Upalny wrześniowy Peloponez 2012

ddaannggooll
prawie 3 doby. słownie trzy doby bez odcinka.
tego nie da się znieść!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

longtom napisał(a): Sądząc no numerach rejestracyjnych to Złombol jest polskim wynalazkiem

kulka53 napisał(a): Zdaje się, że wymogiem uczestnictwa jest posiadanie pojazdu produkcji komunistycznej

Jak katowickim Organizatorom Złobolu zrodził się pomysł na rajd (nie zlot!), można wyczytać na TEJ stronce w necie.

Autka muszą być z czasów upadłego systemu, równie pewne jest to, że w tym roku był VI z kolei rajd - każdy inną trasą.
Uczestników z roku na rok więcej , autka zaś dają radę i do mety dobijają prawie wszystkie. Fakt, jest to zasługą tych, co je przez wieeeele dni do takich tras przygotowywali .

Dowód, że także polskie maluchy uczestniczą w rajdzie (do mety też dojeżdżają , ale nie mam fotki, aby to zobrazować):



Fotka z startu nyski naszych Dzieci w Złombolu 2010:

Lidia K napisał(a): Sporo ludzi było ? Nam przeleciało kilka wycieczek - 2 na pewno były z Polski.

Kilka wycieczek było, indywidualnych zwiedzaczy też trochę. Nie mam jednak porównania z tłokiem w sezonie… Najludniej było rzecz jasna przy stadionie i „ogniu olimpijskim”, były natomiast miejsca, gdzie byliśmy sami - chociażby przy willi Nerona…

Darkos napisał(a): tego nie da się znieść

Przecież się wytłumaczyłam . Jak bowiem pisać ze zmarzniętymi paluszkami? I tak dobrze, że nie próbowałam szukać pod śniegiem Tomkowych grzybków, bo z pewnością paluszki by mi odpadły i tak skończyłaby się moja upalna relacja…

Gdzie był taki śnieg? W sumie niedaleko od Wrocławia, bo w okolicach Jawora, konkretnie w Muchowie. W sobotę przez cały dzień było tam tak:



Ciężkie od śniegu liście łamały konary drzew… O mały włos, a stracilibyśmy nasze peloponeskie łóżeczko , a wówczas z pewnością byłaby…

mariusz-w napisał(a): Masakra!

Generalnie jednak, ten pierwszy powiew zimy nawet podobał mi się .



No dobrze... Skoro już się trochę ochłodziliśmy , można wrócić do upałów .

dangol napisał(a): O mały włos, a stracilibyśmy nasze peloponeskie łóżeczko , a wówczas z pewnością byłaby…

... faktycznie ... niewiele brakowało !

Naszych „zapuszkowanych” jeszcze nie było …
Okazało się, że dopiero niedawno przejechali most Rio, mieliśmy więc do powitania ponad dwie godziny czasu. Poparzyliśmy więc sobie z góry na okolicę…















… a potem zjechaliśmy na dół, aby zająć sobie jakieś miejsce na innym kempingu.

Gdyby nie to, że przy „punkcie widokowym” stała miejscowa straż pożarna ( zapewne na wypadek gdyby jakiś złombolowy wehikuł zagotował się na podjeździe ), być może zostalibyśmy właśnie w tym miejscu na dziki nocleg . Z pewnością nikt nie zwróciłby na nas uwagi…

Stało się jednak tak, że wylądowaliśmy na campingu „Diana”, jakieś 200 m od centrum współczenej Olimpii.
Był to nasz drugi „nie-dziki” nocleg na wrześniowej wyprawie (mogę zdradzić przedostatni), a dostęp do wygodnego czystego WC i gorącej wody pod prysznicem (no bo tylko tym wyróżniał się od pozostałych noclegów ) kosztował nas w sumie 18 euro… Cenią się w tej Olimpii!

Auto zostało na kempingu, a my piechotą poszliśmy sobie na obiadokolację. Przy głównej uliczce jest mnóstwo miejsc, gdzie można przysiąść w tym celu, my wylosowaliśmy sympatycznie wyglądający ogródek pod platanami… Jedzenie było jednak nieporywające – zarówno musaka, jak pastisio mogły być lepiej doprawione. No i po co dodali do tego frytki?







Ale winko było OK ! Zarówno to wypite do jedzonka, jak i kolejne już w innym miejscu…

W międzyczasie okazało się, że zakładany 2-godzinny czas dotarcia naszego Żuka od mostu do celu, był bardzo optymistyczny . Zaufali nawigacji nastawionej na najkrótszą trasę (zapewne większość nowicjuszy używajacych takich podpowiedzi robi podobny błąd ), ale nie uwzględnili faktu, że ta trasa nie biegnie wygodną i szeroką drogą, lecz przez góry i dróżkami o niezbyt dobrym stanie. A już ciemno było...
No więc, zamiast godzin dwóch – wychodziło godzin pięć! Tyle czasu przy kolejnych karafkach wina nie zamierzaliśmy spędzić …



Jeszcze chwilkę posiedzieliśmy na murku w pobliżu miejscowej świątyni i drogowskazu w stronę złombolowego kempingu, obserwując wciąż jeszcze przybywające rajdowe załogi oraz… olimpijskie koty.









Naszą ekipę powitaliśmy dopiero następnego dnia, a teraz poszliśmy spać...

Już sama nie wiem , co mam w tej relacji wychwalać....

Zima cudna ( bo na zdjęciach ) , Grecja - wiadomo....
A złombolki ciekawe ( chyba szwagrowi pokażę , może swojego "staruszka" przerobi ).

Pozdrawiam ciepło Danusiu - Iwona

Grzesiek łopata dach odśnieżał czy usuwał zwalone drzewo?
Ale mieliście szczęście.


Makaron, mięso OK. Zalane cienka warstwą sosu i zapieczone. Dla mnie to by wystarczyło za całe danie.
Ale na wierzchu jest gruba warstwa ciasta no i te frytki......
Tak chyba Grecy wyobrażają sobie żarcie przeciętnego turysty przybywającego do nich z zachodniej Europy.......
Ciekawe w jakiej kolejności je spożyliście

[quote=

A złombolki ciekawe ( chyba szwagrowi pokażę , może swojego "staruszka" przerobi ).

Lidia K napisał(a):Grzesiek łopata dach odśnieżał czy usuwał zwalone drzewo?

Trywialnie... odkopywał koła, bo snieg trochę na nich przymarzł. Ułamanym konarem będą się marwić własciciele posesji, nasze auto wyjechało tyłem, oczywiście po usunięciu zasp

Lidia K napisał(a): no i te frytki......
Tak chyba Grecy wyobrażają sobie żarcie przeciętnego turysty przybywającego do nich z zachodniej Europy.......
Ciekawe w jakiej kolejności je spożyliście

Frytek nie ruszyliśmy , z całą resztą poradzilismy sobie, no bo wcześniej tego dnia prawie nic (poza tą sałatka na śniadanie) nie jedliśmy.
Co do dodawania frytek do jedzenia wszelakiego, niezależnie czy to pasuje, to chyba jakaś peloponeska wizja posiłku... Na Krecie takich głupich pomysłów nie mieli

mysza73 napisał(a): ale najważniejsza jest dla mnie osobista, czysta łazienka .

Ja tylko latem mam takie noclegowe "ekstremalne" pomysły, gdy jest zimno - już nie. Co prawda wspólna łazienka (zwłaszcza, gdy jedziemy z naszą dość liczną grupą) specjalnei mi nie wadzi, ale cała reszta musi w niej być jak trzeba.

Olimpię opuścimy już niebawem, więc będzie morze . Tyle, że na dłużej w żadnym miejscu nie zagościliśmy, co dzień była jakaś traska kończąca się noclegiem w nowym miejscu.

Czwartek, 20 września

Rano nie wstaliśmy skoro świt, no bo i po co? Postanowiliśmy zrobić ostatnie „podejście” pod naszych zapuszkowanych, a po nocnej imprezie na złombolowym kempingu, raczej nie było szans, aby były z nich ranne ptaszki . Nam też spało się całkiem dobrze w chłodnej zacienionej kwaterce „Diany”.



Na śniadanie była oczywiście … sałatka grecka . Po tych wakacjach, z pewnościaą na czas jakiś będziemy mieli jej dość .



No a potem był znany już punkt widokowy…









… a po chwili przedpołudniowa "wizytacja" u Złomboli.







Nasi (tu) byli





Udało się ich obudzić i troszkę pogadać…

Uzupełnienia wiktuałów postanowiliśmy dokonać gdzieś po drodze, w jakiejś ciut większej od Olimpii mieścinie. No i koniecznie mniej turystycznej, bo to ma przełożenie na sklepowe ceny . Wyszło na to, że zatrzymać mieliśmy się w Zacharo...

Tuż przed Zacharo zauważyliśmy drogowskazy na termalne źródła. Hmmm…. Kąpać w nich się nie zamierzaliśmy, woda w morzu byłą przecież o całkiem wysokiej temeraturze . Może jednak zjechać tam na kawkę? Tyle, że od strony drogi wjazd był do jakiegoś spa na małej wysepce, więc nie bardzo nam to pasowało…





W międzyczasie z mapy wywnioskowaliśmy, że do Zacharo trafimy także boczną drogą otaczającej Jezioro Kaiáfas z drugiej strony, na dokładkę to właśnie tam miało się znajdować termalne źródło. Wróciliśmy na rozdroże i wjechaliśmy na boczny asfalcik.

Fotka z netu :

Przejechaliśmy obok niepozornie od strony drogi wyglądającego miejsca (stało tam kilka aut, więc w zasadzie powinniśmy być bardziej czujni), gdzie z groty u stóp gór Lapithas wypływało siarkowe źródło tremalne. Smrodek poczuliśmy , ale się nie zatrzymaliśmy…

W starożytności uważano źródło za miejsce zamieszkania nimf. Według mitologii centaur Nessos śmiertelnie zraniony przez Heraklesa strzałą zatrutą krwią hydry, obmył swe rany w wodzie z tego źródła, stąd jej przykry zapach . Późniejsze opowieści łączyły źródło z sędzią Chrystusa – Kajfaszem, stąd nazwa jeziora. Ponoć morze wyrzuciło go w pobliżu jako rozbitka, a gdy próbował dostać się do źródła, woda zaczęła strasznie śmierdzieć, nie chcąc mieć z nim do czynienia.

W wiosce Loutrá Kaïáfas nie rzuciło nam się w oczy odpowiednie kawkowe miejsce, pojechaliśmy więc od razu do Zacharo.
Miasteczko założone zostało w połowie XIX wieku, zabytkowych budowli nie było więc sensu szukać, a sklepy same rzucały się w oczy. Nabyliśmy to i owo, z czego najbardziej ucieszyły nas owoce różnorakie oraz… świeżutkie krewetki . Skoro już je mieliśmy, to trzeba było w miarę szybko znaleźć jakąś plażę, aby usmażyć „robale” .

Poszukiwania trudne nie były, gdyż główna droga wiła się wzdłuż morza , trzeba było tylko zedecydować się, w którym miejscu zjechać nad wodę...

mysza73 napisał(a):

dangol napisał(a):Generalnie jednak, ten pierwszy powiew zimy nawet podobał mi się .

A mi wcale

I mi też wcale, widok termometru ze spadającą temperaturą za oknem oziębiał moje uczucia do zimy. No, nie cierpię zimna. To znaczy cierpię z powodu zimna.
Ale zdjęcia zimowej jesieni bardzo mi się podobają.

mysza73 napisał(a):Muszę Ci Danusiu powiedzieć, że podziwiam Was za sposób spędzania wakacji (tak samo zresztą jak Wojtka, czy Kulki ) .

Ja jakoś specjalnie wygodnicka nie jestem ,
apartman nie musi mieć żadnych luksusów,
na plażę mogę sie przejść kawałek, może być z górki, może być pod górkę (choć fajnie jest, jak jest blisko ),
ale najważniejsza jest dla mnie osobista, czysta łazienka (mąż to nawet twierdzi, że jestem pod tym względem zdrowo szurnięta ).

Przez dziesiątki lat i my byliśmy przekonani, że namiot i prowizorka to nie dla nas
Przypadek spowodował, że niedawno (w 2009 roku) wybraliśmy się z namiotem do Rumunii, Bułgarii i Grecji w środku lata na wędrowny urlop. Wcześniej mieliśmy okazję tylko kilka razy (ja 3, kulka raz!) spać w namiocie na kempingu i z konieczności wiele razy w aucie. Takie wędrowne życie ma jedną ogromną zaletę, zatrzymujesz się na nocleg tam gdzie Ci to pasuje, mając za sąsiadów to co chcesz (najchętniej bez sąsiadów), czasami w niezwykle ciekawym miejscu i prawie zawsze w najbliższym kontakcie z przyrodą. Mieszkając na kwaterze mało komu by się chciało wstawać przed świtem i podziwiać wschód słońca czy wieczorem spoglądać na rozświetlone gwiazdami niebo. Jest jeszcze jedna zaleta - dużo, dużo więcej można przejechać i zobaczyć niż w przypadku stacjonarnego pobytu.
Mamy okazję się przekonać jak człowiekowi niewiele tak naprawdę potrzeba, my nie mamy radia, telewizora i internetu. I jak mało słodkiej wody potrzebuje żeby być świeżym, pachnącym i wypoczętym w Grecji, po wymoczeniu się w ciepłych wodach greckich mórz.