Weekend w Palermo (luty 2018)

I gdyby nie uprzejmość jednego z pasażerów, niewątpliwie byśmy na gapę pojechali . Nawet nie tyle dla widoków na Złotą Muszlę, co dla mozaik w Duomo!

Po zajęciu Palermo przez Arabów, biskup został zmuszony do przeniesienia swej siedziby poza stolicę. Rolę skromnej katedry zaczął pełnić mały kościółek Agia Kiriaki w pobliskiej wiosce, później nazwanej Monreale (Królewska Góra).
Po podboju Normanów w 1072 r., chrześcijanie odzyskali katedrę w Palermo. Monerale przez jeszcze długi czas zostało małą wioską, wokół której normańscy władcy Sycylii mieli tereny łowieckie. Miasteczko powstało w czasach Wilhelma II Dobrego (króla Sycylii w latach 1166-1189) po tym, jak powstało tu arcybiskupstwo, mające być „konkurencją” dla arcybiskupa Palermo Waltera, dawnego nauczyciela króla, bardzo przez niego nielubianego. Wilhelm II kazał wybudować w Monreale fortecopodobny kompleks budowli, w skład którego wchodziła katedra, pałac arcybiskupi, pałac królewski i klasztor benedyktynów (do dziś zachowała się tylko katedra z klasztorem).



Ciambra Ristorante - przez moment rozważaliśmy, czy tam nie wstąpić, ale ostatecznie wybraliśmy inne miejsce.



Skręciliśmy na Via Arcivescovado …

Kolejne miejsce kusiło, żeby skończyć spacer, zanim się zaczął .



Ale trzeba być twardym a nie miętkim .

Widok z Via delle Absidi na wspaniałe zewnętrzne ściany trzech katedralnych absyd z przecinającymi się ostrołukowymi ślepymi arkadami.
Geometryczne ornamenty w stylu arabskim zrobiły na nas naprawdę wielkie wrażenie. Pięknie wyglądają wzorki ułożone z brązowo-złotego wapienia, czarnego tufu i szarej lawy...











Przez Arco degli Angeli (L'Arco dell'Angelo) weszliśmy na Via degli Angeli, aby znaleźć się na Piazza Vittorio Emanuele.

Z autobusem to mieliście farta . Na 389 z reguły dłuuuuuugo się czeka.

dangol napisał(a):Widok z Via delle Absidi na wspaniałe zewnętrzne ściany trzech katedralnych absyd z przecinającymi się ostrołukowymi ślepymi arkadami.
Geometryczne ornamenty w stylu arabskim zrobiły na nas naprawdę wielkie wrażenie.

Też byłam zachwycona .

marze_na napisał(a):Z autobusem to mieliście farta . Na 389 z reguły dłuuuuuugo się czeka.

Czasem szczęście się do nas uśmiechnie , ale gdyby nie info z Twoje relacji, zapewne byśmy nie podbiegli do stojącego autobusu i musielibyśmy dłuuuuuugo czekać na następny.

Piazza Vittorio Emanuele…





Palazzo del Municipio przy jednym z boków...





Pierwotnie w tym miejscu stał normański pałac Wilhelma II, prywatny korytarz łączył pałac z katedrą. Po przedwczesnej śmierci władcy, pałac zaczął popadać w ruinę. Około 1400 r. został odbudowany i przystosowany do zastosowania na siedzibę władz miasta. W XVIII w. przebudowano fasadę ratusza.

Pośrodku placu znajduje się marmurowa Fontanna Trytona z 1881 r., odrestaurowana w ubiegłym roku dzięki Dolce & Gabbana. W tle boczna fasada katedry, tędy trzeba wejść, żeby zwiedzić Duomo.





Pomnik malarza Pietro Novelli (1603-1647) znanego głównie z jego działalności w Palermo, ale urodzonego w Monreale – stąd często zwano go Monerealese.

Duomo di Monreale – katedra Santa Maria la Nuova to zabytek wpisany na listę Światowego Dziedzictwa UNESCO. W pełni na to zasługuje, świątynia jest wspaniała !
Zadziwiające jest to, że zbudowano ją w bardzo krótkim czasie ( od 1172 albo w 1174 – do 1182). Zleceniodawcą był Wilhelm II Dobry (Guglielmo Il Buono), ostatni normandzki król Sycylii, wnuk pierwszego króla Rogera II. Kasy na budowę poszło niemało, duomo w Monreale miała bowiem przyćmić przepychem katedrę w Palermo. Wilhelm II w ten sposób chciał bowiem ograniczyć wpływy arcybiskupa Palermo Waltera (Gualtiero Offamilio) , swego dawnego nauczyciela . Zapewne już wtedy Walter podpadł Wilhelmowi, gdyż w okresie regencji (Wilhelm został królem w 1166 r., w wieku 13 lat) arcybiskup stał się bardzo ważną osobą w królestwie Sycylii. Gdy Wilhelm osiągnął pełnoletniość i przejął władzę, rywalizacja między nimi rozwinęła się na całego, konflikt między państwem a Kościołem w Palermo stał się bardzo wyraźny. Gdy papież Lucjusz III podniósł podniósł Monreale do arcybiskupstwa, nowa archidiecezja przejęła część terytorium należącego do tej pory do arcybiskupa Palermo, wskutek czego Walter utracił sporą część dochodów. Rywalizacja na tym się nie skończyła, obrażony Walter zburzył starą katedrę z VI wieku i w 1185 r. konsekrował w Palermo nową, większą i bogatszą. Do niej też zaglądnęliśmy , ale dopiero po powrocie z Monreale do Palermo.

Powstał olbrzymi zespół sakralny otoczony murami obronnymi – bazylika , klasztor benedyktynów i przyległy pałac królewski. Król rzecz jasna oficjalnie nie przyznał się do rywalizacji z arcybiskupem Palermo… Olbrzymie wydatki na budowę kompleksu Monreale tłumaczył snem, w którym ukazała mu się Matka Boża. Strudzony polowaniem, Wilhelm zasnął pod drzewem świętojańskim, wówczas Matka Boska objawiła mu miejsce skarbu ukrytego przez jego ojca Wilhelma I (łupy wojenne!) , z nakazem przeznaczenia kosztowności na zbudowanie najwspanialszej śwątyni w Europie. Skarb był zakopany pod tym drzewem, pod którym zasnął król, w tym właśnie miejscu stanęła katedra.

Przy budowie katedry zatrudniono najwybitniejszych budowniczych, dzięki którym powstała imponująca świątynia w stylu arabsko-bizantyjsko-normandzkim, charakterystycznym dla XII-wiecznych sycylijskich budowli. Dowód wspaniałości dzieła mieliśmy już wtedy, gdy oglądaliśmy zewnętrzne ściany absyd, ale największe atrakcje jeszcze przed nami, w jej wnętrzu.
Na razie jednak jeszcze trochę fotek zewnętrznych, od strony głównego wejścia do katedry (zamkniętego !) znajdującego się zachodniej fasadzie, czyli przy Piazza Guglielmo II. Narożne wieże są różnej wysokości, jedna z nich została częściowo zniszczona przez piorun w 1807 r.





Oryginalny styl budowli został w tym miejscu zatarty, gdy w 1770 r. pomiędzy dwoma ciężkimi wieżami zbudowano portyk, który zastąpił zawalony wcześniejszy. Widać nad nim fragment oryginalnego ornamentu typowego dla sztuki arabskiej.



Wykonane z brązu główne drzwi są bardzo cenne, zapewne dlatego główne wejście do katedry otoczone jest żelazną kutą bramą.
Portal jest ogromny (7,8 m na 3,7 m), umieszczone w nim drzwi są dziełem Bonanno Pisano . Jego dziełem są też Porta di San Ranieri w katedrze w Pizzie. Kiedyś uważano go za jednego z projektantów Krzywej Wieży, jednak badana przeprowadzone w 2001 to podważyły, uznano że architektem był Diotisalvi.
Drzwi w Monreale powstały w latach 1185-1186, są podzielone 42 pola ilustrujące epizody Starego i Nowego Testamentu. Całość oparta jest w dolnych partiach o cztery większe płaskorzeźbione panele przedstawiające dwa gryfy (bliżej dzielenia drzwi) i dwa lwy (po stronie zewnętrznej), symbole Normanów

Pośrodku Piazza Guglielmo II znajduje się pomnik Immacolata…



Z placu jest wejście do Nuovo Convento…





Jeden z boków placu to Via Dante Alighieri z licznymi sklepikami z mozaikami.

Najwyższa pora na wnętrze katedry – przecież głównie po to przyjechaliśmy do Monreale. W tę lutową sobotę była otwarta w godzinach 8:30-12:45 oraz 15:00-16:30. Na szczęście udało nam się wejść przed przerwą .
Wchodzi się od strony północnej (Piazza Vittorio Emanuele), portyk bocznej fasady został zbudowany w latach 1546-1562 na zamówienie kardynała Alessandro Farnese.
Znajdują się jeszcze jedne drzwi z brązu , wykonane w 1179 roku przez Barisano da Triani, podzielone na 28 panele przedstawiających epizody z życia Jezusa na przemian ze scenami bitewnymi i życiem świętych, zwierzętami i roślinami oraz rozetami.

Przed bocznym wejściem do katedry znajduje się pomnik jej fundatora Wilhelma II, trzymającego w wyciągniętych rękach model świątyni.



Nasze fotki nie wyszły niestety tak, jak bym chciała (ale i tak trochę ich pokażę ), spragnionych takich naprawdę super odsyłam do relacji Marzeny!.
Są tam także zdjęcia z miejsc, w których nie byliśmy… Ze względu na mało widokową pogodę i naprawdę mocny wiatr, nie zdecydowaliśmy się na płatne wejście na katedralny dach, aby zobaczyć z niego cudowne krużganki dawnego klasztoru benedyktynów (ze względu na znaczną oddzielną opłatę, zrezygnowaliśmy z wejścia na klasztorny dziedziniec). Pozostając przy bezpłatnym zwiedzaniu katedry, pozbawiliśmy się wejścia do pokazanej przez Marzenę barokowej kaplicy Św. Krzyża.
Na szczęście, największy skarb Duomo jest dostępny za darmo . Bizantyjskie mozaiki zajmują powierzchnię 6340 m2, artyści ułożyli je w trzy lata (1179-1182)!



Potężna świątynia zbudowana jest na planie krzyża, jej długość to 102 m, szerokość 40 m, wysokość 32 m. Podział na 3 nawy (nawa środkowa jest szersza od bocznych) dokonany jest przez dwa rzędy po 9 kolumn każdy, kolumny mają rzeźbione kapitele o głowicach korynckich. Są też antyczne kolumny pochodzące z pogańskiej świątyni, prawdopodobnie ze zniszczonego rzymskiego miasta koło Neapolu.

Mozaiki na ścianach naw przestawiają sceny ze Starego i Nowego Testamentu, chronologicznie od stworzenia świata i grzechu pierworodnego, po śmierć Jezusa na krzyżu. Jest to ponoć drugi co do wielkości zbiór mozaik w świecie - po Hagia Sophia w Stambule.

Najwspanialsza mozaika umieszczona jest w centralnej absydzie. Gigantyczny Pantokrator (wysokość 6,6 m, rozpiętość ramion 12 m) unosi prawą rękę w geście błogosławieństwa, a w lewej trzyma otwartą księgę z łacińskim cytatem z Ewangelii św. Jana: "Ja jestem światłością świata, kto idzie za mną, nie będzie błądził w ciemności" .
Pod Chrystusem Pantokratorem przedstawiona jest scena sądu niebiańskiego, pośrodku siedzi Matka Boża z Dzieciątkiem otoczona przez archaniołów Michała i Gabriela oraz apostołów Piotra i Pawła , w kolejnym rzędzie widać świętych ( m.in. Tomasza Becketa - kilka lat przed budową katedry zamordowanego przez teścia Wilhelma II, Henryka II Plantageneta).







Srebrny ołtarz główny wykonano w Rzymie w latach 1770-1773, znajduje się na nim siedem kandelabrów z brązu wykonanych w XVI w. oraz sześć pozłacanych posągów z brązu (św. Rozalia, św. Benedykt, św. Paweł, św. Piotr, św. Castrenze i św. Ludwik IX).

Posadzka oraz wewnętrzne mury katedry w dolnych partiach wykończone zostały marmurowymi zdobieniami na wzór islamskich meczetów.

Nawa główna kończy się dużą absydą pokrytą krótkim ostrołukowym sklepieniem. Absydy boczne zamknięte są półkoliście. Pozostała część kościoła ma drewniane polichromowane sufity.







Mozaiki w kaplicy północnej i apsydzie północnej nawy bocznej ukazują sceny z Dziejów Apostolskich dotyczące życia świętego Pawła. W kaplicy i absydzie po stronie południowej widnieją sceny z życia świętego Piotra.



Na końcu prawej nawy w kaplicy San Pietro, poniżej mozaiki z wizerunkiem apostoła, znajduje się ołtarz z figurą Madonny del Popolo, patronki katedry.
Posąg pochodzi prawdopodobnie z XV w., legenda jednak umiejscawia jego powstanie na wiek XII w., miała być ponoć wyrzeźbiona w pniu drzewa chleba świętojańskiego, w cieniu którego zasnął król Wilhelm II wtedy, gdy Matka Boża wskazała mu miejsce ukrycia skarbu, z którego miał sfinansować budowę wspaniałej świątyni.



Dla dociekliwych znaleziony w necie plan rozmieszczenia poszczególnych mozaik.

dangol napisał(a):P

No to zdjęcia - to jest KLASYKA

dangol napisał(a):Schodkami weszliśmy na Piazza Vittoria, pomiędzy Villa Bonanno i Pałacem Normanów.

Póki co widzę, niewiele lepsza pogoda przy Pałacu Normanów niż ta, co my mieliśmy....



A ja myślałem, że spod Pałacu Normanów pójdziecie bezpośrednio pod Duomo - to niedaleko, atu niespodzianka, Monreale!

Przyznam, że w Katedrze w Monreale otworzyłem japę i tak z otwartym dziobem chodziłem przez pierwsze 10 minut....
A dużo było skośnookich podczas Waszego ta pobytu?