Rumuńskie wyrypy: 2022

Tekst w przewodniku ostrzega, że tutaj ściągają rzesze pątników i turystów. Na szczęście, jednak, spotykamy tylko pojedyncze sztuki.



Barsana [byrsana]. Główna cerkiew z wieżą o wysokości 56m uchodzi za najwyższą drewnianą budowlę w Europie.







Wokół zbudowano żeński kompleks klasztorny Manastirea Barsana.





Mimo religijnego charakteru kompleksu, starano się również położyć nacisk na elementy skansenu. Stąd, na przykład, taka brama w tym miejscu.



My jednak spróbujemy zobaczyć bramy, pełniące wciąż z powodzeniem swoje funkcje. Żegnamy się więc z monastyrem.



I schodzimy do wsi.

Franz napisał(a):Tekst w przewodniku ostrzega, że tutaj ściągają rzesze pątników i turystów. Na szczęście, jednak, spotykamy tylko pojedyncze sztuki.

Pewno te rzesze ściągają inną porą roku...

Ciesielka w wydaniu najlepszym z możliwych! Nie żadna cepelia.

Niektóre z obiektów wydają się być całkiem nowe - przynajmniej kolor i wygląd drewna to sugeruje.
Widać speców od drewna jest tam jeszcze sporo.

Pozdrawiam
Interseal M.

Jestem pod ogromnym wrażeniem.

Byliśmy ale wschodnią Rumunię pominęliśmy w zeszłym roku. Następnym razem na pewno pojedziemy Twoimi ścieżkami. I to właśnie dzięki zdjęciom. Rewelacyjne są drewniane kościoły. Jakoś nasze bieszczadzkie w konkurencji z połoninami przegrywały. Te będą jednym z głównym naszych celów.

Tymona napisał(a):Pewno te rzesze ściągają inną porą roku...

Zapewne masz rację. To był sam początek maja, do tego dzień pochmurny, a być może nawet nie weekendowy - tego już nie pamiętam.

Interseal napisał(a):Niektóre z obiektów wydają się być całkiem nowe - przynajmniej kolor i wygląd drewna to sugeruje.

Tak. Cerkiew jest z XVIII w., ale monastyr powstał kilkanaście lat temu i jest całkiem prawdopodobne, że i cerkiew przy okazji odrestaurowano.

Lidia K napisał(a):Następnym razem na pewno pojedziemy Twoimi ścieżkami. I to właśnie dzięki zdjęciom. Rewelacyjne są drewniane kościoły.

Dosyć dużą popularnością (zwłaszcza wśród Polaków) cieszą się te malowane monastyry w Bukowinie, które wcześniej pokazywałem.
Natomiast, ja jestem fanem drewnianej architektury i nie mogłem sobie darować takiego szczegółowego objazdu perełek Maramureszu. Niemniej - przy całym szacunku i zachwycie dla przepięknych cerkwi - mnie zauroczyły również te zwykłe wiejskie chałupy a także bramy wjazdowe. W kolejnej odsłonie wspomnień skupię się na nich.

Pozdrawiam,
Wojtek

Barsana wygląda na wieś odrobinę bogatszą od zobaczonych przez nas wcześniej. Może dlatego też znajdujemy tu więcej dobrze zachowanych bram.





Każda brama składa się z szerokich wrót dla pojazdów oraz furtki dla ludzi.



Często na furtce można spotkać element dekoracyjny, a nad nią - czasem krzyż, a czasem pięknie rzeźbioną tablicę, coś na kształt herbowej.





Można spotkać bramy ze starannie i przepięknie wykonanymi detalami.







Spotykamy się z zainteresowaniem ze strony mieszkańców, podziwiając i uwieczniając ich bramy.



Rzucamy okiem jeszcze na kolejne furty.





Wracamy do wozu. Opuszczamy już dolinę Izy, ale nie wyjeżdżamy jeszcze z Maramureszu. Czekają nas tu jeszcze prawdziwe perełki.

Pozdrawiam,
Franz
http://wfs.freehost.pl
http://wfs.cba.pl

Franz napisał(a):[img]
Spotykamy się z zainteresowaniem ze strony mieszkańców, podziwiając i uwieczniając ich bramy.

Czekają nas tu jeszcze prawdziwe perełki.

Jeszcze komercja ich nie ogarnęła i nie chcą na fotografowaniu swoich atrakcyjnych bram zarobić. Oby się nie zmienili w najbliższych latach.

Na perełki poczekamy i my

Każda, albo prawie każda brama posiada pomiędzy furtką a tablicą (krzyżem) datę wykonania.
O ile dobrze czytam to są to daty sprzed około 30 lat.

Czy spotkałeś się Wojtek z bramami wykonanymi współcześnie?

Pozdrawiam.

piotrf napisał(a):Moją uwagę przyciągnęła tablica nad furtką - trudno zauważyć słoje drewna , czyżby wykonano ją z lipowego drewna ? Może innego ?

Tu już nie odpowiem - tak daleko moja wiedza nie sięga.
Trzeba by pojechać znów i popytać na miejscu. Może kiedyś...

piotrf napisał(a):Czekam na kolejną porcję Twoich fotografii

Lidia K napisał(a):Na perełki poczekamy i my

Postaram się jak najszybciej.

Interseal napisał(a):Czy spotkałeś się Wojtek z bramami wykonanymi współcześnie?

Tak. Przejrzałem swoje fotki i na niektórych widać daty 1991 a nawet 1997. Być może były też jeszcze młodsze, ale na fotkach ich nie mam, a i nie przypominam sobie późniejszych dat.

Pozdrawiam,
Wojtek Franz

Zatrzymujemy się w Calinesti [kalineszti].





Dolna cerkiew pochodzi z XVIII w. Jej budowa jest nietypowa dla budownictwa drewnianego Maramureszu.



Z uwagi na boczne absydy, rzut poziomy tworzy kształt krzyża, co komplikuje konstrukcję dachu.



Zaglądamy również do środka.





Zostawiamy już cerkiew - masywniejszą od wcześniej zwiedzonych, ale wcale nie mniej urodziwą.



Rzut oka na chałupy we wsi.

Nie może zabraknąć bramy.



Przejeżdżamy dalej tylko kawałek, napotykając tablicę informacyjną, że jesteśmy już w następnej wsi - Sarbi [syrbi].



Nowiutka cerkiew świadczy o tym, że tradycja nie zamiera.



Kilka domów i... pustka. Czyżby to już cała Sarbi?? Niemożliwe! Wiemy, że jest tu gdzieś smakowity kąsek.
Zatrzymujemy się przy drodze, by uwiecznić masyw Cocosului [kokoszuluj]. (Odwiedzę go dwa lata później, ale wszystkie fotki diabli wezmą...)



Zaczyna się ponownie zabudowa.



Już pierwsza brama nas oczarowuje.



Prawdziwa tablica herbowa.



Pozdrawiam,
Franz
http://wfs.freehost.pl
http://wfs.cba.pl

A ja za każdym razem nadziwić się nie mogę - tym razem także Dlatego następnym razem 'hasło' :Rumunia - 'odzew': Maramuresz

Tymona napisał(a):A ja za każdym razem nadziwić się nie mogę - tym razem także Dlatego następnym razem 'hasło' :Rumunia - 'odzew': Maramuresz

Dle mnie to nietypowe - taki długi ciąg bez gór.
Ale jak ktoś drewno uwielbia, to tak już ma...

Pozdrawiam,
Wojtek

Dostrzegamy powyżej szosy nasz "kąsek". Parkujemy w pobliżu ścieżki, wspinającej się między opłotkami na zadrzewione wzgórze.



Odnajdujemy masywną, jakby piętrową cerkiewkę.





Gęsta roślinność nie pozwala na objęcie wzrokiem całości tak, by gałęzie nie wciskały się na plan pierwszy.



Schodzimy do szosy z drugiej strony, nieco szerszą drogą.





Zostajemy zaproszeni do zwiedzenia chałupy w środku. Domyślam się od razu, że jakiś handelek za tym się kryje, więc ostrzegam, że nie zwykliśmy nabywać pamiątek z podróży.



Pani z uśmiechem potwierdza, że mimo to chętnie nam pokaże wnętrze.





Widzę, że patrzy na nasze twarze, czy jednak się nie zdecydujemy na zakup. No, niestety, nic z tego. Przy pożegnaniu życzę jej, by kolejni turyści byli bardziej skłonni do zakupów.





Wychodzimy na ulicę i kontynuujemy spacer w górę wsi. Widzimy jakiś mały tumult przed nami. Tłum ludzi wysypuje się akurat z kilku furmanek. Cóż to za impreza? Tiaa... zaraz się dowiemy.

Pozdrawiam,
Franz
http://wfs.freehost.pl
http://wfs.cba.pl