i nie tylko Paryż.....

Nefer napisał(a):A pamiętasz, ile kosztuje wstęp do zamku

O ile dobrze pamiętam pełny bilet to koszt 14,5 Euro, ale jest duży wachlarz zniżek

Rozumiem, dzięki za informację .

Czwartek 22/08
Dzisiejszy dzień poświęcimy na Amboise : Château Royal d'Amboise; Château du Clos Lucé i Château Gaillard Amboise. Wszystkie trzy leżą w niedalekiej odległości od siebie (dwa ostatnie bardzo blisko). Pierwszy chcemy odwiedzić Château du Clos Lucé, musimy troszkę pokręcić się zanim znajdujemy miejsce parkingowe.
Château du Clos Lucé, a właściwie dwór wiejski został wzniesiony w 1471 roku na XII-wiecznych podwalinach przez kamerdynera króla Ludwika XI. W 1490 roku posiadłość została odkupiona przez króla Karola VIII. Jesienią 1516 roku na zaproszenie króla Franciszka I do posiadłości wprowadza się Leonardo da Vinci. Król traktuje go z wielkim szacunkiem, oddaje mu do dyspozycji własną rezydencję, roczną pensję i finansuje jego dzieła. W tym domu Leonardo da Vinci żyje przez ostatnie trzy lata swojego życia, malując i pracując nad swoimi pasjami. Umiera 2 maja 1519 roku. W 2019 roku akurat przypadała 500-tna rocznica jego śmierci, wszędzie pełno było odniesień do jego osoby. Kupujemy bilety i wchodzimy na teren posiadłości. Przechodzimy przez park, w alejkach poustawiane są repliki wynalazków Leonarda.

zbliżamy się do budynków dworu, prezentuje się całkiem okazale.

Wchodzimy do środka budynku i oglądamy pomieszczenia w których żył i pracował Leonardo da Vinci.

Kończymy zwiedzanie Château du Clos Lucé, warto zobaczyć miejsce związane z Leonardem da Vinci

Château Gaillard Amboise
Zamek ten leży kilka minut spacerem od Clos Luce. Został wybudowany przez Karola VIII, który po kampanii włoskiej w 1496 roku sprowadził artystów włoskich celem stworzenia francuskiego renesansu. Zamek otoczony jest pierwszym renesansowym ogrodem. Również w tym zamku zostają posadzone pierwsze we Francji drzewka pomarańczowe i założona pierwsza oranżeria. Dosyć szybko zwiedzamy ten obiekt, zbyt wiele nie ma tu do oglądania.

Tu mam mieszane uczucia i nie wiem czy miałbym to polecić, decyzja należy do Was.

Château Royal d'Amboise
Początki Amboise sięgają czasów celtyckiego plemienia Turonów, które nadało swoja nazwę przyszłej prowincji Turenia. Pierwsze budowle obronne powstały w IV wieku n.e. Forteca była przedmiotem ostrej rywalizacji między księciem d'Anjou i hrabią de Blois. W 1214 roku król Francji Filip-August zajmuje Turenię. W 1431 roku wicehrabia Ludwik d'Amboise musiał zrzec się zamku na rzecz korony. Ludwik XI rozpoczyna wielkie prace budowlane, aby ulepszyć fortyfikacje i stworzyć odpowiednie pomieszczenia dla siebie i swojego dworu. Tu przyszedł na świat w 1470 przyszły król Karol VIII, który po objęciu tronu z zapałem zabrał się do odnowy pomieszczeń i części obronnych. Niestety w 1498 roku król uległ wypadkowi i zmarł. Jego następca Ludwik XII przerywa prace. Dopiero Franciszek I, który spędził swoje dzieciństwo na zamku kontynuuje prace budowlane skrzydła rozpoczętego przez Ludwika XII. Franciszek I był wielkim mecenasem sztuki francuskiego Renesansu, bardzo dużo podróżując po kraju. Zamek przechodził bardzo burzliwe dzieje, stając się świadkiem historycznych wydarzeń. Od czasów panowania Henryka III pobyty monarchy w zamku były coraz rzadsze, aż w końcu zamek opuszczono za czasów Henryka IV. Od tego momentu zamek zaczyna podupadać z braku konserwacji i remontów. W XVII i XVIII wieku zamek pełni funkcję więzienia dla kilku wielkich osobistości. Następnie przechodzi z rąk do rąk, podczas rewolucji zostaje skonfiskowany, ulega pożarowi, a następnie wielu fazom zorganizowanych wyburzeń. Po wielu latach zamek trafia w ręce rodziny d,Orleans. Na zamku w kościele Świętego Florentyna zgodnie ze swoim testamentem pochowany został Leonardo da Vinci. Niestety ta kolegiata została wyburzona, w 1863 roku zostały podjęte prace wykopaliskowe i wydobyto szczątki Leonarda da Vinci. Ostatecznie przeniesiono je do kaplicy Świętego Huberta w 1871 roku.
Zamek leży w centrum miasta i niestety jest problem ze znalezieniem miejsca parkingowego. Stajemy kawałek dalej, kierujemy się do zamku, już z daleka rzuca się w oczy. Kupujemy bilety i wchodzimy na zamek.

Po wejściu rzuca się w oczu kaplica Świętego Huberta, miejsce spoczynku Leonarda da Vinci.

oraz budynki zamku.

Przechadzamy się po ogrodach, podziwiając ich wygląd.

Z murów roztacza się wspaniały widok na okolice i ogródki sąsiadów

W końcu wchodzimy do zamku, gdzie między innymi jest obraz przedstawiający śmierć Leonarda da Vinci oraz mapka przedstawiająca pierwotny wygląd zamku. Zastanawiało mnie dlaczego ich łóżka były takie małe. Powiedziano nam że w tamtych czasach spano na siedząco, pozycja leżąca była "zarezerwowana" dla zmarłych.

Kończymy zwiedzanie i wracamy do samochodu. Tak ten zamek zdecydowanie jest wart obejrzenia.

Piątek 23/08
W dniu dzisiejszym zamierzamy odwiedzić dwa zamki położone najdalej od naszej kwatery, więc musimy się szybko zbierać. Pierwszym zamkiem ma być zamek w Usse, a w drodze powrotnej chcemy zwiedzić zamek Villandry.
Château d'Ussé zwany inaczej Zamkiem Śpiącej Królewny.
Pierwsze zabudowania obronne powstały w wieku XI dla właściciela majątku Saumur. Na miejscu tej fortecy w XV wieku rodzina Jeana de Bueil rozpoczyna budowę zamku. Jego syn dzięki małżeństwu z nieślubną córką króla Karola VII mógł dalej prowadzić prace budowlane.
Niestety przecenił swoje możliwości finansowe i w roku 1845 odstąpił posiadłość Jacques’owi d’Espinay. On to, a następnie jego syn kontynuują dalsze prace budowlane. Jacques d’Espinay w swoim testamencie pozostawił życzenie, aby została wybudowała kaplica kolegialna, jego życzenie zostało spełnione. Z powodu braku funduszy budowa przeciągała się, a zamek przechodził z rąk do rąk. Ostatecznie w roku 1659 trafił w ręce markiza Bernin de Valentinay. Aby otworzyć zamek na dolinę rzeki Indre kazał wyburzyć skrzydło północne. On też założył zachowane do dziś zamkowe ogrody. W tym czasie w zamku przebywał Charles Perrault który napisał tu "Śpiącą Królewnę". Aktualnie właścicielami zamku są potomkowie książąt de Blacas.
Przy zamku jest dosyć mały parking, ale nie ma problemu ze znalezieniem miejsca. Po wejściu na teren zamku rzuca się w oczy kolegiata.[
Zaglądamy do powozowni i wykutych w skale piwnic.

mijamy olbrzymie cedry

i dochodzimy do budynków zamku,

zwiedzamy wnętrza

W komnatach na górnych piętrach zamku przedstawiono pisarza w trakcie pisania bajki "Śpiąca Królewna"

oraz samą bajkę.


wychodzimy do ogrodów, chodzimy alejkami pomiędzy pachnącymi klombami.

Kończymy zwiedzanie, wracamy na parking. Jest tam knajpka gdzie zjadamy obiadek. Jeszcze rzut oka na zamek i jedziemy dalej.

Przyjemnie popatrzeć na te cudne zamki.
Chciałoby się tam być.

Tak, ten zamek ma w sobie coś magicznego, czujesz się jakbyś przeniósł się w czasie. Te postaci ubrane w stroje z dawnych lat wyglądają tak jakby miały zaraz ożyć. Odnosi się wrażenie że oglądamy dawne życie w zamku. Faktycznie, ten zamek ze swoją architekturą wygląda jak prawdziwy zamek Śpiącej Królewny. Zdecydowanie warto go zobaczyć.

Château de Villandry
Podwalinom Château de Villandry dał zamek feudalny noszący nazwę Colombiers. W tej fortecy w 1189 roku podpisany został "Pokój z Colombiers" (tak nazywało się Villandry w okresie Średniowiecza), w którym król angielski Henryk II Plantagenet uznał swoją podległość wobec króla Francji Filipa Augusta. W 1532 roku Minister Finansów króla Franciszka I, Jean le Breton kupuje posiadłość Villandry leżącą nad rzeka Cher i rozpoczyna budowę zamku. Zburzył XII-wieczną fortecę z której do naszych czasów zachowały się jedynie fundamenty i donżon. W 1536 roku zakończono budowę, jest to jedna z ostatnich wielkich budowli zamkowych w dolinie Loary czasu Renesansu. Potomkowie budowniczego zachowali zamek do 1754 roku, gdy zamek przeszedł w ręce markiza de Castellane, który nakazał dostosowanie wnętrz do standardów XVIII wieku. W XIX wieku następują kolejne zmiany : tradycyjny ogród zostaje zastąpiony parkiem w stylu angielskim wokół zamku. W czasie rewolucji francuskiej zamek zostaje skonfiskowany a następnie przejęty przez Józefa Bonaparte. W roku 1906 zamek kupuje doktor Joachim Carvallo, porzuca swoją karierę naukową i poświęca się doprowadzeniu zamku i otaczających go ogrodów do stanu z XVI wieku. Wydaje na to fortunę. W 1924 zakłada pierwsze stowarzyszenie właścicieli siedzib historycznych "Demeure Historique". Obecnie zamek jest w rękach rodziny Carvallo.
Parking znajduje się u stóp zamku, zbieramy się i idziemy zwiedzać. Budynki zamku prezentują się okazale.

wchodzimy do wnętrza, zwiedzając poszczególne ekspozycje.

Jednak największe wrażenie wywarły na nas ogrody, normalnie nas oczarowały . Musze coś o nich napisać bo są po prostu niesamowite. Ogród otaczający zamek składa się z kilku części :
Ogród dekoracyjny podzielony jest na cztery kwadraty tworzące ogrody miłości : "miłość czułą","miłość paryską","miłość niestałą" i :miłość tragiczną"

Las gdzie znajdują się punkty widokowe, małe ukwiecone tarasy oraz Pawilon Audiencji z XVIII wieku.

Powyżej ogrodu dekoracyjnego znajduje się Ogród wodny

następnie Labirynt, Zielnik

oraz Warzywnik, podzielony na dziewięć identycznej wielkości kwadratów zawierających różne motywy geometryczne. Obsadzono go różnokolorowymi warzywami.

Jeszcze kilka zdjęć i pora zbierać się do domu. Tak to miejsce jest godne polecenia.

Sobota 24/08
W sobotę zrobiliśmy sobie krótką wycieczkę do Tours. Miasto zostało założone w I wieku w sercu narodu galijskiego Turones nad brzegiem Loary. W III wieku miasto liczące około 6000 mieszkańców nagle znika najprawdopodobniej zniszczone przez najazdy barbarzyńców. Ponowny rozwój miasto zawdzięcza biskupom, którzy w Tours zakładają swoje siedziby i centra administracji dla całej prowincji. Wojna stuletnia sprzyja złączeniu trzech aglomeracji w jedną osadę, sprawiła też, że Turaine stała się sercem królestwa a Tours jego stolicą. Następuje rozwój miasta, przybywają rzemieślnicy, finansiści, artyści, napływa ludność. Okres dobrobytu trwa do momenty kiedy to Franciszek I przenosi stolicę do Paryża. Następuje powolny upadek miasta, w okresie późniejszym miasto przekształca się w miasto handlowe dzięki produkcji jedwabiu.
Miejsce parkingowe (bezpłatne) znajdujemy na parkingu nad brzegiem Loary. Zabieramy ekwipunek i ruszamy w miasto, nie jest duże, więc zwiedzanie nie zajmuje dużo czasu.

Przepiękne te ogrody w Château de Villandry. Muszą tam cały sztab ogrodników chyba zatrudniać.
W kaplicy Świętego Huberta,gdzie spoczął Leonardo jest jakiś sarkofag, płyta?

aga_stella napisał(a):Przepiękne te ogrody w Château de Villandry. Muszą tam cały sztab ogrodników chyba zatrudniać.

Tak ogrody są przepiękne, zdjęcia niestety nie oddają w pełni ich uroku. Pracuje tam cały sztab ogrodników, jest przy czym.

aga_stella napisał(a):W kaplicy Świętego Huberta,gdzie spoczął Leonardo jest jakiś sarkofag, płyta?

Jest płyta upamiętniające miejsce przeniesienia kości Leonarda.

Poniedziałek 26/08
W dniu dzisiejszym wybieramy się do Château de Cheverny i Blois. Czeka nas kawałek drogi więc trzeba się szybko zbierać. Pogoda jest cały czas upalna. Droga upływa szybko i wkrótce dojeżdżamy do pierwszego miejsca.
Château de Cheverny
Mieszczący się w regionie Sologne Blesoise zamek Cheverny jest jednym z najsłynniejszych zamków w dolinie Loary. Był on jedną z pierwszych prywatnych posiadłości udostępnionych do zwiedzania od 1922 roku. Od ponad sześciuset lat należy do rodziny Hurault. W 1504 roku Jacques Hurault kupuje posiadłość Cheverny. Jego syn Raoul otrzymuje od króla Ludwika XII pozwolenie na budowę ufortyfikowanego zamku, niestety zostaje zabity pod murami Neapolu. Wtedy to po raz pierwszy rodzina traci Cheverny na rzecz kochanki króla Diany de Poitiers. Diana pozostaje właścicielką zamku do 1565 roku, a następnie zgadza się sprzedać zamek dzieciom Raoula. Niestety w następnych latach zamek jest świadkiem dramatu który rozegrał się w rodzinie Hurault. Żona hrabiego Henryka zdradziła go, złapana na gorącym uczynku musiała się otruć, a winny giermek został skazany bez sądu na śmierć, zamek został zburzony. Druga żona hrabiego była inicjatorką budowy nowego zamku. Budowa gmachu zostaje ukończona w 1634 roku. Następnie trwają prace wykończeniowe prowadzone przez kolejnych spadkobierców. Drugi przypadek utraty zamku nastąpił w XVIII wieku, gdy spadkobiercy córki budowniczego stracili zainteresowanie należnym im spadkiem. Cheverny przechodziło z rąk do rąk do czasu, gdy Anne-Victor Hurault odkupił zamek swoich przodków w 1825 roku. W czasie rewolucji zamek należał do urzędnika przedstawiającego ambasadorów władzom państwa. Dzięki jego umiejętnościom dyplomatycznym, zamek uniknął tragicznego losu innych posiadłości. Zamek jest otwarty 365 dni w roku, w tym czasie tylko trzy razy po kilka godzin był zamknięty dla zwiedzających. Obecnie zamek zamieszkują potomkowie rodziny Hurault, markiz i markiza de Vibraye, ich apartamenty mieszczą się w prawym skrzydle. Zamek znany jest z hodowli psów rasy mały gończy anglo-francuski.
Parking znajduje się niedaleko zamku, mały spacerek i oto ukazuje się nam bryła zamku. Trzeba przyznać że prezentuje się pięknie. Widać że obecni właściciele dbają o swoje dziedzictwo.

Wchodzimy do wnętrza i podziwiamy ich piękno i wspaniałe wyposażenie.

Wychodzimy na zewnątrz i kierujemy się do Oranżerii. W 2006 roku między zamkiem a oranżerią założono nowy ogród.

XVIII wieczna oranżeria służyła do przechowywania drzewek pomarańczowych, obecnie znajduje się tutaj kawiarnia i herbaciarnia. Wchodzimy tam i raczymy się przepysznymi lodami, których solidna porcja trochę nas schładza.

Po spałaszowaniu lodów idziemy do parku w stylu angielskim oraz warzywnika

Pora już się zbierać, czeka nas jeszcze jedno miejsce do odwiedzenia. Trzeba przyznać że miejsce jest piękne i na pewno warte odwiedzenia.

Drugim miejsce do którego jedziemy jest Blois. Cały czas panuje niemiłosierny upał, trzeba przyznać że jesteśmy już zmęczeni.
Parkujemy na podziemnym parkingu przy zamku. Nie mamy już siły na następny zamek, postanawiamy sobie go odpuścić, pozwiedzamy samo miasteczko.
Blois
Ślady najstarszego osadnictwa w miejscu dzisiejszego Blois pochodzą z czasów starożytnych, natomiast pierwsze wzmianki o tym mieście pochodzą z VI wieku. Natomiast rozkwit miasta zaczął się od momentu ustanowienia w nim stolicy hrabstwa. Już w IX wieku mówiło się o zamku w Blois, który został w połowie X wieku odbudowany i uporządkowany. Przez 250 lat zamek był w rękach dynastii z Blois. W 1230 roku własność przechodzi w ręce rodziny Chatillon, która kontynuuje odbudowę zamku. Następnie w 1391 roku zamek zostaje sprzedany Ludwikowi d'Orleans, który podczas wojen domowych tworzy sobie w nim bazę wypadową, zostaje zamordowany w 1407 roku. Jego syn po powrocie z niewoli i wycofaniu się z polityki, wraca do Blois i przebudowuje go na rezydencję o charakterze pałacu. W 1498 roku zamek-pałac w Blois stał się główną rezydencją królewską i pozostał nią mniej więcej do końca XVI wieku. Następnie zamek jest teatrem zabaw, miłostek, dramatów i niekończących się intryg za czasów Henryka II. Jego następcy prowadzą prace przebudowujące zamek, ale nie zdołają ich doprowadzić do końca. Od 1635 do śmierci w 1660 roku właścicielem Blois był Gaston Orleański, brat Ludwika XIII, po śmierci Gastona miasto zaczęło tracić na znaczeniu.
Z parkingu przechodzimy na zamek, z daleka rzuca się w oczy.

przechodzimy przed front zamku

ruszamy w miasto, ale jak widać na poniższych zdjęciach sprawia wrażenie wymarłego. I w tym mieście widać odniesienia do rocznicy śmierci Leonarda da Vinci.

I w tym mieście widać odniesienia do rocznicy śmierci Leonarda da Vinci.
Tym kończymy zwiedzanie na dzień dzisiejszy. Wracamy do domu już solidnie zmęczeni.

Wtorek 27/08
w dniu dzisiejszym zamierzaliśmy odwiedzić Château de Montrésor i Château de Valençay. Do Montresor jest około 40 minut jazdy i jest to pierwsze miejsce które zamierzamy odwiedzić. Co prawda zamek leży trochę na uboczu, ale jest to jedyny polski zamek w Dolinie Loary, więc wypada go zwiedzić. Parkujemy przy głównej ulicy i zbieramy się.
Château de Montrésor
Zamek znajduje się na ostrodze, która rozciąga się nad rzeką Indre. Pierwsze zabudowania postawił w roku 1005 Fulko Nerra. Następnie jego właścicielem był Henryk II ale w 1203 roku Filip-August zniszczył całkowicie to miejsce. Za panowania Karola VI rodzina Bueil otrzymała prawo do odbudowania go. Zamek został kupiony w 1493 roku przez Imbert de Bastarnay, który uporządkował mieszkania i część obronną. W późniejszych czasach nie przechodził większych zmian, w czasie rewolucji został zrujnowany i wystawiony na licytację. Niestety nabywca nie był w stanie doprowadzić go do porządku. W 1849 roku zamek kupuje Róża Potocka dla swojego syna i od tej pory pozostaje w polskich rękach. Olbrzymim nakładem kosztów zamek zostaje doprowadzony do dawnej świetności. W dzisiejszych czasach zamek należy do rodziny Reyów, odbywają się tam zjazdy rodzinne oraz śluby rodowe. W zamku znajdują się bogate zbiory historyczne dotyczące Polski. Do zwiedzania udostępniono tylko część pomieszczeń, reszta ma charakter mieszkalny, toczy się w nich normalne życie. Niestety zamek leży na uboczu i odwiedza go niewielu turystów, co stanowi problem finansowy. Brakuje funduszy na utrzymanie zamku i niestety to widać, zamek zaczyna poupadać.
Z ulicy widać już mury zamku.

Kupujemy bilety (tu były najtańsze bilety), dostajemy przewodnik w języku polskim (który musimy oddać przy wyjściu) i wchodzimy na teren zamku. Znajdują się tam dwa budynki, właściwy zamek, który jest udostępniony do zwiedzania

oraz budynek w którym mieszkają obecni właściciele.

Wchodzimy do części muzealnej, faktycznie jest dużo pamiątek poświęconych Polsce.

Wychodzimy do ogrodu, tu niestety też widać brak środków, ogród jest zaniedbany i nawet trudno nazwać to ogrodem. Z murów roztacza się ładny widok na okolicę.

Kończymy zwiedzanie zamku i ruszmy do pobliskiej kolegiaty.

Samo miasteczko jest bardzo małe, sprawia wrażenie wymarłego. Zwiedzamy pobliskie uliczki, kupujemy w sklepie pamiątki i ruszamy dalej.

Jest nam trochę smutno, że zamek jest w takim stanie , niestety widać brak funduszy na remonty. Jednak warto go odwiedzić choćby tylko z tego tytułu, że jest to jedyne miejsce z polską historią w Dolinie Loary.