trzeba poszukać sobie na ulicy.

tiwa napisał(a):Sądząc po wiszącym praniu to migranci obecni, ale już nie robią tłoku przy korzystaniu z ciepłych kąpieli . Chyba to miejsce im spowszedniało .
pzdr.

Tak, już się pomyli, młodzi siedzą z puszkami piwa na krawężnikach

Dawno nie jechaliśmy tu metrem i jeszcze dłużej nie oglądaliśmy zmiany warty ewzonów pod budynkiem greckiego parlamentu. Na Syntagmę dotarliśmy parę minut po osiemnastej i na przedstawienie trzeba było chwilę poczekać.

Potem przez Ogrody Narodowe przeszliśmy na Plakę. Mając w perspektywie długi wieczór wypiliśmy koleją frapkę.



































Przed wyjazdem zebrałam wywiad od bywalczyni Irodionu w kwestii teatralnej etykiety. Sugerowała przyjść wcześniej żeby zająć miejsce bo miejscówki z biletów nie są honorowane. Staliśmy więc w tłumie kilku tysięcy osób, co okazało się niepotrzebne. Na dolnych trybunach wręcz należało siadać na swoich miejscach, a ci którzy próbowali inaczej byli przeganiani. Ten brak numeracji prawdopodobnie dotyczył tych najtańszych miejsc na górze powyżej stanowiska nagłośnienia. Kamienne siedzenia nie mają oparć, ale podkładki pod zadek były. Trybuny zapełniały się w szybkim tempie, a w loży zasiadały panie w tak wytwornych toaletach jakich u nas raczej się nie ogląda. Dobrze, że nie przyszliśmy w krótkich gaciach i tshirtach. Miałam poczucie wyjątkowości miejsca i chwili, które za chwilę zostało trochę zaburzone. Myślałam, że bierzemy udział w wydarzeniu czysto kulturalnym. Okazało się jednak, że najpierw rozwija się wątek polityczny.














Impreza rozpoczęła się, jak to u Greków, z kilkunastominutowym opóźnieniem. Niestety nie zabrzmiała orkiestra tylko przydługą mowę rozpoczął włodarz miejski. Tekst był na telebimach tłumaczony na angielski. Dowiedziałam się, że dzisiejsze wydarzenie ma uświetnić odbywające się aktualnie (13-17 wrzesień) Forum na rzecz Demokracji w Atenach prowadzone i moderowane przez New York Timesa. Forum skupia polityków, dziennikarzy, biznesmenów i finansistów (skąd my znamy takie układy ), którzy zbierają się tu corocznie w celu zbadania kwestii demokracji. W momencie gdy mówca z naciskiem zaczął podkreślać wpływy Unii Europejskiej na kształtowanie greckiej demokracji, na trybunach rozległy się gwizdy i krzyki. Publiczność zareagowała baaardzo żywiołowo, uaktywniła się obecna telewizja i fotoreporterzy. Gdyby mówca szybko się nie ewakuował, zapewne został by wyniesiony. Wyniki obrad Forum zamieszczono w wydanym specjalnie z tej okazji piśmie i wręczano przy wyjściu każdemu uczestnikowi. Przeglądając je, nawet bez znajomości greckiego, można było zorientować się co tak wkurzyło Greków. Cytowano tam tych samych unijnych obrońców i nauczycieli demokracji co w Polsce…


Potem było już to czego oczekiwaliśmy- orkiestra i piękne głosy trzech solistek, których wysłuchaliśmy w dwóch ponadgodzinnych częściach z jedną przerwą. Nie sposób zatrzeć w pamięci początku imprezy, ale później było naprawdę pięknie.














Noc była bardzo ciepła i chętnie byśmy posiedzieli na tarasie naszego hotelu. Niestety, odbiliśmy się od zamkniętych drzwi i wino wypiliśmy w pokoju.

Skoro później było naprawdę pięknie, ... to ja zazdroszczę
pzdr.

Na pewno ciekawie było być na takim wydarzeniu, na dodatek w takim miejscu.
Co do Sporad...wciąż jakoś mnie nie przekonują te wyspy. Chory piękne, takie trochę podobne do miejscowości na Pilionie (te kamienne dachówki m.in. na kościółkach), ale plaże , wszędzie parasolki...
Na plus na pewno można zapisać możliwość zostawiania auta w cieniu

Wysepka mi się podobała, oczywiście również w części kąpielowej
Fajny pomysł z takim koncertem, na żywo musiało być niesamowite wrażenie. Czekam na więcej

Na udział w koncercie w Irodionie namawiam, na pewno będziecie zadowoleni. Niezależnie od repertuaru samo posiedzenie na kamieniach, które mają kilka tysięcy lat to duże przeżycie.

Natomiast Sporady... Yyy... Ładnie, błękitnie-zielono. Zobaczyłam Agios Ioannis, bo na tym mi zależało. Ale tak jak i np. Wyspy Jońskie, te miejsca są opanowane przez masową turystykę. Może na tej najmniejszej Alonissos, tam gdzie nie docierają wycieczki znalazły by się plaże bez parasolek.

Piątek, 15 września



Dzisiaj wieczorem płyniemy na Kretę. Z domu kupiliśmy bilety na powrót na portalu AFerry.pl. Tych na dzisiaj nie, bo długo nie byliśmy pewni kiedy popłyniemy. I to był błąd, najtańszych kabin już nie było i za taką z oknem musieliśmy dużo więcej zapłacić. A my rozbestwiliśmy się, spać wygodnie lubimy i dzień po nieprzespanej nocy jest dla nas stracony. Pojechaliśmy do biura w Pireusie, przy okazji zobaczyliśmy czym będziemy płynąć. Ten pierwszy płynie do Iraklionu, drugi- ten nasz- do Chani.











Czas do wieczora postanowiliśmy przeznaczyć na Sounion, którego nie widzieliśmy chyba 15 lat.
Zaczynamy od knajpy, która wyraźnie się przez ten czas rozbudowała. Ale pamiętam dobrze jak pewnej sierpniowej nocy urządzałam sobie tu kąpiel w rododendronach, używając węża do podlewania.



































Idziemy z wizytą do Posejdona.











A potem wybieramy plażę, ma być taka żeby czuwał nad nami Posejdon. Okazało się, że to plaża ekskluzywnego hotelu Cape Sounio. Tłoku nie było więc zostaliśmy korzystając z morskiej wody i hotelowego prysznica.




















W drodze powrotnej jeszcze jedzenie i zakupy, chyba było to w Wula. A piszę o tym dlatego, że na plaży trafiliśmy tam na takie przygnebiające obrazki. 10 września u wybrzeży Salaminy rozbił się tankowiec i plama ropy tu dotarła.














Przed 21.00 meldujemy się na promie. Za równowartość promowego biletu moglibyśmy spokojnie polecieć z Wro do Chani. Ale my potrzebujemy więcej wrażeń Niezmiennie cieszą nas przeprawy takimi dużymi promami, portowy rozgardiasz, pakowanie auta, podnoszenie trapu i oddalający się brzeg… Ach...

Sobota, 16 września



Po raz trzeci zjeżdżamy na kreteńską ziemię. Będziemy tu dwa tygodnie. Pierwszy sami, drugi z córkami i wnukiem. Oczywiście mamy plan: codziennie coś ładnego zobaczyć, dobrze zjeść i znaleźć wodę z której nie chce się wychodzić. Nie powinno być to trudne do zrealizowania.

Teraz wyjeżdżamy z portu i kierujemy się na północ do Seitan Limania Beach. Po drodze kupujemy pity z serem i szpinakiem na śniadanie, brzuchy nie mogą być puste. Słońce wschodzi, plaża nie jest oświetlona i o tej porze nie będzie nam dane zachwycać się błękitem. Biorąc pod uwagę stopień trudności zejścia i wejścia decydujemy się na śniadanie na górze.








W drodze powrotnej odwiedzamy fotogeniczne kozy.

Dzisiaj zobaczymy dwa plażowe kreteńskie hity: Balos i Elafonissi. Oczywiście już kiedyś tam byliśmy, ale miejsca zasługują na każdą ilość powrotów. Poprzednio na Balos toczyliśmy się swoim samochodem. Teraz jedziemy do portu w Kissamos żeby popłynąć statkiem. Jak lepiej? Jeżeli swoim samochodem to wcześnie rano lub późnym popołudniem żeby uniknąć tłumów przywożonych statkami. Statkiem- jeżeli chcemy zobaczyć GramVousę, chyba że dysponujemy prywatnym jachtem.





Większy statek odpływał o 10.40, powrót koło 18. Bilet 27€ + 1€ . Na Gramvousę jest trochę mało czasu. Do twierdzy trzeba gonić z językiem na brodzie, żeby zdążyć jeszcze się pomoczyć. Na spacer do wraku czasu już nie ma, trzeba z czegoś zrezygnować. My podzieliliśmy się zadaniami.



















































Biegiem do twierdzy.





















































Wrak statku.








Jak opuszczaliśmy Gramvousę dopływał tam drugi statek z Kissamos.

Na statku można kupić jedzenie i napitki, jest prysznic.




Na plażowanie na Balos przeznaczono więcej czasu. Gdyby ktoś chciał, zdąży wejść na górę w stronę parkingu i stamtąd zrobić zdjęcia.

Dzisiejszy nocleg mamy zarezerwowany w 1000-gwiazdkowym hotelu na Elafonissi Wiedzieliśmy, że mimo zakazów biwakowania jest tam takie obozowisko i oczywiście mieliśmy odpowiedni sprzęt. Byliśmy tu w 2010. Po drodze robimy zakupy pozwalające na samodzielne przygotowanie posiłku. O tej nocy marzyłam od poprzedniego pobytu- „powitać świt na plaży” i zobaczyć puste Elafonissi. Bryzole były pyszne, malamatina z plastiku jeszcze lepsza, a gwiazd więcej niż tysiąc.



























Niedziela, 17 września


Rano musieliśmy poczekać aż dom nam wyschnie, bo wilgotność tu wysoka. Jak zaczęli przybywać pierwsi amatorzy plażowania, my się ulotniliśmy.

Nie byliśmy zainteresowani atrakcjami po drodze do Kissamos ani drogą wzdłuż wybrzeża przez Sfinari i Falasarnę; już to widzieliśmy. Tym razem nie planowaliśmy też zwiedzania Chani i Rethimno.


Wstąpiliśmy za to do Ano Vouves zobaczyć podobno najstarszą oliwkę.
Jest tu też oliwkowe muzeum.