RUMUNIA w czterech porach roku.

Franz napisał(a):Cudnie się Wam obłoki do stóp ścielą...

Było rzeczywiście niezwykle bajecznie...

Pozdrawiam Wojtek

Jesteśmy na zachodnim szczycie Muntele Dosu Gajei - 1762 m.
Czas na powrót. Odklejamy foki - syntetyczne pasy tkaniny z włosiem umożliwiające podchodzenie stromizn na nartach.
Blokujemy wiązania do pozycji zjazdowej - uniemożliwiając podnoszenie pięty konieczne w czasie marszu.
Lustrzanki chowamy do plecaków i zjeżdżamy:



Nie da sie ukryć, że takie rysowanie zbocza sprawia niesamowitą frajdę:





Na krótkie podejście na Varful Nichitas 1451 m. nie zakładamy fok...



Kolejne szlaczki na bieli...





Do przełęczy Rotunda jeszcze kilka widoczków:

















Spojrzenie wstecz:













Pozdrawiam Wojtek

Nie ważne czym lecz gdzie i z kim...

Góry Marmaroskie leżące na pograniczu Ukrainy i Rumunii są owiane legendą dzikości i słabej dostępności.
Najwyższe szczyty Marmaroszy nie leżą jednak na grzbiecie głównym tylko na bocznych odgałęzieniach.
Długi czerwcowy weekend umożliwił nam mały rekonesans na stosunkowo najłatwiej dostępny szczyt Torojaga- Varful Toroiaga 1930 m.
Jest on najwyższy w masywie świetnie widocznym z głównego grzbietu Gór Rodniańskich:



Sam początek czerwca niestety był mocno pochmurny i deszczowy.
Na nocleg zatrzymujemy się powyżej miejscowości Baile Borsa. Rano podjeżdżamy starą zniszczoną drogą do ruin kopalni odkrywkowej na zboczach masywu Torojagi. Pozostawiamy samochód i wyruszamy w górę.
Przez chwilę obserwujemy pozyskiwanie złomu przez ekipę kilku zbieraczy złomu. Demontują stalowe poszycia dachowe ze zdewastowanych zabudowań kopalni metodą szarpania elementów konstrukcji stalową liną podczepioną do Dacii 1310.
Kawał połaci dachu spada na ziemię. Jednak przy próbie zwalenia kolejnej partii dachu metoda prac musi ulec zmianie - po energicznym rozpędzie zamiast wyrwania krokwi dachowej wyrwaniu ulega... cały tylny pas łącznie z zaczepem holowniczym samochodu.
Początkowo powyżej kopalni do góry prowadzi szutrowa droga:







Pogoda i widoczność są jak widać:



Wkrótce droga się kończy i ścieżką podchodzimy na przełęcz.
Skręcamy w lewo kierując się w stronę grzbietu.











Na szczycie Toroiaga:

















Na następny nocleg podjeżdżamy do Ruskiej Polany - Poienile de sub Munte.
Z przysiółka Luhy można wyruszyć na Michajłek - Varful Mihailecu 1918 m. leżący w sąsiednim wypiętrzeniu Marmaroszy.
Niestety całkowite zachmurzenie i ciągły opad deszczu zatrzymuje nas w namiocie do popołudnia.
Kiedy przestaje padać robimy mały rekonesans na najbliższe wzniesienia powyżej wsi.















Czas na powrót do domu. Wrócimy tu na jeden z kolejnych czerwcowych weekendów.

Pozdrawiam Wojtek

Nie ważne czym lecz gdzie i z kim...

Zaczynam podejrzewać, że Wy częściej ode mnie do Rumunii jeździcie.

bernidi napisał(a):Nie da sie ukryć, że takie rysowanie zbocza sprawia niesamowitą frajdę

Zapomniałem dodać, że moje narty oprócz braku hamulca, jeszcze miały drugi mankament: brak kierownicy...

Pozdrawiam,
Wojtek

to zdjęcie wygląda niczym reklama firmy organizującej heliskiing

Franz napisał(a):Zapomniałem dodać, że moje narty oprócz braku hamulca, jeszcze miały drugi mankament: brak kierownicy...

biorąc pod uwagę powyższe, można uznać za niezwykłe szczęście, że skończyło się tylko na złamanych nartach

pozdrawiam,
M

Franz napisał(a):Zaczynam podejrzewać, że Wy częściej ode mnie do Rumunii jeździcie.

Trochę tam wyjazdów było i parę razy przejazd się trafił, zawsze połączony ze zwiedzaniem.
Kiedyś liczyłem ale po trzydziestym wyjeździe straciłem rachubę...

Franz napisał(a):

bernidi napisał(a):Nie da sie ukryć, że takie rysowanie zbocza sprawia niesamowitą frajdę

Zapomniałem dodać, że moje narty oprócz braku hamulca, jeszcze miały drugi mankament: brak kierownicy...

Tu można było jechać według uważania.
Ale przy zjazdach w terenie leśnym trzeba przyznać, że slalom między drzewami na dużych stromiznach wymaga sporej precyzji a pomyłka nie wybaczy błędu. Buk to nie tyczka i się nie podda...

Mikeee napisał(a):to zdjęcie wygląda niczym reklama firmy organizującej heliskiing

Tu typowy skitouring zdradza położony ślad podejścia...
I chociaż góry tu mniej strzeliste to przyjemność ze zjazdu w dziewiczym śniegu nie mniejsza - zwłaszcza, że podchodząc mamy parę godzin na podziwianie zimowej scenerii gór.

Mikeee napisał(a):

Franz napisał(a):Zapomniałem dodać, że moje narty oprócz braku hamulca, jeszcze miały drugi mankament: brak kierownicy...

biorąc pod uwagę powyższe, można uznać za niezwykłe szczęście, że skończyło się tylko na złamanych nartach

Kiedyś w Beskidach Skolskich na zjeździe z połoniny Paraszka zatrzymałem się na dnie doliny i nagle pode mną załamał się nawis śnieżny nad potokiem.
Na śniegu opierały się tylko czuby i końce nart, metr pode mną płynął strumień.
Narty jakoś wytrzymały, ja też...

Pozdrawiam Wojtek

Nie ważne czym lecz gdzie i z kim...

Tym razem małe wspomnienie z powrotu z wakacyjnej wycieczki objazdowej po Turcji.
Z Bułgarii do Rumunii wjeżdżamy przed wieczorem małym nadmorskim przejściem granicznym.
Na nocleg podjeżdżamy na z góry upatrzoną miejscówkę na plaży w Vama Veche - małej przygranicznej miejscowości wypoczynkowej.
Atrakcyjne położenie i klimat miejsca przypadł nam do gustu podczas objazdowej wycieczki Rumunii kilka lat wcześniej.
Tym razem okazuje się, że popularność miejsca przerosła jego możliwości. Tak tłoczno to kiedyś nie było...



Jedziemy zatem na kolejną plażę - w sąsiedniej miejscowości 2 Mai.
Niestety tu również dość tłoczno ale zostajemy jednak na nocleg:



Następnego dnia jedziemy w okolice Buzau zobaczyć wulkany błotne.





Można się trochę pobawić:



Zasychająca błotnista maź tworzy bardzo efektowne jary:









Lipcowe słońce skutecznie pozbawia wilgoci wierzchnią warstwę błota:



Kratery są różnej wielkości:





Zarówno z małych jak i z dużych okresowo efektownie uwalniają się gazy:





Podczas pierwszego pobytu byliśmy w sąsiednim skupisku wulkanów błotnych kilka kilometrów obok.
Jeszcze trochę spacerów i fotek i czas jechać dalej...





Pozdrawiam Wojtek

Nie ważne czym lecz gdzie i z kim...

bernidi napisał(a):Tym razem małe wspomnienie z powrotu z wakacyjnej wycieczki objazdowej po Turcji.

Przy moim drugim powrocie z objazdu Turcji też wracaliśmy przez Bułgarię i Rumunię.

Pozdrawiam,
Wojtek

Franz napisał(a):Przy moim drugim powrocie z objazdu Turcji też wracaliśmy przez Bułgarię i Rumunię.

Zawsze przejazdy w obie strony planujemy pod kątem odwiedzenie ciekawych miejsc.
A że takowych nigdzie nie brakuje to czasem pozostaje pewien dylemat.
Dodatkową atrakcją była wówczas przeprawa promowa przez Dunaj - Calafat-Vidin lub most w rejonie Żelaznej Bramy, graniczne przejazdy dezynfekcyjne samochodem dla odkażenia kół przez niecki wypełnione cieczą i mnóstwo formularzy i opłat ekologicznych...

Pozdrawiam Wojtek

Nie ważne czym lecz gdzie i z kim...

Kierujemy się w stronę miejscowości Sinaia lecz już nieco przed centrum odbijamy na zachód w drogę 71 by po krótkim podjeździe opuścić asfalt i kamienistą drogą piąć się na grzbiet Muntii Bucegi.
Końcowy odcinek jest dosyć mocno rozmyty i wymaga pokonania kilku sporych wykrotów. Jednak nie ma czasu na fotki bo dzień zbliża się ku końcowi a chcemy dojechać na nocleg przed zapadnięciem zmroku.
Mijamy proszący się o remont mało atrakcyjny architektonicznie budynek schroniska Babele leżący na wysokości 2206 m. npm i podjeżdżamy pod kolejne wyżej położone prywatne schronisko.
Mimo, a może właśnie przez duży ruch turystyczny w górach Bucegi występowało wówczas spore zagrożenie ze strony niedźwiedzi, które poszukując resztek pożywienia chętnie przemierzały turystyczne szlaki. Zatem nocleg w namiotach nie jest tu najlepszym pomysłem.
Ponieważ schronisko posiada wolne miejsca noclegowe chętnie korzystamy z przytulnych pokoików.
Co ciekawe - w lipcowy pogodny wieczór w budynku włączone jest centralne ogrzewanie...
Temperatura na zewnątrz w tę noc jest rzeczywiście niska, przez to świetna jest przejrzystość powietrza.
Spod nie wiedzieć dlaczego szczelnie ogrodzonego płotem z drutu kolczastego schroniska rozpościera się rozległy nocny widok.
I chociaż w górach najbardziej sobie cenię sąsiedztwo... gór, to widok odległego rozświetlonego Ploeszti jest doprawdy imponujący.

Poranek jest ładny:



Idziemy obejrzeć główne atrakcje okolicy. Schodzimy niezbyt urokliwym zboczem spod naszego schroniska:



Tu oglądamy formacje skalne Babele:







W tle Muntii Leaota:



Jednakże główną atrakcją jest sfinxul:



Megi spogląda mu głęboko w oczy:



Dalej idziemy zobaczyć fantazyjnie ulokowane schronisko Cabana Caraiman:



Akurat trwają tutaj prace remontowe.



Wracamy do schroniska:



Teraz już samochodem podążamy na północ i dojeżdżamy pod szczyt zwieńczony stacją przekaźnikową Varful Costila 2490 m.



Nas jednak bardziej interesuje oczywiście najwyższy szczyt Muntii Bucegi - Varful Omu 2505 m. npm.

Pozdrawiam Wojtek

Nie ważne czym lecz gdzie i z kim...

bernidi napisał(a): Mimo, a może właśnie przez duży ruch turystyczny w górach Bucegi występowało wówczas spore zagrożenie ze strony niedźwiedzi, które poszukując resztek pożywienia chętnie przemierzały turystyczne szlaki. Zatem nocleg w namiotach nie jest tu najlepszym pomysłem.

Mnie nawet w Bucegi radzono, żeby samochód postawić przy samym schronisku, a nie na uboczu - też z powodu niedźwiedzi.

Pozdrawiam,
Wojtek

Franz napisał(a):Mnie nawet w Bucegi radzono, żeby samochód postawić przy samym schronisku, a nie na uboczu - też z powodu niedźwiedzi.

W poszukiwaniu żywności taki przywykły do łatwej zdobyczy pożywienia zwierzak może zdefasonować nieco pozostawione auto.
Mieliśmy dwa incydenty z samochodem. Jeden ze strony zwierząt, na szczęście bardzo sympatyczny, co kiedyś opiszę, oraz drugi spowodowany przez ludzi - włamanie z kradzieżą do samochodu z rozbiciem bocznej szyby - w zeszłym roku na Sardynii.
To już sympatyczne wcale nie było, na szczęście w przedostatni dzień pobytu, więc planów zwiedzania nam zbytnio nie pokrzyżowało.
Ale pewien niesmak jednak pozostaje.
Co do noclegów w namiocie to raz tylko w środku nocy zostałem zerwany na równe nogi, innego razu nad ranem słychać było, że łaził blisko ale na szczęście nie wstąpił na poczęstunek...

Pozdrawiam Wojtek

Nie ważne czym lecz gdzie i z kim...

Zjeżdżamy zatem na przełęcz Saua Sugarilor. Varful Omu na horyzoncie:



Stąd na szczyt Omu prowadzi ścieżka trawersująca nieco płaski Varful Colţul Obarsiei 2480 m. npm:





oraz następny Varful Bucura 2503m. npm:



Do szczytu zostaje już tylko chwila podejścia:



Cabana Omu jest najwyżej położonym schroniskiem w Rumunii:







Wracamy. Widok na Varful Coltul Obarsiei:





Czas kończyć zwiedzanie. Za tydzień czeka nas bowiem kolejny wyjazd, tym razem na Krym.

Pozdrawiam Wojtek

Nie ważne czym lecz gdzie i z kim...

bernidi napisał(a):Cabana Omu jest najwyżej położonym schroniskiem w Rumunii

Musiałem się w schronisku herbatą zadowolić, bo piwa nie mieli.
Jeśli będziesz miał kiedyś czas i ochotę, to bardzo polecam drugą z opisanych u mnie tras w górach Bucegi - wspaniałe krajobrazy.

Pozdrawiam,
Wojtek

Piękne widoki. Śledzenie Twojej wyprawy sprawia mi dużo przyjemności. Dziękuję i czekam na ciąg dalszy.
Uważnie przypatrując się zdjęciom na plaży coś takiego mi się skojarzyło:



https://www.facebook.com/RumunkiNieRomki

Dobrych Świąt Wielkiej Nocy!