2018 - Kierunek Kefalonia.

Witam.
Super trasa. Już raz skorzystałam z Waszych propozycji ( poprzedni przejazd przez Bułgarię ). Widzę, że jeszcze coś tam do zwiedzania w tej Rumuni i Bułgarii dla mnie zostało. Ile czasu zajęła Wam wycieczka na „Orłowe Oko” ?
Czekam na dalszy ciąg.
Pozdrawiam
Renata

Buber napisał(a):8O Pięknie .
Świetne pomysły na trasą do Grecji.

Sam to wszystko poskładałem i mimo, że były niewielkie trudności (jak zawsze) wyszło dobrze.

Renatka66 napisał(a):Witam.
Super trasa. Już raz skorzystałam z Waszych propozycji ( poprzedni przejazd przez Bułgarię ). Widzę, że jeszcze coś tam do zwiedzania w tej Rumuni i Bułgarii dla mnie zostało. Ile czasu zajęła Wam wycieczka na „Orłowe Oko” ?
Czekam na dalszy ciąg.
Pozdrawiam
Renata

Wycieczka na „Orłowe Oko” - tak niewiele ponad 2 godziny. Kierowca był cierpliwy, czekał aż się napatrzymy i napstrykamy.

Wejście do Jaskini Diabelskie Gardło znajduje się w miejscu gdzie rozpoczyna się Wąwóz Trigradski i gdzie w całości wpada spieniona Trigradska rzeka.




Do jaskini wchodzi się 150 metrowym sztucznie wykopanym tunelem.




Po gigantycznym spadzie do jaskini rzeka wpada do tzw. Grzmiącej Sali tworząc imponującą kaskadę składającą się z osiemnastu wodospadów. Najwyższy z nich ma przeszło 41 metrów wysokości i uważany jest z jeden z największych podziemnych wodospadów w Europie.



Grzmiąca Sala jest jedną z największych grot jaskiniowych na terenie Bułgarii. Jej wymiary wynoszą 110 na 40 metrów a wysokość dochodzi do 35 metrów.


Od dawien dawna jaskinia budziła grozę wśród ludzi czego odzwierciedlenie zobaczyć możemy w miejscowych legendach i mitach. Starożytni Tracy wrzucali do jaskini swoich martwych przywódców, wierząc że jest to wejście prowadzące do krainy nieśmiertelnych. Jedna z legend opowiada o Orfeuszu który właśnie tędy zszedł do podziemnego królestwa Hadesu żeby uratować swoją kochaną Eurydykę.

W zależności od poru roku występują różnice w ilości przepływającej przez grotę wody. Podczas obfitych deszczów i burz zdarza się, że woda w całości wypełniała sale jaskini.


W Sali słychać dochodzący z dołu groźnie brzmiący huk wodospadów, a w powietrzu unosi się zawiesina kropelek wody.



Z głównej groty stromymi schodami dochodzimy do znajdującego się tuż obok wodospadu naturalnego wejścia jaskini.



I spojrzenie w dół, do środka Diabelskiego Gardła.


A tu patrzymy do góry, widać szczelinę Gardła.

Jesteśmy już na górze, tutaj znika rzeka.




Przejście całej podziemnej trasy turystycznej mającej około 350 metrów długości zajmuje około 30 minut. W jaskini panuje starała temperatura i wynosi około 8 °C, a wychodzi się wyżej, w innym miejscu niż jest wejście.

Można też z tego miejsca zjechać na linie w dół kanionu.


Jeszcze po drodze Devina obiad w nietypowej restauracji - Barbecue Melnitsata.




CDN.

Steftes

Wracając do Devina tuż przed miejscowością Teshel zatrzymujemy się w restauracji Barbecue Melnitsata.
Ciekawie urządzona, nad rzeką, domkiem na drzewie i przejściem po wiszącej kładce.



Tak właściwie to jest też taki mały skansen.
Pewnie większość z Was wie co przedstawia poniższe zdjęcie.


W oczekiwaniu na zamówienie można pomoczyć nogi w chłodnej górskiej wodzie Trigradzkiej rzeki.


Sympatyczny właściciel chętnie zrobi nam zdjęcia.

Świeże i bardzo smaczne pstrągi (пъстърва на скара).




Sala urządzona po bułgarsku.



Urządzenie do mielenia zboża.

Ostatni rzut oka na rzekę i jedziemy dalej.


Wieczorne rozmowy polsko -bułgarskie.




Dzień następny rano, podziękowania, wymiana adresów, pamiątkowe zdjęcie i ruszamy do Grecji.


CDN.

Steftes.

Przyjacielska atmosfera w tej restauracji, "Polak - Bułgar dwa bratanki" Patrząc na zdjęcia z jaskini faktycznie można sobie wyobrazić Hades A jeżeli Hades to... Czekamy

ZytaS napisał(a):Przyjacielska atmosfera w tej restauracji, "Polak - Bułgar dwa bratanki" Patrząc na zdjęcia z jaskini faktycznie można sobie wyobrazić Hades A jeżeli Hades to... Czekamy

Nie doświadczyliśmy w Bułgarii żadnych niemiłych zachowań czy gestów ze strony Bułgarów. Na kwaterach było prawie rodzinnie, w Devinie z dużą cierpliwością tłumaczono nam, że pieniądze można wymienić tylko w banku(z paszportem lub dowodem) i dlaczego po godzinie 16 już nie da rady, a napotkanym na trasie Cyganom nie przeszkadzało, że robimy zdjęcia.






Stftes.

W poprzednim poście były ostatnie 4 zdjęcia z Bułgarii.
Dzisiejsza trasa to ponad 500 km. Trochę gór, trochę autostrad. Wyjeżdżamy dość rano i wczesnym popołudniem będziemy już pod Meteorami. Do granicy z Bułgarią jest 101km.

Opuszczamy piękne bułgarskie Rodopy, wyjeżdżając z Bułgarii mamy po prawej stronie Pirin. Przecinamy północny masyw Olimpu i dalej długo pod górę zbliżamy się do gór masywu Pindos.

Autostradą Via Egnatia pomykamy do Greveny i tam w lewo na Meteory.
Po drodze mijamy malowniczą rzekę Venetikos.





Przed nami Kastraki.


Zatrzymujemy się zgodnie z planem na campingu Vrachos Kastraki.

I jak tu się rozkłada ten namiot?



Po posiłku spacer po Kastraki i jak zwykle kilka fotek przy pięknej już pogodzie.








Na ulicach ruchu nie ma, za to w kawiarniach i restauracjach tak.







Taki widok przy wyjściu z campingu.

Wracamy na camping i relaks na basenie z takim oto widokiem.


Jutro Meteory.


CDN.


Steftes.

Pięknie

Niesamowicie wyglądają te skały górujące nad miejscowością.

Meteory...nieodmiennie wspaniałe . Super miejsce mieliście na nocleg. Kalambaka kojarzy mi się też z przepełnionymi restauracjami, dlatego poszukaliśmy takiej, w które był luz i to był błąd, souvlaki, które nam zaserwowano były najgorsze jakie jedliśmy - pewnie kolejny raz odgrzewane, suche i gumowate No to ruszajcie na podbój klasztorów

Piękne te skały...

lotnikwsk napisał(a):Pięknie

Mikromir napisał(a):Niesamowicie wyglądają te skały górujące nad miejscowością.

agata26061 napisał(a):Piękne te skały...

Widoki niecodzienne i zdjęcia były robione pod wieczór przy miękkim świetle i taki jest efekt. Gdyby poczekać do "złotej godziny" byłyby jeszcze ciekawsze. Dzień następny przed południem to już zdecydowanie gorsze warunki do fotografowania.

ZytaS napisał(a):Meteory...nieodmiennie wspaniałe . Super miejsce mieliście na nocleg. Kalambaka kojarzy mi się też z przepełnionymi restauracjami, dlatego poszukaliśmy takiej, w które był luz i to był błąd, souvlaki, które nam zaserwowano były najgorsze jakie jedliśmy - pewnie kolejny raz odgrzewane, suche i gumowate No to ruszajcie na podbój klasztorów

Byliśmy tu drugi raz, miejsce jakby magiczne. Nocleg był celowo zaplanowany w tym widokowym miejscu.

Grecka nazwa metéoros w wolnym tłumaczeniu oznacza “zawieszony w powietrzu” lub “środek nieba”.
Meteory są bez wątpienia jedną z najbardziej malowniczych formacji skalnych jakie można spotkać na Bałkanach.
Mając na uwadze sezon na zwiedzanie już o godzinie ósmej wyruszamy w kierunku Wielkiego Klasztoru zatrzymując się po drodze w punktach widokowych.




Najwyższe z wyrastających w górę skał mają ponad 500 metrów wysokości.



W szczycie rozkwitu działały tu aż 24 klasztory prawosławne. Do dziś aktywnych jest 6 i wszystkie z nich otwarte są dla zwiedzających. Pozostałe są w ruinie lub nie są zamieszkałe.




Pierwszy klasztor pojawił się tu dopiero w XIV wieku. Był nim Wielki Meteor, który zbudowano w latach 1356-1372. W kolejnych dekadach zaczęły powstawać następne. Każdy z klasztorów znajdował się na trudno dostępnej skale. Jedyną możliwością wejścia lub wniesienia czegoś na górę było skorzystanie ze spuszczanej drabiny lub liny. Pierwsze schody do Wielkiego Meteoru powstały dopiero w latach 20 ubiegłego wieku, gdy nowa trasa została wydrążona w skale.

Najbardziej imponujący z kompleksów i jednocześnie najczęściej odwiedzany. Klasztor Wielki Meteor (znany również jako Klasztor Przemienienia Pańskiego czy też Wielki Meteoron oraz Wielka Meteora) został założony w 1340 roku przez św. Atanazego, który według legendy został wniesiony na górę przez orła.


Wejście do klasztoru prowadzi tunelem oraz schodami wykutymi w skale.





W środku na kilku poziomach zobaczymy m.in. wieżę z wyciągiem, ossuarium czaszek, duże dwupoziomowe tarasy widokowe, muzeum folkloru, muzeum ze starymi zbiorami ksiąg (niektóre nawet z IX i XI wieku) oraz kuchnię klasztorną.

Widoki z tarasu.










Do najciekawszych i najśmielszych pod względem architektury w Meteorach, należy monaster Roussanou (Rusanu) – św. Barbary. W latach osiemdziesiątych XX wieku zamieszkujący tu mnisi wyprowadzili się, a zamieszkały zakonnice.


Niegdyś do klasztoru wejść można było jedynie po sznurowych drabinach. Pod koniec XIX wieku wybudowano dwa drewniane mosty, które połączyły klasztor z sąsiednią górą. W 1937 roku drewniane mosty zamieniono na kamienne. Do mostków doprowadzają kamienne schody. Z małego tarasiku, przed wejściem do monasteru rozciąga się przepiękna panorama na wszystkie klasztory usadowione na półkach skalnych Meteory.



CDN.


Steftes.

Wolno w klasztorach fotografować ?
czy tylko z ukrytej kamery?

Błysk ciupagi ( to w kwestii upływu czasu ) brakło , żebym miał w październiku zrobione takie same ( no dobra - podobne
) zdjęcia . Nas wessała Albania , więc w 2018 roku Grecja kontynentalna tylko przelotem . . .
Dziękuję za Bułgarię i czekam na więcej . . .


Pozdrawiam
Piotr