Relacja czesko-szwajcarska ;)

Też czekam na skałki, też zarobiona jestem
czwartek może być

kkra napisał(a):Też czekam na skałki, też zarobiona jestem
czwartek może być

Piątek też jest ok


15 sierpnia (poniedziałek): Mariina skála - Vilemínina stěna - Rudolfův kámen (część pierwsza)

Tego dnia "zwiedzimy" skałki wymienione w tytule odcinka, czyli trzy wspaniałe punkty widokowe.

Podjeżdżamy na parking w Jetřichovicach:



Ładne domy i kotki:



Ruszamy na szlak:









Widać już nasz pierwszy dzisiejszy cel (oddalony od parkingu o jakieś 2 km) - drewnianą budkę na Skale Marii:





Widok na Havranią Skałę:



Ciągle zauważalne są skutki pożaru, który strawił te rejony 10 lat temu.

Podejście na samą Mariiną Skałę to kilka drabinek, ale z tych lajtowych:



Zdobywamy Skałę Marii, na szczycie której książę Ferdinanda Kinský jako pierwszy wybudował drewnianą altankę w 1856 roku. Obecna konstrukcja zastąpiła tę, która spłonęła w pożarze w 2006 roku.



Książę nadał też nazwę miejscu, w którym się teraz znajdujemy. Skała upamiętnia małżonkę arystokraty – Marię Annę:



Rozciągają się stąd piękne widoki:









Nacieszyliśmy oczy, pora iść dalej. Zwłaszcza, że nadciąga nowa fala turystów, oczywiście Polaków, w końcu dzisiaj 15 sierpnia.

Kolejny punkt na naszym szlaku to Tetřevna - duży skalny nawis, rodzaj jamy:



Miejsce to było wykorzystywane przez myśliwych podczas polowań na cietrzewie.

Ławka ozdobiona wizerunkiem ptaków:



Napis z 1632 roku:



Doganiamy kolejną wycieczkę:





Szybko docieramy do kolejnego punktu widokowego - Skały Wilhelminy:



Nazwa tej skałki upamiętnia kolejną księżną z rodu Kinskich:



Tu nie ma altanki, tylko metalowe barierki:



Widok na Skałę Marii:





Inne skałki w pobliżu:



i Růžovský vrch, który dominuje nad okolicą:



Przed nami jeszcze trzecia skałka z najbardziej ambitnym podejściem Ale wcześniej zjemy coś pysznego

O wszystkim tym napiszę w następnym odcinku

Bardzo mi się podobały miejsca upamiętniające księżne - fajny pomysł. A widoki przecudne i pogoda super.

Sara76 napisał(a):Bardzo mi się podobały miejsca upamiętniające księżne - fajny pomysł. A widoki przecudne i pogoda super.

W następnym odcinku będzie jeszcze więcej słonecznych fotek

maslinka napisał(a):W następnym odcinku będzie jeszcze więcej słonecznych fotek

Mam nadzieję, że nie karzesz nam długo czekać

Koszulka "Hrvatska" widzę cały czas z Tobą (na Tobie) podróżuje

Elka, odcinek już jest

tony montana napisał(a):Koszulka "Hrvatska" widzę cały czas z Tobą (na Tobie) podróżuje

Tak Tegoroczna pamiątka z Trogiru jest moją ulubioną górską koszulką



15 sierpnia (poniedziałek): Mariina skála - Vilemínina stěna - Rudolfův kámen (część druga)

Idziemy dalej:



Kolejna vyhlidka. Tę sobie odpuścimy:



Wdrapiemy się na następny punkt widokowy, jeden z wielu w pobliżu. Ten jest no name:



Widoki przednie:



Zanim dojdziemy do najwyższej skały w okolicy, zboczymy nieco z trasy. Pójdziemy żółtym szlakiem do miejsca zwanego Na Tokani. W sumie nadłożymy prawie 3 km, ale zjemy coś pysznego w tej restauracji:



Miejsce byłoby dużo ładniejsze, gdyby nie zaparkowane samochody psujące kadr.

Ale i tak bardzo nam się tu podoba:



Z każdą chwilą coraz bardziej :





Szkoda tylko, że dłuuugo czekamy na obiad. Podobno zapomnieli o nas w kuchni Ale w końcu dania wjeżdżają na stół :



Było smacznie, choć nie najtaniej. Na koniec trochę zniesmaczyła nas mina kelnera i jego westchnięcie na chyba zbyt mały, jego zdaniem, napiwek. No cóż, dalibyśmy większy, gdybyśmy nie musieli czekać godzinę na jedzenie

Najedzeni (nawet za bardzo, jak na wędrowanie) ruszamy w dalszą drogę. Przed nami ostatni cel - zdobycie Skały Rudolfa (Rudolfův kámen):



Drewniana altanka widokowa ma powierzchnię nieco większą niż półka skalna służąca za jej podstawę. Domek jest więc dodatkowo podtrzymywany przez stalowo-drewnianą konstrukcję:



Podchodzimy pod skałę:



Książę Ferdinand Kinský w celu udostępnienia szczytu polecił zbudować system schodów i drabinek, a jednocześnie skałę nazwał swoim imieniem - Rudolfův kámen. Poprzednio nosiła ona nazwę Ostroh. Skała z punktem widokowym udostępniona została turystom w 1824 roku, kiedy ukończono budowę schodów prowadzących na szczyt.

No to idziemy:



Naprawdę mamy się tam wdrapać :



Schodki :



drewniane podesty:



i wreszcie to, na co najbardziej czekaliśmy - drabinki :



Najtrudniejszy był jednak dla mnie ten fragment trasy - metalowa poręcz i stroma ściana (Tutaj widziane już ze szczytu, zdjęcie nie oddaje rzeczywistej stromizny):



Podejście na pewno wymagające, ale dla mnie i tak najtrudniejsze (do tej pory) w Czeskiej Szwajcarii pozostaje wejście na skalny zamek Šaunštejn.

W altance siedzi już jakaś para, więc tylko zaglądamy na chwilę do środka, żeby zobaczyć portret Rudolfa Kinsky'ego:



i zajmujemy miejsce na skale:





Wysokość może nie jest powalająca (484 m n.p.m.), ale widoki zacne:



Widać altankę na Skale Marii:



Zejście jest oczywiście trudniejsze niż wejście... Trzeba bardzo uważać, gdzie stawia się stopy. Ale spokojnie, dzieci też tu wchodzą, więc jest to do zrobienia

Ostatni rzut oka na Skałę Rudolfa:



i zaczynamy schodzić, już do parkingu.

Po drodze, na szlaku, spotykamy wiele interesujących form skalnych:





Niektóre z wyrytą datą:



I pięknego prawdziwka:



Szkoda nam go zostawić , ale to nie koniec dzisiejszych atrakcji. Do pensjonatu wrócimy dopiero wieczorem, a tam i tak nie mielibyśmy co z nim zrobić...

Trafiamy w ciekawe miejsce. To Las Smolarzy:





Te malowane obrazki na szlakach Czeskiej Szwajcarii bardzo mi się podobają

Nasza wycieczka powoli dobiega końca.



Domykamy pętelkę. Z tego miejsca widać dwa punkty widokowe, na których byliśmy - Skałę Marii (z altanką) i Ścianę Wilhelminy (po lewej):



Zbliżenie na Mariiną Skałę:



To była piękna wycieczka, zajęła nam w sumie 5 godzin (z ponad godzinną przerwą na obiad). Wszystkim odwiedzającym Czeską Szwajcarię polecam wspinaczkę na skałki-punkty widokowe w okolicach Jetřichovic.

całkiem ciekawa miejscówka i bardzo widokowa...czekam na ciąg dalszy

Dziękuję Ci bardzo


My w tym roku, na Korculi, też czekaliśmy na obiad, coś około godziny
Po parokrotnym przypomnieniu się, kelner przyniósł nie to, co zamawialiśmy
Danie oczywiście zamieniono, ale do stolika podał je już inny kelner, i należność za nie przyjmował również inny
Chyba było im strasznie głupio ,oczywiście na napiwek się nie oglądał

maslinka napisał(a):Miejsce byłoby dużo ładniejsze, gdyby nie zaparkowane samochody psujące kadr.

Oraz te hulajnogi...

Pozdrawiam,
Wojtek

słoma79 napisał(a):całkiem ciekawa miejscówka i bardzo widokowa...czekam na ciąg dalszy

Zgadza się, piękne tereny

elka21 napisał(a):My w tym roku, na Korculi, też czekaliśmy na obiad, coś około godziny
Po parokrotnym przypomnieniu się, kelner przyniósł nie to, co zamawialiśmy
Danie oczywiście zamieniono, ale do stolika podał je już inny kelner, i należność za nie przyjmował również inny
Chyba było im strasznie głupio ,oczywiście na napiwek się nie oglądał

Tutaj dostaliśmy to, co chcieliśmy i nam smakowało. Tylko to czekanie... No cóż, w Chorwacji często czekaliśmy jeszcze dłużej. Do restauracji pod żadnym pozorem nie można iść głodnym

Franz napisał(a):Oraz te hulajnogi...

Koloběžky są w Czechach bardzo popularne. Tutaj też była ich wypożyczalnia

15 sierpnia (poniedziałek): Dolský mlýn

Zanim wyruszymy w pewne romantyczne miejsce , jeszcze jedna ciekawa tablica z Jetřichovic. Wymalowano na niej lokalne atrakcje:



Jedziemy do miejscowości Vysoka Lipa i parkujemy pod hotelem (i nieczynną restauracją) Lipa:



Idziemy niebieskim szlakiem, drogą przyozdobioną tybetańskimi flagami modlitewnymi :



Tuż obok jest mały staw:



a nad stawem - Jožin z bažin :



W końcu w Czechach jesteśmy!

Kiedy poznajemy się z Józkiem, mija nas starsza para Czechów, którzy na widok Jožina recytują jakiś wierszyk-wyliczankę Niestety, nie pamiętam, jak to leciało.

Obok stawu jest piękny dom:



a dalej stary cmentarz:





Ten domek od razu skojarzył mi się z Chorwacją :



Podobne były na Braču - w Dolu i na campingu Aloa.

Po chwili szlak zaczyna stromo schodzić w głąb wąwozu:





Docieramy do urokliwego miejsca zwanego Dolský mlýn:



To ruiny dawnego młyna położone nad piękną zieloną rzeką Kamenice:



Budynek pochodzi z pierwszej połowy XV wieku, został przebudowany w XVIII wieku.



Miejsce jest urocze, można powiedzieć - romantyczne Wrzucę więc dużo zdjęć, bo bardzo mi się tam podobało.





Młyn był usytuowany, jak na Czeską Szwajcarię przystało, pod skałką:







Bardziej detalicznie:











Zaglądamy w różne zakamarki:









Tak wyglądało to miejsce pod koniec XIX wieku:



A tak podczas powodzi w 2010 :



Rzeka Kamenice:



Miłe miejsce, żeby posiedzieć i się zrelaksować...

Bardzo nam się tu podobało. Ale pora wracać - niestety, mocno pod górę:





Dolský mlýn to kolejna godna polecenia atrakcja Czeskiej Szwajcarii.

A dzisiaj wieczorem czeka nas jeszcze mały zastrzyk adrenaliny

Widzę, że nikomu nie spodobały się romantyczne ruiny Dolskiego Młyna

A może wszystkich zamurowało z wrażenia , i czekają na ten zastrzyk

elka21 napisał(a):A może wszystkich zamurowało z wrażenia , i czekają na ten zastrzyk

No niech będzie Zaraz strona się gibnie, więc mogę zrobić ten zastrzyk