Ucieczka od smogu czyli marcowa Ustka i...Jastrzębia Góra

Jeszcze kilka kroków ..... piękną aleją ...

I oto jest i ona




Niestety zamknięta, wprawdzie jest podany numer telefonu i można umówić się na zwiedzanie, ale pod warunkiem, że zbierze się grupa chętnych
Oglądamy co tam jest ciekawego



A to jest nautofon czyli buczek mgłowy. Jego brzmienie jest słyszalne nawet w odległości ok 20 km






Niestety ostatnie wichury, które przeszły nad Polską zrobiły spustoszenie również i tu na wybrzeżu.
Dlatego też zejście na plaże jest zamknięte
Wracamy więc tą samą drogą


To gdzie jedziemy

Po liczniku wyświetleń widać, że jednak ktoś tu wpada chyba

No to jedziemy dalej a w zasadzie idziemy
Przed nami Lisi Jar






Chyba trochę przereklamowany
Wąwóz ciągnie się wąskim pasem do wybrzeża Bałtyku, osiągając głębokość nawet do 50 metrów. Zbocza wąwozu porastają ponad stuletnie buki, tworzące mikroklimat okolicy.
Kiedyś wąwóz ten miał ok. 10 km długości, jednak niszczycielskie działanie morza sprawiło, że dziś ma tylko 350 m długości.
Czyli z wąwozu zrobił się wąwozik
Podobno u wejścia do Lisiego Jaru hrabia de Rosset wybudował pierwsze w Polsce nadmorskie schronisko turystyczne "Nad Lisim Jarem" a w jego pobliżu usytuował obelisk upamiętniający legendę, jakoby Zygmunt III Waza wylądował właśnie w Lisim Jarze po nieudanej wyprawie po koronę Szwecji.

Aleksander Henryk de Rosset-Fleury (ur. w 1866 roku w Warszawie zm. 7 sierpnia 1933 w Rabce) – przedsiębiorca, inżynier, działacz społeczny, polityk II RP, poseł na Sejm Ustawodawczy.
W latach dwudziestych kupił tereny wokół Lisiego Jaru (pomiędzy Jastrzębią Górą a Władysławowem), gdzie wybudował nad morzem piękną i nowoczesną jak na ówczesne czasy willę „Nad Lisim Jarem”, która obecnie zwana jest „Rossetówka”. Wzniósł również z własnych środków obelisk upamiętniający wyratowanie z morskich odmętów króla Zygmunta III Wazę po nieudanej wyprawie do Szwecji. Działalność inż. Rosseta nie kończyła się na budowaniu willi i pomnika. W latach 1929–1931 Rosset w porozumieniu ze spółkami „Jastgór” i „Jasne Wybrzeże” współuczestniczył w budowie nadmorskiego bulwaru z kostki brukowej, łączącego Hallerowo (dzisiejsze Władysławowo) z Jastrzębią Górą. wg wikipedii
Cóż wąwóz nie zrobił na nas większego wrażenia.

Schodzimy nad morze i plażą idziemy w stronę "naszego" zejścia




Wieje dość silny wiatr, idzie się dość ciężko







Mimo wszystko uwielbiam te nadmorskie spacery

Teraz będzie bez słów


















Tyle schodów przed nami

A po chwili...

Kiedyś ( tzn. gdy tam byliśmy ) tych schodów nie było , ale Lisi Jar pamiętam ( gdzieś chyba mam nawet zdjęcia z tego wyjazdu . . . dwa )
Spacery po bałtyckich plażach to jest to


Pozdrawiam
Piotr

Na drugim planie ...pasmo Biokovo

Piękne zdjęcia bardzo dobrze znanych mi stron
Pozdrawiam serdecznie

piotrf napisał(a):Kiedyś ( tzn. gdy tam byliśmy ) tych schodów nie było

Widać, że te schody chyba nie tak dawno zrobili
w innych miejscach JG są tylko drewniane

piotrf napisał(a): Lisi Jar pamiętam ( gdzieś chyba mam nawet zdjęcia z tego wyjazdu . . . dwa )

Ja też mam gdzieś zdjęcia z mojego wcześniejszego pobytu w Jastrzębiej Górze... miałam wtedy 5 lat
niestety... nic nie pamiętam z tego wyjazdu

piotrf napisał(a): Spacery po bałtyckich plażach to jest to

Tego mi trochę brakuje w Cro...

ZytaS napisał(a):Na drugim planie ...pasmo Biokovo

Faktycznie super skojarzenie
Chętnie bym się tam przeniosła

ZytaS napisał(a):Piękne zdjęcia bardzo dobrze znanych mi stron

Zdjęcia jak zdjęcia ale widoki ....piękne

Idziemy do centrum



Tym razem obiado-kolację jemy w restauracji Kredens



















Calkiem smaczna restauracja, polecam

Jeszce zachód słońca
Nie taki jak w Cro, ale.... też piękny



















Wracając do hotelu na płocie spostrzegam takie zdjęcie

Chyba jednak nie przyjedziemy tu w sezonie

Wieczór spędzamy w hotelowym spa...









Jak widać jesteśmy sami , choć nie zawsze było taak idealnie
Po takim "moczeniu" śpimy jak susły a rano.....
Rano we wtorek 12.03 jedziemy na Hel do Helu

Ruszamy kierunek Hel




Pogoda jak drut
Zatoka Pucka ładnie się prezentuje w słońcu

Jak tylko pojawiamy się na brzegu, podpływają do nas łabędzie
Niestety, ale nic dla nich nie mamy








I już jesteśmy u celu

Parkujemy za free w samym centrum miasta i chyba poprzez jakąś telepatię szybkim krokiem zmierzamy do fokarium.

Okazuje się, że pokazy karmienia fok odbywają się dwa razy dziennie o 11 i 14, w sezonie letnim dodatkowo o 16.30.
Jest parę minut po 11-tej, kupujemy bilety po 5 zł/szt i wchodzimy...
Karmienie już trwa















Na terenie fokarium spostrzegamy jakieś kamery
Chyba nie przyjechali dla nas
Okazuje się, że to dziennikarze Polsatu


I coś tam sobie kręcą niestety nie o nas

Pokaz zakończony
Foczki sobie pływają w basenie.






A samczyk wyleguje się na kamieniach i wypatruje słoneczka lekko się uśmiechając pod wąsem

Historia fokarium w Helu sięga 31. marca 1992 roku. Wtedy to na teren Stacji Morskiej Instytutu Oceanografii Uniwersytetu Gdańskiego rybacy przywieźli pierwsze zwierzę, znalezione na plaży w Juracie. Pod troskliwą opieką chora Balbina ( a w zasadzie Balbin ) szybko wyzdrowiał.
Foki w fokarium są obiektami naukowych obserwacji, badań biologicznych, hodowlanych oraz weterynaryjnych, rozmnażają się tu, są leczone i systematycznie wypuszczane na wolność.
Podczas pokazu kilka razy słyszeliśmy komunikat , by do zbiorników wodnych, w których żyją foki szare, bezwzględnie nie wrzucać monet na szczęście ani żadnych innych przedmiotów.
Niestety kilka lat temu ludzka głupota zabiła bowiem jedną z ulubienic ośrodka, foczkę Krysię, z której żołądka pośmiertnie wyjęto około 1,6 kilograma monet.

Na terenie fokarium jest budynek, w którym znajduje się stała wystawa pn. "Ssaki naszego morza" ( w sezonie dodatkowo płatna 1 zł/osobę )
Można tam zobaczyć czym foki są karmione
Na poziomie -1 przez duże okno można oglądać pływające foki.
Niestety mętna woda uniemożliwia podgląd
Oglądamy plansze wystawowe i ciekawe slajdy pokazujące okolice Helu






Oglądając slajdy robimy plany na następny dzień
Wychodzimy z fokarium i idziemy w stronę portu

Przed nami budynek Muzeum Rybołówstwa
Na stronie muzeum można przeczytać takie o informacje o obiekcie

Muzeum mieści się w zabytkowym poewangelickim kościele pod wezwaniem św. Piotra i Pawła, położonym w centrum miasta, tuż obok portu. Część frontową wieńczy niewysoka, drewniana wieża, skąd roztacza się piękny widok na miasto, port i plażę od strony Zatoki Puckiej.

Pierwsza wzmianka o kościele pochodzi z 1417 roku, kiedy pełnił on funkcję kościoła parafialnego w Nowym Helu, jak wówczas nazywała się osada, z której powstało obecne miasto. W 1525 roku został przekształcony w świątynię protestancką, ponieważ większość mieszkańców przeszła na wyznanie ewangelickie.

W 1572 r. pożar miasta ogarnął także wieżę kościoła. Została ona później odbudowana i pełniła funkcję latarni morskiej. W ciągu XVIII wieku silne sztormy i wzburzone fale mocno podmywały skarpę na której stoi kościół. Do katastrofy doszło w 1861 roku, kiedy to część frontowa budynku wraz z wieżą obsunęła się do morza.

W dwa lata później przystąpiono do naprawy ocalałej części budowli. Kościół uzyskał wtedy kształt bliski dzisiejszemu, choć różniący się zasadniczo wyglądem wieży. Ta ówczesna została rozebrana w czasie wojny obronnej we wrześniu 1939 roku. Kościół ucierpiał w wyniku działań wojennych w 1945 r. i został odrestaurowany w 1959 roku. Ponieważ w Helu nie działała już wtedy parafia ewangelicka, budynek pokościelny zaadaptowano na cele muzealne.

W 1972 roku obiekt przekazano Narodowemu Muzeum Morskiemu w Gdańsku, które utworzyło tam swój oddział - Muzeum Rybołówstwa.



Kupujemy bilety i wchodzimy do środka










Windą wjeżdżamy na samą górę i wchodzimy na taras wieży widokowej
Trochę tu wieje
Ale widoki Tylko szkoda, że nie ma słoneczka




A tu na dachu dostrzegam parę kociaków

Jeszcze chwilę spędzamy na tarasie...













I zziębnięci wchodzimy do budynku
Oglądamy wystawę dot. zatonięcia Heweliusza



Na niższym piętrze trochę się bawimy


Ogldamy inne ciekaw eksponaty



Dowiadujemy się co to jest czołn łebski

To yyp łodzi używanej dawniej na wodach śródlądowych Wybrzeża Słowińskiego
Chodzimy po szklanej podłodze


A w tej łajbie, włączając odpowiedni przycisk doznajemy jak to jest pływać w morzu podczas sztormu

Bol ?