Buongiorno! Benvenuti! Zachwycający Rzym, barwna Kampania.

mysza73 napisał(a):No to też se kupiłam ,
co prawda tylko 7 , ale 4 już mam ,
dzięki za info

Proszę bardzo. Gratis ze "srebrnego koszyka" też miałaś?

piekara114 napisał(a):Bezdroży nie lubię (grube i nie ma kolorowych mapek)

Ja też nie przepadam, ale ta akurat promocyjna seria travelbook ma i mapki i zdjęcia i kolorowe obrazki.
Przy każdym przewodniku jest możliwość obejrzenia kilku przykładowych stron.

Pierniki upieczone . Jutro zdobienie .

Napoli by night

Miałam na ten odcinek jeszcze jeden tytuł - koszmary neapolitańskiej komunikacji i długi pworót do hotelu .
Opcja ostatecznie przepadła, bo mimo, że mieliśmy mocno pod górkę, to był mimo wszystko całkiem udany wieczór .

Zaczęło się już za bramą Pompei scavi. Podobnie jak dzień wcześniej w Herkulanum chcieliśmy po wyjściu zjeść jakąś kolację.
jak w Herkulanum wzdłuż drogi do stacji otwierają tu swoje podwoje bary i restauracje. Od wyboru do koloru, z tą jednak różnicą, że te w Pompejach zamykają się wraz z zamknięciem wykopalisk.
Trudno, zjemy w Neapolu. To nic, że właśnie uciekła nam cirkumvesuviana, przecież na 20 minut będzie następna... Usiedliśmy więc na stacji i rzuciliśmy się na poszukiwania jakichś przekąsek w torbie i plecaku. Cirkumvesuviana przyjechała po ok. trzech kwadransach. Hura .

Ponieważ plan na wieczór zakładał, że popatrzymy sobie na Neapol z góry, a konkretnie z okolic Zamku Sant’Elmo na Garibaldim musieliśmy przesiąść się na naszą ulubioną linea 2. Wchodzimy więc na peron, na którym czeka już tłum jakiego wcześniej tu nie widzieliśmy . Bomba. Myślę sobie, że daaaaaaaaaawno nic nie jechało czyli że zaraz coś będzie. Naiwna .
Stoimy (bo usiąść nie ma gdzie) i czekamy. Czas mija nam na obserwacjach. Zaskakujące, ale w zasadzie nikt się nie irytuje, nikt nie spogląda nerwowo na zegarek. Ludzie posiadali gdzie tylko się dało, również na krawędzi peronu z nogami spuszczonymi na tory i czytają gazety, stukają w smartfony, a jeśli tylko mają z kim rozmawiają (oczywiście bardzo szybko i bardzo głośno ).
Zero stresu, szczęśliwi ludzie... Albo przyzwyczajeni .
Wyobrażam sobie taką stację gdzieś w Polsce - . Tymczasem w Neapolu - .

W końcu odzywa się głos w megafonie, który natychmiast zagłuszają oklaski, aplauzy i wiwaty zgromadzonych na dziesiątek ludzi. Znaczy się pociąg jedzie .

Dojeżdżamy do Chiaia, jednej z najelegantszej z dzielnic Neapolu i funicularem jedziemy do nie mniej eleganckiej Vomero.

1125.


1126.


1127.


1128.


1129.


1130.




Cel numer jeden to namierzyć jakiś lokal, gdzie nas nakarmią. Pierwszy lepszy, bo padamy z głodu.
No i ten pierwszy lepszy okazał się fantastyczny . Zwyczajna mała pizzeria, jakich w całym Neapolu dzisiątki. Trzy stoliki na krzyż, na stolikach tylko papierowe serwetki (przynajmniej nie będzie coperto ).
Wybieramy pizzę, do pizzy bierzemy peroni i czekamy. Po paru minutach na stoliku ląduje NAJLEPSZA PIZZA JAKĄ W ŻYCIU JADŁAM. Paweł mówi, że to zasługa tego piwa, ale ja tam wiem swoje .

Wizytówek nie mieli , więc strzeliliśmy fotkę .

1131.




Najedzeni i szczęśliwi idziemy do Zamku Sant’Elmo.

1132.




Zamek oferuje najlepsze widoki na Neapol. Ze względu na porę musimy się się oczywiście zadowolić widokami spod zamku, ale i tak jest super.

Okazuje się, że wieczorem okolice zamku to popularne miejsce spotkań Neapolitańczyków. Szczelnie obstawiają ławki, schody, murki. Popiją piwo albo drinki z okolicznych barów i po prostu dobrze się bawią. Z trudem znajdujemy dla siebie kawałek murka .

1133.


1134.


1135.


1136.


1137.


1138.


1139.


1140.


1141.


1142.


1143.


1144.



Posiedzielibyśmy dłużej, ale nazajutrz planujemy szybką pobudkę, żeby złapać jak najwcześniejszy statek na Capri.
Idziemy więc do funicularu, zjeżdżamy do stacji Amedeo i lecimy na linea 2.

Stacja Amedeo była jedyną, na której spotkaliśmy elektroniczne wyświetlacze z rozkładem jazdy. Wisiały zaraz przy wejściu. Wchodzimy więc na stację, a na wyświetlaczu radośnie miga ostatni pociąg na Campi Flegrei, odjazd 22.39. Patrzymy na zegarek - 22.38. Puszczamy się pędem w stronę peronu, ale pociągowi możemy już tylko pomachać. Akurat ten jeden jedyny dzisiejszego dnia musiał odjechać punktualnie .

Do głowy mi nie przyszło, że w niedzielę ta przeklęta linea 2 kursuje o godzinę krócej. A nawet jeśli by mi przyszło do głowy co z tego . Rozkładów jazdy nie ma, bo i po co skoro z reguły wszystko jeździ jak chce...

W tym momencie ogarnęła mnie czarna rozpacz. Dawno nie czułam się równie bezradna. Poza schematami kolei i metra nie miałam najmniejszego pojęcia o komunikacji Neapolu. Widziałam, że jakieś autobusy na Campi Flegrei jeżdżą, ale jakie, skąd i do której godziny?
Do tego w głowie tłukło mi się zdanie, które przeczytałam wśród całej masy internetowych mądrości, że nawet Neapolitańczycy nie ogarniają swojej komunikacji...

CDN

Gryzę pazury w napięciu co się teraz wydarzy ?
Ale myślę, że jakoś sprytnie sobie poradziliście .

marze_na napisał(a):

mysza73 napisał(a):No to też se kupiłam ,
co prawda tylko 7 , ale 4 już mam ,
dzięki za info

Proszę bardzo. Gratis ze "srebrnego koszyka" też miałaś?

Yhy ,
wybrałam Adriatyckie wybrzeże Włoch. Szmaragdowym szlakiem od Triestu do Lecce.

marze_na napisał(a):Napoli by night
W tym momencie ogarnęła mnie czarna rozpacz. Dawno nie czułam się równie bezradna...

Nocny Neapol super ,

ale i ciekawe co było dalej ,
mam nadzieję, że zaraz nam to napiszesz

"Zobaczyć Neapol i umrzeć..." - to słowa Goethego starającego się opanować komunikację , chociaż kiedyś ( za jego czasów ) podobno było z tym znacznie lepiej

Piękny spacer czekam na więcej


Pozdrawiam
Piotr

marze_na napisał(a):...koncert Live at Pompeii, jaki zagrali tu Pink Floyd w 1972 roku.

Mam DVD.

pzdr

longtom napisał(a):

marze_na napisał(a):...koncert Live at Pompeii, jaki zagrali tu Pink Floyd w 1972 roku.

Mam DVD.

pzdr

Też posiadam, słaba jakość, ale klasyka gatunku

Fajny ten Neapol nocny, no i wyluzowani Kampańczycy w oczekiwaniu na pociąg

Extra te nocne zdjęcia
Pompeje co prawda za dnia, ale wcale nie mniej zajmujące

A na pytanie - Pompeje czy Herkulanum, odpowiedziałbym - oba

Marzena - piękne zdjęcia nocnego Napoli. Aż miło popatrzeć

z południowych narodów europejskich najbardziej właśnie we Włoszech odczułem wyluzowane podejście, a często wręcz mamwszystkowdupie w wielu obszarach życia codziennego. Im dalej na południe, tym większa skala "zlewki". Na początku mnie to irytowało, ale potem się z tym pogodziłem i dostosowałem

pozdrawiam,
Michał

marze_na napisał(a):W tym momencie ogarnęła mnie czarna rozpacz.
CDN

Czekam na rozwinięcie


Fajne nocne, zwłaszcza fajerwerkowe.

Buber napisał(a):Gryzę pazury w napięciu co się teraz wydarzy ?
Ale myślę, że jakoś sprytnie sobie poradziliście .

Tylko dzięki miejscowym, którzy jak tylko mogli starali się pomóc .

mysza73 napisał(a):ale i ciekawe co było dalej ,
mam nadzieję, że zaraz nam to napiszesz

Zaraz nie dało rady, ale już nadrabiam .

piotrf napisał(a):"Zobaczyć Neapol i umrzeć..." - to słowa Goethego starającego się opanować komunikację

Takiej interpretacji słów Goethego jeszcze nie słyszałam .

longtom napisał(a):

marze_na napisał(a):...koncert Live at Pompeii, jaki zagrali tu Pink Floyd w 1972 roku.

Mam DVD.

Też mamy .

tony montana napisał(a):Fajny ten Neapol nocny

Następnym razem jak będziemy w Napoli to pójdziemy na Zamek Elma za dnia .

kulka53 napisał(a):A na pytanie - Pompeje czy Herkulanum, odpowiedziałbym - oba

Zdecydowanie oba, bo mają zupełnie inny charakter i klimat. Niby tu ruiny i tu ruiny, ale porównać tych miejsc nie sposób.
Natomiast jeśli ktoś ma mało czasu i koniecznie musi wybierać to jednak Pompeje.

Mikeee napisał(a):Marzena - piękne zdjęcia nocnego Napoli. Aż miło popatrzeć

Dziękuję w imieniu męża fotopstryka .

Mikeee napisał(a):z południowych narodów europejskich najbardziej właśnie we Włoszech odczułem wyluzowane podejście, a często wręcz mamwszystkowdupie w wielu obszarach życia codziennego. Im dalej na południe, tym większa skala "zlewki". Na początku mnie to irytowało, ale potem się z tym pogodziłem i dostosowałem

Moje przemyślane plany maksymalnego wykorzystania każdej urlopowej godziny raz po raz torpedował ten italiański tumiwisizm.
Szybko odpuściłam i zaakceptowałam, że tak jest i już, bo w przeciwnym razie zmieniłabym urlop w jeden niekończący się ciąg frustracji .

kaszubskiexpress napisał(a):Fajne nocne, zwłaszcza fajerwerkowe.

Na tym blogu znalazłam taki oto fragment:

Mieszkając w Neapolu, zawsze zastanawiały mnie fajerwerki odpalane o dziwnych godzinach i w środku tygodnia. Praktykował to między innymi wyżej opisany sąsiad z góry. Jednak odbierałam je wyłącznie jako dziwaczną fanaberię mieszkańców, nie próbując drążyć tematu. Wyjaśnienie przyszło do mnie samo. Pewnego dnia mój współlokator palił na balkonie papierosa, a do mnie dotarły odgłosy sztucznych ogni. Gdy skończył, przyszedł do mnie i zapytał, czy wiem, dlaczego strzelają. Powiedziałam, że nie, zaznaczając jednocześnie, że od dłuższego czasu się nad tym głowię. Jego odpowiedź zwaliłaby mnie z nóg, gdybym akurat wtedy stała, a nie siedziała. Odpalanie fajerwerków to sposób na uczczenie przylotu samolotu z nową dostawą narkotyków. Taka lokalna tradycja.

"Odpalanie fajerwerków to sposób na uczczenie przylotu samolotu z nową dostawą narkotyków. Taka lokalna tradycja."
Aż mnie brzuch rozbolał ze śmiechu , choć to powinno być przerażające .
Wspaniała relacja, a rzymski kawałek prześledzę dokładniej, jak zacznę planować swój krótki czerwcowy pobyt w Wiecznym Mieście.
pzdr.

Utknęliśmy więc w tym mieście grozy po zmroku . Szczęście w nieszczęściu, że okolica z tych lepszych . Nie ma co płakać, trzeba działać.

Zaraz przy stacji jest przystanek autobusowy. Postanawiamy więc podjąć próbę rozpracowania wiszących tam tras przejazdu. Dla każdego autobusu ciągiem wymienione są ulice i punkty orientacyjne, przez które przejeżdża. Teoretycznie do ogarnięcia . Wyciągamy więc mapę i przystępujemy do działania.
Nie zdążyliśmy jeszcze dobrze wgryźć się w temat, kiedy za plecami słyszymy pytanie "czy mogę wam jakoś pomóc" .
Cud Normalnie cud Neapol, chwila przed 23cią, mało uczęszczana okolica, a na przystanku autobusowym czeka Polka. Ma się tego farta . Pani dosłownie spadła nam z nieba. Anioł nie kobieta
Przedstawiamy problem, a nasz anioł przystępuje do konsultacji w szerszym, paroosobowym gronie oczekujących na autobus. Chyba rzeczywiście nawet miejscowi mają problem z neapolitańską siatką połączeń, bo narada trwa parę minut . Ostatecznie zostajemy skierowani w dół w stronę lungomare, bo tam według zapewnień z Piazza Vittoria odjeżdża nawet kilka linii w stronę Campi Flegrei. Grazie Dziękujemy Lecimy.

Ponieważ zeszliśmy jednak w sporej odległości od placu to szkoda nam było się cofać. Poszliśmy w przeciwną stronę z nadzieją, że trafimy na kolejny przystanek. Idziemy, ale przystanku nie widać . Pytamy więc w mijanym akurat kiosku. My ni w ząb po włosku, pan w kiosku ni w ząb po angielsku. Efekt jest taki, że pan przez dłuższą chwilę próbuje nam sprzedać bilet na autobus .
W końcu udaje się nam dojść do porozumienia. Pan macha ręką przed siebie i zapewnia, że przystanek będzie jeszcze kawałek dalej.

Idziemy więc ten jeszcze kawałek dalej, a przystanku jak nie było tak nie ma . Jest za to jakiś bar czy inny fast food, a przed nim paru młodych ludzi. Pytamy? No pytamy . Gość patrzy zdziwiony najpierw na nas, potem na zegarek i stwierdza, że o tej porze to już tylko taksówką . Średnio mu wierzę, bo wygląda na takiego co jeździ wyłącznie taksówkami i to bez względu na porę . Mimo to pytam ile może kosztować kurs na Campi Flegrei, bo w portfelu tylko ok. 15 euro gotówki. Chłopak kręci nosem, ale proponuje żebyśmy zadzwonili na taxi i zapytali i już szuka nam nawet numeru w swoim smartfonie . Na szczęście do rozmowy wtrąca się jego kolega informując, że przystanek jest tuż za rogiem. Ufff, może uda się ocalić te 15 eurosów . Grazie Thank You Lecimy.

W końcu widzimy przystanek. Mało tego, na przystanku czekają ludzie . Będzie autobus Oby nasz . Pytamy pierwszą parę czy dojedziemy w okolice CF. Starsi państwo mówią coś szybko mocno przy tym gestykulując. Nie bardzo wiem o co chodzi, ale opcje są dwie. Ta lepsza, że po prostu nas nie rozumieją i ta gorsza, że nie odjeżdża stąd żaden interesujący nas autobus . Znowu wyrzucam sobie ignorancję i obiecuję, że przed następnym Tour d'Italia przyswoję podstawy włoskiego, zwłaszcza wybierając się na południe Italii.

No nic. Z tym samym pytaniem zwracamy się do pary z dwójką dzieci. Ogromnym entuzjazmem i zaangażowaniem wykazuje się ojciec rodziny, który słysząc naszą twierdzącą odpowiedź na swoje English? raz po raz powtarza football stadium mając oczywiście na myśli stadion SSC Napoli. W tym samym czasie jego żona mówi nam, że jadą w tą samą stronę i pokażą nam gdzie wysiąść . HURA Uratowani . Bo od świątyni SSC Napoli to już przysłowiowy rzut beretem.

Pierwszy etap długiej drogi do hotelu wyglądał tak:




Czekamy na autobus, napięcie powoli schodzi, a puszcza już zupełnie po zaobserwowaniu uroczej scenki z udziałem "naszej" pary z dwójką dzieci. Młodsze smacznie śpi w wózku, a starszy na oko pięcioletni chłopiec bawi się plastikowym pistoletem. Zabawka ma w środku jakieś obracające się trybiki. Świeci to, terkota czy co tam jeszcze robi. Generalnie jakoś tam sobie działa. Niestety nie długo, bo naraz wypada małemu z rąk i z trzaskiem ląduje na chodniku. No i już nie działa . Tato podnosi pistolet, ogląda go z każdej strony, potrząsa nim i stuka cały czas coś pokrzykując. W końcu strzela małego po głowie, a pistoletem wykonuje efektowny rzut przez całą ulicę .
No nie bez powodu mówią o Włochach, że impulsywni i spontaniczni .
Chłopiec stratę zniósł dzielnie. Całą swoją uwagę skoncentrował na nas. Z ogromnym zainteresowaniem i coraz szerzej otwartymi oczami wsłuchiwał się w nasz język .


Nareszcie przyjeżdża autobus, wsiadamy, ruszamy. Jednym okiem śledzę mapę, a drugiego nie spuszczam z naszych przewodników . Długo nie jedziemy, ale to zdecydowanie najgorszy fragment drogi w kierunku w Campi Flegrei, bo w sporym fragmencie prowadzi przez tunel pod wzgórzem.




Po paru minutach jest sygnał - koniec jazdy. Para z dziećmi też wysiada. Serdecznie dziękujemy im za pomoc, a głowa rodziny na wszelki wypadek jeszcze parę razy pokazuje nam kierunek na football stadium .

Od wygodnego hotelowego łóżka dzielą nas już tylko niecałe dwa kilometry . To był bardzo dłuuuugi dzień .







P.S. Jeśli ktoś zapyta mnie dziś o mieszkańców Neapolu bez namysłu odpowiem, że przemili to ludzie .

marze_na napisał(a):
P.S. Jeśli ktoś zapyta mnie dziś o mieszkańców Neapolu bez namysłu odpowiem, że przemili to ludzie .

Wyjątkowi ,
fajerwerki na przylot narkotyków, a dzieci już od najmłodszych lat oswajają się z bronią .

Ja w te wakacje to się na samotne spacery chyba raczej nie będę wypuszczać ... będę się wysypiać

mysza73 napisał(a):

marze_na napisał(a):

mysza73 napisał(a):No to też se kupiłam ,

Proszę bardzo. Gratis ze "srebrnego koszyka" też miałaś?

Yhy ,
wybrałam Adriatyckie wybrzeże Włoch. Szmaragdowym szlakiem od Triestu do Lecce.

A co to ten srebrny koszyk? Mam zamiar w weekend zamówić jak obejrzę sobie w empiku czy mi pasuje i nie chciałabym, aby mi jakiś srebrny dar przepadł...

marze_na napisał(a):Na tym blogu znalazłam taki oto fragment:

Lubię ten blog, jest fajnie napisany, dużo ciekawostek i nie wiadomo co będzie w następnym wpisie...

mysza73 napisał(a):Ja w te wakacje to się na samotne spacery chyba raczej nie będę wypuszczać ... będę się wysypiać

Myślę, że tak będzie rozsądniej, ale TAM gdzie lecisz to mniej mroku a więcej lazurów