Rumuńskie wyrypy: 2022

A ostatnie zdjecie z zasnutym słońcem, to koniec świata zwiastuje.

DarCro napisał(a):A ostatnie zdjecie z zasnutym słońcem, to koniec świata zwiastuje.

Taki trochę niesamowity efekt.

Pozdrawiam,
Wojtek

Tempo mi odrobinę spada, pierwsze oznaki zmęczenia dają o sobie znać, ale systematycznie zdobywam wysokość. Tym razem nie pcham się na wierzchołek, tylko korzystam z trawersu – muszę przyznać, że jest interesujący. W dwóch miejscach ziemia osunęła się po stromym stoku, więc trawers nie jest trywialny; nic dziwnego, że szlak sugeruje przejście przez sam szczyt. Docieram na przełączkę przed Arpasu Mare i tu spotyka mnie po raz kolejny, mające w sobie coś nieziemskiego, zjawisko: widmo z Brocken. Obłoki zgęstniały na tyle, że słońce kładzie na nich mój cień, okolony tęczową aureolą…

Normalnie Janioł

Przybiegłem zachęcony w innym wątku ( co prawda nie mnie zachęcałeś , ale z drugiej strony mnie zachęcać nie trzeba ) - warto było


Pozdrawiam
Potr

piotrf napisał(a):co prawda nie mnie zachęcałeś

Próba podrywu na widmo.

Pozdrawiam,
Wojtek

Franz napisał(a):

piotrf napisał(a):co prawda nie mnie zachęcałeś

Próba podrywu na widmo.

Pozdrawiam,
Wojtek

No a miałam nigdzie nie zaglądać ,
ale skutecznie zachęcałeś .

piotrf napisał(a):Normalnie Janioł

... o taaa !

pozdrawiam.

mysza73 napisał(a):No a miałam nigdzie nie zaglądać ,
ale skutecznie zachęcałeś .

Ale i tak ładniejsze widmo z Brocken zamieściłem kiedyś w dolomitowym wątku.
Tu po prostu było niejako ukoronowaniem tych wspaniałych obłoków z poprzednich odcinków.

mariusz-w napisał(a):

piotrf napisał(a):Normalnie Janioł

... o taaa !

Stróż.

Pozdrawiam,
Wojtek

Wczoraj nie doczekałam przy monitorze do widmowego odcinka, chociaż jego zapowiedź podglądnęłam . Za to dziś mogę się porozkoszować ( jeszcze niezmęczonym wzrokiem) janielskimi fotkami. Nawet jeśli dolomicki Brocken był ładniejszy, to fogaraski mocno ujął me zmysły

dangol napisał(a):Nawet jeśli dolomicki Brocken był ładniejszy, to fogaraski mocno ujął me zmysły

Cieszę się, Danusiu, że też Ci się podoba.
Mnie on motyla przypomina.

Pozdrawiam,
Wojtek

Krótkie podejście na wierzchołek Arpasu Mare i znacznie dłuższe zejście na odcinek grzbietu, łączący ten szczyt z Arpasu Mic. Chmury balansują na wierzchołkach gór, to zasnuwając większą część horyzontu, to znów odsłaniając fikuśnie jego fragmenty. Mijam kolejną parę turystów, pokonuję urozmaicony fragment grzbietu o względnie połogim przebiegu i docieram do miejsca, gdzie stoi - odrobinę rozwalony - postument, kształtem przypominający kapliczkę. Wewnątrz kamiennego obmurowania znajduje się płyta, upamiętniająca Hertę i Richarda z datą 1934r. Dobre miejsce i pora na ostatni posiłek. Dochodzi szósta po południu.

Pierwsze zdjęcie mostu mocne!

DarCro napisał(a):Pierwsze zdjęcie mostu mocne!

Yyy... mostu?..

Pozdrawiam,
Wojtek

Nie dość, że prawie zabłądziłam w tych ... tumanach, to jeszcze się zmachałam... żeby nadążyć
Ale warto było

Pozdrawiam.

Franz napisał(a):

DarCro napisał(a):Pierwsze zdjęcie mostu mocne!

Yyy... mostu?..

Się rypnąłem. Miało być "postu".