Grecja 2021: Donoussa, Naxos, Ateny

tony montana napisał(a):
A słyszeliście o strajku promów?

Tak, czytaliśmy o tym. Na szczęście w czasie naszych wakacji strajków nie było

wiola2012 napisał(a):
Cycata Syrenka też ma świetną lokalizację .

To taka portowa świetlica . W porze kawkowej często przesiadywali tam miejscowi, a wieczorową porą oblegali turyści

Pomysł, aby wejść na Papasa, pojawił się oczywiście dzięki lekturze relacji KOL’a , który pokazał swoje zdobycie szczytu.

Większa część trasy prowadzi szlakiem nr 1 wiodącym do Kalotaritissy. Po wypiciu kawki, ruszyliśmy więc przez uliczki nad portem, aby dotrzeć do właściwej szlakowej ścieżki.

Szlak przekracza „obwodnicę” Stavros.



Dalej wiedzie ścieżką po lewej stronie dolinki ale to już w kolejnym odcinku.

Zaczęło się podejście…



Ścieżka przyjemna , prowadzi łagodnym zboczem.





Można też iść szutrówką po drugiej stronie dolinki – tak zrobiliśmy w drodze powrotnej . Szlak jest niewątpliwie fajniejszy od drogi, aczkolwiek w sandałkach wygodniej idzie się drogą właśnie.

Niedaleko od tego drzewka...



... przez wyrwę w murku na grzbiecie można popatrzeć na obszar zwany Xylobáti (Ξυλομπάτη) i odwiedzony przez nas cypel Aspros Kavos.

W zatoce znajduje się niewielka żwirowa plaża. Na niektórych mapkach opisana jest jako Ammoudi ( Αμμούδι ) , na innych zwie się Agrilies ( Αγρίλιες). Około 3000 p.n.e. istniała w pobliżu osada cywilizacji cykladzkiej zwana Achtia ton Agrilion (Αχτιά των Αγριλιών).

'''





Można tam zejść po stromym zboczu poczynając od miejsca, z którego patrzyliśmy w jej kierunku, jednakże nie skusiliśmy się na taką wycieczkę (może błąd?). Zapewne ścieżka, jako rzadko uczęszczana, nie jest zbyt wyraźna

Podwodne filmiki z wraku na Kedros mamy właściwie identyczne .
My w tym roku na Papasie nie byliśmy, choć były takie plany. Przechodziliśmy obok. Poszliśmy dalej trasą biegu “The Round of Donoussa”. Na szlaku 1, który teraz pokazujesz, pomiędzy Stavros, a odbiciem na Papas, wywiało nas najbardziej na tym wyjeździe.
Korciło mnie żeby spróbować zdobyć Vardię, szczyt według niektórych map nawet wyższy o metr od Papasa. Ostatecznie nic z tego nie wyszło, rozleniwiłem się . Może następnym razem.

KOL napisał(a): Poszliśmy dalej trasą biegu “The Round of Donoussa”.

Fragmentami tej trasy również szliśmy , przy szlaku nr 1 ze Stavros też zresztą są jego oznaczenia.



Jeśli kiedyś znów trafimy na Donoussę (ale zapewne wtedy, gdy znikną pandemiczne restrykcje, abyśmy mogli wrócić do „bagażnikowych” noclegów – wówczas chcielibyśmy ze trzy dni stacjonować w rejonie Kalotaritissy ) , to wtedy będzie okazja na rozszerzenie wędrówki trasą biegu.
A na Wasz spacer chętnie popatrzę, jak już pojawi się w dalszej części relacji z jesiennej Grecji – może będzie to kolejna inspiracja ?

KOL napisał(a): Na szlaku 1, który teraz pokazujesz, pomiędzy Stavros, a odbiciem na Papas, wywiało nas najbardziej na tym wyjeździe.

W dniu naszej wycieczki na Papas wiało paskudnie, zwłaszcza w miejscu w którym pojawia się widok na Kalotaritissę. Gdybyśmy już wcześniej nie podjęli decyzji o nieschodzeniu tam, to pewnie zrezygnowalibyśmy w tym momencie. Na szczycie nie było lepiej , ale z tym się liczyliśmy.

KOL napisał(a): Korciło mnie żeby spróbować zdobyć Vardię, szczyt według niektórych map nawet wyższy o metr od Papasa.

Zwróciłam uwagę na te wysokości , w odcinku o końcówce podejścia na Papas zamierzam wkleić odpowiedni fragment mapy.

Z miejsca z widokiem na Xylobáti niedaleko już do punktu, w którym szlak przecina odgałęzienie szutrowej drogi, o jakiej wspomniałam wcześniej. Trasa przekracza tam niewielki wąwozik i po krótkim ale stromym podejściu dociera do głównej szutrówki.

Na poniższych zdjęciach widać przebieg szlaku przed osiągnięciem głównej szutrowej drogi.'

Szum wiatru zagłuszały o wiele głośniejsze odgłosy „rozbierania“ góry.









Szlak dalej wiedzie już drogą.

Z trasy są ładne widoki „do tyłu".

Wyżej już tylko kozy (bo dwie osoby, które jakiś czas szły kilkaset metrów przed nami, zniknęły gdzieś za zakrętem drogi, a potem chyba zeszły do Kalotaritissy).

Odwracając się w pewnym momencie w tył, z drogi można zobaczyć dwa otwory wejściowe dawnych kopalń Kapsala (Μεταλλεία στην Καψάλα). Było to miejsce wydobycia rud żelaza, rud cynku, miedzi, boksytu i szmergla. Kopalnie te działały od początku XX wieku do około roku 1938.







Coraz bliżej do miejsca, w którym od szlaku nr 1 odchodzi ścieżka na szczyt .



Na mapie firmy Anavasi oraz na mapie szlaków wyspy znalezionej w internetach, trasa na Papas odchodzi od szutrówki znacznie wcześniej, niż jest ona oznakowana w terenie .



Faktycznie znak kierujący na Papas stoi niemalże najwyższym punkcie szlaku nr 1 (około 270 m n.p.m.) tuż przed miejscem, w którym rozpoczyna się zejście do Kalotaritissy.





Nie korzystając z tej ścieżki też da się zdobyć szczyt, ale skoro już była wydeptana ...

Ta czarna koza ( kozioł ) najwyraźniej Was obserwował może to jakiś strażnik

Piękne widoki z serii "do tyłu" , ostatnie ( dwa posty do tyłu ) z przestrzeniami do zdobycia



Pozdrawiam
Piotr

piotrf napisał(a):Ta czarna koza ( kozioł ) najwyraźniej Was obserwował może to jakiś strażnik

Pilnował brązowej kozy , ale...nie upilnował

Podeszliśmy do krawędzi grzeietu, skąd pojawia się widok na Kalotaritissę. Wiatr od północy był jednak tak silny, że wyrywał z rąk telefony i aparaty, toteż szybko zrezygnowaliśmy z robienia fotek w tamtym kierunku.





Zdecydowanie przyjemniej było ruszyć w stronę szczytu.



Według wikipedii oraz innych publikacji, Papas (Πάπας , Κορυφή Πάπα) jest najwyższym szczytem Donoussy, liczącym 385 m n.p.m. (wg innych źródeł – 383 m n.p.m.). Jak pewnie zauważyliście, na wklejonych mapkach, to Vardia jest zaznaczona jako ciut wyższa (386 m n.p.m.) zaznaczony jest szczyt Vardia.





Jak jest faktycznie , nie mam pojęcia. Tak czy siak, ruszyliśmy z zamiarem popatrzenia na Donoussę z samej góry .