Turcja w cztery tygodnie

nomad napisał(a):Egipt i wiele innych miejsc, gdzie piorytetem było co innego

Czasem góry jak piramidy, czasem piramidy jak góry...

nomad napisał(a):Relacja nie w pełni górska (ale z ich elementami), a większość zdjęć i tak wykonana z pewnych wysokości, które dla Ciebie są niczym niziny.

OK. Zaraz Cię (Was) zabiorę do wnętrza krateru.

Pozdrawiam,
Wojtek

Dzięki Wojtek przyjmuję zaproszenie, ale jak się zrewanżuję

Zapewne będziesz chciał w tej samej kategorii.
No to uderzyłeś w czuły punkt, bo dla mnie krater był wyzwaniem.

Pozdrawiam, no i oczywiście czekam.

nomad napisał(a):jak się zrewanżuję

Zrewanżowaś się, niejako, z góry - wspaniałymi zdjęciami i świetną relacją z Teide. Moje fotki nawet nie będą próbowały konkurować - są zdecydowanie średniej jakości. Ale może odrobinę przybliżą ten mało znany rejon Bliskiej Azji.

Pozdrawiam,
Wojtek

Zostawiamy Ahlat. Wracamy kawałek szosą w stronę Tatvan, po czym odbijamy boczną dróżką, wznoszącą się łagodnie w kierunku zachodnim.



Dojeżdżamy do małej wioski. Domy raczej prymitywne, ale sporo anten satelitarnych i pajęczyna kabli.



Intrygują mnie składy ciemno-brązowej materii, pociętej w kostki. Czyżby torf? Spotkałem się swego czasu z tym w Irlandii. Ciekawie wyglądało krojenie i wydobywanie cienkich warstw torfu.
Podjeżdżamy bliżej i już sam zapach mówi, iż nie jest to torf. Wprawdzie mocno podsuszone, ale krowie łajno utrzymuje swą charakterystyczną woń. Krótko mówiąc - łajnie pachnie.



Mijamy dwie takie małe osady i podjeżdżamy odrobinę bardziej stromo w górę.



W dole pozostaje płaskowyż. Nie czuć tego, ale rozciąga się on na wysokości od 1700 po 2000m n.p.m.



Dzięki temu jest tu obfitość dobrych pastwisk.



Dlatego też łatwo spotkać tu obozy nomadów, przenoszących się ze swymi namiotami co kilka tygodni na kolejne tereny. Mają oni jednak coraz większe trudności, gdyż osiadła ludność często broni pastwisk przyznanych danej wsi.



I oto wjeżdżamy już na grzbiet. Grzbiet krateru, który z trzech stron zamyka jego wnętrze stromymi, miejscami skalnymi stokami i jedynie od wschodu - gdzie jest najbardziej zniszczony - oferuje dogodny dostęp.

Nemrut dagi [daay]. Drzemiący wulkan, ostatnio aktywny w końcu XVIw., o średnicy krateru 6 do 7km. Najwyższy wierzchołek w grani wznosi się na 3050m, chociaż można spotkać się również z podanymi wysokościami poniżej 3000m.



Nemrut jest odpowiedzialny za powstanie jeziora Van - njawiększego tureckiego jeziora. Zanim przegrodził kolejnymi warstwami wyrzucanej lawy położony na wschód od niego basen, wody z okolicznych gór spływały do Muratu - głównej rzeki źródłowej Eufratu.
Kiedy wulkan odciął im tę możliwość, uformowało się bezodpływowe jezioro Van.



Spotykamy parę pasterzy. Nie widać tu tradycyjnych stosunków patriarchalnych. W społeczeństwach nomadów kobieta często ma więcej do powiedzenia, niż w osiadłych społeczeństwach wschodu.



Ten Nemrut jest znacznie wyższy od zwiedzonego wcześniej, słynnego z kurhanu i posągów, swojego imiennika (przypomnę, tamten wznosił się na 2150m). Stąd też wszechobecna, soczysta zieleń.



Na zboczu krateru sznury owiec tworzą pięciolinię, a kilka zawieszonych na ich karkach dzwonków wygrywa melodię wielkich przestrzeni.



Widzimy niedaleko pierwsze z jezior we wnętrzu krateru. Jest ich kilka mniejszych i jedno duże.
Na prawo od jeziorka widzę drogę. Znam ją z poprzedniej wizyty - to będzie nasza trasa powrotna.



Przejeżdżamy zupełnie płaskie w tej części dno krateru.



Po czym wjeżdżamy na małe wzniesienie, pzypominające morenę. Za nim będzie juz zjazd do jeziora Nemrut.



Pozdrawiam,
Franz
http://wfs.freehost.pl
http://wfs.cba.pl

Kusisz Wojtek tą "dziką" Turcją bez tabunów wycieczek fakultatywnych.
Ale.......trzeba będzie chyba ze 2-3 lata poczekać bo inne miejsca w kolejce czekają
Póki co pooglądam i ponakręcam się
Pozdrav

Pięciolinia owieczek ...niesamowita ... musiałeś sporo czasu stracić by je tak ustawić !

Ale już poważniej, to krajobraz tych bezkresnych pastwisk urzeka.

Pozdrawiam

Obszerny ten kraterek , a z ciekawości popatrzyłem przez Google na okolicę i w galerii zdjęć super krajobrazy, ale zapewne w kolejnej partii zdjęć będzie kolejna odsłona, więc zwiedzam dalej i cierpliwie czekam.

Pozdrawiam.

Piotrek_B napisał(a):Kusisz Wojtek tą "dziką" Turcją bez tabunów wycieczek fakultatywnych.

Wprawdzie sam też nie unikam brania udziału w grupowym zwiedzaniu - uważam, że każdy rodzaj ma zalety i wady - ale fakt, kiedy nie ma wokół Ciebie gwaru spoconych, znudzonych turystów, przed obiektywem nie przebiega Ci nikt szybszy od migawki, nie nawołuje nikt do wsiadania do autokaru... wtedy jest tak pięknie...

Piotrek_B napisał(a):Ale.......trzeba będzie chyba ze 2-3 lata poczekać bo inne miejsca w kolejce czekają

Póki miejsc do zwiedzenia jest więcej, niż czasu na to... to raczej dobrze.

mariusz-w napisał(a):Pięciolinia owieczek ...niesamowita ... musiałeś sporo czasu stracić by je tak ustawić !

Prawda?.. Nabiegałem się tam jak cztery owczarki razem wzięte.

mariusz-w napisał(a):Ale już poważniej, to krajobraz tych bezkresnych pastwisk urzeka.

Oj, urzeka. Nawet Turków. W kolejnym odcinku wspomnę znów Ismaila. Nie odmówię sobie tej przyjemności.

nomad napisał(a):Obszerny ten kraterek , a z ciekawości popatrzyłem przez Google na okolicę i w galerii zdjęć super krajobrazy, ale zapewne w kolejnej partii zdjęć będzie kolejna odsłona, więc zwiedzam dalej i cierpliwie czekam.

Gugluj, gugluj! U mnie tak ładnych zdjęć nie będzie. Po pierwsze, trzeba mieć lepszy sprzęt, po drugie - większe umiejętności, po trzecie - poświęcić o wiele więcej czasu, niż ja mogłem.
Prastary dylemat - zobaczyć jedno a dokładnie, czy tylko wyrobić sobie z grubsza zdanie, za to o wielu miejscach i aspektach...

Pozdrawiam,
Wojtek

Franz napisał(a):Póki miejsc do zwiedzenia jest więcej, niż czasu na to... to raczej dobrze.

Wojtek, no niby dobrze z jednej strony ale z drugiej strony to trudna sztuka wyborów a raczej wykreślania (przynajmniej w myślach) potencjalnych kierunków bo niestety życia by brakło

Ale......żeby na ględzeniu nie zostało to najważniejsze, że sie udaje coś zobaczyć
Ja od tego roku zaczynam realizować swój plan czyli pozycja nr 3 na liscie 3 miejsc na świecie, które przynajmniej raz w życiu chiałbym zobaczyć.
I już sie zamykam co by nie zapeszyć

Z tym życiem to może się uporałabym ale zastanawiam się coby tu zrobić ,żeby na tyle zarobić ,coby na tę Turcję znowu starczyło
Oglądam,czytam,podziwiam i marzę o następnym wypadzie do Turcji ,i teraz już nie podaruję ani Jeziora Van ,ani Araratu.

carnivalka napisał(a):teraz już nie podaruję ani Jeziora Van ,ani Araratu.

....czego i Tobie i sobie (też) życzę

Piotrek_B napisał(a):Wojtek, no niby dobrze z jednej strony ale z drugiej strony to trudna sztuka wyborów a raczej wykreślania (przynajmniej w myślach) potencjalnych kierunków bo niestety życia by brakło

Lepiej mieć wybór i nie móc wybrać wszystkiego, niż nie mieć go wcale.
Potem jeszcze zdarza się, ze pozostaje trudny wybór, z których zdjęć zrezygnować, a które pokazać.

Piotrek_B napisał(a):I już sie zamykam co by nie zapeszyć

Też nie lubię zbyt wiele opowiadać o miejscach, które dopiero figurują w planach.
Głównie dlatego, że moje plany potrafią ulegać sporym zmianom, nawet w ostatniej chwili...

carnivalka napisał(a):Oglądam,czytam,podziwiam i marzę o następnym wypadzie do Turcji ,i teraz już nie podaruję ani Jeziora Van ,ani Araratu.

Też mnie znowu turecka tęsknota naszła. Na Bayern-alfa cykl programów o Turcji...
Ararat? Ale... masz zamiar wejść na niego? Mimo, ze jestem górołaz, Ararat akurat w ogóle mnie nie pociąga. Ja lubię zmiany krajobrazu, a to wulkaniczny stożek jest. Przez trzy dni ten sam horyzont...

Pozdrawiam,
Wojtek

Piotrku Tobie na pewno się uda.

Wojtku, Ararat mi się marzy ale niekoniecznie z podejściem na niego.Nie te lata
Ale dla tego widoku gotowa jestem podjechać następnym razem setki kilometrów.


Może natknę się na pozostałości po arce.

Ale póki co czekam na dalsze Twoje cudne wspomnienia

carnivalka napisał(a):Wojtku, Ararat mi się marzy ale niekoniecznie z podejściem na niego.Nie te lata

Jeszcze nie te lata?.. Masz rację. Na razie też się na niego nie wybieram.

carnivalka napisał(a):Ale dla tego widoku gotowa jestem podjechać następnym razem setki kilometrów.

Tiaaa... dwukrotnie byłem pod nim, ale takiej przejrzystości powietrza nie miałem. Szkoda...

Pozdrawiam,
Wojtek