BiH - slalom między minami: maj 2023

Franz napisał(a):

Crayfish napisał(a):Otóż właśnie tak dokładnie.
Mnie od razu skojarzyła się z "cestą svobody" - drogą wzdłuż podnóża Tatr Słowackich, z której swego czasu dość często korzystałem.

Nasi południowy sąsiedzi mają znacznie łatwiej od nas. Języki czeski i słowacki mają znacznie więcej podobieństw do języków południowo-słowiańskich. Ale i tak zdarzyło mi się w Macedonii przetłumaszyć Czechom słowo, którego oni akurat nie zrozumieli.

Ak je niekto rodom Slovák ako ja a podľa môjho príkladu vynaloží trochu času na poznanie ostatných nárečí, veľmi ľahko porozumie jazyk a písmo celého slovanského národa... (Adam František Kollár)

Interseal napisał(a):W zasadzie chyba pierwszy raz od czasu jak czytam Twoje relacje, pojawiło się okreslenie przez Ciebie długości trasy w godzinach... to także chyba o czymś świadczy tymbardziej, że dla mnie 16 godzin trasy, to inaczej mówiąc dwie doby .

14 czy 15 mi się zdarzało ale wliczając odpoczynki, wtedy kiedy mi się udawało wyrwać jeden dzień na jakiś cel. Ostatni raz chyba na Grossglocknerze od dołu i z powrotem. 16 godzin bez przerw jeszcze nie miałem.

Interseal napisał(a):Zapowiada się więc duży, tym razem bośniacki wyryp.

Żeby nie powiedzieć rzeźnia

pzdr
Kamil

zawodowiec napisał(a):Ak je niekto rodom Slovák ako ja a podľa môjho príkladu vynaloží trochu času na poznanie ostatných nárečí, veľmi ľahko porozumie jazyk a písmo celého slovanského národa... (Adam František Kollár)

Czyli mówi to samo, co Vojtech František.

zawodowiec napisał(a):14 czy 15 mi się zdarzało ale wliczając odpoczynki, wtedy kiedy mi się udawało wyrwać jeden dzień na jakiś cel. Ostatni raz chyba na Grossglocknerze od dołu i z powrotem. 16 godzin bez przerw jeszcze nie miałem.

Nie, no, przerwy są tak czy owak - czasami trzeba coś na ruszt wrzucić.
A z szesnastu godzin można zrobić mniej. Tylko trzeba tempo zwiększyć.

zawodowiec napisał(a):

Interseal napisał(a):Zapowiada się więc duży, tym razem bośniacki wyryp.

Żeby nie powiedzieć rzeźnia

No cóż, ten dzień dał mi popalić...

Pozdrawiam,
Wojtek

Jeszcze garść fotek do ostatnio zamieszczonego odcinka wspomnień.

Po chwili ścieżka się już podnosi, teren stromieje i wdrapuję się po przeplatanych trawkami kamieniach na widoczną z dołu przełączkę, stanowiącą krawędź kolejnego leja. Teraz następuje ciąg małych polanek wypełniających dna płytkich niecek, cały czas jednak łagodnie acz nieprzerwanie zyskuję wysokość. Spotykam tabliczkę z opisem: Plocno - 1,45. Wskazuje na wprost, ale zwykle umieszcza się takie informacje na rozstajach, czy w innych charakterystycznych punktach trasy. Penetruję więc wzrokiem okolicę - jakaś boczna ścieżka? A może moja trasa diametralnie zmieni kierunek? Niczego takiego jednak nie dostrzegam i dalej wędruję w kierunku wschodnim. Gdzieś tu jednak będę musiał ten kierunek zmienić. Jakoż i po chwili ścieżka zaczyna stopniowo skręcać w prawo. Nie tak, jakby to z mapy wynikało, lecz łagodnym dużym łukiem, niejako mimochodem, przy okazji okrążania kolejnych dolinek krasowych.

Ścieżka zatraciła się pomiędzy drobnymi kamykami, staram się więc utrzymywać w dotychczasowym trendzie, rozglądając uważnie na obie strony. Stromy pagórek, który wyrósł mi lewej ręce, biorę skosem pomiędzy jego podnóżem, a kosówką porastającą górne partie. Wreszcie dostrzegam blade, czerwone kółko nieco powyżej mnie. A więc wariant górny tu obowiązuje. Zwiększam gradient podejścia i wkrótce odnajduję nikły ślad ścieżki. Po chwili trakt staje się znów wyraźniejszy, a po osiągnięciu grzbietu pagórka w oczach wyrasta mur Plocna. Lewa część bardziej skalista, środkowa - piarżysto-trawiasta z koroną zabudowań na szczycie - i ponownie skały, uciekające gdzieś w prawo.











Wędruję teraz w miarę płaskim grzbietem, lekko kręcącym się ponad płytszymi i głębszymi dolinkami po obu stronach. Zwłaszcza w lewo roztacza się stąd widok na niekończące się morze, częściowo porosłych trawą i kosodrzewiną, piarżystych lejów. Na osypującym się w moją stronę kamienistym zboczu dostrzegam wyraźne zakosy - domyślam się, że to moja trasa. Wkrótce dochodzę pod stromy stok, opadający z Plocna, gdzie moja ścieżka znów staje się trudniejsza do odnalezienia. Przechodzę nad kilkoma, głębszymi lejami o bardzo stromych ściankach - zalegają tu płaty brudnego śniegu, a dno leja czasami ginie w ciemnej czeluści. Nie ryzykuję podejścia zbyt blisko - ruchomy piarg mógłby się stać śmiertelną pułapką.

Docieram do widzianych z daleka zakosów - to jakaś ścieżka, prowadząca z dołu. Skąd? Nie mam pojęcia. Najważniejsze, że w górę będzie już moją trasą. Teraz szybko zdobywam wysokość. Mimo, iż strome zbocze pokryte jest luźnym piargiem, ścieżka jest idealnie wydeptana i pozwala na poświęcenie uwagi otaczającemu krajobrazowi. Oczywiście, cały południowy horyzont zasłonięty jest przez grań nad moją głową, ale w drugą stronę widok staje się coraz rozleglejszy. W kierunku północno-zachodnim, ponad dolinką, którą tu dotarłem, ściele się Dugo Polje z pasmem Vran, na północnym wschodzie widoczny Vilinac i Drinaca (Trinaca) - całość ograniczona przez bliskie ściany Plocna. Głęboko w dole, pod moimi stopami, uciekające leje krasowe, tuż nade mną brzydkie budynki wojskowe, a po lewej stopniowo znad pionowych skał wyłaniają się poszarpane granie sąsiedniego pasma; to już Prenj.











Pot zalewa mi oczy, kiedy wreszcie strome podejście się kończy i staję na prawie zupełnej plaskaciźnie. O ile na północ nie tylko wierzchołek, ale cała grań najwyższej góry pasma Cvrsnica spada prawie pionowymi skałami, to po południowej stronie dałoby się od biedy boiska piłkarskie zbudować. Chociaż wszędzie obecne zjawiska krasowe sugerowałyby raczej pole golfowe dla gigantów - naturalne, potężne dołki już czekają na ogromne piłeczki. Trzy minuty później staję na szczycie tuż obok wojskowych zabudowań. Pstrykam samowyzwalaczem fotkę i rozglądam się dokoła, zastanawiając się nad dalszą trasą. I wtedy przychodzi mi do głowy niezbyt rozsądny pomysł...

Wľaśnie sobie uświadomiłem, że dziś Twoje imininy. Slońca i rozległych widoków na górskich szlakach i bezdroźach i niech Ci plecak zawsze lekki będzie.

longtom napisał(a):Wľaśnie sobie uświadomiłem, że dziś Twoje imininy. Slońca i rozległych widoków na górskich szlakach i bezdroźach i niech Ci plecak zawsze lekki będzie.

Wprawdzie ja jestem z tej części Polski, gdzie się Geburtstag świętuje, ale za tak miłe życzenia - bardzo dziękuję.

Pozdrawiam,
Wojtek

Franz napisał(a):Wprawdzie ja jestem z tej części Polski, gdzie się Geburtstag świętuje, ale za tak miłe życzenia - bardzo dziękuję.

Do życzeń się przyłączam i jeszcze zdrówka bezmiaru dołożę , i Wesołych Świąt

franz napisał(a):I wtedy przychodzi mi do głowy niezbyt rozsądny pomysł...

Potrafisz . . .



Pozdrawiam
Piotr

piotrf napisał(a):Do życzeń się przyłączam i jeszcze zdrówka bezmiaru dołożę , i Wesołych Świąt

Zdążyłem! Jeszcze jest dzisiaj.
Dziękuję i wzajemnie - życzę Wiele Dobrego.

piotrf napisał(a):

franz napisał(a):I wtedy przychodzi mi do głowy niezbyt rozsądny pomysł...

Potrafisz . . .

Owszem, przyznaję szczerze. Porafię działać nierozsądnie.
To wszystko przez ten czepek, w którym się urodziłem...

Pozdrawiam,
Wojtek

Wojciechu, wesołych Świąt i imienin!
pzdr
k

zawodowiec napisał(a):Wojciechu, wesołych Świąt i imienin!

Dziękuję.
W tym roku to, rzeczywiście, tak świątecznie wypadło. Bo zwykle to tylko z książką świętuję.
Jeszcze zanim u nas zaczęto nagłaśniać Światowy Dzień Książki, spotkałem się z ciekawym hiszpańskim zwyczajem. W tym dniu mężczyźnie daje się w prezencie książkę, a kobiecie różę.

Pozdrawiam,
Wojtek

zawodowiec napisał(a):Wojciechu, wesołych Świąt i imienin!
pzdr
k

Się do zyczeń przylączam!

FUX napisał(a):Się do zyczeń przylączam!

Nieustająco dziękuję.

Jako, że ja spod słonecznego znaku jestem, to często urodziny świętuję gdzieś na wyjazdach.
Tym razem przyszło mi obchodzić imieniny - chociaż tylko wirtualnie - w Bośni i Hercegowinie.

Pozdrawiam,
Wojtek

Spóźniony, ale również przyłączam się z najserdeczniejszymi życzeniami
Pozdrawiam!

piter83pl napisał(a):Spóźniony, ale również przyłączam się z najserdeczniejszymi życzeniami

To w takim razie - oprócz podziękowań za życzenia - wzajemnie, bo z okazji świąt: Wiele Dobrego. Dla wszystkich.

Pozdrawiam,
Wojtek