Na spotkanie z mafią. Palermo, styczeń 2022.

Wykręciliśmy w lewo w stronę morza, do baru polecanego na blogu Italia by Natalia. Należało tu spróbować sycylijskiej specjalności- arancine. To ryżowe kulki z nadzieniem, smażone w panierce. Touring Bar prezentował się bardziej niż skromnie. Zjeść można było tylko na stojąco, mieli też słodycze i napoje. Kupiliśmy cztery kulki (ze szpinakiem, z grzybami, sycylijską i serową) na wynos i poszliśmy nad morze. Nasze rozczarowanie było ogromne. To jedzenie było paskudne- ryż z bułką nasączone olejem, a w środku mączno-serowy kit, który we wszystkich kulkach smakował tak samo nijako. Spróbowaliśmy z każdej po kęsie i resztę oddaliśmy mewom. Nieprędko podejmiemy się następnej degustacji arancine.

































Miejska plaża.












Idąc wzdłuż brzegu doszliśmy do Porta Felice. To bogato ozdobiona dawna brama miejska.


















Murale Falcone e Borsellino.









Chiesa di Santa Maria della Catena.












Port jachtowy La Cala.
































Wracamy w stronę interioru w kierunku słynnego targowiska Vucciria.









































Fontana del Garraffello, szkoda, że schowana w tych ruinach.

Vucciria to największe targowisko, które słynie z ulicznego jedzenia, dostępnego w godzinach wieczornych. Zaglądaliśmy tu dwa razy o tej porze, w czwartkowe święto czynnych było tylko kilka knajp, ale nie było ani jednego straganu z jedzeniem. Pozostało nam uruchomić wyobraźnię i usiąść przy wolnym stoliku.































Zamówiliśmy pizzę, ale nie sycylijskie sfincione na grubym cieście, tylko taką italiańską. O ile dodatki i wino były w porządku, to ciasto smakowało jak podeszwa i było hańbą dla Italii, potrafię zrobić lepsze

















Piazza San Domenico i kościół o tej samej nazwie.
































Kościół di Sant'Ignazio all'Olivella















Jak wracaliśmy do domu większość knajp była pełna, a nasza ulica tętniła życiem. My odpadliśmy po jednym winku. Nasza noc przed wylotem miała tylko dwie godzinki i musieliśmy się wyspać.

margaret-ka napisał(a):
To jedzenie było paskudne- ryż z bułką nasączone olejem, a w środku mączno-serowy kit, który we wszystkich kulkach smakował tak samo nijako. Spróbowaliśmy z każdej po kęsie i resztę oddaliśmy mewom. Nieprędko podejmiemy się następnej degustacji arancine.

Być może kiepsko trafiliście , albo faktycznie to nie Wasze smaki . Arancini, które jedliśmy w Katanii i na Vulcano, były smaczne , sama też robię niezłe .

Ale żeby tak kiepsko trafić z pizzą ???
Palermo pod względem kulinarnym jakoś Wam się nie spisało , chyba że inne dania na tym sycylijskim wypadzie już lepiej wypadły?

dangol napisał(a): Palermo pod względem kulinarnym jakoś Wam się nie spisało

Dokładnie
A przecież włoskie potrawy mogą być bardzo dobre. Najlepszą w życiu pizzę zjadłam właśnie w Italii.
Arancini sama jeszcze nie robiłam. Ale przymierzam się do pistacjowej lazanii, właśnie wyjęłam z paczkomatu kilogram już wyłuskanych pistacji

Ruszamy w kierunku palermiańskiej katedry. Zabudowa po prawej stronie Via Maqueda idąc w stronę Quattro Canti to historyczna dzielnica Monte di Pietà. Należy do niej Teatro Massimo i katedra właśnie. Skręcamy w jedną z uliczek. Zobaczyć można prawie to samo co w Kalsa. Budynki w ruinie, niszczejące zabytki, straszny bałagan, góry śmieci, brud i bieda. Prawdę mówiąc tak niski poziom życia w mieście trochę nas zaskoczył. Po tym co widzieliśmy na Gran Canarii i Maderze, należących do niezbyt zamożnej Portugalii, na włoskiej wyspie spodziewałam się odrobiny luksusu. Nie znamy reszty wyspy, podobno południe wygląda lepiej, ale Palermo to jak biedny i brudny kraj arabski.





















Takiego patentu, który by uniemożliwił parkowanie, dotychczas nie znaliśmy








































































Katedra Palermo to piękny budynek, nawet przy niezbyt ładnej pogodzie wzbudza zachwyt.
















































Usiedliśmy na chwile w knajpce po drugiej stronie ulicy żeby zapamiętać ten widok.

Wnętrza.






























Do wejścia na dach była długa kolejka, nie czekaliśmy. Zwiedziłam grobowce cesarskie m.in. założyciela Królestwa Sycylii Fryderyka II i jego żony Konstancji Aragońskiej,





















skarbiec, w którym można obejrzeć jej koronę,




















i resztę skarbów,


























krypty,







































i wnętrze absydy.

Reszta podziemii.



























Ketedra jest częścią architektury arabsko -normańskiej, w 2016 roku została wpisana na listę UNESCO.
Przechodziliśmy tędy wieczorem, ale budynek był słabo oświetlony.



















Wchodzimy do parku Villa Bonanno, w którym stoi ładna rzeźba.
























Następnym celem jest Pałacu Normanów, najstarsza rezydencja królewska w Europie.















Po sąsiedzku w budce na ulicy musimy postać w długiej kolejce żeby kupić bilety. Przy wejściu ceremonia kontrolna jak na lotnisku, sprawdzanie paszportów sanitarnych i kabina z mgiełką odkażającą. Bilet kosztuje 19 €, ale jeszcze trzeba przygotować monetę 50 centów na toaletę.















W gratisie dostaliśmy wystawę charcich piękności, które rozlokowano w całym pałacu z wyjątkiem kaplicy.




































A właśnie ociekająca złotem kaplica Capella Palatina , też z listy UNESCO, zlokalizowana na pierwszym piętrze, jest najcenniejszą częścią pałacu. Zbudowana została dzięki Rogerowi II i poświęcona została świętym Pawłowi i Piotrowi.

Ciąg dalszy kaplicy.



























Na drugim piętrze mieszczą się atrakcyjne apartamenty królewskie, w których obraduje parlament Sycylii.