Buongiorno! Benvenuti! La Bella Sicilia!

Mnie również na dłużej zatrzymała ta urokliwa rozeta, ale wnętrze kościoła również robi wrażenie. Szczególnie sklepienie - pięknie przez Was pokazane.
Widok z Erice na Trapani super tak jak i samo miasteczko - jest klimat .




No proszę - pierwsze wspólne zdjęcie Mrooczków - przynajmniej z tych zamieszczonych na forum?

pozdrawiam,
M

Zdjęcia z portu i Erice, pomimo anten, super, wiem powtarzam się, ale dobre słowo zawsze przyjemnie usłyszeć (przeczytać) prawda? pozdr

Mikeee napisał(a):
No proszę - pierwsze wspólne zdjęcie Mrooczków - przynajmniej z tych zamieszczonych na forum?

pozdrawiam,
M

Pan Mrooczek to mina Sycylijczyka trochę wygląda!

tony montana napisał(a):Si, si, potwierdzam, rozetka nielichej urody!

Twoje rozeta nie tandeta weszło na stałe do naszego słownika .

Mikeee napisał(a):No proszę - pierwsze wspólne zdjęcie Mrooczków - przynajmniej z tych zamieszczonych na forum?

Pewnie było już jakieś z któregoś z teatrów.
Ale wspólnych zdjęć rzeczywiście z Sycylii nie mamy za wiele. Właściwie chyba tylko z teatrów, bo tylko tam pozwalaliśmy sobie zostawić aparat na statywie i odejść parę kroków

_Piotrek_ napisał(a): dobre słowo zawsze przyjemnie usłyszeć (przeczytać) prawda? pozdr

Najprawdziwsza prawda

10.10 - Erice, część II

Spacerujemy po coraz bardziej zachmurzonym Erice.













Po drodze wykorzystujemy kolejne wejścia z naszych muzealnych biletów.

Ruiny kościoła San Salvatore z przyległym klasztorem.
















Robi się coraz chłodniej. Gdybym w torbie obok chustki znalazła jeszcze skarpetki, bez wahania ubrałabym je do sandałków .





Normański kościół San Martino z barokowym portalem






i barokowym wnętrzem.






I jeszcze Chiesa San Giovanni, podobno najstarszy z kościołów Erice, dziś nie pełni już funkcji sakralnych.



(...)

Wąskie uliczki i kamienna zabudowa rzeczywiście robią klimat .

















Powoli udajemy się w stronę następnego punktu widokowego, do zamku Castello di Venere.







Normański zamek Rogera I pochodzi z XII w. i zbudowano go ponoć na ruinach starożytnej świątyni Wenus Erycina.









W dole zbudowany pod koniec XIX w. zameczek myśliwski.






(...)

Widok w stronę Monte Cofano i półwyspu San Vito Lo Capo.












I na Trapani.






Dobrze już zmarznięci doczekaliśmy w końcu momentu, kiedy Erice zaczynają oświetlać pierwsze lampy.












Kiedy docieram na plac przez Real Duomo zaczyna padać.






Pada coraz mocniej, więc nie pozostaje nam nic innego jak sprint na przystanek autobusowy, gdzie na szczęście stoi solidna wiata.

Zamiast więc cieszyć się jeszcze wieczornym Erice przynajmniej pół godziny sterczymy na przystanku w oczekiwaniu na autobus.
Na szczęście ten przyjeżdża o czasie, a sam powrót dostarcza nieco adrenaliny, bo pan kierowca w strugach ulewnego deszczu pokonuje serpentyny trzymając kierownicę jedną ręką i bez przerwy rozmawiając przez telefon .


Buonanotte

Pięknie umiejscowione jest to Erice. Na pewno ujmę w planie marszruty tym bardziej, że miasteczko jest bardzo ładne. No i jakie mieliście pustki...

marze_na napisał(a):powrót dostarcza nieco adrenaliny, bo pan kierowca w strugach ulewnego deszczu pokonuje serpentyny trzymając kierownicę jedną ręką i bez przerwy rozmawiając przez telefon .

ot, typowy Italijczyk
Zapewne jeszcze tę jedną rękę, którą kierował czasami odrywał od kierownicy, żeby energicznie pogestykulować...

pozdrawiam,
M

Mikeee napisał(a):No i jakie mieliście pustki...

Czytałam, że mieszkańcy dawno się stąd wynieśli i zostawili Erice turystom. A turyści tego dnia najwyraźniej uciekli przed deszczem .

11.10 - Segesta, część I

Tak oto nastał ostatni dzień na Sycylii .

Pomysłów jak go spędzić było kilka (wycieczka do San Vito Lo Capo albo do Segesty, rejs na którąś z Wysp Egadzkich). Im bliżej było jednak tego ostatniego dnia tym bardziej mieliśmy ochotę po prostu walnąć się na plaży . Zmęczenie materiału .
I tak też pewnie byśmy zrobili gdyby nie prognoza pogody, która obiecywała pochmurne niebo, silny wiatr, a nawet opady.
Zamiast więc szykować się na plażę sprawdziliśmy rozkład jazdy do Segesty.


Wstęp na teren parco archeologico kosztuje 6 e. Przy wejściu jest restauracja i sklep z pamiątkami.

Park jest dość rozległy. Możemy tu zobaczyć świątynię, teatr i ruiny miasta.


Zanim wyruszymy parę zdań o historii Segesty.

Segesta była stolicą ludu Elymów, którzy przybyli na Sycylię ok. 1100 r. p.n.e. i osiedlili się w północno-zachodniej części wyspy.
Miasto przez lata rywalizowało o wpływy i znaczenie z greckim Selinuntem na południu Sycylii. Trwało to do 409 r. p.n.e., kiedy Selinunt został zniszczony przez Kartagińczyków. Później Segesta broniła swej niezależności przed Syrakuzami, aż ostatecznie w 307 p.n.e. została spustoszona przez syrakuzańskiego tyrana Agatoklesa, a następnie w 241 p.n.e. zdobyta przez Rzymian.

W V wieku Segestę zniszczyli Wandalowie i nigdy nie wróciła już do dawnej świetności. Pozostała niewielką osadą, która za panowania
Normanów przez pewien czas zasiedlana była przez Arabów. W drugiej połowie XIII wieku miasto zastało całkowicie opuszczone przez mieszkańców i praktycznie przestało istnieć.


Zwiedzanie zaczynamy od położonej najbliżej wejścia świątyni.










Dorycka świątynia pochodzi z około 430 p.n.e. Tworzy ją 36 kolumn wysokich na 9 m.
Całość jest zaskakująco świetnie zachowana, zwłaszcza jeśli weźmiemy pod uwagę burzliwe dzieje Segesty i popatrzymy na to, co zastało z samego miasta.













Jeszcze bardziej zaskakujący jest fakt, że oto oglądamy grecką świątynię, w nie-greckim mieście .










Wiele przemawia za tezą, że budowy świątyni nigdy nie ukończono. Kolumny nie zostały wyżłobione jak w klasycznych doryckich świątyniach.
















Pozostały też występy w blokach stanowiących podstawę świątyni, których używano do podnoszenia bloków, ale zwykle po montażu usuwano.




Świątynia pozostała pusta wewnątrz, nie wzniesiono w niej celli, gdzie tradycyjnie przechowywano posąg bóstwa, któremu poświęcona była świątynia.
















Budowla nigdy nie miała też dachu.







(...)

Entuzjastyczne opinie o pięknym położeniu Segesty nie były ani tyci przesadzone.
















Co do jednego prognozy pogody się nie myliły. Wieje solidnie .





Bardzo nam się tu podoba. Stwierdzenie "jak to dobrze, że jednak tu przyjechaliśmy" towarzyszyło nam niemal na każdym kroku .







(...)

Teraz czeka nas spacer na wzgórze Monte Barbaro, gdzie znajdują się ruiny miasta oraz wykuty w zboczu teatr.



Drogę tą można pokonać autobusem, ale po co? Lepiej wydać na kawę, lody czy cannoli .
Poza tym nigdzie nam się nie spieszy, bo rozkład jazdy jest ustawiony tak, że do dyspozycji mamy aż 5 godzin.


No więc w drogę . Za plecami zostawiamy dorycką świątynię.













Piękne miejsce .

marze_na napisał(a):Entuzjastyczne opinie o pięknym położeniu Segesty nie były ani tyci przesadzone.

Bardzo nam się tu podoba. Stwierdzenie "jak to dobrze, że jednak tu przyjechaliśmy" towarzyszyło nam niemal na każdym kroku .

Bardzo i mnie się tu podoba. Klasyczne piękno przemawia i pięknie jest pokazane.

marze_na napisał(a):
Zamiast więc cieszyć się jeszcze wieczornym Erice przynajmniej pół godziny sterczymy na przystanku w oczekiwaniu na autobus.

I tak mieliście lepiej niż my...

marze_na napisał(a):Entuzjastyczne opinie o pięknym położeniu Segesty nie były ani tyci przesadzone.
Bardzo nam się tu podoba.

Szkoda, że nie mogłam zobaczyć tego na własne oczy

Już wtedy chyba wiedzieli co to projekt typowy, bo Segesta podobnie jak Paestum , które chyba swego czasu oglądaliście, mają po tyle samo kolumn w obu kierunkach. Jest ładnie