Turcja w cztery tygodnie

Upał taki, że nawet w trawie nic nie piszczy. W takim razie i my kontemplujmy Hasankeyf bez zbędnych słów.

Pora zakończyć spacer i wrócić do wioski.





Opuszczmy Hasankeyf i ruszamy przez Kurdystan w kierunku jeziora Van.





Pozdrawiam,
Franz
http://wfs.freehost.pl
http://wfs.cba.pl

jacky z DG napisał(a):
jakość Twoich fotek powala...
opisów też...

Akurat w ostatniej odsłonie zrezygnowałem z opisów. Więc mogę dwuznacznie rozumieć to "powalenie".
Tak czy owak - dziękuję.

Pozdrawiam,
Wojtek

Franz napisał(a):Więc mogę dwuznacznie rozumieć to "powalenie".

moja ocena dotyczy całości wątku...
więc jest jednoznaczna...
tym bardziej, że kombinuję, jak by tu wykonać "przewodnikową" kopię Twojej relacji przed tegoroczną powtórką z TR...
a zauważyłem, że i Tobie trafiły się tam powroty...
...
PS - czasami obraz daje więcej do myślenia ...
musi tylko popracować zwykła postać wyobraźni...
...
PS - 2 / nie doszukuj się w moich "wlotach" złośliwości, wręcz przeciwnie - utwierdzasz mnie w zamiarze powrotu i pójściu choć w części Twoim szlakiem...

jacky z DG napisał(a):nie doszukuj się w moich "wlotach" złośliwości, wręcz przeciwnie - utwierdzasz mnie w zamiarze powrotu i pójściu choć w części Twoim szlakiem...

Bez obaw. Starałem się moją odpowiedź naszpikować odpowiednią ilością wszelakiej maści uśmiechów, by podkreślić jej żartobliwy charakter.
Zgadzam się, że nie zawsze do końca wyrażam się ściśle i czasami można mieć wątpliwości, czy sobie delikatnie (i bez złośliwości) pokpiwam ze słów interlokutora, czy z siebie samego.

Pozdrawiam,
Wojtek

Lekko skręcamy na północny zachód do miasta Batman, by stamtąd już ruszyć w kierunku wschodnim i dalej północno wschodnim do Bitlis.









Stąd już tylko rzut beretem do Tatvan, leżącego na zachodnim koniuszku jeziora Van.

Jedziemy wzdłuż północno zachodniego brzegu jeziora do Ahlat.
Założone w VII w. przez kalifa Omara, stało się seldżucką fortecą w XI w. To stąd wyruszył Alp Arslan na zwycięską bitwę pod Manzikert (Malazgirt), która przesądziła o znacznym skurczeniu się ówczesnego terytorium Bizancjum, a także osobistej tragedii pobitego tam Romana IV Diogenesa.







Pierwsze, co rzuca się w oczy, to wspaniały i dobrze zachowany Kümbet oraz meczet. Natomiast po drugiej stronie szosy rozciąga się na wielkim obszarze seldżucki cmentarz. Kamienie grobowe z szarego i czerwonego tufu, w sporej części omszałe, pokryte są kufickimi inskrypcjami.







Mamy towarzystwo. Wiejskie dzieci dokazują i pozują do zdjęć.
Niebieskooka blondyneczka zachwycona jest Beatą - najwyraźniej poczuła się raźniej z istotą o podobnych cechach urody.





Pozdrawiam,
Franz
http://wfs.freehost.pl
http://wfs.cba.pl

lecz widać, że pojawiła się tam brunetkowa konkurencja...
podziw dla wyrozumiałości niezazdrościwej Beaty...

jacky z DG napisał(a):
lecz widać, że pojawiła się tam brunetkowa konkurencja...

W tamtych stronach blond włosy i niebieskie oczy są wielką rzadkością. Zawsze powstaje wtedy podejrzenie, że takie dziecię to sprawka bociana.
Albo listonosza...

Pozdrawiam,
Wojtek

Cześć Wojtek.

Pomału, bo ledwo wróciłeś, zasypałeś nas relacjami, wczytuje się w kolejne odcinki twoich przygód.
Właśnie oglądałem wspaniały program Ricka Steina o "prawdziwej" tureckiej kuchni.
Facet niemalże twoimi śladami podążał, kończąc podróż nad Eufratem.
Nie wiem, czemu, ale zaraz mi się z tobą skojarzyło i postanowiłem się ponownie ujawnić jako czytelnik (nawet do zimy zerkam, co w tym upale dobrze na rozgrzany umysł działa)

Pozdrawiam

Piotrek

weldon napisał(a):Pomału, bo ledwo wróciłeś, zasypałeś nas relacjami,

Staram się nie tracić czasu i wykorzystywać czas pobytu w pieleszach domowych, gdyż - przynajmniej taką mam nadzieję - zaczął się sezon wyjazdów.

weldon napisał(a):Właśnie oglądałem wspaniały program Ricka Steina o "prawdziwej" tureckiej kuchni.

Rozkoszy kuchni - przyznaję - nie potrafię w pełni docenić.

weldon napisał(a):Facet niemalże twoimi śladami podążał, kończąc podróż nad Eufratem.

To jeszcze mu trochę tej Turcji zostało. Ja Eufrat przekroczyłem tuż za połową Turcji. Ale fakt, jest to długa rzeka i źródła ma nie tak daleko Araratu.

weldon napisał(a):Nie wiem, czemu, ale zaraz mi się z tobą skojarzyło

Skojarzenie usprawiedliwione. Uwielbiam ten kraj, tych ludzi, lubię język turecki.
Nie wiem, kiedy kolejny raz uda mi sie do Turcji wybrać, ale mam nadzieję, że przyjdzie znów taki dzień. Póki co, korzystam z innych możliwości. Oglądam np. cykl programów na Bayern-alfa, który w tym tygodniu przedstawia tureckie zagadnienia. Dziś było o resztakch nomadów, którzy każdej wiosny opuszczają swe zimowe sadyby i wyruszają w Taurus. Wczoraj o starożytnych pozostałościach pod górami Besparmak [beszparmak]. (A kilka miesięcy temu byłem w innych Besparmak - na Cyprze. Na marginesie, Besparmak - gr. Pentadaktylos - oznacza: Pięć Palców.) Jutro przeniosę się w okolice gór Pontyjskich.

weldon napisał(a):postanowiłem się ponownie ujawnić jako czytelnik

Sprawiłeś mi tym przyjemność.

Pozdrawiam,
Wojtek

Franz napisał(a):... Dziś było o resztakch nomadów, którzy każdej wiosny opuszczają swe zimowe sadyby i wyruszają w Taurus...

Jeden z nich nigdzie się nie ruszając i nie opuszczając swojej sadyby dzięki Wojtkowi i jego relacji może wyruszyć w tureckie góry.
Jak łatwo dzięki Tobie Wojtek być współczesnym nomadem podążając za Tobą (w relacjach) z jednego miejsca w drugie, koczując w jednej relacji, aby zaraz potem przenieść się do nowego miejsca.

Sam widzisz, tych współczesnych nomadów przybywa.
A jakże zagladam tu też, poczytuję, a zdjęcia mówią i po raz kolejny potwierdzają jak zróżnicowany jest świat.
A krajobrazy niepowtarzalne, odbierać to osobiście z tym wszystkim obcując, to wspaniałe doznania.

Gratuluję tych możliwości, a jeśli namiastka relacyjnego patrzenia musi mi wystarczyć, to przyjmuję to też z zadowoleniem.

Pozdrawiam.

nomad napisał(a):Jeden z nich nigdzie się nie ruszając i nie opuszczając swojej sadyby dzięki Wojtkowi i jego relacji może wyruszyć w tureckie góry.

Akurat z wszystkich ciągniętych przeze mnie wątków, ten turecki jest praktycznie pozbawiony gór. Raptem jedna wyprawa na Kaçkar.
Inne pofałdowania, to już autem - jak kilka odcinków temu Nemrut, lub jak w następnym odcinku... Nemrut.

Pozdrawiam,
Wojtek

Franz napisał(a):Akurat z wszystkich ciągniętych przeze mnie wątków, ten turecki jest praktycznie pozbawiony gór. Raptem jedna wyprawa na Kaçkar...

Zgadza się Wojtek taki był początek relacji, ale w odpowiedzi nawiązałem do stwierdzenia"... o resztakch nomadów, którzy każdej wiosny opuszczają swe zimowe sadyby i wyruszają w Taurus...".
Relacja nie w pełni górska (ale z ich elementami), a większość zdjęć i tak wykonana z pewnych wysokości, które dla Ciebie są niczym niziny.

Zabytki, architektura miejska i ta pozamiejska budowana ludzką ręką wśród natury bogato przez Ciebie pokazana, to faktycznie nie górska relacja, ale to dobrze (dla nas), że zakres Twoich pasji jest tak wszechstronny.
A relacyjnie przyzwyczaiłeś do gór, no ale w końcu to Twoja specjalność
( Wojtek spokojnie , bo zaraz mi wytkniesz Egipt i wiele innych miejsc, gdzie piorytetem było co innego).

Pozdrawiam.