.png "Koneser")
1. Castello di Arechi
2. Widoki z zamku
3. Katedra pw św. Mateusza
4. Uliczki
Wycieczka do położonego ponad miastem Zamku di Arechi była obowiązkowym punktem programu naszego pobytu w Salerno. Trzeba było tylko jakoś ogarnąć logistykę
. Po mieście i okolicy jeździ cale mnóstwo autobusów z logo CSTP. Przewoźnik obsługuje kilkadziesiąt linii, które dojeżdżają chyba wszędzie
. Do zamku oczywiście też. Pytanie tylko który autobus oraz skąd i o której odjeżdża. Schematu połączeń próżno szukamy na głównych węzłach autobusowych przy stacji kolejowej i w porcie. Na internetowej stronie przewoźnika też nic nie znajdujemy, a do głębszych poszukiwań dodatkowo zniechęca brak English version. Obchód przystanków w mieście nie ma sensu, bo salerneńskie przystanki charakteryzują się tym, że z reguły nie ma na nich nawet numeru odjeżdżających linii, o trasie przejazdu czy rozkładzie jazdy nie wspominając... I co ty biedny turysto masz z tym fantem zrobić? Ciesz się, że są Google Maps
. Bingo
Pojedziemy 19stką 
. Na Gm naniesione są i przystanki i numery linii, a nawet godziny odjazdów, które na wszelki wypadek konfrontujemy z internetowym rozkładem CSTP. Biorąc poprawkę na włoską punktualność wychodzimy chwilę wcześniej 
.Docieramy na przystanek mając nadzieję ujrzeć wymarzoną 19stkę.
Klasyczny przystanek autobusowy w Salerno prezentuje się tak
.180.
181.
Parę tylko minut spóźniony podjeżdża nasz autobus. Oddycham z ulgą
.Ludzi niewielu, sami miejscowi. Po chwili dosiada się para anglojęzycznych turystów z dwójką dzieci. Autobus wspina się do góry, a im wyżej się wspina tym bardziej nerwowo rozglądamy się na lewo i prawo wypatrując castello. Z rozbawieniem obserwuję, że ci drudzy turyści też raczej nie wiedzą gdzie wysiąść, bo zachowują się tak samo jak my. Niewątpliwie rzucamy się w oczy
, bo w momencie gdy podnoszę się z siedzenia, żeby lepiej widzieć rzeczywistość za oknem starsza Pani Włoszka zwraca się z pytaniem Castello 
Si, si, castello Pani uśmiecha się promiennie, trajkota coś po włosku, domyślam się, że oferuje się pokazać nam gdzie mamy wysiąść i tyle w sumie mi wystarczy , potakuję więc i uśmiecham się nie mniej mam nadzieję promiennie. -CASTELLO
woła Pani Włoszka; -GRAZIE
odpowiadamy niemal chórem. Wysiadamy. Włosi to przemili, pomocni i serdeczni ludzie o czym mieliśmy okazję przekonać się jeszcze nie raz
.Jeśli ktoś z czytelników miałby ochotę odwiedzić zamek di Arechi korzystając z samochodu informuję, że pod zamkiem jest duży parking. Jak informuje tabliczka za free
.Idziemy w stronę zamku.
182.
183.
Pierwsze mury warowni z potężnych bloków włoskiego piaskowca zaczęto stawiać w VI w., w czasach kiedy okolica znajdowała się pod panowaniem Cesarstwa Bizantyńskiego (wschodniorzymskiego). W VIII stuleciu twierdza dostała się pod panowanie Królestwa Longobardów.
184.
185.
186.
187.
188.
Teraz trochę historii
.Longobardowie to lud zachodniogermański wywodzący się ze Skandynawii, który na początku naszej ery przeprawił się na kontynent i zajął tereny nad środkową Łabą. W 568 r. pod wodzą króla Alboina Longobardowie wdarli się do Italii. W 569 r. zdobyli Mediolan, a w 572 r. – Pawię, która uczynili stolicą swojego nowego państwa – Królestwa Longobardów. Następnie kontynuowali marsz na południe Italii i w rezultacie obok królestwa na północy utworzyli jeszcze dwa praktycznie niezależne księstwa: Spoleto i Benewentu. Italia rozpadła się więc na dwie części: longobardzką i bizantyjską. Na podbitych terenach Longobardowie odebrali Rzymianom prawa polityczne i zlikwidowali rzymską administrację.
źródło: „Alboin's Italy-it” autorstwa Castagna - Praca własna. Licencja CC BY-SA 3.0 na podstawie Wikimedia Commons
Salerno znalazło się na południowej granicy Księstwa Benevento. Kiedy w 774 r. wojska Karola Wielkiego zaatakowały Longobardów, książe Arechi II postanowił przenieść stolicę Księstwa z Benevento do Salerno. Dogodne położenie, w tym możliwość kontroli wybrzeża zadecydowały o rozbudowie zamku. Postawione wówczas mury obronne w dużej części przetrwały do naszych czasów.
Rozwiązania obronne były tak doskonałe, że fortyfikacji przez stulecia nikomu nie udało się zdobyć. Dopiero w 1077 roku podczas oblężenia normańskiego pod dowództwem Roberta Guiscarda Longobardowie poddali się ze względu na koniec zapasów jadła i popitku.
189.
190.
191. Tych gadów biegały po zamku setki
.
192.
193.
194.
195.
Dochodzimy na "dziedziniec", na którym mieści się restauracja i duży taras widokowy.
196.
197.
Żeby pochodzić po wyższych częściach fortyfikacji trzeba wysupłać z portfela po 4 euro. Zdecydowanie warto
. Bilet upoważnia też do odwiedzenia muzeum, w którym znajdują się eksponaty odnalezione podczas prac archeologicznych prowadzonych na zamku, m.in. zbiory ceramiki i monet. 198.
199.
Muzeum niespecjalnie nas zainteresowało. Idziemy na zamkowe mury.
200.
201.
202.
203.
204.
Można zabłądzić w plątaninie przejść i korytarzy
.205.
206.
207.
208.
209.
210.
W jednej z sal wyświetlany jest film będący inscenizacją obrony zamku. Niestety tylko po włosku. Ale odgłosy walki, wystrzały z dział czy szczęk mieczy tworzą fajny klimat do zwiedzania
.211.
212.
213.
214.
215.
216.
217.
218.
219.
220.
Na solidną porcję widoków z Zamku Arechi zaprosimy w kolejnym odcinku
..png "Weteran")
. 
.
...
.png "Cromaniak")
.
