Jordania listopad 2018

Sobota, 24 listopada.


Plan na dzisiaj nie był by tak napięty gdyby dzień był dłuższy. Mimo, że na śniadanie szliśmy o nieprzyzwoitej 7.30, słońce zachodziło koło 16.30 i po piątej było już ciemno. Wstęp do zabytków w zimie tylko do 16.00.





Martwiłam się o stan dróg, ale nie było źle. Główne trakty mają po dwa pasy, jest dość szeroko, a ruch z wyjątkiem miast niewielki. A to, że przy dopuszczalnej prędkości 90/h nagle pojawia się próg zwalniający (w sumie pokonaliśmy kilka setek betonowych kup), że na autostradzie po naszym pasie ktoś jedzie pod prąd lub wierzchem na wielbłądzie, to mało ważny szczegół. Kontrole policyjne mają ten dobry skutek, że w nocy nie ma aut bez świateł, czego bardzo się obawiałam.

Tego dnia pogoda nie była rewelacyjna, rano koło 16 stopni, pochmurnie, w górkach mgła i w ciągu dnia przelotne opady. Prognozy od niedzieli były bardziej optymistyczne.

Przy wyjeździe z hotelu nagle skończyła nam się droga, po prostu ustawiono betonowe zapory. Objazd polegał na pokonaniu krawężników i skweru, który kiedyś ma być trawnikiem. A wszystko pod opiekuńczym okiem policjantów.
Na poboczu dużo straganów owocowo-warzywnych.
































Zostawiamy z boku Amman i lecimy do Jaraszu, czyli starożytnej Gerazy, bardzo dobrze zachowanego miasta, założonego w IV w p.n.e. przez Aleksandra Wielkiego. Większość budowli pochodzi z II wieku naszej ery.
Wjeżdżając do centrum miasta widzimy na wzniesieniu Łuk Hadriana. Na światłach przed łukiem trzeba skręcić w lewo i zaraz po prawej jest wjazd na parking. My najpierw zajrzeliśmy na koniec i potwierdzając brak wejścia od północy wróciliśmy z powrotem.
Jak wszędzie droga do zabytków prowadzi przez knajpy i sklepy, gdzie wszystko kosztuje „ łan dinar” i już jest „dobra cena” bo tubylcy szybko uczą się polskiego. Jest to jedyne wejście na teren zabytku.


























Po przejściu pod Łukiem Hadriana po lewej stronie mijamy hipodrom, który mieścił nawet 15 tysięcy osób.


























Na wysokości Visitor Center jest Brama Południowa, tu sprawdzane są bilety.




















Tu zaczyna się ulica handlowa z kilkunastoma sklepami, które zostały zniszczone przez trzęsienie ziemi.

Dochodzimy do imponującego miejsca; Forum to duży owalny plac otoczony dobrze zachowanymi kolumnami w stylu jońskim.

Za Forum po lewej stronie na wzgórzu znajduje się Świątynia Zeusa i Teatr Południowy na 5 tysięcy miejsc.












































Idziemy główną ulicą miasta. Zaczyna padać, ale jest ciepło i szybko się suszymy.
Wdrapujemy się po licznych schodach żeby obejrzeć Teatr Północny na 1600 miejsc i Świątynię Artemidy.









































Przy ulicy po tej samej stronie Jest cudnej urody Nimfeum, czyli fontanna miejska.





Naprzeciw fragmenty świątyni z dobrze zachowanymi mozaikami podłogowymi.
































Są też sklepy i łaźnia miejska.
Przed Bramą Północną nie ma już nic ciekawego.

















Jarasz leży w pobliżu górnego odcinka rzeki Jabbok, wpływającej do Jordanu. Przebiegał tędy starożytny szlak handlowy zwany „drogą królewską”. Wg Biblii po opuszczeniu Charanu tą drogą wędrował Jakub z rodziną. Gdzieś tu zmagał się z aniołem i spotkał Ezawa, któremu sprzedał pierworodztwo. W późniejszym okresie Izraelici podczas wędrówki do Ziemi Obiecanej posuwali się wzdłuż tego szlaku handlowego i część z nich osiedliła się na północ i południe od Jabboku.

Następnym celem na dzisiaj ma być starożytna Gedara, czyli dzisiejsze Umm Qais położone pod granicą syryjską. Nawigacja prowadzi nas krętą trasa widokową przez górki.








Nazwa Gedara wywodzi się z języka semickiego i oznacza fortyfikacje, zaś Umm Qais znaczy posterunek graniczny. Miasto powstało w 333 roku p.n.e. ale po trzęsieniu ziemi z VIII wieku niewiele po nim zostało. Trzeba mieć sporo wyobraźni zobaczyć budynki wymienione w przewodnikach. Teoretycznie ma tam być: teatr, kościół, nimfeum, łaźnie, brama tyberiadzka, bazylika, hipodrom, łuk triumfalny i główna ulica wyłożona bazaltowymi płytami. Akurat ta ostatnia ładnie błyszczała się w strugach deszczu, bo jak podjechaliśmy na parking lało niemiłosiernie.
























































Wśród zabytków nie ma wytyczonych przejść, rozmoczona glina robi się bardzo śliska. W sąsiedztwie jest stary cmentarz arabski.
Przy dobrej pogodzie ze wzgórza oprócz widoku na dzisiejsze miasto można podziwiać Wzgórza Golan, Jezioro Tyberiadzkie i daleko Górę Hermon.

Według ewangelii Mateusza to tu Jezus wypędził z opętanych mężczyzn legion demonów, które wstąpiły w świnie i ruszyły w stronę Jeziora Galilejskiego.

Tu i w poprzednim miejscu wstęp jest płatny, wchodziliśmy na kartę Jordan Pass kupioną na stronie jordanpass.jo za 70 JOD z jednodniowym wejściem do Petry. Cena jest uzależniona od ilości dni w Petrze. Jest to wygodna opcja i przy ilości atrakcji, którą odwiedziliśmy nawet tańsza niż kupowanie pojedynczych biletów.

Do zwiedzenia została nam jeszcze Pella. Robi się późno, chcemy zdążyć przed zachodem słońca i szukanie jedzenia zostawiamy na później, na razie musi nam starczyć kupiona przy drodze skrzynka mandarynek.

Ta dziura w jezdni z ciepłą wodą służyła jako myjnia samochodowa.
































Arabska nazwa miasta to Tabaqet Fahel. Pella tak jak Geraza i Gedara należała do związku dziesięciu miast hellenistycznych- Dekapolis, położonych w Transjordanii i zasiedlonych przez zhellenizowaną ludność nieżydowską i mniejszość żydowską.

Podjeżdżamy do ruin ogrodzonych płotem. Nikt tego nie pilnuje, brama zamknięta, na zabytkowych kamieniach miejscowi palą sziszę i bawią się dzieci. Jedna z dziewczynek pokazała nam dziurę w płocie, przez którą dostaliśmy się na teren zabytku. Niewiele tego zostało, więc znowu trzeba wysilić wyobraźnię żeby dojrzeć kościół, teatr i resztki osiedla.























W ciągu minuty zebrała się wokół nas spora grupka dzieciaków. Małe dziewczynki bawiło robienie sobie z nami zdjęć, ale starsi chłopcy zaczęli prosić o pieniądze. Odmowa spowodowała, że jeden z kieszeni wyciągnął nóż i zaczął nim wymachiwać. Zareagował jeden z dorosłych obserwujących sytuację i smarkacz uciekł, ale tak naprawdę nie wiemy jakie miał zamiary.

Do hotelu wracaliśmy w ciemnościach.

Przyznam się , że bardzo czekałem na tą Twoją relację i chociaż ten kierunek do najbezpieczniejszych nie należy , to jednak kusi bardzo


Pozdrawiam
Piotr

WOW - to pierwsze stanowisko archeologiczne z kolumnami robi ogromne wrażenie.... ilość zachowanych elementów i obszar wyglądają bardzo zachęcająco...

piekara114 napisał(a):WOW - to pierwsze stanowisko archeologiczne z kolumnami robi ogromne wrażenie.... ilość zachowanych elementów i obszar wyglądają bardzo zachęcająco...

Mam dokładnie takie samo odczucie... REWELACJA
Poza tym... cóż, nie wybrałbym się tam, a już na pewno nie na własną rękę. Podziwiam.

Fajna relacja, czekam na ciąg dalszy.
Kierunek jak najbardziej godny polecenia i jak na razie nie jest wcale niebezpieczny, jest po prostu trochę inny niż te bardziej klasyczne. I przez to bardzo atrakcyjny.

A jaki przewodnik polecacie?

W Jarash byłem - jest świetne. A pozostałe dwie atrakcje - warto czy nie?

Witam wszystkich czytających i zainteresowanych kierunkiem.

Bezpieczeństwo w tamtym rejonie świata to sprawa bardzo dynamiczna, ale aktualnie w Jordanii zagrożenie terroryzmem jest mniejsze niż w Izraelu.

Tym razem było nam raźniej bo mieliśmy towarzystwo córki. Gdyby zrezygnowała, byliśmy zdecydowani lecieć we dwoje. Wg mnie najwięcej odwagi, nie tylko w Jordani, wymaga wypożyczenie auta i samodzielne poruszanie się w trochę egzotycznych warunkach. A jest to konieczne żeby sporo zwiedzić w krótkim czasie. Mam to szczęście, że mąż zgadza się realizować moje zwariowane pomysły. Oczywiście czasem coś zazgrzyta i opiernicza mnie za tzw. trasy widokowe i skróty, ale jakoś posuwamy się do przodu

Nie korzystałam z żadnego książkowego przewodnika, przetrawiłam wszystkie dostępne relacje internetowe. Kupiłam tylko papierową mapę, tak na wszelki wypadek. I wszystkie potrzebne adresy atrakcji, hoteli, możliwych parkingów sprawdziłam i wklepałam do nawigacji.

Geraza to rzeczywiście hit i obowiązkowo trzeba zobaczyć. Gedara i Pella- tak jak na zdjęciach, dosłownie kupka kamieni. Chciałam tam stanąć i cel zrealizowałam, ale dużo bym nie straciła odpuszczając.

margaret-ka napisał(a):Mam to szczęście, że mąż zgadza się realizować moje zwariowane pomysły. Oczywiście czasem coś zazgrzyta i opiernicza mnie za tzw. trasy widokowe i skróty, ale jakoś posuwamy się do przodu

U mnie jest podobnie, przy czym to ja zaznaczam punkty, a drogę i miejsca parkingowe planuje Pan M. Oczywiści nie raz coś zmieniamy zgodnie "czytam, ale nie jestem do końca pewna" i potem są jakieś uwagi czy nawet krzyk i to ten moment, gdzie pilot siedzi cicho i nie oddycha... po za parkowaniu już można oddychać, nawet ciut głośniej

Niedziela, 25 listopada.

Pogoda wyraźnie poprawiła się. Przez chmurki przedziera się słońce, co trochę ułatwia wczesne wstawanie. Z balkonu podziwiamy wielbłądy pod bramą hotelu i schodzimy na śniadanie.






































Z tyłu hotelu, za basenami jest przystanek z którego hotelowym busikiem jedziemy na plażę.




















Nad wodą jest ciepło, tak około 24 stopni i słońce tak ostre, że można by się jeszcze przysmażyć. Nad tym morzem najważniejsza jest możliwość szybkiego spłukania słonej wody. Najpierw bawimy się w błocie. W wodzie wytrzymujemy 30 minut, potem pieką wszystkie zakamarki i otarcia.

piekara114 napisał(a): ja zaznaczam punkty, a drogę i miejsca parkingowe planuje Pan M.

Muszę spróbować wyegzekwować taki podział

Jedziemy na drugą wycieczkę. Na dzisiaj zaplanowaliśmy Górę Nebo, Madabę i Amman.





Z hotelu jedziemy w kierunku Ammanu tą samą drogą co wczoraj, tylko wcześniej odbijamy na prawo. Nawet jest dobre oznakowanie. Mieliśmy nawigację Nokii Here Drive w telefonie. W innych częściach świata sprawdzała się dobrze, tu nie bardzo. Mapa Madaby była zupełnie nieaktualna.




















Góra Nebo (arabskie Dżabal Naba) ma 802 m wysokości i widać stąd dolinę Jordanu. Do Jerozolimy w linii prostej jest tylko 45 km. Może dla Izraelitów, którzy przez 40 lat krążyli po jałowej i kamienistej pustyni był to widok atrakcyjny, ale nas nie zachwycił. Znamy lepsze i ładniejsze miejsca na świecie niż Ziemia Obiecana.
Na Górze stoi bazylika wybudowana przez franciszkanów, w której podziwiać można zachowane zabytkowe mozaiki z V/VI wieku . Wstęp 2 JOD.
W marcu 2000 roku był tu papież Jan Paweł II, z tej okazji postawiono pomnik- krzyż opleciony przez węża, symbolizujący laskę Mojżesza.
Góra Nebo jako przypuszczalne miejsce śmierci Mojżesza jest miejscem ważnym także dla wyznawców islamu, którzy uznają go za swojego proroka.

Mimo, że w Madabie spędzimy ostatnią noc dzisiaj jedziemy obejrzeć kamienne mozaiki, zwłaszcza mozaikową mapę. Jak dojedziemy tam w piątek czyli w ichni szabat, nie wpuszczą nas na zwiedzanie kościoła, na czas nabożeństw mapa jest przykrywana dywanem.














Auto zostawiamy w pobliżu Parku Archeologicznego i tu zaczynamy zwiedzanie. Przy kasie (wejście na Jordan Pass) przykleja się do nas samozwańczy przewodnik. Trochę nam poopowiadał, a co najważniejsze miał w ręku spryskiwacz z wodą. Suche i zakurzone mozaiki są matowe. Spryskanie wodą wydobywa ładne kolory.












































Pan nie żądał kasy, ale daliśmy mu piątkę. Jego celem było raczej zaprowadzenie nas do Szkoły Mozaiki, gdzie teoretycznie muzułmanki uczą się sztuki układania obrazów z kamyków. A praktycznie chodzi o to aby turysta coś kupił. Jako, że i tak chciałam coś z Jordanii przywieźć za 50 JOD kupiłam tradycyjnie wykonany kamienny obrazek z motywem, który przed chwilą oglądaliśmy.








Pan nam jeszcze wytłumaczył jak trafić do banku i następnej atrakcji, którą jest ortodoksyjny kościół świętego Jerzego. Wstęp 1 JOD.














Na podłodze leży tu mozaikowa mapa Ziemi Świętej z bizantyjskiej świątyni z około 560 roku. Powstawała przez 6 lat z dwóch milionów kawałków kamieni; w całości miała 16x6 metrów. Na zachowanym fragmencie widać Jerozolimę, łodzie na Jeziorze Galilejskim, ryby w Jordanie i Jerycho. Podpisy są w języku greckim.




















W Madabie jeszcze wymieniamy kasę i idziemy na popularnego fast fooda- szoarmę (1,2 JOD).