Kalimera – wiosenne wspomnienia z Krety 2018

Jak wcześniej pisałam zwiedzaliśmy bez planu, więc kontynuujmy swobodny spacer.
Jednym z najbardziej charakterystycznych elementów pałacu są czerwone kolumny, które oryginalnie wykonane były z cyprysowego pnia, a teraz no cóż betonu. Evans w swoich rekonstrukcjach drewno i kamień zastąpił betonem


Do sali tronowej o dziwo nie ma kolejki


Wewnątrz znajdują się gipsowe ławy oraz alabastrowe siedzisko - prawdopodobnie tron.


Salę zdobią kopie fresków przedstawiające leżące gryfy – zwierzęta o ciele lwa, ptasim dziobie i wężowym ogonie.

i krzesełko

Pitosy, w których przechowywano zboże, oliwę i wino.

Pitosy medalionowe


I Pitosy uwięzione za kratą

Książę wśród lilli

widoczki ogólne



Megaron królowej zamknięty na głucho, więc delfinków nie widziałam. Informacji też nie raczyli zamieścić czemu zamknięte

Freski przedstawiające mężczyzn niosących naczynia na wino). W sztuce minojskiej mężczyzn przedstawiano kolorem czerwonym, a kobiety białym.

To w cieniu drzewek, z widokiem na betonowe rogi, trochę odpoczęliśmy od słońca, bo upał był straszny


Dolny poziom pałacu zajmowały magazyny, pomieszczenia gospodarcze i produkcyjne jak np. warsztaty kamieniarskie.

Podobają mi się w tym miejscu malowidła na ścianach, pitosy (a myślałam, że to są amfory, ale już wiem, jaka jest między nimi różnica) oraz krzesełko i tron. Co do reszty to mam mieszane odczucia. Mam wrażenie, że to miejsce jest takie trochę za nowoczesne. Może za sprawą tych betonowych kolumn lub wiat z pleksy, tóre wegług mnie odbierają temu mejscu sporo uroku.

megidh napisał(a):Podobają mi się w tym miejscu malowidła na ścianach, pitosy (a myślałam, że to są amfory, ale już wiem, jaka jest między nimi różnica) oraz krzesełko i tron. Co do reszty to mam mieszane odczucia. Mam wrażenie, że to miejsce jest takie trochę za nowoczesne. Może za sprawą tych betonowych kolumn lub wiat z pleksy, tóre wegług mnie odbierają temu mejscu sporo uroku.

No to masz takie same wrażenia jak ja Te magazyny pokazałam tylko dlatego, by dać w miarę pełny obraz. Bo nic tam mi się nie podobało. Komentarz napiszę na koniec zwiedzania.

Dookoła pałacu wznosiły się wille, które należały do rodziny króla i najbogatszych mieszkańców wyspy. Nie wiem, czy to aby pozostałości tych zabudowań, ale były wokół pałacu, więc chyba tak.
Fotka poniżej i samo miejsce miało swój klimat

i inne zabudowania
Freski przedstawiające obusieczne topory, które zdobiły wejścia do komnat króla Minosa.


I na koniec chyba najbardziej rozpoznawalne miejsce

Knossos jeśli sie jest na Krecie jest obowiązkiem. Owszem, niektórych potrafi zawieść, ale zobaczyć trzeba

Dobrze, że wznowiłaś relację

tony montana napisał(a):Knossos jeśli sie jest na Krecie jest obowiązkiem.

Ponoć do trzech razy sztuka , może więc przy kolejnym wypadzie na Kretę będę bardzie obowiązkowa .

Jak to dobrze, że są relacje , na razie zaspokoiłam ciekawość

Ja też nie byłam Może przy kolejnej okazji się uda, bo wtedy w planie mam wschód właśnie....

tony montana napisał(a):Knossos jeśli sie jest na Krecie jest obowiązkiem. Owszem, niektórych potrafi zawieść, ale zobaczyć trzeba

Dobrze, że wznowiłaś relację

Też jestem tego zdania - zobaczyć trzeba.
Relacja musi być skończona Jak coś zaczynam, to staram się doprowadzić do końca.

dangol napisał(a):Ponoć do trzech razy sztuka , może więc przy kolejnym wypadzie na Kretę będę bardzie obowiązkowa .
Jak to dobrze, że są relacje , na razie zaspokoiłam ciekawość

Na obrazkach się nie liczy

piekara114 napisał(a):Ja też nie byłam Może przy kolejnej okazji się uda, bo wtedy w planie mam wschód właśnie....

Ale nie w tym roku chyba? O ile wiem to Cię gdzie indziej niesie.

Wyjście

I parę zdań podsumowania.
Z jednej strony być na Krecie (i raczej nie planować tam powrotu, bo tyle jeszcze miejsc czeka), no trzeba Knossos zobaczyć. Zatem zobaczyłam i nie żałuję (bo jakbym nie zobaczyła to miałabym niedosyt).
Jednak uważam, że relacja ceny do wrażeń jest bardzo kiepska. 8-10 euro, to powinna maksymalna cena. Nie przekonuje mnie też pakiet wiązany czyli bilet do muzeum w Heraklionie za 1 euro.
Ogólnie:
Nie było to miejsce, które nas zachwyciło.
Rekonstrukcje Evansowe
– z jednej strony dobrze, że są, bo momentami widzimy coś konkretnego i dającego wyobrażenie jak to kiedyś mogło wyglądać. Z naciskiem na słowo mogło. Bo to są tylko Evansa wyobrażenia. Wielu zarzucało mu wręcz, że zniszczył pałac.
Mnie jednak drażnił beton, który jest widoczny w dużej ilości. Nie wiem czemu np. nie użyto kamienia? Kolumny, które pierwotnie były z drewna, a teraz betonu jakoś mi nie przeszkadzały. Reszta już tak.
Olbrzymi minus za dostępność.
Megaron królowej zamknięty. Zero informacji. Inne pomieszczenia też nie były dostępne, albo słabo - widziało się jakiś drobny fragment. Ciekawe dlaczego? Skoro to w większości rekonstrukcja.
Te magazyny na ostatnich fotkach przykryte jakimś plastikiem. Wyglądało to fatalnie. Na dodatek dostęp też ograniczony.
Możliwe, że zwiedzanie z przewodnikiem jest dużo ciekawsze.
Być może upał też zrobił swoje, bo prażyło bardzo mocno.
Stolica Wyspy Heraklion
Pakujemy się do auta i jedziemy do Heraklionu. Miejsc parkingowych jak na lekarstwo. Pakujemy się w wąskie uliczki, jedne kierunki ruchu i zaczynamy mieć dość. Po drodze widzieliśmy zjazd do podziemnego parkingu, więc znów objazd (na ulicach dalej wszystko zajęte) i dojeżdżamy do parkingu. Nawet nie musimy parkować bo już na wjeździe czekają panowie, którzy to robią (kluczyki od samochodu zostają u nich). Niestety, nie pamiętam ile płaciliśmy za godzinę.
Parking był w uliczce z której wyłania się ciemne auto, tyle że na jej przedłużeniu. Za budynkiem trzeba skręcić w prawo.

Na ostatnim planie - morze, ale tam będziemy na końcu zwiedzania.

Pierwszy obiekt jaki zwiedzamy i to po kilku minutach od wyjścia z auta, to Katedra Agios Titos. Zbudowali ją Bizantyjczycy w X wieku, potem przebudowali Wenecjanie, a w pierwszej połowie XX wieku Turcy przerobili na meczet.

Fasada robi fajne wrażenie. Jasny kamień i oszczędne dekoracje.

Wnętrze. Podobne do innych, ale ogólnie ładne.


To niewątpliwie pozostałość po meczecie

W kościele znajduje się też relikwia - czaszka św. Tytusa – pierwszego biskupa Krety. Jakoś nam nic takiego w oko nie wpadło.
Kilka kroków od kościoła, przy głównej ulicy - podziwiamy Loggię Wenecką

Wzniesiona została pomiędzy latami 1626 a 1628. W trakcie II Wojny Światowej budynek został doszczętnie zniszczony. ale została jak widać odbudowana. Dzisiaj loggia jest siedzibą władz miejskich.

Jeszcze rzut oka na loggię

i naszym oczom ukazuje się Fontanna Morosini
W I połowie XVII wieku, Wenecjanie by doprowadzić do miasta wodę wybudowali akwedukt, który zakończyli fontanną. Z czterech lwów tryskała woda do 8 marmurowych mis. Szczyt fitnanny zdobił posąg Posejdona. Niestety, kiedy władzę nad miastem przejęli Turcy zniszczyli posąg.


Idąc dalej ulicą wchodzimy w pasaż handlowy, gdzie znajdziemy mydło i powidło.

Fajne lalki

Ładny witraż, bardzo prosty i symetryczny, a Loggia skojarzyła mi się z tą w Sibeniku.