[CROnika I] Peljesac 2015

fajnie się czyta i wspomina. Czekam na te motylki w brzuchu, ukręcanie łbów, etc...

A, to pewnie Podobuče?

MKB napisał(a):

Moja plaża na Peljesacu

krisf62 napisał(a):Nie żartuj, chyba przegubowy Ikarus tam nie dojechał

Jeszcze nie napisałam, jakie były te wrażenia

Piękne te plaże u Ciebie Aż chciałoby się tam teraz byc
A tu jeszcze 7 m-cy do wyjazdu ale po dwóch latach przerwy, więc tęsknota jest ogromna za Cro. Byliśmy w 2012, 2013, 2014 no i teraz będzie Cro 2016
Już się nie mogę doczekac

agata26061 napisał(a):Piękne te plaże u Ciebie Aż chciałoby się tam teraz byc
A tu jeszcze 7 m-cy do wyjazdu ale po dwóch latach przerwy, więc tęsknota jest ogromna za Cro. Byliśmy w 2012, 2013, 2014 no i teraz będzie Cro 2016
Już się nie mogę doczekac

To już trochę lizneliście tej Chorwacji - to ja Wam powinnam zazdrościć Bo ja tak świadomie, jako dorosła, to po raz pierwszy. Ale już wiem, że 2016 będzie Chorwacja, nie ma innej opcji Kwaterki zarezerwowane, więc tylko zostało odliczanie DDW.

Zdjęcia robią wrażenie, u nas w planach jest Pelješac, ale znajduje się wśród innych propozycji, więc chyba zrobimy losowanie, co za rok

Raz pojedziesz, to się zakochasz Dla mnie to jest tak majestatyczne miejsce, to co przyroda tam wytworzyła to jest wręcz magia. Potem dobudowali drogi, które wiją się serpentynami po tych wysokich górskich zboczach... To takie miejsce, w którym każdy znajdzie coś dla siebie. Ja polecam i wierz mi, w tym roku był duży problem, czy wrócić tam, czy pojechać sprawdzać nowe rejony. Przy rezerwowaniu apartamentów nie na Peljesacu, jakoś tak kuło w sercu, ale mam kompromis - będę z Korculi mogła półwysep podziwiać w całej okazałości

Urocza, pusta plaża w ostatnim odcinku. Tylko pozazdrościć .
No i czekam na cd.

Nefer napisał(a):Urocza, pusta plaża w ostatnim odcinku. Tylko pozazdrościć .
No i czekam na cd.

Dla wzmocnienia uczucia zazdrości dodam, że zawsze była tak pusta, albo jeszcze bardziej

EithelAmarth napisał(a):

Nefer napisał(a):Urocza, pusta plaża w ostatnim odcinku. Tylko pozazdrościć .
No i czekam na cd.

Dla wzmocnienia uczucia zazdrości dodam, że zawsze była tak pusta, albo jeszcze bardziej

No cóż, jakoś to będę musiał znieść .

Spóźnienie mam jak zawsze ale dalej już jadę z wami na bieżąco.
Zdjęcia przecudne, zresztą nie może być inaczej

emarylka napisał(a):Spóźnienie mam jak zawsze ale dalej już jadę z wami na bieżąco.
Zdjęcia przecudne, zresztą nie może być inaczej

Cieszę się, że fotki się podobają.

Wsiadaj, miejsca ci u nas dostatek. Zapinaj pasy i ruszamy - dziś kolejny odcinek

EithelAmarth napisał(a):

emarylka napisał(a):Spóźnienie mam jak zawsze ale dalej już jadę z wami na bieżąco.
Zdjęcia przecudne, zresztą nie może być inaczej

Cieszę się, że fotki się podobają.

Wsiadaj, miejsca ci u nas dostatek. Zapinaj pasy i ruszamy - dziś kolejny odcinek

Korcula

Część VI. Dzień 4 – Z widokiem na Peljesac



Jak niektórzy słusznie się domyślili dziś obieramy kierunek vis a vis Orebica Korcula na wyspie Korcula.


Wczoraj wieczorem oznajmiłam, że dziś zbieramy tyłki w troki i płyniemy na Korculę. Wybrałam sobotę, licząc na zmiany turnusów i mniejszą liczbę turystów i chyba udało mi się utrafić – nie było tak źle. Poza tym, po dwóch dniach lenistwa, moczenia tyłków w Adriatyku, można się gdzieś ruszyć. Ba, i to nie byle gdzie! Mniejsza perła Adriatyku była na wyciągnięcie naszej ręki, więc grzechem by było być tak blisko i jej nie zobaczyć.

W apartamencie mieliśmy przygotowane przez właścicielkę ulotki z rozkładem "jazdy" promów i taksówek wodnych. Nie pchaliśmy się tam jednak autem, bo i po co. Celem była tylko Korcula, a nie cała wyspa, więc nogi jako środek transportu muszą nam wystarczyć


Zanim jednak wycieczka, trzeba było zrobić zakupy. I to nie jakieś tam zwykłe, tym razem na tapetę poszła cała masa małych morskich stworów. Tak, na kolację przewidywaliśmy sobie zrobienie krewetek w sosie koperkowym z kaparami. Mnie oczywiście ułańska fantazja poniosła i kupiłam 1,5 kg…


Po śniadaniu (kupiłam ekipie na spróbowanie burki z mięsem i serem, niestety szczerze mówiąc, nie było to zbyt wybitne, dość tłuste, ciężkie, choć jakbym miała wybierać, to te z serem lepsze), zaopatrzeni w aparaty, kapelusze, wygodne buty i wysmarowani kremami z filtrem, wyruszyliśmy do portu. Jak to zwykle bywa, wyszliśmy ciut za późno, albo szliśmy zbyt wolno i wydawało się nam, że na taxi wodne się nie załapiemy, a tu proszę, przychodzimy do portu, owszem – ludzie załadowani, ale stateczek jeszcze stoi. Ruszyłam zatem w te pędy, żeby się zapytać, czy jeszcze nas ze sobą wezmą. Wzięli Zapakowaliśmy się szybciutko, zajęliśmy miejsca na pokładzie górnym i wyruszyliśmy ku przygodzie



Zostawialiśmy półwysep za sobą






Bokiem mijały nas duże promy samochodowe na Korculę




Ostatni rzut oka na Orebic


Peljesac z daleka prezentuje się bardzo majestatycznie!


A teraz już tylko patrzyliśmy przed siebie


Witaj Korculko!


Już prawie jesteśmy…


Jeszcze tylko kawałek…


Mamy Cię, piękna


Zwiedzanie zaczęliśmy od sprawdzenia, o której odpływają taxi boat do Orebica i popodziwiania jednostek pływających zacumowanych w porcie.





Po nacieszeniu oczu i stwierdzeniu, że raczej się nigdy nie dorobimy takich jachtów ruszyliśmy na podbój… Informacji Turystycznej celem zdobycia mapy. Jak już misja została zakończona sukcesem, a mapa wylądowała w naszych rękach, można było świadomie iść zwiedzać. Wybraliśmy drogę w lewo, cykając po drodze co się da.





Pogoda nam sprzyjała. Nie było strasznie gorąco, wiał przyjemny wiaterek, a morze było tego dnia bardziej wzburzone niż zwykle. Kurczę, a na plaży mogłyby być dziś taaakie super fale… Nie ma co jednak narzekać, bo przed nami Korcula zaczęła otwierać swe serce, a moje i Pana Kierowcy, zaczęło się otwierać na nią. Coś mnie tu strzeliło w dupsko strzałą amora Bardzo mi podpasował klimat miejsca. Zaglądałam gdzie się da:







Temu to dobrze…






Faaaleeee


Rzut oka na piękny Peljesac


Nie wchodziliśmy od razu do Starego Miasta. Zostawiliśmy sobie to jako wisienkę na torcie. Teraz robimy kółeczko i idziemy w drugą stronę:


Z tej perspektywy też się pięknie prezentuje




Peljesacowi też ta perspektywa służy


Trochę zazdrość nas brała, że oni pływają, a my nie…


Czy cykanie Peljesaca w takich ilościach, będąc na pięknej Korculi, jest normalne?:D






Nasz spacer zakończyliśmy tutaj. Teraz już prosto na Stare Miasto!


Po zobaczeniu wszystkiego tego, co wokół, przyszedł czas na crème de la crème, czyli Stare Miasto. Chyba z racji tego, że nie jest ono ogromne, czuliśmy się komfortowo i mieliśmy poczucie, że wszędzie byliśmy. Zatem mapa w dłoń i lecimy trasą turystyczną










Ile ja się nacykałam ujęć, żeby mieć jedną fotę bez ludzi








Uff.. ale Was zarzuciłam. Teraz czas na lody. Zabieram Was do super-smacznego miejsca, do którego trafiliśmy przez przypadek. Akurat o tym, gdzie iść na lody na Korculi nie czytałam w Waszych relacjach, więc padło na lodziarnię KIWI i okazało się to strzałem w dziesiątkę! Ah ta kobieca intuicja

Co jedliśmy?
Ja – lody jogurtowe z owocami (pyyyyycha)
Kierowca – lody w pucharku (leży obok mnie i pytałam go właśnie, czy pamięta, co jadł, ale mówi, że pyszne były, ale jakie, to nie wie )
G. i L. – lody w gałkach i zimne piwko

Podczas jedzenia przyglądał się nam piękny kot, ale niestety jego zdjęcia ma L.


Oczywiście przed odpłynięciem, jak to kobiety, obeszłyśmy straganiki. G. nawet kupiła sobie wisiorek. Przyznam, że ładny Potem chcieliśmy znaleźć do kompletu bransoletkę, ale finalnie się nie udało.


Czas na powrót do portu i oczekiwanie na murku w cieniu na powrotne taxi boat. Mogliśmy sobie także poobserwować koniec turnusów, czyli masę ludzi z walizami ładujących się na promy. Jak ja byłam zadowolona, że w tym upale jedynym moim obciążeniem jest niewielka torebka-listonoszka


W końcu przypłynęło nasze taxi. Pożegnaliśmy Korculę, a chwilę potem znów na starych śmieciach w Orebicu. Z buta do apartamentu i podział zadań. G. wzięła się za oczyszczanie krewetek, a nasza trójka pojechała do sklepu. Kupiliśmy, co tam było trzeba, czyli piwo, piwo, piwo, soki i składniki do krewetek


Po powrocie zastaliśmy G. umorusaną krewecim g…em i klnącą na czym świat stoi, że ona się skicha z tym 1,5 kg. Cóż było robić, zakasałam rękawy i wzięłam się do roboty. Panowie powiedzieli, że oni na to nie mogą patrzeć, więc słaba płeć rwała łby, wyjmowała co brudne i zdejmowała pancerzyki. Ale kurde jeść, to już chcieli wszyscy Krewetki za duże nie były, za to było ich dużo, więc ujmijmy to tak….



…… 2 godziny później…..



…… zjedliśmy pyszny obiadek ze świeżutkich krewetek w sosie koperkowym z kaparami, czosnkiem, na masełku – miodzio. Ale co się żeśmy upierdzieliły, to nasze…


Z racji, że nie było jeszcze tak późno, zapadła decyzja – spacer. A jak spacer, no to samochodem Cóż, ciężko byłoby dojść z buta do Trpanj. Akurat zachodziło słońce, można by więc rzec, że z jednej strony było pięknie:

















Ale jednak jakoś nam to miasteczko tyłka nie urwało. Jakoś tak pustawo, ale i bez życia. Miałam wrażenie, że sercem tego miejsca są promy. Dość szybko wróciliśmy z Trpanj. Mam nadzieję, że nie naraziliśmy się jego miłośnikom tą opinią. Ale nie martwcie się, daliśmy mu potem drugą szansę i opłaciło się


Po powrocie z Trpanj, z racji że żadne z nas nie było zmęczone, poszliśmy na spacer po Orebicu. Najpierw wzdłuż promenady, w jedną i w drugą stronę, aż wylądowaliśmy w marinie i oglądaliśmy odpływające promy. To był bardzo dobry sposób, żeby odsapnąć. Ławeczka, morze, cisza – miłe zakończenie pięknego dnia.



tylko te foty nocne do d..y



A co w kolejnym odcinku?
- sprawdzimy skrętność Dustera
- zjemy ciacho ze śliwkami
- a ty gdzie z tym kolosem?!
- przejście na drugą stronę mocy



Do zobaczenia!

Jestem i czekam...to chyba moja ulubiona relacja

słoma79 napisał(a):Jestem i czekam...to chyba moja ulubiona relacja

Cieszę się! Bardzo mi to miło słyszeć