Grecja 2021: Donoussa, Naxos, Ateny

Filoti i Chalki wspominam badzo miło
Ciekawa jestem jak Wam się podobały

mysza73 napisał(a):
Ciekawa jestem jak Wam się podobały

Bardzo przyjemnie spędzony dzień , co wkrótce pokażę. Cieszę się Aga, że wcześniej obie wioski podpatrzyłam u Ciebie

Filoti (Φιλώτι) to największa z górskich wiosek Naxos, pięknie położona na zboczach dwóch wzgórz u podnóża góry Zas. Niestety, nie mamy własnego zdjęcia pokazującego to usytuowanie, ale znajdziecie takie chociażby u Myszy czy u Kulek.

Przystanek autobusowy znajduje się na głównym placu wioski noszącym nazwę Gefyra, gdyż wiele lat temu znajdował się tam most nad strumieniem, którym płynęła woda wypływająca z górskich źródeł Kalamos i Agia Irini.
Plac otoczony jest kafejkami i tawernami, jest tam również sklepik. Kafejki są fajnie ocienione , m.in. potężnym platanem (ponoć został posadzony w 1912 roku.)

Wybór kawkowego miejsca był trudny , fajnie byłoby przysiąść w każdym z tych uroczych miejsc. Ostatecznie jednak wybraliśmy Η γωνία του Καρρά – Narożnik Karra (faktycznie mieszczący się na rogu placu i jednej z bocznych uliczek Filoti).





Wybór może nie był najlepszy z możliwych (inne miejsca miały zdecydowanie większe wzięcie ), ale kawka była OK .

W Filoti i okolicach tej wioski z pewnością można spędzić znacznie więcej czasu, niż my to uczyniliśmy. Wieś składa się przecież z trzech mniejszych osad (Liiri, Klefaro ,Rachidi) , z pewnością w każdej z nich można znaleźć malownicze miejsca. My wybraliśmy wariant minimum , w którym oczywiście nie mogło zabraknąć głównej świątyni Filocjan, stojącej w „dzielnicy” Klefaros. Aby do niej dotrzeć, skręciliśmy obok sklepiku w wybrukowaną uliczkę niemal natychmiast przechodzącą w strome schodki.

Wkrótce pojawiła się Panagia Filotitissa



Cerkiew Panagia Filotitissa (Παναγία Φιλωτίτισσα), czasem występująca pod nazwą Panagia Filiotissa (Παναγιά Φιλιώτισσα), to świątynia pod wezwaniem Wniebowzięcia NMP, zbudowana w latach 1718 – 1806 na miejscu bizantyjskiego kościółka. Ta pierwsza świątynia powstała w okresie 1071-1204, została zniszczona w 1544 r. podczas najazdu piratów. Teren, na którym znajdowały się ruiny poprzedniego kościoła, podobnie jak znaczna część Naxos, w XVI wieku został kupiony przez wenecką rodzinę Barozzi.



Mieszkańcy wioski zabiegali o odbudowę zrujnowanej świątyni w tym samym miejscu, w którym stała, ale Barozzi przez długi okres czasu nie zgadzali się na to i urządzili tam dla siebie ogród zwany Lachanario. Po serii sądowych bitew między Barozzi a mieszkańcami wioski, ku zaskoczeniu wszystkich, w 1717 r. miejscowi uzyskali od Ieronimo Barozziego pozwolenie na budowę świątyni na terenie Lachanario.
Plac przy kościele do dziś nosi nazwę Lachanario (Πλατεία του Λαχαναρειού) , ocienia go potężny platan.





Panagia Filotitissa to trójnawowa bazylika z kopułą i potrójną rzeźbioną dzwonnicą. Obok znajduje się wieża zegarowa.



Biały budynek zdobią detale z jasnego marmuru.

Gdy już mieliśmy opuszczać plac przy kościele, do świątyni przyszły dwie panie, aby przygotować ją do niedzielnej liturgii.



Nie miałam śmiałości prosić o zezwolenie na zaglądnięcie do wnętrza, ale jedna z pań sama nam to zaproponowała . Nie miała też nic przeciwko temu, żeby robić fotki .

W pobliżu kościoła takie oto zabudowania…





Z tarasu przed świątynią widać Rachidi, czyli kolejną „dzielnicę” Filoti, położoną amfiteatralnie na następnym wzgórzu. Gdybyśmy mieli więcej czasu, moglibyśmy pobłąkać się po labiryncie tamtejszych schodków i uliczek, być może udałoby się trafić do kościoła Agios Andreas, którego niebieska kopuła widnieje wśród ciasnej zabudowy. Przed nami były jednak jeszcze inne punty programu, no i trzeba było zdążyć na ostatni autobus .







Do „zaliczenia” w Filoti zostało nam jeszcze jedno miejsce, położone niedaleko od Panagii.

Na Naxos jest trochę zachowanych wież mieszkalnych, jedną z nich jest Pyrgos Barozzi (Πύργος Μπαρότση) w Filoti.



Kiedy zbudowano wieżę, dokładnie nie wiadomo. Udokumentowany jest jedynie fakt zakupu wieży w 1620 roku przez Geronimo Barozziego od niejakiego Tagarisa, komisarza gminy Drymalia, do której należała wieś Filoti. Geronimo Barozzi był ulubieńcem i spadkobiercą ostatniego weneckiego księcia Naxos, Giacomo IV Crispo. Następcą Geronima został jego syn Jacobo Barozzi, który był dla mieszkańców jednym z najbardziej uciążliwych panów Filoti ( w latach 1648 – 1676).

Obecny wygląd wieży to ponoć efekt przebudowy około 1650 roku. Nad głównym wejściem widnieje herb Barozzich…





Obok wieży znajduje się marmurowa fontanna z inskrypcją pochodzącą z czasów króla Ottona I (pierwszego króla współczesnej Grecji, panującego w latach 1832-1862).

Do wieży wejść się nie dało, więc poszliśmy dalej. Idąc lekko w dół, doszliśmy do uliczki rozdzielającej dwie „dzielnice” Filoti.
Przez moment nawet próbowaliśmy zagłębić się w labirynt Rachidi...





Jednakże trafiliśmy w ślepą uliczkę, uznaliśmy więc że pora wycofać się, opuścić Filoti i rozpocząć realizację kolejnego punktu programu „na dziś”…







Ten sam obrazek po "korekcie" wg instrukcji od Gosi (megidh) …



Pięknie Ci Gosiu dziękuję ! Będę ćwiczyć, żeby osiągać lepsze efekty

Jak inaczej można odebrać to samo miejsce.... U Agi widzę szybkość i kolejne cele od odwiedzenia, a u Ciebie Danusi spokój, spokój i jeszcze raz spokój, siga siga aż czuć z każdego zdjęcia....

piekara114 napisał(a): U Agi widzę szybkość i kolejne cele od odwiedzenia, a u Ciebie Danusi spokój, spokój i jeszcze raz spokój, siga siga aż czuć z każdego zdjęcia....

Długie lata nam zajęło czasem dojście do takiego siga siga . Jednakże z ilością czasu, jaki można spędzić przy piciu jednej kawki, wciąż do Greków nam daleko .
Zauważyłam taką regułę przy naszych podróżach: gdy dysponujemy autem, jakoś samo tak wychodzi, że chce się zwiedzić jak najwięcej miejsc, więc „nie ma czasu” na spokojne odkrywanie . Na własnych nogach, czasem wspomagając się lokalną komunikacją, jest to (wbrew pozorom) łatwiejsze .