Buongiorno! Benvenuti! Trenitalią przez Toskanię i Umbrię.

kmichal napisał(a):

marze_na napisał(a):Torre Guinigi

... piękna i z ogrodem ... ...

Niewątpliwie wyjątkowa .
Polecam wejść na obie wieże Lukki. Bo inaczej pozostaje dylemat czy być na wieży z drzewami czy ją obejrzeć z Torre delle Ore .

kulka53 napisał(a):Przypomniało mi się jak rozbawiła nas widziana z wieży delle Ore fasada tego kościoła San Michele , z przodu tak pięknie ozdobna a z tyłu - po prostu ściana... i te schodki .

Tak samo zareagowałam .

Lukka nas oczarowała. Dlatego będzie jeszcze jeden odcinek .

Lukka - Katedra San Martino

Zmierzamy powoli w stronę katedry.




Kościół San Giovanni e Santa Reparata pochodzi z XII wieku, fasada z XVI wieku.
W 1858 roku kościół był miejscem chrztu Giacomo Pucciniego.











Z Piazza S. Giovanni widać już Katedrę San Martino.







Budowę katedry rozpoczęto w 1060 roku, trwała aż do początków XIV w..




Wysoka kampanila zbudowana została pierwsza, jako wieża obronna. W 1261 r. dobudowano jej dwa górne pietra.





Fasada to po raz kolejny styl pizański. Górną część tworzą trzy rzędy arkad, w których każda z kolumn jest ozdobiona w oryginalny sposób.











(...)

Na fasadzie kopia rzeżby nieznanego artysty (ok. 1240 r.) przedstawiająca św. Marcina z żebrakiem. Św. Marcin rozcina mieczem swój płaszcz, żeby połowę oddać potrzebującemu. Oryginał znajduje się wewnątrz katedry, której nie zwiedzaliśmy.




Jeszcze parę detali fasady.






Dla zainteresowanych - wstęp do katedry kosztuje 3€, pełny cennik tutaj.


Katedra San Martino od strony absydy.







Kilkanście minut, jakie zostało nam do dojazdu pociągu do Pizy spędzamy spacerując po murach.









Przechodzimy przez Porta San Pietro i chwilę później jesteśmy już na stazione.





Napotkane na przydworcowym parkingu . Mogłabym taki mieć .






Żegnamy Luccę. Wieczorem odbywamy jeszcze pożegnalny przemarsz Lungarno i pakujemy manele.
Następnego dnia zmienimy miejscówkę. Tym razem trenitalia zawiezie nas do Florencji .

marze_na napisał(a):Żegnamy Luccę.

... jak dla mnie Lucca jest obowiązkowym punktem na mapie Toskanii i na bank kiedyś tam zawitamy ... ... a teraz czekam na Florencję ... ...
Pozdrawiam.

Jeśli macie dostęp do Filmbox extra, to w środę 7 lutego o 21 chyba jest.
"Lato we Florencji".

Banalna historia miłosna ze sportem w tle a dokładnie z Calcio Storico.
Ale Florencja fajnie pokazana.

Pozdrawiam.

kmichal napisał(a): ... a teraz czekam na Florencję ... ...

Zdjęcia powoli się już wybierają .

kaszubskiexpress napisał(a):Jeśli macie dostęp do Filmbox extra, to w środę 7 lutego o 21 chyba jest.
"Lato we Florencji".

Dzięki za cynk . My niestety nie mamy tego kanału.

Florencja, 02-04.09

-------------------------------------------------------------------------------
1. Ponte Vecchio
2. Piazza della Signoria i Palazzo Vecchio
3. Katedra Santa Maria del Fiore
- Piazza del Duomo
- wnętrze i krytpa
- Dzwonnica Giotta
- Baptysterium św. Jana Chrzciciela
- Baptysterium św. Jana - wnętrze
- Kopuła Brunelleschiego
- Muzeum dell'Opera del Duomo

4. Galleria degli Uffizi

5. Wielka Synagoga

6. Kościół Santa Croce

7. Nad Arno

8. Kościół San Michele in Orto (Orsanmichele)

9. Kościół San Miniato al Monte

10. Widoki z Piazzale Michelangelo

-------------------------------------------------------------------------------

Stolica Toskanii, kolebka renesansu, często określana mianem najpiękniejszego włoskiego miasta...
Celowo umieściliśmy Florencję niemal na końcu naszej toskańskiej trasy, obwiając się, że po takiej porcji cudowności już nic nie będzie w stanie zrobić na nas wrażenia. I przyznam, że bardzo nie mogłam się tej Florencji doczekać .

Dojazd z Pizy bezproblemowy.





Wysiadamy na dworcu Firenze S. M. Novella. Do apartamentu, który wynajęliśmy po drugiej stronie Arno czeka nas ok 1,5 km spacer.


Po drodze zatrzymujemy się przed Bazyliką Santa Maria Novella.




Świątynia była florencką siedzibą zakonu dominikanów. Jej budowę rozpoczęto w 1246 roku.






Zwiedzanie ograniczamy do obejrzenia fasady z białego i zielonego marmuru. Dolną jej część ukończono ok. 1360 roku, górną sto lat później.







Po prawej stronie do kościoła przylega ogrodzenie ozdobione biało-zieloną arkadą, za którym znajduje się stary cmentarz przyklasztorny.





Kilkanaście minut później docieramy na miejsce. Zamieszkamy przy Via dello Sprone, 300 metrów od Ponte Vecchio i 600 metrów od Galerii Uffizi.







Lokalizacja marzenie! Apartament już niekoniecznie, ale plusy zdecydowanie przewyższały minusy. Jeśli wybieralibyście się do Florencji to warto rozważyć - Casa Vacanze Valerix 3, (łazienka rzeczywiście jak w opiniach mocno nieszczęśliwa ).


Przy budynku mamy placyk,






a na placyku bar-kawiarnia, lodziarnia, dwie pizzerie i dwie tratorie. Wieczorem tętnił życiem .

W barze-kawiarni byliśmy codziennymi gośćmi, ale stołowialiśmy się najczęściej na Piazza Santo Spirito.







Wystarczy tego polecania, czas zobaczyć kawałek Florencji .


Że jesteśmy w mieście artystów widać na każdym kroku .

marze_na napisał(a):Zamieszkamy przy Via dello Sprone, 300 metrów od Ponte Vecchio i 600 metrów od Galerii Uffizi.

No lokalizacja fajowa ,
a łazienka ... no troszku ciasna

Już mi się Florencja bardzo podoba ...

mysza73 napisał(a):No lokalizacja fajowa

Po jednym pobycie w Rzymie, kiedy codziennie przyszło nam dojeżdżać do centrum z wcale nie aż tak odległej Via di Acqua Bullicante powiedzieliśmy sobie nigdy więcej!
Wszystkie turystyczne must see muszą być w zasięgu spaceru .

Buber napisał(a):Już mi się Florencja bardzo podoba ...

Trochę tu zabawimy .

Zwróciliście uwagę na znak drogowy, który stał przy naszej uliczce?




Podobnych przeróbek jest na ulicach w centrum Florencji całe mnóstwo! Pomysłodawcą i autorem jest Clet Abraham, francuski artysta mieszkający od wielu lat we Włoszech. Początkowo działał w ukryciu ścigany mandatami przez policję. Z czasem jednak władze Florencji spojrzały na tą działalność przychylnie i zaczęły traktować jako przejaw modern street art i kolejną atrakcję turystyczną miasta .


Clet Abraham szczególnie upodobał sobie zakazy wjazdu.
















Kreatywny gość .

marze_na napisał(a):Zwróciliście uwagę na znak drogowy, który stał przy naszej uliczce?

Zauważyłem ten niestandardowy znak zakazu postoju, ale nie miałem pojęcia, że to przejaw modern street art'u na szerszą skalę.

Niestety, nie widziałem podobnych znaków podczas spaceru po Florencji. Pewnie szliśmy zbyt żwawym krokiem.

3 -ci od dołu nawiązuje do sztuki "wysokiej" .

walp napisał(a):Niestety, nie widziałem podobnych znaków podczas spaceru po Florencji. Pewnie szliśmy zbyt żwawym krokiem.

Im dłużej kręciliśmy się po Florencji tym częściej wpadały w oko. I w obiektyw .

Buber napisał(a):3 -ci od dołu nawiązuje do sztuki "wysokiej" .

Tak mi się skojarzyło .

Ponte Vecchio

W części florenckiej znowu odpuszczę sobie ścisłą chronologię w relacji. Zamiast "dzień po dniu" pokażę Florencję "miejsce po miejscu", bo przez niektóre topowe atrakcje zdarzało nam się przechodzić nawet parę razy w ciągu dnia .

Zaczniemy od najbardziej rozpoznawalnego mostu we Florencji, a pewnie i w całych Włoszech - Ponte Vecchio zwanego też Mostem Złotników.
Tu w końcu mamy najbliżej .




Ponte Vecchio to najstarszy most Florencji. W obecnym kształcie zawisł na Arno w 1345 roku, kiedy to na miejscu wcześniejszej, porwanej przez powódź drewnianej konstrukcji, wymurowano nowy most.
Znakiem rozpoznawczym mostu są ciągnące się wzdłuż przeprawy sklepiki i warsztaty. Kiedyś swoje zakłady mieli tu rzeźnicy i garbarze.










W 1565 r. na zlecenie Kosmy I Medyceusza, znany nam z Arezzo Giorgio Vasari wybudował nad kramami tzw. korytarz Vasariego łączący nową siedzibę Medyceuszy - Palazzo Piti z Palazzo Vecchio. W 1593 roku książe Ferdynand I Medyceusz skarżąc się na smród mięsa w korytarzu nakazał usunąć z mostu warsztaty rzeźników. Odtąd swoje pracownie na moście mogli mieć wyłącznie złotnicy i jubilerzy. Tradycja ta przetrwała do dziś.




Na moście tłum, istna rzeka ludzi.






Ale jak się odpowiednio długo postoi to można się doczekać na w miarę pusty kadr .




Szczerze mówiąc to bardziej niż kadrami zainteresowana byłam pilnowaniem torby. Ponte Vecchio to ponoć raj dla kieszonkowców . Trochę przykrych historii w internecie przeczytałam, a że tego roku wróciłam już z Italii uboższa o telefon to wolałam być ostrożna.

(...)