Słoweńsko-chorwacko-madziarska wyprawa po przygody 2018

Nefer napisał(a):Crni rižot może i nie wygląda za specjalnie, ale smakuje świetnie .

Zgadzam się! Smak jest wyborny, dlatego na wakacjach kosztuję właśnie takie lokalne specjały.

Katerina napisał(a):No to mnie załatwiłaś Mój Ston i Mali Ston - do tych miejsc mam szczególny sentyment, do ostryg też (BTW, mam nadzieję,że jej nie pogryzłaś? )

Z ostrygą poszło bardzo szybko. Delikatnie zsunęła się, a po chwili już jej nie było. Raczej bez gryzienia

Katerina napisał(a):Takich studni tam jest sporo, ja z ciekawością do różnych zaglądałam...

Ja też zajrzałam do każdego kąta i nie tylko. Studnie pewnie też pojawiły się na naszej trasie

Katerina napisał(a):Ciekawi mnie w której stońskiej konobie jedliście...Pamiętasz?

Tego niestety nie pamiętam. To była jedna z uliczek samego centrum. Zawsze wszystko notuję, a tu nazwa mi niestety umknęła...

Dzień 14
7 lipca 2018 r. (sobota)
Zwycięstwa smak

Im bliżej do wyjazdu, tym bardziej chcemy nacieszyć się Orebićem. Do końca pobytu nie planujemy już wycieczek. Do godzin popołudniowych spędzamy przyjemny czas na plaży, a po obiedzie wyruszamy na wieczorny spacer po miasteczku. Dziś ważny dla Chorwacji dzień – ostatni mecz ćwierćfinałowy Mundialu. Przeciwnikami Chorwatów są Rosjanie. Powietrze już od samego rana jest aż gęste od emocji.

Wszystkie orebićkie bary, knajpki, lokale mają stuprocentowe obłożenie.



Aby uciec od zgiełku ulicy, wchodzimy w jedną z uroczych i cichych uliczek.



Przy jednym z domów rośnie piękny, stary okaz drzewa oliwnego.



Uwielbiam kapary, w każdej postaci.



Ten mieszkaniec Orebića bardziej niż meczem, zainteresowany jest właśnie zaserwowaną kolacją.



Po sytym posiłku czas na odpoczynek.



Nawet sprzedawcy przy straganach nie zwracają zbytniej uwagi na klientelę. Najważniejszy jest dziś mecz, TEN mecz.



Turystów też dziś jak na lekarstwo.



Ta urocza dwójka zaradnych dzieciaków, właśnie dziś wyczuła dobry moment na rozłożenie straganu z rękodziełem.



W miejscu, w którym akurat idziemy, panuje wspaniała cisza i spokój.
Tego domostwa pilnuje koci majordomus.



A tu upolowałam przyjemny apartmanik.



W orebićkiej bibliotece prezentowana akurat jest wystawa starych fotografii Orebića. Uwielbiam te klimaty.







Te zresztą też.



Dziś nawet w słynnej lodziarni Oaza panuje niespotykany spokój.



Gdyby ktoś zapomniał, że dziś mecz...



Modrić, Rakitić, Rebić (na którego mówimy oczywiście ORebić) – do wyboru, do koloru.



Ten koleżka cały ten mecz ma w.... głębokim poważaniu.



Docieramy do serca orebićkiej meczowej atmosfery i pochłania ona nas bez reszty. Kibicujemy do samego końca, a emocje były, że ho ho! Dopiero po konkursie rzutów karnych Chorwacja wywalczyła awans.







A gdy już się to stało zaczęła się radość, wybuchy rac, krzyki.







W pewnym momencie musimy uciec z tłumu, bo niestety rzucający race nie patrzą, że dookoła jest tłum ludzi, a zwłaszcza małe dzieci. Tak kończymy przedostatni dzień w Orebiću.

Dzień 15
8 lipca 2018 r. (niedziela)
Pożegnanie z Orebićem

Dziś jest dzień, którego zwykle bardzo nie lubię na wakacjach. Ostatni dzień dłuższego pobytu. Pomimo, że przed nami jeszcze sporo atrakcji i zwiedzania nowych miejsc, czujemy swego rodzaju smutek i nostalgię przedwyjazdową. Najlepiej będzie utopić ją w morzu, zatem ruszamy na plażę.



Po drodze zatrzymujemy się pod „moim” opuszczonym hotelem.



Dzieciaki uwielbiają zabawy pod tamtejszą pinią.



A skoro już mowa o pinii, cro-forumowa nazwa do czegoś zobowiązuje



Na plaży oddajemy się wodnym zabawom.



Już od pierwszych dni w Orebiću podziwiałam piękną, maleńką wysepkę, którą dobrze widać z plaży Trstenica. Jak się okazuje są to dwie wyspy – Sestrice. Jedna Vela (ta z budynkiem) i obok niej Mala. Urocze!





Po powrocie z plaży obiad i już naprawdę ostatni spacer po Orebiću. Idąc obok boiska, słyszymy nadlatujący śmigłowiec.



Chwilę przyglądamy się akcji i okazuje się, że przyleciał, by przetransportować do szpitala dziecko.



Choć w Orebiću jesteśmy już ponad tydzień, ale dopiero dziś idziemy do miejsca, z którego odpływa prom na Korčulę. Obchodzimy też miejsca, gdzie cumują mniejsze pływadła.





Pięknie z tej perspektywy prezentuje się miasteczko.





Chyba przyspawam się do tej latarni, byle tylko stąd nie wyjeżdżać.



Obserwujemy piękny spektakl na niebie.



Wreszcie przypływa Sveti Krševan. Lubimy patrzeć, jak te wszystkie auta wyjeżdżają z brzucha promu.





Tak kończy się nasz wakacyjny wypoczynek w Orebiću.



Jutro z rana jedziemy ku kolejnym fajnym miejscom.

Każdy koniec jest początkiem czegoś nowego
Myślę , że ten smutek związany z opuszczaniem apartamentu , gdzie spędzamy kilkudniowy urlop był jednym z czynników , który skłonił nas do objazdówek - od początku wiemy , że po dwu , maksymalnie trzech dniach jedziemy dalej . . .

Tam "dalej" też może być pięknie


Pozdrawiam
Piotr

Ja też łezkę uroniłam W tym roku jeszcze tam nie wrócę, a tęskni mi się.
Tyle luda nigdy w Orebiću nie widziałam Ależ tam musiała być impreza po meczu
Cieszę się, że polubiliście się z Półwyspem

My zawsze ostatni wakacyjny dzień spędzamy na plaży, żeby nacieszyć się pływaniem w Jadranie i żeby wystarczyło tej radości do kolejnego wyjazdu. Nasze dzieciaki, podobnie jak my uwielbiają pływać i wszystko to co jest związane z wodą, więc ostatni dzień zawsze musi być plażowy U Was zdaje się, że jeszcze nie jest to ostatni dzień wakacji, bo jak piszesz piękne miejsca jeszcze przed Wami, więc czekam grzecznie na kolejny odcinek

Do ostryg się raczej nie przekonam .
Tak sobie myślę, jak można się nimi zachwycać, skoro nawet nie ma kiedy poczuć ich smaku bo się je połyka
Galaretowata, oślizgła konsystencja ostryg to dla mniej największą blokada. Wyobrażam sobie, że po prostu są słone i czuć je rybą co niweluje się cytryną Poza tym one są żywe

piotrf napisał(a):Każdy koniec jest początkiem czegoś nowego
Myślę , że ten smutek związany z opuszczaniem apartamentu , gdzie spędzamy kilkudniowy urlop był jednym z czynników , który skłonił nas do objazdówek - od początku wiemy , że po dwu , maksymalnie trzech dniach jedziemy dalej . . .
Tam "dalej" też może być pięknie Pozdrawiam
Piotr

My też w poszukiwaniu tego nowego przemieszczamy się w czasie wakacji kilkakrotnie. Ja bardzo zżywam się z miejscami, zwłaszcza tymi, w których świetnie się czuję i które dopieszczają mój zmysł estetyczny. Ale! Czas tak szybko mija, że nawet się nie spostrzeżemy, jak nadchodzi czas kolejnego planowania i odliczania dni do wyjazdu

Katerina napisał(a):Ja też łezkę uroniłam W tym roku jeszcze tam nie wrócę, a tęskni mi się. Tyle luda nigdy w Orebiću nie widziałam Ależ tam musiała być impreza po meczu Cieszę się, że polubiliście się z Półwyspem

Ach, Półwysep skradł nasze serce! Co do ilości ludzi w barach i na ulicach, to wiadomo, specjalna okoliczność była. W zwykłe dni nie odczuwaliśmy nadmiaru ludu. Zresztą, zawsze można podjechać do kameralnej wioski, gdzie tylko szum morza i granie cykad.

agata26061 napisał(a):My zawsze ostatni wakacyjny dzień spędzamy na plaży, żeby nacieszyć się pływaniem w Jadranie i żeby wystarczyło tej radości do kolejnego wyjazdu. Nasze dzieciaki, podobnie jak my uwielbiają pływać i wszystko to co jest związane z wodą, więc ostatni dzień zawsze musi być plażowy U Was zdaje się, że jeszcze nie jest to ostatni dzień wakacji, bo jak piszesz piękne miejsca jeszcze przed Wami, więc czekam grzecznie na kolejny odcinek

Tak, my z Półwyspu pojechaliśmy jeszcze na kilka dni w kolejne miejsce. Podpowiedź jest w tytule relacji. Postaram się to w ciagu kilku dni uzupełnić
A co do ostatniego dnia pobytu nad morzem - to my też spędzamy ten dzień stacjonarnie, na plaży, a właściwie w morzu Co by na cały rok nasycić się... choć to nierealne.

gusia-s napisał(a):Do ostryg się raczej nie przekonam . Tak sobie myślę, jak można się nimi zachwycać, skoro nawet nie ma kiedy poczuć ich smaku bo się je połyka Galaretowata, oślizgła konsystencja ostryg to dla mniej największą blokada. Wyobrażam sobie, że po prostu są słone i czuć je rybą co niweluje się cytryną Poza tym one są żywe

Małgosiu, w tych ostrygach to chyba najbardziej chodzi o całą otoczkę towarzyszącą ich konsumpcji Co do smaku, to owszem, on się pojawia, choć w związku z tym, że jedzenie trwa sekundkę, mowa tu raczej o posmaku A ten, jak dla mnie, jest jak najbardziej akceptowalny, wręcz zapałałam do ostryg wielką miłością.
Kwestię, czy one są żywe czy nie, staram się całkowicie wyrzucić z głowy. Pozdrawiam!

Igłą pinii napisał(a):

agata26061 napisał(a):My zawsze ostatni wakacyjny dzień spędzamy na plaży, żeby nacieszyć się pływaniem w Jadranie i żeby wystarczyło tej radości do kolejnego wyjazdu. Nasze dzieciaki, podobnie jak my uwielbiają pływać i wszystko to co jest związane z wodą, więc ostatni dzień zawsze musi być plażowy U Was zdaje się, że jeszcze nie jest to ostatni dzień wakacji, bo jak piszesz piękne miejsca jeszcze przed Wami, więc czekam grzecznie na kolejny odcinek

Tak, my z Półwyspu pojechaliśmy jeszcze na kilka dni w kolejne miejsce. Podpowiedź jest w tytule relacji. Postaram się to w ciagu kilku dni uzupełnić
A co do ostatniego dnia pobytu nad morzem - to my też spędzamy ten dzień stacjonarnie, na plaży, a właściwie w morzu Co by na cały rok nasycić się... choć to nierealne.

Masz rację... to jest nierealne! Dlatego już tak bardzo jestem stęskniona za Cro, że odliczamy razem z dzieciakami dni do wyjazdu (jeszcze 38 ). Dzieciaki cały czas dopytują kiedy w końcu ten wyjazd i kiedy znów będą mogły do wody skakać i pływać cały dzień

Jak ja się cieszę, że zdążyłam, że ta relacja jeszcze trwa, całą dziś przeczytałam i jestem na bieżąco i czekam na dalsze kolorowe, pozytywne, piękne miejsca. Bije od Ciebie taki wakacyjny spokój i piękną masz sukienkę w kwiaty (ta z nagrywania vloga)
Nasza przygoda z Chorwacją zaczęła się w Trpanj w 2006 roku, patrząc na Wasze zwiedzanie, widzę jak wtedy miało widzieliśmy (brak doświadczenia i słabe przygotowanie) ale i tak było pięknie, najpiękniej bo to był pierwszy raz i miłość do Cro trwa po dziś dzień.

pozdrawiam i czekam na więcej
Gosia

Igłą pinii napisał(a):

gusia-s napisał(a):Do ostryg się raczej nie przekonam . Tak sobie myślę, jak można się nimi zachwycać, skoro nawet nie ma kiedy poczuć ich smaku bo się je połyka Galaretowata, oślizgła konsystencja ostryg to dla mniej największą blokada. Wyobrażam sobie, że po prostu są słone i czuć je rybą co niweluje się cytryną Poza tym one są żywe

Małgosiu, w tych ostrygach to chyba najbardziej chodzi o całą otoczkę towarzyszącą ich konsumpcji Co do smaku, to owszem, on się pojawia, choć w związku z tym, że jedzenie trwa sekundkę, mowa tu raczej o posmaku A ten, jak dla mnie, jest jak najbardziej akceptowalny, wręcz zapałałam do ostryg wielką miłością.
Kwestię, czy one są żywe czy nie, staram się całkowicie wyrzucić z głowy. Pozdrawiam!

Co ja tu widzę jaka ostrygowa rozkmina
Ostryg jeszcze nie jadłem,ale
Nie mówię nie
W odpowiednim towarzystwie
Białe wino
Who knows

tomekwgurach napisał(a):

Igłą pinii napisał(a):

gusia-s napisał(a):Do ostryg się raczej nie przekonam . Tak sobie myślę, jak można się nimi zachwycać, skoro nawet nie ma kiedy poczuć ich smaku bo się je połyka Galaretowata, oślizgła konsystencja ostryg to dla mniej największą blokada. Wyobrażam sobie, że po prostu są słone i czuć je rybą co niweluje się cytryną Poza tym one są żywe

Małgosiu, w tych ostrygach to chyba najbardziej chodzi o całą otoczkę towarzyszącą ich konsumpcji Co do smaku, to owszem, on się pojawia, choć w związku z tym, że jedzenie trwa sekundkę, mowa tu raczej o posmaku A ten, jak dla mnie, jest jak najbardziej akceptowalny, wręcz zapałałam do ostryg wielką miłością.
Kwestię, czy one są żywe czy nie, staram się całkowicie wyrzucić z głowy. Pozdrawiam!

Tomek

Ostryg jeszcze nie jadłem,ale
Nie mówię nie
W odpowiednim towarzystwie

Odpowiednie towarzystwo to istotnie ważny element tej "otoczki", o której wspomniała Magda I to nawet nie tyle w trakcie, co potem
W przypadku jednej ostrygi nie ma to większego znaczenia, ale przy większej ilości...to już ambaras, żeby dwoje chciało na raz ...zjeść (Ale jeśli lubi się grzyby marynowane, to konsystencja nie powinna przerażać, Tomku )
Ja bardzo lubię ostrygi , polecam z cytryną i kroplą Tabasco - daje spicy aftertaste i niezłego kopa
W Stonie jedliśmy je z Małżem jeszcze przed poranną kawą Ja wybieram jednak te mniejsze Białe wytrawne wino, lub szampan - is a must ! Co do ich osławionych właściwości - trudno ocenić, czy faktycznie istnieją, bo niektórym samo słońce chorwackie wystarczy

Jako ciekawostkę, powiem,że nasza gospodyni z Małego Stonu, której mąż ma hodowlę ostryg i zaopatruje w nie stońskie, dubrovnickie i wiedeńskie knajpy, mówiła nam, że ich nie cierpi i nigdy nie jada

Katerina napisał(a): Jako ciekawostkę, powiem,że nasza gospodyni z Małego Stonu, której mąż ma hodowlę ostryg i zaopatruje w nie stońskie, dubrovnickie i wiedeńskie knajpy, mówiła nam, że ich nie cierpi i nigdy nie jada

To chyba normalne, szewc bez butów chodzi
Wędkarze nie przepadają za jedzeniem ryb, grzybiarze grzybów itp.
Mój znajomy np. zajmuje się hodowlą trzody i nie jada zupełnie wieprzowiny.