Beskidzkie i tatrzańskie wędrówki

Po raz pierwszy widzimy dziś w oddali Trzy Korony.


Rzut oka za plecy. Nam pogoda dopisuje ale Tatry tradycyjnie słabo widoczne.


Mijamy przystań w Sromowcach Niżnych.


W jej okolicy jest chyba najlepszy widok na Trzy Korony.



Nasz flisak cały czas zabawia nas rozmową .


I tak niepostrzeżenie zaczyna się najciekawszy odcinek spływu


CDN

W Pieninach warto jeszcze zajrzeć do wąwozu Homole. Szczerze polecam .

Z Trzech Koron Was widać nie było , chyba że ktoś ma "Janosikowe łoko" . Ja nie mam

Nefer napisał(a):W Pieninach warto jeszcze zajrzeć do wąwozu Homole. Szczerze polecam .

Do tego dodałbym jeszcze Wąwóz Szopczański . warto też pokusić się o spacer przez Wysoką Skałę , Kamienne Księgi do punktu widokowego nad Bacówką u Wojtka i zejść do stacji narciarskiej Jaworki - Homole , albo w przeciwnym kierunku ( wariant dla leniwych ) , z wykorzystaniem wyciągu - wygodna kanapa
Gwarantuję piękne widoki , przy odrobinie szczęścia również na Tatry





Na poniższej fotce Bacówka u Wojtka , nieco po prawej - Szałas Bukowiński z jedzonkiem i zimnym piwkiem






Pozdrawiam
Piotr

piotrf napisał(a):Z Trzech Koron Was widać nie było , chyba że ktoś ma "Janosikowe łoko" . Ja nie mam

Machaliśmy .

piotrf napisał(a):

Nefer napisał(a):W Pieninach warto jeszcze zajrzeć do wąwozu Homole. Szczerze polecam .

Do tego dodałbym jeszcze Wąwóz Szopczański . warto też pokusić się o spacer przez Wysoką Skałę , Kamienne Księgi do punktu widokowego nad Bacówką u Wojtka i zejść do stacji narciarskiej Jaworki - Homole , albo w przeciwnym kierunku ( wariant dla leniwych ) , z wykorzystaniem wyciągu - wygodna kanapa
Gwarantuję piękne widoki , przy odrobinie szczęścia również na Tatry

Piotrze, piękne zdjęcia zwłaszcza to z widokiem na przełom Dunajca . Dziękuję za podpowiedzi tras. Przydadzą się .
Miałem w planach wejście na Wysoką z Wąwozu Homole ale jak będzie zobaczymy .

Po minięciu Ostrej Skały z ciekawą strukturę (widoczna na ostatnim zdjęciu poprzedniego wpisu), jest coraz więcej pionowych ścian schodzących do Dunajca . Nurt rzeki miejscami spokojny, a miejscami bardziej wartki.




Nasz flisak zadaje klasyczną zagadkę. Gdzie skręcimy przy tej skale przed nami w prawo czy lewo


Tu na skale widzimy Orła.



A tu o ile pamięć mnie nie myli tu szukaliśmy Giewontu.


I tak niepostrzeżenie kończymy nasz spływ w Szczawnicy.


Tam zjemy obiad. Pospacerujemy z lodami w ręku i po znalezieniu busa wracamy do Sromowców Wyżnych. Bilety na busa kupiliśmy razem z biletem na spływ.

Sam spływ gorąco polecamy, warto To jedno z tych miejsc które trudno oddać na zdjęciach. Przy słonecznej pogodzie przyda się dobry krem do opalania i koniecznie nakrycie głowy. My niby posmarowaliśmy się ale i tak nas słońce przyłapało .

CDN

2021.07.08 Szpiglasowy Wierch

Wejścia na Szpiglasowy Wierch nie było nawet w luźnych planach tego wyjazdu.

Po tym jak wpadliśmy na pomysł wypadu na klika dni w Pieniny Wysoka wyleciała z żelaznego planu tych wakacji.
Po powrocie ze spływu łapie nas burza ale następnego dnia ma być cały dzień ładna pogoda. Na naradzie w naszej kwaterze w Szaflarach namawiam rodzinę na Wrota Chałubińskiego . Plan zatwierdzony, sprawdzam parking na Morskie Oko miejsca są . Uiszczam stosowną opłatę.

Niestety wieczorem syn podczas gry w piłkę z nowo poznanymi kolegami krzywo stawia stopę i … plan się sypie .

Ostatecznie na wyprawę wybieram się sam a na cel obieram Szpiglasowy Wierch.
Rano wczesna pobudka i ruszam. Na parkingu na Palenicy Białczańskiej melduję się ok. 5:30 a o 5:45 wychodzę na szlak. O tej porze nie ma przypadkowych turystów. Dość powiedzieć, że wszyscy mnie wyprzedzają . Na całej drodze do Morskiego Oka udaje mi się wyprzedzić jedynie małżeństwo z małymi dziećmi . Oj kondycja już nie ta. Pocieszam się tym, że w sumie to nigdy szybko nie chodziłem .

Mijam Wodogrzmoty Mickiewicza .


Na Włosienicy już się serce raduje widokiem .


Po dwóch godzinach staję pod schroniskiem nad Morskiem Okiem


W końcu koszulka jest we właściwym miejscu .


W schronisku spotykam ludzi tam nocujących wychodzących na Rysy ale o tej porze to już chyba maruderzy.
Na śniadanie schodzą też nieliczni inni goście schroniska, którzy pewnie mają odmienne plany na ten dzień.
W kuchni o tej porze wielkiego wyboru nie ma. Ja biorę herbatę i jajecznicę. Są kanapki, które mogą zapakować na wynos ale ja mam swoje.
Po śniadaniu część Morskiego Oka nadal w cieniu.


Schodzę nad staw .


Uwielbiam to miejsce w Tatrach. Ten widok o poranku bez tłumów turystów był magiczny .


Ale trzeba się zbierać bo długa droga dziś przede mną.

CDN

Pustki nad Morskim Okiem rzeczywiście przyjemne .

No i mam nadzieję, że kontuzja syna nie okazała się groźna.

Nefer napisał(a):Pustki nad Morskim Okiem rzeczywiście przyjemne .

maslinka napisał(a):Takiego Morskiego Oka nie znam. Przepięknie

Dla mnie Morskie Oko bez tłumu turystów to też było nowe doświadczenie .

Nefer napisał(a):No i mam nadzieję, że kontuzja syna nie okazała się groźna.

Na szczęście okazało się, że to nic poważnego . Tego dnia nawet pospacerował z żoną po Szaflarach. Byli w pobliskim Mini ZOO, poszukiwali bezskutecznie ruin zamku. Jak się rozchodził to nawet było OK .

maslinka napisał(a):
Czekam na więcej
Pogodę masz idealną

Pogoda póki co dobra. Zapraszam na kolejny odcinek .

Dawigs napisał(a):Na szczęście okazało się, że to nic poważnego . Tego dnia nawet pospacerował z żoną po Szaflarach. Byli w pobliskim Mini ZOO, poszukiwali bezskutecznie ruin zamku. Jak się rozchodził to nawet było OK .

To dobrze, że to nie było nic groźnego. Mogło Wam to bardzo zepsuć urlop.

Jeszcze zbliżenie na Mnicha


i wracam pod schronisko by rozpocząć wędrówkę żółtym szlakiem zwanym na odcinku do Szpiglasowej Przełęczy „Ceprostradą” . Odcinek ten nie nastręcza trudności. Po poukładanych kamieniach idzie się wygodnie. Początkowo szlak prowadzi lasem ale dość szybko bo już po jakiś 15 minutach ustępuje miejsca kosodrzewinie. Odtąd towarzyszą mi piękne widoki .
Rzut oka na budzące się do życia schronisko .


Powoli zdobywam wysokość.


Morskie Oko które towarzyszyło mi dotąd po lewej stronie mam teraz za plecami po tym jak szlak skręca w prawo. Przy następnym mocnym skręcie w prawo robię małą sesję fotograficzną.
Niestety z upływem czasu w rejonie Morskiego Oka pojawia się coraz wyraźniejsza mgiełka ograniczająca nieco widoczność . Ale i tak potężne Mięguszowickie szczyty z Cubryną prezentują się wyśmienicie . Na tej wysokości przytłaczają swym ogromem tak wyróżniającego patrząc nań spod Morskiego Oka Mnicha.


Dobrze stąd widać Czarnostawiańską Siklawę i szlak trawersujący zbocze . Przemierzają go przyszli zdobywcy Rysów, ale znad Czarnego Stawu pod Rysami można też wybrać się na wymagającą wycieczkę na Przełęcz Pod Chłopkiem lub po prostu pozostać nad stawem.


Rzut oka na szlak i wyruszam w kierunku Płaśni pod Mnichem.


Na niej szlak skręca ostro w lewo i teraz prowadzi mnie w kierunku Doliny za Mnichem.
I tak dochodzę do wylotu Doliny za Mnichem. Odbija tu czerwony szlak na Wrota Chałubińskiego.

We wrześniu 2002 z moją wtedy przyszłą żoną i naszą znajomą gdy wędrowaliśmy na Wrota w tej dolinie łapie nas niesamowite gradobicie. Zaskoczenie było ogromne bo nic go nie zapowiadało. Pogoda dopisywała, burz czy opadów nie zapowiadano. TOPR ćwiczył wtedy na Mnichu nową metodę podejmowania taterników bezpośrednio ze ściany do śmigłowca. Śmigłowiec salwował się ucieczką a zaskoczeni TOPR-owcy wisieli na linach w czasie tej nawałnicy. To była dosłownie ściana gradu. Po paru minutach opadu grad leżał jak śnieg. Odstąpiliśmy oczywiście od zdobycia naszego celu. Pomimo tego, że stąpaliśmy ostrożnie żona przewróciła się i stłukła kolano. Od tego czasu ma uraz do Tatr, które zdecydowanie woli oglądać z Gubałówki. Jak się później okazało nawałnica miała bardzo lokalny charakter. Objęła swoim zasięgiem tylko rejon między Mnichem a Mięguszowickimi szczytami. Nad Morskim Okiem przy schronisku cały czas było słońce …

Otoczenie doliny całkiem fajne. Dotąd sporadycznie mijam się z turystami zmierzającymi tak jak ja w górę. U wylotu doliny spotykam pierwszych schodzących z Szpiglasowej Przełęczy.


Po krótkim odpoczynku ruszam dalej żółtym szlakiem w kierunku przełęczy. Na ty odcinku trafiam nawet na łańcuchy .


Trzy w jednym: Rysy, Czarny Staw pod Rysami i fragment Morskiego Oka .


Jest nawet sporo śniegu w tym roku.


Ciekawie poprowadzony odcinek szlaku.


CDN

Grzegorz, piękne i bardzo zachęcające są te Twoje zdjęcia. Sam dużo chodzę po górach ale w Tatrach nie byłem ze 30 lat (poza jednym wypadem z wnukami parę lat temu). Zniechęcają mnie tłumy pseudoturystów i w dodatku z roku na rok jest coraz gorzej. Jednak te zdjęcia kuszą coraz bardziej...

greenrs napisał(a):Grzegorz, piękne i bardzo zachęcające są te Twoje zdjęcia. Sam dużo chodzę po górach ale w Tatrach nie byłem ze 30 lat (poza jednym wypadem z wnukami parę lat temu). Zniechęcają mnie tłumy pseudoturystów i w dodatku z roku na rok jest coraz gorzej. Jednak te zdjęcia kuszą coraz bardziej...

Dziękuję za miłe słowa . Też miałem przerwę w chodzeniu po Tatrach a nawet po górach w ogóle . Może nie tak długą ale miło było wrócić na szlaki po paru latach . Co do tłumów na tatrzańskich szlakach to raczej lepiej nie będzie. Aby unikać tłumów można wychodzić wcześnie albo wybierać mniej uczęszczane szlaki choć coraz trudniej o nie. Jest jeszcze możliwość przeniesienia się na słoneczną stronę Tatr. Tam z małymi wyjątkami tłumów podobno nadal nie ma .

maslinka napisał(a):

Dawigs napisał(a):Jest jeszcze możliwość przeniesienia się na słoneczną stronę Tatr. Tam z małymi wyjątkami tłumów podobno nadal nie ma .

To prawda, po słowackiej stronie jest znacznie lepiej, chociaż nie wszędzie. Na tych bardziej popularnych szlakach i niżej sporo turystów, choć masakry nie ma, a przynajmniej nie było w 2015 i 2016 roku

W polskich Tatrach też nie bywam z powodu zagęszczenia (ostatnio byliśmy w kwietniu 2009), chociaż mam do nich ogromy sentyment. Końcówka mojej podstawówki i początek liceum to częste wyjazdy do Bukowiny z ciotką i kuzynem i dużo łazikowania

Twoje zdjęcia są piękne i bardzo zachęcają do powrotu

W tym roku po długiej nieobecności odwiedziłem Tatry w marcu. Oczywiście wyjazd był narciarski, ale zabrałem buciory do łażenia i pewnego dnia ruszyłem. Powiem Ci Agnieszko, że tak pustych szlaków w Tatrach dawno nie widziałem. Oczywiście nie mam na myśli zimowego zdobywania Tatr wysokich (bo jestem za cienki na takie wyzwania), ale już samo patrzenie na te cudne góry daje dużo radochy. Pamiętam sporo zdjęć z Twoich zimowych wypadów w tym sezonie, więc może Tatry zimą. Co do wątku autora, to wyprawa zacna, a zdjęcia fantastyczne