Mój Hvar na ziemi

agata26061 napisał(a):Pieknie tam po zmroku. Mnie jedynie udało się tam być w ciągu dnia, ale bardzo mi się spodobało to miasto. Plus był taki, że było wtedy tam całkowicie pusto. Z jednej strony fajnie, bo można w spokoju pospacerować, ale z drugiej strony wieczorny gwar też nadaje miejscu specyficznego klimatu

Wieczorny gwar w miasteczkach uwielbiam, choć łączy się on z dużą liczbą turystów... Nie da się inaczej Tłumy ludzi były jednak głównie na nabrzeżu, a my spacerowaliśmy przede wszystkim uliczkami, więc nie było problemu

marze_na napisał(a):Klimat jak w mojej ukochanej Apulii . Widzę, że Stari Grad będzie doskonałym wyborem .

Na pewno będziesz zadowolona

kaeres napisał(a):SG nie istotne jaka pora dnia (oby w ładną pogodę) dla wspaniałego klimatu.

Dla nas miał klimat nawet w deszczu

Epepa napisał(a):Jak dotąd Stari Grad to mój numer 1 w Chorwacji! Oglądając zdjęcia aż chce się tam wrócić.

Oj, wróciłabym...

Habanero napisał(a):Powiem krótko - pięknie

Nie trzeba więcej słów

piotrf napisał(a):Stari Grad czy w dzień , czy w nocy jest bardzo klimatyczny , bez względu na ilość pragnących to sprawdzić

Widzę, że wszyscy są zgodni

18 lipca (czwartek): W stronę półwyspu Kabal

Kolejny piękny dzień, kolejna wycieczka kajakowa Tym razem chcemy szutrem dotrzeć do zatoczki sv. Ante w Starigradzkim Zaljevie. Na mapie zaznaczyłam ją fioletową strzałką, a drogę fioletowymi iksami - nie jedźcie tam :



Szuter z tych najgorszych i jeszcze "górka" na środku :



Co nas podkusiło! Najgorsze jest to, że nie ma jak zawrócić. Małż jedzie dobre 500 metrów na wstecznym:



Ja wysiadam (dosłownie ), zawsze trochę odciążę auto Głównie jednak dlatego, żeby nie patrzeć na wyraz twarzy małżonka - cierpi jak nasz samochód

Popstrykam sobie przynajmniej :



Na szczęście wszystko dobrze się kończy, nie zahaczyliśmy żadnym kamieniem o podwozie. Możemy jechać dalej. "Tylko dokąd?" - pyta Małż.
Zawsze w głowie mam plan B, a nawet C , więc bez wahania odpowiadam: "Pojedziemy do Starego Gradu, spróbujemy zaparkować w ośrodku Helios, z tamtej strony pozwiedzać (oczywiście kajakiem) Starigradski Zaljev i uderzyć na Kabal".
"Brzmi jak plan!" - chwali mnie małżonek - "Ale..." - zaczyna.
"Żadne ale, będzie dobrze! Trust me!"

Wiem, wiem, Małż martwi się oczywiście o parkowanie...

Okrążamy nabrzeże w SG:



a potem jedziemy w górę, przez osiedle domków. Mnóstwo tu apartmanów, zresztą dużo nie brakowało, żebyśmy tu mieszkali, ale ostatecznie wygrała kwatera we Vrboskiej.

Dojeżdżamy do naselja Helios:



Nie ma żadnych zakazów wjazdu ani parkowania, więc zostawiamy Maździaka. Małż zadowolony, chwali moją kreatywność No no, jeszcze zobaczymy, jak daleko mamy do wody... Okazuje się, że tylko parę kroków, więc możemy zacząć kolejną wyprawę kajakową - trasa zaznaczona na wściekle żółto i pomarańczowo na mapce (pierwsze zdjęcie). Wiem, słabo widać

Jeszcze słowo o ośrodku (hotelu?) Helios. Niektóre budynki zadbane, są też małe domki. Ogólnie klimat późnego Tity, choć może to mieć swój urok Natomiast ten widok mnie rozwalił :



Niezły slamsik, nie chciałabym tam spędzać wakacji...

Średnia ocena w google'ach 3,0 mówi sama za siebie Warto poczytać komentarze, niektóre dość szokujące...

Wypływamy! Dokładnie sprzed budynku bazy nurkowej:



Za nami starówka:



Przed nami - odpływający właśnie prom :



Te rejony jakoś nie zachęcają do kąpieli, ale na razie tylko wiosłujemy... Mijamy kolejny hotel - Arkada:



Ten jest minimalnie lepiej oceniany - średnia wynosi 3,4

Ale plażę mają fajną:



Tylko oczywiście zatłoczoną. Kto bardziej zdeterminowany, idzie na dłuższy spacer i rozkłada się na skałkach. Pomiędzy nimi można też znaleźć maleńkie plaże:



My jednak płyniemy dalej, w stronę otwartego morza:



Jak zwykle, wieje i to dość konkretnie Taki widocznie urok Hvaru. W tym roku jeszcze nie mieliśmy spokojnego morza

Spokojniej powinno być w najbliższej zatoczce - wpływamy do uvali Brezenica (wg googli - Brizenica ) Kusi nas kolor wody i obiecująco wyglądająca plaża:



Niestety, z bliska okazuje się zaśmiecona:



Dlatego też ludzie siedzą na pobliskich skałkach. Wypływamy z zatoczki i dalej płyniemy w stronę półwyspu Kabal. W końcu znajdujemy idealną dla nas półkę skalną :



W tej okolicy jest ich sporo, ale większość już zajęta, bo jest późno - problemy z dojazdem "zjadły" nam trochę czasu.

Jesteśmy bardzo zadowoleni, bo jest wygodnie. Flaming też tak uważa :



Mamy piękny widok w stronę końcówki Kabla i otwartego morza:



W drugą stronę z kolei możemy popatrzeć na wcinającą się uvalę Brezenica:



Atrakcją są też przepływające promy

W wodzie spotykam takie coś (w dużym powiększeniu, niestety z utratą ostrości):



Ma to może 5 cm, może mniej i wybałuszone oczka Czy to jest krewetka

Na naszej prywatnej plaży spędzamy trochę czasu, a potem płyniemy dalej. Fale jeszcze większe:



ale do Luki Zavala zdołamy dopłynąć. W zatoczce mnóstwo jachtów:



Za nimi widać zabudowana konoby. Przypominamy sobie, że byliśmy w tym lokalu 6 lat temu i gdy usiedliśmy, obsługa nawet się nami nie zainteresowała. Postanawiamy więc zbojkotować to miejsce Mamy na szczęście jeszcze trochę własnego jedzenia

Płyniemy w głąb zatoki:



Tutaj się położymy:



Wyjątkowo wygodne miejsce! Nad nami buduje się beach bar; w przyszłym sezonie na pewno będzie już działał.

Woda ma cudowny kolor, więc szybko do niej wskakujemy:



Sama zatoczka jest tłoczna, ale mamy swoją "plażę" tylko dla siebie

Po jakimś czasie przypływają dwa jachty Niemców i zasłaniają nam widok :



Robią też mnóstwo hałasu, skacząc do wody i przekrzykując się. Najgorsze jest jednak to, że zaczynają gotować Robimy się głodni i nie wytrzymujemy długo tych wspaniałych zapachów

Nasza półka skalna w całej okazałości:



i powrót "do domu", w którym mistral trochę pomagał:



No i jeszcze przejazd przez SG:




O tej porze też jest tu pięknie

Wycieczka ciekawa, choć znowu nie odkryliśmy żadnych plażowych perełek. Mieliśmy jednak bardzo wygodne miejsca do plażowania. Postanowiliśmy jeszcze wrócić do Luki Zavala i stamtąd zacząć kajakowanie (da się zejść ścieżką z okolic Rudine), żeby odkryć trochę zatoczki półwyspu Kabal, bo dzisiaj, ze względu na silny wiatr, niestety się to nie udało.

Wracamy na kwaterę, a tu niespodzianka - gospodyni przygotowała dla nas naleśniki:



Z serem i cynamonem. Bardzo smaczne

W planach mamy co prawda naszą ulubioną konobę Gardelin, ale nie wypadałoby przecież odmówić poczęstunku Żeby trochę zgłodnieć, pójdziemy najpierw na długi spacer po Vrboskiej Ale o tym w następnym odcinku

smoki3 napisał(a):Pozdrów małżonka i jego (jak i moją) traumę samochodową.

Tak naprawdę, ja to rozumiem. Jak sama prowadzę, zawsze się martwię o to, gdzie zaparkuję

smoki3 napisał(a):Im bliżej granicy Albanii tym problem jest większy. Po prostu przypływają same z tego kraju.

Zgadza się, większość śmieci przypływa z Albanii. Może trzeba jeździć do północnej Dalmacji albo na Kvarner

smoki3 napisał(a):Do mieszanych śmieci wrzucają tak na oko 75-80 % plastików! Plastików też przez kogoś starannie posegregowanych do żółtego worka! Wyjmują z niego i przekładaj po swojemu, nawet pusty worek leci do śmieci mieszanych! Masakra.

Na kwaterach, na których byliśmy, gospodarze zawsze zwracali uwagę na segregowanie śmieci. Może tak dobrze trafialiśmy...
Pytanie tylko, co się z tymi posegregowanymi śmieciami dzieje później

smoki3 napisał(a):Tubylcze jedzenie potrafi być magiczne. Smacznego

Dzięki!

ruzica napisał(a):Ostatnio po za gwarem ,do szczęścia potrzebuję obecności miejscowych dziadków w konobie. Oni tworzą super klimat, choć zwykle nic nie jedzą, tylko piją

To prawda, "dziadkowie" robią klimat Fajnie, jak jeszcze grają w bule

Ural napisał(a):Ty Maslinka to zawsze masz szczęście. Zawsze Ci ktoś przynosi coś do zjedzenia (naleśniki), a mnie gospodarze nic nie dają.

Tym razem przez cały pobyt dostaliśmy "tylko" te naleśniki i pół arbuza (chociaż na stronie internetowej była informacja, że turyści otrzymują "free wine every day" , ale jak już pisałam, nie upominaliśmy się).

W porównaniu z kwaterą na Šolcie, gdzie codziennie rano dostawaliśmy pieczony przez gospodarza chleb i burki, a co drugi dzień - obiad, to był pikuś

piotrf napisał(a):Agnieszko , czasem nadmierna gościnność gospodarzy może być uciążliwa , szczególnie wtedy , gdy nie chcąc urazić gospodarza już przy śniadaniu konsumpcja uniemożliwia nam np. korzystanie z samochodu . . .

To prawda
Nas na szczęście nigdy nie częstowali rakiją. Generalnie nie pijemy wysokoprocentowych alkoholi, więc pewnie byśmy odmówili i byłoby głupio...

Na Istrii dostaliśmy butelkę wina do apartmanu i gospodarze częstowali nas winem podczas obiadu, na który nas zaprosili, a na Braču zapytali nas, co pijemy i z ulgą powiedzieliśmy, że najchętniej piwo

Zgadzam się, że częste częstowanie może być krępujące, a czasem wręcz denerwujące, kiedy trzeba zmienić plany, bo gospodarze bez zapowiedzi przynoszą jedzenie, a my mamy zamiar wybrać się na romantyczną kolację do restauracji

Jednak zazwyczaj jest to bardzo przyjemna część urlopu, zwłaszcza, jeśli biesiaduje się razem z nimi i można sobie porozmawiać

Gib