i nie tylko Paryż.....

Kończymy zwiedzanie Musée d'Orsay. Idziemy do stacji metra i jedziemy na Plac Pigalle.

Schodzimy w dół Boulevard de Clichy mijając
oraz,
kręcimy się po przyległych uliczkach podziwiając piękną architekturę.

zatrzymujemy się przy Le Mur des Je t'aime szukając napisu w języku polskim, po dłuższym szukaniu jest

dochodzimy do Rue Gabrielle gdzie są schody prowadzące na Place du Tertre.

cdn

Miłe widoczki tych paryskich uliczek i zaułków.

Nefer napisał(a):Miłe widoczki tych paryskich uliczek i zaułków.

Oj tak, jest na co popatrzeć i co podziwiać.

Wchodzimy po schodach na plac, wokół malujących artystów kłębi się tłum ludzi ,chcieliśmy pooglądać jak malują ale przez ten tłum mało co można zobaczyć

czym prędzej opuszczamy plac i wchodzimy w uliczki, może poczujemy klimat tego miejsca.

Już z daleka rzuca się w oczy masywna bryła Bazylika Sacré-Cœur, trzeba przyznać robi wrażenie.

Ze stóp bazyliki roztacza się piękna panorama Paryża

schodzimy w dół po schodach przez Square Louise-Michel. Siadamy jeszcze na ławeczce, rzut oka z dołu na Bazylikę, prezentuje się okazale. Docieramy na dół, siadamy w kawiarence i słuchamy muzyki granej przez ulicznego grajka.
Jeszcze drobne zakupy na pamiątkę i powoli zbieramy się do apartamentu, czas się pakować.
Tak dobiegł do końca nasz ostatni dzień pobytu w Paryżu.

Małe podsumowanie.
Jak mówiliśmy rodzinie i znajomym że zamierzamy na wakacje pojechać do Paryża, wszyscy odradzali ze względów bezpieczeństwa (strajki "żółtych kamizelek; zamachy itp.). Żadnych strajkujących żółtych kamizelek nie widziałem (być może mieli urlop od strajkowania ). Nie czułem się bardziej niebezpiecznie niż w Polsce, choć dzielnica w której mieszkaliśmy wyglądała trochę obskurnie. Co prawda trochę się bałem pierwszej nocy zostawiać samochód na parkingu pod domem ale nic się nie stało. Później też zostawiałem samochód na noc i było ok. Nikt nas nie zaczepiał i nie widziałem żeby coś się niepokojącego działo. Co prawda jest masa sprzedawców, szczególnie w miejscach atrakcyjnych turystycznie. Rozkładają na chodnikach koce na których oferują swoje towary, jak tylko zobaczą patrol zabierają koc i przenoszą się w inne miejsce, ale nie nagabują turystów. Patroli policji i wojska jest dużo, szczególnie wokół ważnych miejsc. Fakt jest bardzo dużo turystów i do wszystkich atrakcyjnych miejsc stoją olbrzymie kolejki. Warto zakupić bilety wcześniej przez internet, zaoszczędzi się dużo czasu. Zdaję sobie sprawę że zobaczyłem tylko niewielka część Paryża i dużo rzeczy nie widziałem. Może jeszcze kiedyś zawitam do Paryża dokończyć zwiedzanie. Tak jak pisałem wcześniej, Paryż wydał mi się miastem trochę brudnym. Zdaję sobie sprawę że część winy ponoszą turyści ale odnoszę wrażenie że mieszkańcy też się czynnie do tego przyczyniają i tak jakby miasto nie miało dobrego gospodarza. Być może mylę się w swoich ocenach ale takie odniosłem wrażenie. Pomimo tego jest to miasto warte swojej ceny, obsypane zabytkami na każdym kroku. Jednak najlepiej czuliśmy się na Montmartre, tam bym chętnie wrócił. Trochę mi tam brakowało muzyki na żywo granej przez ulicznych grajków , no cóż nie można mieć wszystkiego

Anunak napisał(a):Nie czułem się bardziej niebezpiecznie niż w Polsce, choć dzielnica w której mieszkaliśmy wyglądała trochę obskurnie.

Śmiem twierdzić, że nie byliście w dzielnicy Barbès.
Miejscowi odradzają wizyty tam.
Jedna z Francuzek na pytanie jak tam dojść odradzała, jednak jak się dowiedziała, że pytają Polacy stwierdziła, że my to się niczego nie boimy.
Byłem tam dwa razy w dzień i powiem, że nie jest miło.W każdej bramie po 2-3 chłystków przyglądających się bacznie przechodniom.
W nocy bym tam nie poszedł na pewno.

Anunak napisał(a):Jednak najlepiej czuliśmy się na Montmartre, tam bym chętnie wrócił. Trochę mi tam brakowało muzyki na żywo granej przez ulicznych grajków , no cóż nie można mieć wszystkiego

Zgadzam się.
Minusem jest wieczny tłok, ale tego chyba uniknąć się nie da.
Ale klimat jest niepowtarzalny.

Gdybyście się jeszcze kiedyś wybrali polecam cmentarz Monrtmartre...i koniecznie grób Dalidy.
Warto odwiedzić też Galerię Lafayette.
Nie na zakupy bo ceny horrendalne, ale dla wnętrza bo wygląda świetnie (jak ktoś nie ma lęku wysokości jest tam szklana platforma, z której można podziwiać dolne piętra).

Mam nawet jedno zdjęcie takie samo jak Ty.

Dla mnie, jeśli chodzi o Paryż absolutne top to Trocedero (nocą) i Montrmartre z bazyliką Sacré-Cœur.
Oczywiście z rzeczy, które widziałem, a widziałem ich niewiele.

sobota 17/08
Pora opuścić Paryż i zacząć druga część naszej eskapady. Pobudka rano, szybkie śniadanie, pakujemy samochód i w drogę. W dzielnicy Saint-Quen jest spory bazar ze starociami, zatrzymujemy się tam. Jest dosyć wczesna godzina i sezon urlopowy więc większość sklepów jest zamknięta, niektóre dopiero się otwierają. No trudno, nie możemy spędzić tam zbyt dużo czasu a szkoda bo jest w czym przebierać. Z tego żalu żona kupiła stare klucze z których zrobiła fajną ozdobę na ścianę . Teraz naszym celem jest miasteczko Giverny gdzie znajduje się dom z ogrodem w którym przez dłuższy czas mieszkał Claude Monet. Pogoda nam nie dopisuje, cały czas pada deszcz. Z miejscem parkingowym nie ma problemu, zabieramy parasole i idziemy zwiedzać. Jest trochę kłopotu ze znalezieniem wejścia, nie do końca jest to opisane. Trzeba przyznać że dom jest pięknie położony.

Wchodzimy do środka domu, oglądamy pomieszczenia gdzie żył i pracował Monet.

Największe wrażenie robi jednak ogród, jedna część położona jest przy domu, druga po drugiej stronie ulicy, prowadzi do niej podziemne przejście pod ulicą. Ogród jest naprawdę piękny, wielokrotnie uwidaczniany na jego obrazach.

Po drodze do samochodu wstępujemy do knajpki na obiadek i ruszamy do naszego nowego miejsca zakwaterowania do Le petit Husseau w miejscowości Husseau (właściwie to jest wieś). Po drodze dostaliśmy sms od właścicieli że też są na urlopie i przywita nas ich mama. Droga minęła nawet nie wiadomo kiedy i wreszcie dojeżdżamy. Musieliśmy trochę poczekać na ich mamę. W końcu przyjeżdża i oprowadza nas po domu. Dom jest spory, ma trzy sypialnie więc spokojnie zmieści się 6 osób, widać że niedawno odnowiony. Ma również spore podwórko, najważniejsze że jesteśmy sami. Również pogoda bardzo się poprawiła, tu panuje upał ponad 34 stopnie. Do pełni szczęścia brakuje tylko basenu . Powoli się rozpakowujemy, to będzie nasz dom na następne dwa tygodnie.

anakin napisał(a):

Anunak napisał(a):Nie czułem się bardziej niebezpiecznie niż w Polsce, choć dzielnica w której mieszkaliśmy wyglądała trochę obskurnie.

Śmiem twierdzić, że nie byliście w dzielnicy Barbès.

Faktycznie tam nie dotarliśmy ale może to i lepiej Po co się zrażać za pierwszym razem

anakin napisał(a):

Anunak napisał(a):Jednak najlepiej czuliśmy się na Montmartre, tam bym chętnie wrócił. Trochę mi tam brakowało muzyki na żywo granej przez ulicznych grajków , no cóż nie można mieć wszystkiego

Zgadzam się.
Minusem jest wieczny tłok, ale tego chyba uniknąć się nie da.
Ale klimat jest niepowtarzalny.

W całej rozciągłości się zgadzam.

anakin napisał(a):Gdybyście się jeszcze kiedyś wybrali polecam cmentarz Monrtmartre...i koniecznie grób Dalidy.
Warto odwiedzić też Galerię Lafayette.
Nie na zakupy bo ceny horrendalne, ale dla wnętrza bo wygląda świetnie (jak ktoś nie ma lęku wysokości jest tam szklana platforma, z której można podziwiać dolne piętra).

To było w planie ale tak naprawdę ile można zobaczyć przez trzy dni, bo tyle dni było zwiedzania.

anakin napisał(a):Mam nawet jedno zdjęcie takie samo jak Ty.

Dla mnie, jeśli chodzi o Paryż absolutne top to Trocedero (nocą) i Montrmartre z bazyliką Sacré-Cœur.
Oczywiście z rzeczy, które widziałem, a widziałem ich niewiele.

Może następnym razem uda się to nadrobić.

Twoje podsumowanie Paryża jest bardzo zbieżne z moim, a ostatni raz w byłam tam w 2011 r. Nam nie udało się żadnych wnętrz zobaczyć, ani pałaców ani muzeów, ale za to coś innego udało się w to miejsce zobaczyć (choćby wieżę E. czy wnętrze Notre Dame). Myślę, że aby zobaczyć najbardziej popularne miejsca w Paryżu to kilka pobytów jest niezbędna. Albo jeden bardzo długi

Idę teraz do najnowszego wpisu....

To zdjęcie mnie powaliło, poczułam się jakbym na jego obrazy patrzyła

piekara114 napisał(a):Twoje podsumowanie Paryża jest bardzo zbieżne z moim, a ostatni raz w byłam tam w 2011 r. Nam nie udało się żadnych wnętrz zobaczyć, ani pałaców ani muzeów, ale za to coś innego udało się w to miejsce zobaczyć (choćby wieżę E. czy wnętrze Notre Dame).

Wnętrza Notre Dame to chyba nikt przez dłuuuugi czas nie zobaczy.

piekara114 napisał(a):Myślę, że aby zobaczyć najbardziej popularne miejsca w Paryżu to kilka pobytów jest niezbędna. Albo jeden bardzo długi

Też tak myślę, nie da się zobaczyć Paryża w tydzień.

piekara114 napisał(a):
To zdjęcie mnie powaliło, poczułam się jakbym na jego obrazy patrzyła

Na tych obrazach widać jego ogród i "słynny" mostek

Niedziela 18/08
Ten dzień przeznaczyliśmy na rekonesans najbliższej okolicy i na odpoczynek. Jeszcze w Polsce przeszukując w internecie okolice znalazłem niedaleko od nas Akwarium. Postanowiliśmy przy okazji je zwiedzić i rozejrzeć się za zaopatrzeniem. Faktycznie jest bardzo blisko, kilka minut jazdy samochodem.

kupujemy bilety i idziemy pooglądać rybki i inne stworzenia morskie. Próbowałem uchwycić na zdjęciu rekiny , ale są za szybkie, wszystkie zdjęcia wyszły rozmazane . Za to inne rybki były wdzięcznym obiektem do fotografowania.

Kończymy zwiedzać Akwarium i udajemy się w poszukiwaniu źródeł zaopatrzenia. Znaleźliśmy na przedmieściach Montlouis-sur-Loire, zrobiliśmy zaopatrzenie, napoiliśmy samochód i resztę niedzieli błogo leniuchowaliśmy.

Wtorek 20/08
Na pierwszy ogień wzięliśmy zamek Chambord, największy zamek w dolinie Loary leżący nad rzeką Cosson. Pierwotnie w XII wieku istniał tu tylko ufortyfikowany donżon należący do hrabiów z Blois służący do celów wojskowych i polowań. Następnie posiadłość przechodzi w ręce Książąt Orleańskich. Książę Ludwik Orleański zostaje królem Francji Ludwikiem XII, a w roku 1515 jego zięć zostaje królem Franciszkiem I. On to właśnie w Chambord chce wybudować swoją idealną siedzibę godną spotkań królów i bogów. Pierwszą budowę powierzono we wrześniu 1519 roku, a prace budowlane rozpoczęto w październiku 1519, cztery miesiące po śmierci Leonarda da Vinci. Mimo iż Leonardo da Vinci nie uczestniczył w pracach to jednak wywarł olbrzymi wpływ na kształt zamku i jego wnętrze. Pierwsze prace polegały na wyburzeniu starego zamku i pobudowaniu fundamentów na palach i skałach na głębokość 5 metrów w głąb. Prace budowlane trwają do roku 1525 kiedy to klęska w bitwie pod Padwą blokuje wszystkie fundusze, król był zmuszony zapłacić olbrzymi okup (4 tony złota) za siebie i zakładników. Po powrocie z niewoli w październiku 1526 roku, prace zostają wznowione (pracuje nawet 1800 robotników). W tym czasie król postanawia powiększyć zespół budynków. W 1539 roku ukończono donżon, w następnych latach budowa postępowała, prowadzona przez następców Franciszka I. W 1626 roku książę Orleański otrzymuje zamek od swojego brata, króla Ludwika XIII i rozpoczyna pierwsze prace renowacyjne. Dokończenia budowy zamku podjął się Król Słońce, Ludwik XIV. Na zamku odbyły się pierwsze przedstawienia sztuk Moliera "Mieszczanin szlachcicem" i "Monsieur de Pourceaugnac". W latach 1725-1733 w zamku mieszkał wygnany z kraju król Polski Stanisław Leszczyński, teść króla Ludwika XV. Zamek przechodzi burzliwe koleje losu, na szczęście unikając zniszczenia w czasie rewolucji. W 1930 roku ostatecznie Państwo odkupiło zamek z rąk ostatnich spadkobierców księcia Chambord. W latach II wojny w zamku zabezpieczono tysiące dzieł sztuki z muzeów francuskich. W 1981 roku zamek zaklasyfikowano do światowego dziedzictwa ludzkości (UNESCO). Obecnie zamek został całkowicie odnowiony, odkopano fosy i napełniono je wodą. Otoczony jest 5500 ha parków i lasów gdzie w rezerwacie żyje dzika zwierzyna. Do dyspozycji turystów jest obszar 1000 ha po którym można przechadzać się lub jeździć konno. Nic dziwnego że co roku zamek zwiedzają tłumy turystów.
Przy zamku jest kilka parkingów, więc z miejscem parkingowym nie ma problemu. Już z daleka rzuca się w oczy potężna bryła zamku.

Obchodzimy zamek dookoła

i kierujemy się do kas, jest ich kilka w różnych częściach terenu otaczającego zamek. Do każdej stoją spore kolejki. Wybieramy kasę która jest na terenie ogrodów warzywnych. Wyhodowane warzywa można było kupić w sklepiku razem z biletem wstępu.

Wracamy do zamku,

wchodzimy do środka, jak zwykle kontrola bagażu i można zacząć zwiedzanie. Zamek robi ogromne wrażenie, zwłaszcza schody w kształcie podwójnej spirali (wpływ Leonardo da Vinci).

Wychodzimy na tarasy skąd roztaczają się piękne widoki na okolicę.

Jeszcze spacer po ogrodach i okolicy, ostatnie zdjęcia zamku i powoli zbieramy się do powrotu.

Zamek robi ogromne wrażenie i zdecydowanie wart jest obejrzenia, pomimo tłumu turystów. Polecam

Piękne miejsce, chciałoby się tam być .
A pamiętasz, ile kosztuje wstęp do zamku