Śródziemnomorska 4,5 czyli ..

Pierwsze wrażenia ...

... takie sobie.

Pamiętam czasy, kiedy to nie w takich jeziorkach, na wydmach polodowcowych,
w Kampinosie, się kąpałem, a ze strumieni lasków bielańskiego i młocińskiego wodę piłem ...
















Dobrze, już dobrze ... powaliło nas!


Za karę, że takie herezje, jak wyżej napisałem, przyrzekam osiem godzin
po Plitvickich jeziorach łazić, a dowodem na to niech będą exify pierwszego



i ostatniego tam zrobionego zdjęcia





Zanurzyliśmy się jakby w tych przestworzach naszej Nibylandii,
niczym Piotruś Pan ze swoim Dzwoneczkiem lecieliśmy ponad wodą,
ponad ptakami, skałami, rybami, ponad wodospadami i kładkami,
a że słowo żadne tego opisać nie zdoła, obrazem nikczemnym spróbuję te widoki i kształty,
kolory i głosy oddać, ograniczając swe gadulstwo tylko do niezbędnego komentarza,
stan naszych uczuć określający albo też w celach informacyjnych dodany.

A was, w tę podróż kilka etapów trwająca, jeżeli tylko zechcecie, oczywiście, zabierzemy ...

Ale żeś przyspieszył! Zadyszki dostałem, żeby tu dotrzeć...


Pozdrawiam,
Wojtek

Zadyszki? I kto tu mówi o zadyszce?

Zdradzę ci za to, że skoro już jesteśmy przy Plitvickich, to będziesz miał,
a właściwie już miałeś pewien udział w tej wycieczce.

Ale, jeżeli nie znalazłeś, to później jeszcze raz do tego dotrę ...

weldon napisał(a):Zdradzę ci za to, że skoro już jesteśmy przy Plitvickich, to będziesz miał,
a właściwie już miałeś pewien udział w tej wycieczce.

Ale, jeżeli nie znalazłeś, to później jeszcze raz do tego dotrę ...

Nie jarzę. Ale - skoro jeszcze dasz mi szansę...

Pozdrawiam,
Wojtek

Dojdziemy. Do skałek też

11b. od Batinovaca do Galovaca

W sumie, to mam mieszane uczucia.
Pokazać wszystko by się chciało, ale pokazać, to również odrzeć z tego nimbu tajemniczości,
odkryć przedwcześnie to, co powinniście zobaczyć tam sami.











Dlatego postaram się zachować umiar i, przekazując pewne informacje,
oddać wrażenia, jakie na nas zostawiło to miejsce.











Często widziałem pytania, czy po Parku można poruszać się z dziećmi, z psami ... W zasadzie bez problemu.
Jest wiele tras, opisanych godzinami przejścia, większą część każdej drogi
pokonuje się albo ścieżkami, dość szerokimi, albo po kładkach wykonanych z drewnianych bali,
ale trzeba pamiętać, że, z której strony by nie zacząć, to schodzimy w dół,
lub podchodzimy pod górę.
Są schody.











Psy - bez problemu - na smyczy.
Osobiście radziłbym dzieci też ...











Jak wspomniałem, za namową Andrzeja, wyruszyliśmy ze stacji czwartej,
dzięki czemu większość trasy pokonywaliśmy schodząc w dół.
Oczywiście konsekwencja tego jest ostre podejście na końcu trasy,
ale, patrząc na osoby idące z przeciwka, dłuuuuugie podchodzenie tez jest męczące .

Zaczęliśmy od Batinovaca, doszliśmy do Galovaca, po drodze mijając Veliko i Malo Jezero oraz Okrugljaka.
Warto zaplanować od razu trasę, nawet za pomocą mapki na bilecie,
ponieważ szlaki ciągle się krzyżują, do tego samego miejsca można dojść,
czasami, na kilka sposobów, a czasami wybór trasy wiąże się z określonymi konsekwencjami,
typu spacer po zboczu góry ... kilkadziesiąt metrów nad jeziorami.











W naszym przypadku, omal, nie skręciliśmy właśnie na taka ścieżkę, prowadzącą nas wysoko w góry.
Na szczęście szybko zorientowaliśmy się w kierunku, a niech wytłumaczeniem będą
ciągle zmieniające się widoki i cuda, które nas bardziej absorbowały,
niż to,którą trasą podążamy.









Dodatkową "atrakcją" przejścia, są dzikie tłumy próbujące zakrzyczeć wszystko, zwalić was do wody,
stanąć przed obiektywem, zeskoczyć w przepaść, albo wykąpać się, lub was,
w wodospadzie ...
W sumie, to nie chciałbym się przekonać, jak tu wygląda w lipcu i sierpniu ...

cdn.

11c. Wodospad

No i co mam powiedzieć. Wodospad, jak wodospad.
Po obiektywie chlapało, a dziki tłum próbował przepchnąć się, żeby zrobić zdjęcie.











A chciało się robić ... warto poczekać, aż wszyscy sobie pójdą.
Jest gdzie przysiąść, można podejść bliżej zbocza, zatrzymać się na chwilę ...













Wydaje mi się, że obchodzimy teraz Galovaca.
Pomiędzy jeziorami woda przelewa się albo wodospadami, albo kaskadami, strumieniami.
Często przechodzimy powyżej pędzącej wody, aby, po chwili, pieniącą się kaskadę
mieć na poziomie oczu ...











Nasze zmysły atakowane są często zmieniającymi się widokami:
od pędzącego w dół żywiołu, hałasującego, silnego, białego wręcz od piany
tworzonej przez rozbijającą się na skałach wodę











... do kompletnego wyciszenia, uspokojenia, spotęgowanego gładka taflą wody,
kolorami tejże wody oraz otaczających jej drzew











Warto również zatrzymać się i przyjrzeć bogatemu życiu i widokom które chętnie,
przez swe czyste zwierciadło, odkrywa przed nami woda ...











Przed nami Galovacki Buk ...

weldon napisał(a):W sumie, to nie chciałbym się przekonać, jak tu wygląda w lipcu i sierpniu ...

Za pierwszym razem byłem tam w maju. Drugi raz - to lipiec.
Fakt, maj jest lepszy. Ale i w lipcu nie próbowano nas stratować, ani zwodować.

Pozdrawiam,
Wojtek

Widocznie nie trafiłeś na Anakinowe czołgi ...

EDIT: na początku września, koło dziesiątej rano, miałem problemy ze znalezieniem
miejsca parkingowego,
natomiast przewalały się całe, zorganizowane, wycieczki.
W sumie to udało nam się ich przeczekiwać, ale takie fale przechodziły.
No i stąd wnioski, że latem musi być gorzej.

Przed nami 11d. Galovacki Buk.











Ale zanim tam dojdziemy, znów mamy okazję popatrzeć na











Teraz pora na wodospad ...











i woda i wodospad i znów woda ...











Kierujemy się powoli w kierunku przystani ...

11e. Do przystani

Pomału zbliżamy się do ... jednej trzeciej (?) naszej trasy.











Po drodze łapie nas przeznaczenie i ...

...robimy sobie sesję fotograficzną ze spotkanym, zaczepiającymi nas ptaszkami.











Nie zapominajmy jednak, po co tu jesteśmy











Mijamy schowany w lesie budynek - schronisko, może posterunek?
i schodzimy wzdłuż rwącej wody do posadowionej na brzegu Kozjaka przystani.













Robi się cieplej. Słoneczniej ... Jest już po drugiej ...

To jak mam siatkę z kanapkami (z jajkiem na twardo) to muszę w prawo, tak?

Pierwsze wrażenia po obejrzeniu zdjęć z Plitvickich.......

takie sobie.................




















No dobra .....powaliło mnie

A ptaszki prześliczne i jakieś takie oswojone...

W tych Plitvickich Jezerach to śmiało robiąc fotki można zapełnić całą cieężarówkę kart pamięci. Gdzie nie spojrzeć to coś pięknego wartego zrobienia fotki.

Jacek S napisał(a):To jak mam siatkę z kanapkami (z jajkiem na twardo) to muszę w prawo, tak?

Nie wiem. Kanapek nie brałem ...

Jedno jest pewne, jakby co, to masz gdzie jajka umyć ...
No wiesz, jakby ci w piasek wpadły

sroczka66 napisał(a):No dobra .....powaliło mnie

A ptaszki prześliczne i jakieś takie oswojone...

Bo Plitvice powalają, ale, według mnie, nie przytłaczają.
Jakąś taka korelację się tam czuje, człowiek jest albo nad albo wewnątrz tego świata.
A ten świat taki przyjazny, ptaszki, rybki z ręki jedzą ...

Kevlar napisał(a): Gdzie nie spojrzeć to coś pięknego wartego zrobienia fotki.

W sumie to wyżej odpowiedziałem, ale ...
Zdjęć owszem, można napstrykać.
Próbowaliśmy wykorzystać ten fakt, ale, jak się przekonałem, temat jest bardzo wdzięczny,
ale i trudny. Trzeba już się trochę znać na fotografii, żeby to przekazać,
w filtry się zaopatrzyć, w statyw ...

Nam tak sobie to wyszło.

Ale się staraliśmy