DWIE WYSPY A.D. 2019

travel napisał(a):
Zamiast owoców , kupujemy wielki kawał owczego sera ,który jemy przez cały pobyt na Visie.
Ser jest pyszny i połowę tańszy od paskiego.

Ja też kupowałam owczy ser na tym targu u jakiejś babci. Był dobry ale bardzo słony, nawet jak dla mnie Znalazłam tam też niewyrośnięte i całkiem niekształtne smaczne jabłuszka ( ale to był sierpień).

piekara114 napisał(a):

travel napisał(a):To dobrze ,że wybrałaś Sutivan , bo na pewno będziesz zadowolona.
A u kogo będziesz mieszkać, jeśli to nie tajemnica ?

Pytałam tu o opinie, ale nikt nic... Będę w Twojej okolicy, ale niżej, a dokładnie tu: http://www.apartments-dropuljic.com Dobre oceny na b.ingu, więc myślę, że wszystko będzie ok.

Oj nie będziesz niżej tylko wyżej, bo tam jest bardzo stroma górka
Tą drogą zawsze zjeżdżaliśmy z obwodnicy - nachylenie ma prawie takie jak w rollercoasterze
Ale na szczęście będziesz mieszkać na początku tej górki, więc nie będzie źle

pomorzanka zachodnia napisał(a):

travel napisał(a):
Zamiast owoców , kupujemy wielki kawał owczego sera ,który jemy przez cały pobyt na Visie.
Ser jest pyszny i połowę tańszy od paskiego.

Ja też kupowałam owczy ser na tym targu u jakiejś babci. Był dobry ale bardzo słony, nawet jak dla mnie

Żałuję ,że nie zrobiłam zdjęcia kobiecie handlującej serami
Ale może mi się przypomni jak ją zobaczę.
Jak tylko będę miała trochę czasu w Splicie to od razu lecę na targ po ser

Znalazłam tam też niewyrośnięte i całkiem niekształtne smaczne jabłuszka ( ale to był sierpień).

Chorwacki wrzesień pod względem owoców bije na głowę pozostałe letnie miesiące.Figi, granaty, winogrona można zrywać prosto z krzaków. A arbuzy, melony , mandarynki - można kupić miejscowe.
Oczywiście najsmaczniejsze są te parchate kupowane od babiny na targu

travel

Żegnaj Sutivanie - nie wiem czy się jeszcze zobaczymy

Ja wiem, że na pewno tak Będziesz tak blisko w tym roku, że skusi Cię potrzeba odwiedzenia starych kątów

W końcu mnie oświeca- ona chce numer rejestracyjny
Vis musi być wyjątkowy
Nigdy nie musieliśmy podawać numeru rejestracyjnego.

Mnie też we wrześniu poproszono o podanie numeru rejestracyjnego samochodu - po raz pierwszy.
Z tym, że to było przy opuszczaniu Visu. Przez to doprowadziłam do wstrzymania odpłynięcia Petara o jakieś 5-7 minut Ależ to były nerwy

Na Split warto poświęcić więcej czasu - co najmniej pół dnia

Ja polecam ...całą noc

Dzień dobry
podczytuję z uśmiechem na ustach od początku, zbliża się to na co czekam, a co (jak wszystko dobrze pójdzie) będzie mi dane zobaczyć w tym roku!

pozdrawiam

Katerina napisał(a):

travel napisał(a):Żegnaj Sutivanie - nie wiem czy się jeszcze zobaczymy

Ja wiem, że na pewno tak Będziesz tak blisko w tym roku, że skusi Cię potrzeba odwiedzenia starych kątów

Będziemy na Braču tylko 5 dni i raczej w tym roku będziemy eksplorować wschodnią część wyspy i na Sutivan może zabraknąć nam czasu

Mnie też we wrześniu poproszono o podanie numeru rejestracyjnego samochodu - po raz pierwszy.
Z tym, że to było przy opuszczaniu Visu. Przez to doprowadziłam do wstrzymania odpłynięcia Petara o jakieś 5-7 minut Ależ to były nerwy

Już się nie mogę doczekać tej opowieści
Tylko mi nie mów ,że też nie zrozumiałaś co do Ciebie mówią po angielsku, bo nie uwierzę

Na Split warto poświęcić więcej czasu - co najmniej pół dnia

Ja polecam ...całą noc [/quote]
Tego też nie mogę się doczekać

Roksana.concept napisał(a):Dzień dobry
podczytuję z uśmiechem na ustach od początku, zbliża się to na co czekam, a co (jak wszystko dobrze pójdzie) będzie mi dane zobaczyć w tym roku!

pozdrawiam

Cześć Roksano,
siadaj wygodnie bo zaraz prom rusza

Odcinek ósmy cd tranzytu

Po wjechaniu do promowej paszczy , zabieramy z samochodu niezbędne manatki i idziemy pozwiedzać to cudo
Po pierwsze natykamy się na windę
Prom ma trzy piętra i górny pokład.
Został zbudowany w 1989r i po bliższym przyjrzeniu się nie wydaje mi się już tak cudowny.
Mam wrażenie ,że od 1989r nic się tu nie zmieniło Ale za to są tu 2 restauracje i bary.
Na końcu jednej z restauracji jest długa wygodna kanapa. Niestety zanim ją odkrywamy jest już zajęta.
Ludzi jest sporo i z ledwością znajdujemy miejsce przy stoliku .
Wysyłam sms-a do córki naszych gospodarzy z Komižy, że będziemy po 14.
Otrzymujemy odpowiedź ,że mama będzie na nas czekać oraz pytanie czy jesteśmy samochodem i czy potrzebny jest parking
Co jest ? Szybko sprawdzam naszą korespondencję mailową. Pytałam o prywatny parking i otrzymałam pozytywną odpowiedź Odpisuję ,że parking jest potrzebny. Przychodzi kolejny sms: a jak duży jest nasz samochód. Zaniepokojona odpisuję, że duży - prawie 5 metrów długości i 2 szerokości . Po chwili otrzymuję krótką odpowiedź : ok .

Podróż trwa prawie 2,5 godziny ,podczas której niespokojnie krążę po promie .
Małż w tym czasie niewzruszenie czyta gazetę

A teraz trochę niebieskości.
Šolta:


Wtedy jeszcze nie wiedziałam ,że to Vis - a to bezpośrednio przed dziobem to właśnie Vis:



Słodki psiaczek-mopsiaczek:


I to co zostawiamy za sobą. Czuję się trochę rozczarowana bo ciągle widać stały ląd









A to chyba Wyspy Piekielne i Hvar za nimi:






Bezkres


Vis z lewej:


Vis z prawej:




Taki mały wydawał się na mapie a z bliska to kawał wyspy

Już blisko:


Mijamy wysepkę Host z latarnią morską:




i pomału zbliżamy się do kresu naszej podróży.

Przed nami miasto Vis na wyspie Vis:






VISIE, NADCIĄGAMY

No szybko...gdzie ta Komiża....

Ciekawa byłam widoków na pełnym morzu, bo do tej pory mój najdłuższy rejs promowy w Chorwacji to Split - Stari Grad. Czekam na następny odcinek i z przyjemnością obejrzę więcej zdjęć.

Vis poznaję jedynie z relacji rodziny i członków tego forum - jeszcze tam nie dotarłem , chociaż kuszony byłem wielokrotnie Kiedyś tam pewnie dotrę , ale póki co trwa swoisty "okres narzeczeństwa"
Czekam na Twój Vis


Pozdrawiam
Piotr

karin74 napisał(a):No szybko...gdzie ta Komiża....

Epepa napisał(a):Czekam na następny odcinek i z przyjemnością obejrzę więcej zdjęć.

Będzie niebawem

Epepa napisał(a):Ciekawa byłam widoków na pełnym morzu, bo do tej pory mój najdłuższy rejs promowy w Chorwacji to Split - Stari Grad.

Nie jest to takie pełne morze i tylko z jednej strony nie widać lądu albo wysp.
I w sumie płynie się tylko 20 minut dłużej niż do Starego Gradu.

piotrf napisał(a):Vis poznaję jedynie z relacji rodziny i członków tego forum - jeszcze tam nie dotarłem , chociaż kuszony byłem wielokrotnie Kiedyś tam pewnie dotrę , ale póki co trwa swoisty "okres narzeczeństwa"
Czekam na Twój Vis


Pozdrawiam
Piotr

Nie zwlekaj z tym Visem zbyt długo, bo za chwilę będzie modny jak Ibiza

Odcinek ósmy cd
Witaj Visie

Dobijamy do brzegu wyspy i po chwili zjeżdżamy z promu.
Planujemy najpierw pojechać do polskiej bazy nurkowej Nautica, która mieści się w pobliskim hotelu Issa.
Problem polega na tym ,że przed promem stoi policjantka i wszystkim zjeżdżającym z promu każe jechać w lewo , a my musimy w prawo
Ale gdy nadchodzi nasza kolej, policjantka wstrzymuje ruch z promu obraca się do nas tyłem i przepuszcza kolejkę samochodów nadjeżdżających z prawej strony - tam właśnie chcemy jechać.
Samochody przejeżdżają i policjantka najwyraźniej zamierza obrócić się w naszą stronę...
....w tym momencie szybko rzucam do małża :
-jedź w prawo, gazu !
Kątem oka widzę zdziwioną minę policjantki , otwierającej usta.....
Więcej już nie widziałam,ale nikt nas nie gonił. Trochę obawialiśmy się co będzie jak będziemy wracać .
Jednak nie spotkaliśmy się już z funkcjonariuszką, która najwyraźniej kieruje tu ruchem tylko po przypłynięciu promu
Ale wróćmy do bazy nurkowej, w której małż zapoznaje się z towarzystwem i umawia się na nurkowanie za 2 dni.
W bazie robię zdjęcie mapy miejsc nurkowych w okolicach Visu:


koło bazy stoi ciekawy znak drogowy:


widoczek na zatokę:


i wsiadamy do samochodu.
Na przedmieściach Visu robimy zakupy w dużym Konzumie i pędzimy nową drogą do Komižy.
Widoki z góry na Komižę są pięknie. Z wrażenia przegapiamy punkt widokowy , ale jeszcze tu wrócimy.
Tuż po 14 jesteśmy na miejscu.Do naszej miejscówki trafiamy bez problemów, tym bardziej ,że z daleka przed domem widzimy stojącą kobietę - naszą gospodynię.
Witamy się, ma na imię Lecija , jest matką Margarity, z którą korespondowałam.
Powitanie jest krótkie , bo Lecija mówi tylko po chorwacku.
Otwiera nam bramę na podwórko i prosi ,żeby zaparkować jak najbliżej ogrodzenia po lewej stronie , bo wieczorem wraca mąż z córką i musi się tu zmieścić jego samochód.
Małż parkuje i od tego dnia ,żeby wejść lub wyjść z samochodu musi tarabanić się przez drzwi pasażera
Miejsca jest naprawdę mało
Lecija prowadzi nas do apartmana. Jest to pokoik z łazienką ,aneksem kuchennym w korytarzyku i 2 balkonami
Ale najważniejsze czeka na nas na stole w aneksie- to cały półmisek komiskiej pogacy zrobionej przez Leciję, a w lodówce butelka wina, sok pomarańczowy i woda mineralna.
I już lubię tą rodzinę
Trochę nam głupio, bo nic dla nich nie mamy
Jesteśmy w trakcie rozpakowywania , gdy słyszę głos gospodyni, która zaprasza mnie do maleńkiego ogródka przed domem .
I tak zostaję obdarowana 4 wielkimi cytrynami zerwanymi prosto z drzewa





Wejście do naszego lokum:


Tarasik, tuż przy wejściu:


Po wejściu do apartmana po prawej jest aneks kuchenny:


A po prawej sypialnia:


Z sypialni jest wyjście na drugi balkon:



i widok z niego:


A na dole mini ogródek przy grillu:



Z tarasiku przy wejściu mamy widok na klasztor św.Mikołaja i okoliczne niesamowicie zielone wzgórza



Po drugiej stronie ulicy stoi taki garażyk:



A obok taki sprzęt:


Tuż przy garażu po prawej stronie jest boisko do gry w bule , gdzie codziennie w godzinach popołudniowych odbywają się rozgrywki. Podczas gry towarzystwo kłóci się zawzięcie i koi nerwy chłodnym się piwkiem





Po prawej stronie boiska mieści się placówka straży pożarnej , a na jej terenie plac zabaw- dzieci bawią się tu do nocy:


W dniu naszego przyjazdu jest bardzo gorąco więc po rozpakowaniu , schłodzeniu się pod prysznicem i skonsumowaniu przepysznej pogacy w towarzystwie wina ,padamy jak przysłowiowe muchy.

Wychodzimy ok.18 , sądząc w swej naiwności ,że na pewno jest już chłodniej

Pora na mały rekonesans.
Najpierw idziemy zobaczyć najbliższą plażę Kamenicę.

Po drodze robię zdjęcie klasztoru, tym razem bez wszechobecnych kabli:


Kwitnąca agawa:


Na Kamenicę zerkamy z góry:


Przed Kamenicą jest plaża dla psów :


W drodze powrotnej spotykamy matkę karmiącą:

Do centrum Komižy idziemy nadmorską uliczką:



Po chwili mijamy plażę Lucica- trochę tu tłoczno :


Zbliżamy się do komiskiej rivy- pięknie tu





Zaglądamy do bocznej uliczki:


Riva kończy się placem Škor ,zwanym tutaj Petit Paris .Tu ludzie w barach leniwie sączą różnej maści drinki:



Za Škorem zaczyna się ulica Ribarska. Idąc tą uliczką,czuję jakbym kiedyś już tu była. Tyle się naoglądałam zdjęć.....
I czuję coś jeszcze ..... niespokojnego ducha Kateriny , który nie może się doczekać kiedy wreszcie połączy się z ciałem, które teraz siedzi gdzieś w Trójmieście














Dochodzimy do kościoła Matki Boskiej Pirackiej, oczywiście o tej porze zamkniętego na głucho:



Tuż przy kościele jest plaża Gusarica - zdjęcia nie zrobiłam i musicie uwierzyć mi na słowo była 18.50 ,a ludzi na plaży było tyle co na Lucicy .

Wracamy na rivę, po drodze spotykając koty różnej maści:



Kotów jest tu naprawdę dużo ,prawie tyle co w Kotorze.










Na rivie jest kilka restauracji, a nam burczy w brzuchach.
Zachęceni pozytywnymi opiniami siadamy w Riblji Restoran.
Zamawiam brancina z grilla z warzywami a małż kalmary z grilla. Moje danie jest bardzo dobre , ale małża kalmary niestety są twarde i gumowate.
Podczas posiłku towarzyszy nam znudzony i śpiący kotek


Wracamy do apartmana.

A o 22 w ciemną noc przyjeżdża nasz gospodarz Željko z córką Margaritą.
Przez dobre 10 minut przy pomocy córki usiłuje wcisnąć swojego renaulta pomiędzy nasz samochód a oliwkę rosnącą pod naszym tarasem.
Małż z ukrycia tzn. zza oliwki z przerażeniem obserwuje jego poczynania.
- to się źle skończy, albo dla naszego samochodu albo dla jego- wyrokuje.
Nagle słyszymy zgrzyt

CDN

Czekałam na ten odcinek relacji i wreszcie jest! Nie ma to jak pierwsze chwile w nowym miejscu, gdy wszystko jest jeszcze nieznane i ekscytujące. Bardzo ciągnie mnie do Komiży i Twoje zdjęcia jeszcze bardziej utwierdziły mnie w przekonaniu, że to dobry kierunek. Tak czułam, że zajdziesz pod miejscówkę Kateriny. Ja pewnie też szukałabym wzrokiem mimo woli słynnego murka, domostwa barwnych sąsiadów i Petit Paris. Ciekawe co by było, gdyby każdy, kto trafił na Vis dzięki relacji Kateriny powiesił w pobliżu tego murka kolorową sznurówkę o wielu zastosowaniach jak te ze Splitu. Pod koniec września byłaby już niezła instalacja artystyczna.

Opisy, knajpki, spacery wszystko fajnie. Czytam i czytam... Ale jak widzę słowo zgrzyt... Hm... No to teraz ale dopero będę wypatrywać kolejnego odcinka... A... I ten... Raj sznurowadeł... Psze Pani. Tu nie o koloryt chodzi. Sztuka jest sztuka. Ma być:)