COViD 20 – Coś O Vinie i Dalmacji 2020

"maslinka"]"Błękitną Lagunę" odwiedziliśmy dwa razy - w 2015 i w 2016 roku, oczywiście w pełni sezonu. (Powiększaliśmy tłok jako uczestnicy fishpicnicku ) Mam wrażenie, że było mniej jachtów niż u Was

Widać, że popularność miejsca rośnie...

U Ciebie jest wręcz pusto Aż dziwne bo ilekroć przepływaliśmy obok zawsze widać było las masztów. Chyba mieliście po prostu więcej szczęścia niż my

Szkoda, że niebo mieliście zachmurzone (my też za pierwszym razem), bo kolorki są tam ładne, chociaż w wielu miejscach takie spotykamy (Wy tym bardziej ), więc tak naprawdę szału nie ma

To na pewno też miało wpływ na nasz odbiór tego miejsca - było bure, zwykłe, nijakie. Na Twoich zdjęciach prezentuje sie zdecydowanie lepiej. Tak sobie właśnie pomyślałam - może kiedyś na majówkę będzie luźniej i słoneczniej i wtedy wpadniemy tam jeszcez raz na szybką kąpiel?

"wiola2012"]Tak to już jest, że piękne widokowo miejsce z każdy rokiem coraz bardziej się zagęszcza. Trzeba by było, gdy się takie odkryje, zachować w tajemnicy, ukryć przed ciekawskimi, jednak my, Forumowicze, lubimy się pięknem dzielić, a potem mamy tłok

Fora, przewodniki - nie pomagają w utrzymaniu tajemnicy ale z drugiej strony...iluż ślicznych miejsc sami byśmy nie odkryli

Ps. Prześmieszna jest Twoja ulubiona koszulka

Szkoda tylko, że mój mąż swoją identyczną zgubił Tworzyliśmy w nich ciekawą parę

Kapitańska Baba napisał(a):

"Chris_M"]
Zatoka jest piękna, atrakcyjna jako miejsce kąpieli, ale właśnie ze względu na dno jest dość niebezpieczna jako miejsce postoju na noc.
My tam stanęliśmy i przetrwaliśmy dwa ataki neveriny: jeden jeszcze w dzień, a drugi w nocy.
Zatoka do połowy opustoszała już po pierwszym ataku neveriny, a do rana, po drugim ataku, to oprócz nas przetrwały jeszcze chyba tylko 3 inne łódki.

Grubo Chyba nie zmrużyliście oka przez całą noc

Po pierwszym ataku neveriny już wiedzieliśmy, ze kotwica dobrze trzyma, więc z włączonym alarmem kotwicznym spokojnie poszliśmy spać.
Neverina ponownie zaatakowała ok. drugiej w nocy, więc potem już do rana trzeba było trzymać wachtę kotwiczną.

Więc wyobraź sobie co tam się działo, jak zaatakowała neverina i zakotwiczone w zatoce jachty zaczęły dryfować wlokąc kotwice po dnie!

Wolę nie Dużo było stłuczek i poplątanych kotwic???

Nawet udało się tego uniknąć, bo pierwszy atak był jakimś ostrzeżeniem i już wówczas ponad połowa łódek uciekła z zatoki, więc zrobiło się znacznie luźniej. A jak w nocy przy drugim ataku komuś wlokło kotwicę, to też uciekał z zatoki.

Natomiast prawdziwy "meksyk" podczas neveriny przeszliśmy jeszcze w latach 90-tych ub.w. w cieśninie przy Iloviku. Wówczas jachty jeszcze nie miały takich dobrych kotwic jakie na wyposażeniu jachtów są obecnie i wówczas żaden jacht żaglowy nie utrzymał się na kotwicy.
Wtedy faktycznie dużo jachtów powpadało na siebie, były poplątane liny kotwiczne, kilka jachtów wylądowało na brzegu.
Niewzruszone pozostały tylko nowe, wypasione jachty motorowe, wyposażone w kotwice Bruce'a, będące wówczas nowością.
Sytuację pogorszył fakt, że prawie wszystkie załogi były na brzegu, w dużej części w restauracjach. Więc gdy wystąpiły pierwsze podmuchy wiatru, to te wszystkie załogi masowo rzuciły się do pontonów żeby wracać na jachty, a kelnerzy rzucili się ratować stoły i zastawę

"Chris_M"]

Po pierwszym ataku neveriny już wiedzieliśmy, ze kotwica dobrze trzyma, więc z włączonym alarmem kotwicznym spokojnie poszliśmy spać.
Neverina ponownie zaatakowała ok. drugiej w nocy, więc potem już do rana trzeba było trzymać wachtę kotwiczną.

Wasza trzymała - pytanie jak innych. Pamiętam kiedyś nockę na kotwicy gdy jakiś jacht uparcie dryfowało w naszą stronę. Jego załoga chyba spała i nic nie widziała. My mieliśmy wachty kotwiczne i nie ukrywam - stres był. Zastanawialiśmy się kiedy trzeba będzie uciekać aby nie zostać uderzonym.

Nawet udało się tego uniknąć, bo pierwszy atak był jakimś ostrzeżeniem i już wówczas ponad połowa łódek uciekła z zatoki, więc zrobiło się znacznie luźniej. A jak w nocy przy drugim ataku komuś wlokło kotwicę, to też uciekał z zatoki.

Tyle szczęścia że zrobiło się luźniej

Natomiast prawdziwy "meksyk" podczas neveriny przeszliśmy jeszcze w latach 90-tych ub.w. w cieśninie przy Iloviku. Wówczas jachty jeszcze nie miały takich dobrych kotwic jakie na wyposażeniu jachtów są obecnie i wówczas żaden jacht żaglowy nie utrzymał się na kotwicy.
Wtedy faktycznie dużo jachtów powpadało na siebie, były poplątane liny kotwiczne, kilka jachtów wylądowało na brzegu.
Niewzruszone pozostały tylko nowe, wypasione jachty motorowe, wyposażone w kotwice Bruce'a, będące wówczas nowością.
Sytuację pogorszył fakt, że prawie wszystkie załogi były na brzegu, w dużej części w restauracjach. Więc gdy wystąpiły pierwsze podmuchy wiatru, to te wszystkie załogi masowo rzuciły się do pontonów żeby wracać na jachty, a kelnerzy rzucili się ratować stoły i zastawę

Nie chciałabym być w Waszej skórze w takich warunkach

W ogóle - nie lubię stać na kotwicy. W dzień, na chwilę - ok. Ale nocka zawsze jest niepewna - czy nie dmuchnie, czy kotwica nie puści. Jeśli tylko się da - wybieramy port lub bojkę.

Kapitańska Baba napisał(a):W ogóle - nie lubię stać na kotwicy. W dzień, na chwilę - ok. Ale nocka zawsze jest niepewna - czy nie dmuchnie, czy kotwica nie puści. Jeśli tylko się da - wybieramy port lub bojkę.

Też wolę boję, ale kotwica ma tę niezaprzeczalną zaletę, że na kotwicy stoimy za darmo
A z bojami też trzeba być czujnym, bo czasami dolny pierścień boi potrafi być pęknięty. Dlatego my zawsze na noc zakładamy jeszcze drugą cumę, ale mocowaną bezpośrednio do mooringu, a nie do boi.

"Chris_M"]
Też wolę boję, ale kotwica ma tę niezaprzeczalną zaletę, że na kotwicy stoimy za darmo

To prawda Tej zalety nic nie przebije

A z bojami też trzeba być czujnym, bo czasami dolny pierścień boi potrafi być pęknięty. Dlatego my zawsze na noc zakładamy jeszcze drugą cumę, ale mocowaną bezpośrednio do mooringu, a nie do boi.

Różnie - wszak to tylko wytwór ludzki. Na szczęście małe lekkie jachty z reguły dobrze stoją i na bojkach i na haczykach

Ponownie w Rogoźnicy. Super .
Musiałaś rzeczywiście zaciekawić starszych panów , może gdyby to byli młodzi panowie, to szybciej by zapytali, a nie za piętnastym spacerem
Czy mi się tylko wydaje, czy żeglarze są do siebie milej nastawieni, tzn. są bardziej przyjaźni względem siebie niż turyści lądowi

wiola2012 napisał(a):Czy mi się tylko wydaje, czy żeglarze są do siebie milej nastawieni, tzn. są bardziej przyjaźni względem siebie niż turyści lądowi

Wszyscy wodniacy tak mają, nawet kajakarze A tak serio - tak jest chyba w bardziej "wyspecjalizowanych" dziedzinach (sportach) - wspinaczka, żeglarstwo, nurkowanie... Narciarstwo niestety nie, bo to już zbyt popularny sport

Rogoźnica pięknie się prezentuje na Twoich zdjęciach (tych ostatnich i wcześniejszych) Mnie się trochę źle kojarzy (z fatalną kwaterą). Może pora tam wrócić i odczarować to miejsce?

"wiola2012"]Ponownie w Rogoźnicy. Super .

Rogoźnica ciągnie nas do siebie jak magnes

Musiałaś rzeczywiście zaciekawić starszych panów , może gdyby to byli młodzi panowie, to szybciej by zapytali, a nie za piętnastym spacerem

Musieli się upewnić czy można pytać

Czy mi się tylko wydaje, czy żeglarze są do siebie milej nastawieni, tzn. są bardziej przyjaźni względem siebie niż turyści lądowi

Pytanie trochę z tych trudnych
Moje zdanie jest takie: i tak i nie Wszystko zależy od tego kto jest na łodzi. Jeśli napotykamy prawdziwych żeglarzy - najczęściej z nimi są bardzo przyjacielskie relacje. Pomogą, zagadają, uśmiechną się - tak samo jak my do nich (zawsze pomożemy przy podejściu, zawsze powiemy dzień dobry czy u śmiechniemy się przechodząc obok łodzi pełnej ludzi).
I co ciekawe - najczęściej takie przyjacielskie kontakty nawiązujemy z obcokrajowcami.
Jeśli natomiast napotykamy komercyjne załogi z wynajętym skiperem - nie ma absolutnie żadnej szansy na jakąkolwiek interakcję z tymi ludźmi. Oni są jacyś...dziwni Zresztą te obserwacje mam również z własnego pokładu - najczęściej osoby które płyną z nami na jeden rejs nie są w stanie nawet słowem odezwać się do sąsiadów burta w burtę a gdy ja rozmawiam - patrzą na mnie jak na ufo
Nie umiem powiedzieć z czego to wynika.
Jeszcze z czasów lądowych również pamiętam, że ludzie nie nawiazywali ze sobą relacji - trak jakby się siebie bali? wstydzili? Nie mam pojęcia....

"maslinka"]
Wszyscy wodniacy tak mają, nawet kajakarze A tak serio - tak jest chyba w bardziej "wyspecjalizowanych" dziedzinach (sportach) - wspinaczka, żeglarstwo, nurkowanie... Narciarstwo niestety nie, bo to już zbyt popularny sport

Może to jest właśnie odpowiedź - im bardziej "specjalistyczna" dziedzina tym bardziej łączy ludzi? Nie mam pojęcia

Rogoźnica pięknie się prezentuje na Twoich zdjęciach (tych ostatnich i wcześniejszych) Mnie się trochę źle kojarzy (z fatalną kwaterą). Może pora tam wrócić i odczarować to miejsce?

Dziękuję
Kwaterę zawsze można wybrać inną
To miasto jest sympatyczne. Czy byłabym w stanie długo w nim być? Pewnie nie ale ja w żadnym długo nie usiedzę
Na pewno często jest tłoczne, dużo ludzi wędruje nabrzeżem i dlatego mi pasuje. Choć w 2020 było bardzo puste
Powinnaś wrócić - nie na cały wyjazd ale jako przystanek w drodze na 2-3 dni - będziesz zadowolona

To szczęście że nic się jej nie stało i dzielnie to zniosła. Pizza na pocieszenie musiała być obowiązkowo.