Rumunia (Transylwania) + Wybrzeże Bułgarii 2015

Bardzo fajne miejsca

Odkryliście, kto zbudował te warowne kościoły

Lednice napisał(a):Bardzo fajne miejsca

Odkryliście, kto zbudował te warowne kościoły

Sasi siedmiogrodzcy, którzy zasiedlili ten rejon w XIII w. budowali kościoły warowne, lub zamki chłopskie jako schronienie dla ludzi przed agresorami.

Mikeee napisał(a):

Lednice napisał(a):Bardzo fajne miejsca

Odkryliście, kto zbudował te warowne kościoły

Sasi siedmiogrodzcy, którzy zasiedlili ten rejon w XIII w. budowali kościoły warowne, lub zamki chłopskie jako schronienie dla ludzi przed agresorami.

Wszystko się zgadza. Dodam tylko, że wśród siedmiu kościołów warownych wpisanych na listę Unesco, jeden w Darjiu został zbudowany przez Węgrów na wzór tych saskich.
Dzisiaj już bardzo niewielu Sasów zostało w Rumunii, większość wyjechała do Niemiec, ostatni w latach 80 XX wieku. Można to zaobserwować również na cmentarzach w miejscowościach które zamieszkiwali. Sporo jest nagrobków z datami śmierci właśnie w latach 60, 70, czy 80, natomiast późniejszych praktycznie nie widać. Często cmentarze są zarośnięte, bo nie ma kto dbać o mogiły najbliższych. Dzisiaj myślę, że wiekszą część w poszczególnych miastach i wioskach Transylwanii stanowią turyści z Niemiec niż Sasi je zamieszkujący.

W drodze powrotnej z Viscri zatrzymujemy się na chwilę w Saschiz



by z zewnątrz popatrzeć na kościół warowny w pełnym tego słowa znaczeniu. Nie ma tam murów obronnych a funkcję obronną pełnił właśnie kościół, a konkretnie nadbudowana kondygnacja - ztymi małymi okienkami pod dachem.



Dobudowana wieża wzorowana była na tej z Sighisoary. Oczywiście byliśmy na tyle późno że już do środka nie weszliśmy.





Na koniec tego wyczerpującego dnia w Medias zrobiliśmy sobie "popas" przy okazji rzucając okiem tu i ówdzie.















Do hotelu wróciliśmy bardzo późnym wieczorem, a nasze szkraby zasnęły w samochodzie.

Trzeciego dnia, było bardziej lajtowo, pogoda się wyklarowała, żadnych chmur na niebie, więc cel mógł być tylko jeden - trasa 7c zwana transfogaraską. Po śniadaniu jedziemy na początku kilka kilometrów na południe od Sibiu, do Cisnadie.



Kolejne saskie miasteczko z kościołem warownym, bardzo dobrze utrzymane (jak wjeżdzaliśmy do miasta to właśnie pracownicy malowali krawężniki na biało-czerwono - widoczne na poniższym zdjęciu)



















Cisnadie tego dnia było dosyć ruchliwym miasteczkiem, jednak za murami mamy prawdziwą oazę spokoju, cicho spokojnie, brak ludzi.

_Piotrek_ napisał(a): większość wyjechała do Niemiec, ostatni w latach 80 XX wieku.

ostatni to wyjeżdżają cały czas... z roku na rok ich liczba spada, głównie zostali ci najstarsi i najbardziej wytrwali. Np. obecny prezydent Rumunii to Sas siedmiogrodzki.

W 2009 roku byłem w Mediasch, tam jest piękny kościół gotycki (widać go na zdjęciach powyżej). Parafia chyba nadal niemiecka, napisy po niemiecku, proboszcz z niemieckim nazwiskiem, przewodniczka niemiecka... ale ilu wiernych tam jeszcze chodzi na msze, to nie wiem... A teraz, po sześciu latach, pewno jeszcze ich mniej.

W porównaniu do czasów komuny, kiedy Siedmiogród wyglądał jak czarna rozpacz, to bardzo dużo się tam zmieniło na lepsze

Sasów żyje obecnie w Rumunii około 60 000, a za komuny było ich około 400 000, przed II wojną około 700 000

jasne, że się zmieniło na lepsze, ale ludziom wydaje się, że łatwiej wyjechać do Niemiec na gotowe. A tam zazwyczaj nie czeka na nich nikt z otwartymi ramionami. Pamiętam jak na początku lat 90. spotykałem Niemców z dawnego ZSRR - mimo komunizmu sporo ich tam zostało. Oni myśleli, że w Rajchu przyjmą ich jak królów, a tu czekał mur obojętności i socjal... no, ale to niemiecki socjal

Według najnowszych statystyk to w 2011 żyło ich tam jedynie 36 tysięcy - to niesamowity spadek!

Teraz sobie przypomniałem, że ś.p. koleżanka mojej mamy, jak wyjechała do Niemiec, to wyszła za rumuńskiego Niemca, którego "sprzedał" na Zachod Caucescu - Wolfie się nazywał. Bardzo porządny chłop, nawet po polsku się nauczył

Pudelek napisał(a):

_Piotrek_ napisał(a): większość wyjechała do Niemiec, ostatni w latach 80 XX wieku.

ostatni to wyjeżdżają cały czas... z roku na rok ich liczba spada, głównie zostali ci najstarsi i najbardziej wytrwali...

Pewnie masz racje, jedni wyjeżdzają są i tacy których potomkowie wracają, chociaż tych jest pewnie zdecydowanie mniej, ja miałem na myśli większą emigrację, a ta miała miejsce właśnie tuż po przemianach politycznych

Pudelek napisał(a):W 2009 roku byłem w Mediasch, tam jest piękny kościół gotycki (widać go na zdjęciach powyżej). Parafia chyba nadal niemiecka, napisy po niemiecku, proboszcz z niemieckim nazwiskiem, przewodniczka niemiecka... ale ilu wiernych tam jeszcze chodzi na msze, to nie wiem... A teraz, po sześciu latach, pewno jeszcze ich mniej.

.

W zdecydownej większości transylwańskich kościołów można znaleźć napisy w języku niemieckim, tak jak i tablice z nazwami miejscowości, które Sasi zamieszkiwali.

Lednice napisał(a):W porównaniu do czasów komuny, kiedy Siedmiogród wyglądał jak czarna rozpacz, to bardzo dużo się tam zmieniło na lepsze

Wcześniej nie byłem, nie widziałem, ale teraz muszę powiedzieć że byłem pod dużym wrażeniem, miasta i miasteczka często wyglądają lepiej niż u nas.

Wracając do relacji

Po krótkim zwiedzaniu kościoła w Cisnadie ruszamy do głównego celu naszej dzisiejszej wycieczki. Jesteśm coraz bliżej gór



, po czym wjeżdzamy do lasu i niezbyt interesującą drogą pośród drzew, które zasłaniają wszystko, nabieramy wysokości. Na ok 1300 mnpm zatrzymujemy siena chwilę. Znajduje się tu kilka kramów z jakimś badziewiem, ale można też kupić wyroby spożywcze i odzież, wyglądające na regionalne. To również miejsce skąd można dalszą część trasy pokonać pieszo wytyczonym szlakiem, albo kolejką linową, niestety nie tego dnia, robotnicy coś grzebią przy linach. Wychodzi na to, że dopiero przygotowują się do sezonu. My (najbardziej ja ) jednak chcemy z tą legendarną trasą zmierzyć się na czterech kółkach. Ruszamy i szok, droga jest zamknięta, zakaz ruchu, zakaz wjazdu, po kilku metrach to samo, a do tego bariera betonowa ustawiona na prawej części jezdni, plus tablica z napisem w języku rumuńskim, z kórego jedynym zrozumiałym dla mnie słowem było "politia". Jednak podczas krótkiego postoju widziałem kątem oka, że coś tam do góry jednak wjeżdzało. Ustawiamy sie więc na poboczu i czekamy na jakiegoś rumuńskiego pilota. Nie trwało to długo:-) . Początkowo droga biegnie przez las, a później wjeżdzamy na najbardziej wyeksponowaną część trasy, nie powiem uliczka niczego sobie.





Z podziwem patrzę na śmiałków, którzy pokonują ją na rowerach. Zatrzymujemy się w kilku widokowych miejscach i docieramy do tunelu, stwierdziliśmy, że jednak dalej nie pojedziemy, a to co tu mogliśmy zobaczyć w pełni nas satysfakcjonuje. Wijąca się, niczym taśma w ręku akrobaty, szosa wygląda rewelacyjnie, a pokonanie jej nie stanowi żadnego problemu, nawet dla mało doświadczonego kierowcy, ot taka szeroka ulica z większą ilością zakrętów. Bez porównania większą trudność sprawia np przejazd drogą wzdłuż jeziora Szkoderskiego w Czarnogórze.
Wracając pod tunel, samo miejsce mocno skomercjalizowane, ale wysokie góry dodają mu uroku.
Spacerujemy chwilę po okolicy


















, dla naszych milusińskich nie lada atrakcją jest spacer w sandałach po topniejącym śniegu.



Warto było złamać przepisy i tu wjechać. Pomimo zakazu wjazdu otwarte były kramy i budki z jedzeniem, facet pobierał opłatę za parking a my oczywiście nie byliśmy jedynymi, którzy z zakazów nic sobie nie robili i tylko pensjonat (hotel?) nad Balea Lac był zamknięty. Być może kiedyś wrócimy tu pochodzić po górach, jak tylko dzieci będą starsze.

_Piotrek_ napisał(a):

Pudelek napisał(a):W 2009 roku byłem w Mediasch, tam jest piękny kościół gotycki (widać go na zdjęciach powyżej). Parafia chyba nadal niemiecka, napisy po niemiecku, proboszcz z niemieckim nazwiskiem, przewodniczka niemiecka... ale ilu wiernych tam jeszcze chodzi na msze, to nie wiem... A teraz, po sześciu latach, pewno jeszcze ich mniej.

.

W zdecydownej większości transylwańskich kościołów można znaleźć napisy w języku niemieckim, tak jak i tablice z nazwami miejscowości, które Sasi zamieszkiwali.

tablice z miejscowością są na takich zasadach jak w Polsce - w przypadku jeśli ta mniejszość nadal tam zamieszkuje w odpowiednim procencie. Pomijając działa marketingowe w miastach takich jak Braszów czy Sybin...

(eh, myślałem o tablice przy wjazdach, wielojęzyczne, a nie takie w kościołach )

natomiast mnie chodziło o napisy współczesne, nie historyczne - przy farze drogowskaz do proboszcza, kartka w oknie po niemiecku kiedy przyjmuje, w jakich godzinach rada parafialna itp. :.. Widać, że to było nadal żywe.

A wracając do relacji - ładne zdjęcia

Pudelek napisał(a):
natomiast mnie chodziło o napisy współczesne, nie historyczne - przy farze drogowskaz do proboszcza, kartka w oknie po niemiecku kiedy przyjmuje, w jakich godzinach rada parafialna itp. :.. Widać, że to było nadal żywe.

Tego nie zauważyłem, odniosłem wrażenie, że zdecydowana większość opiekujacych się?, zatrudnionych? to Rumuni, chyba tylko w Valea Vilor ostała się starsza babinka z niemieckiego pochodzenia.

jak pisałem - w Mediasch tak było sześć lat temu... do tego czasu mogło się to zmienić.

Pudelek napisał(a):jak pisałem - w Mediasch tak było sześć lat temu... do tego czasu mogło się to zmienić.

Nie rzuciło mi się w oczy (może nie zauważyłem), chociaż jak przekroczyliśmy mury, to słychać było, że w kościele odbywa się nabożeństwo. Nie chcieliśmy być intruzami i nie zaglądaliśmy do środka.

W tym roku prawdziwy wysyp Rumuńskich relacji , znaczy coraz mniej stereotypowego myślenia i uprzedzeń w stosunku do tego ciekawego kraju.

Transfogaraską ruszyliśmy w drogę powrotną, politi na szczęście nie spotkaliśmy po drodze i bez żadnego problemu zjechaliśmy w dół. Kolejnym miejscem do którego się udaliśmy, były ruiny klasztoru cystersów w miejscowości Carta. Kręcimy się wokół tego co z klasztoru zostało, bo do kościoła wejście jest zamknięte.













Po chwili zjawia się jednak kobieta, sprzedaje nam bilet i wręcza klucze, prosi tylko, żebyśmy nie zapomnieli ich oddać. Chodzimy chwilę po niewielkim kościele, z zewnątrz wygląda na bardziej zabytkowy niż jest w środku, ale mimo wszystko warto było tu zajrzeć.





Z Carty jedziemy do Fagaras, zobaczyć cytadelę, w przewodniku znalazłem info, że wewnątrz jest również restauracja, bo już pora popołudniowa była, ale jak się okazało nie była czynna, czynne było za to mieszczące się tam muzeum miejskie.














No dobra na początek nakarmimy się kulturą, ale pomimo tego że sal trochę było to eksponatów tam nie za wiele i dosyć szybko przemknęliśmy przez kolejne komnaty. To co zapamiętałem, to że chodzi się po chodnikach dywanowych i koniecznie trzeba założyć na nogi buty foliowe (takie jak w szpitalach, żeby chyba tych dywanów nie pobudzić ). "Buty" mają oczywiście jeden rozmiar, więc kobieta przy wejściu pomagała założyć je naszym dzieciom, miała wprawę, bo fachowo je tak pozawijała i powiązała, że trzymały sie całkiem dobrze na nogach:-) . Podsumowując, forteca według mnie lepiej prezentuje się z zewnątrz.