Relacja czesko-szwajcarska ;)

maslinka napisał(a):
W ubiegłym tygodniu kompletnie nie miałam czasu, a dzisiaj problemy żołądkowe położyły mnie do łóżka

I jedno, i drugie, spowodowane było, i jest spotkaniem górskim

elka21 napisał(a):I jedno, i drugie, spowodowane było, i jest spotkaniem górskim

Nie sądzę...
Pierwsze - pracą, drugie - no cóż, ja czasami po prostu tak mam

W takim razie zdrowia i życz... i czekam dalej cierpliwie Na szczęście do kwietnia jeszcze trochę czasu zostało

Pozdrawiam
Joanna

JoannaG napisał(a):W takim razie zdrowia i życz... i czekam dalej cierpliwie Na szczęście do kwietnia jeszcze trochę czasu zostało

Pozdrawiam
Joanna

Dzięki Asiu. Gorączka spadła, najgorsze (mam nadzieję) za mną, więc mogę się wziąć za relację



13 sierpnia (sobota): Tiské stěny - ciąg dalszy

Zaczynamy wędrówkę po Małych Tiskich Ścianach:



Wcale nie takie one małe

Chociaż czasami trzeba się przeciskać:




Są też punkty widokowe:






i zejścia do głębokich wąwozów:






Wszędzie pełno piachu:



W końcu jesteśmy w krainie piaskowców.



Fascynujące są te formy skalne:




Okienko :




Kolumna:



Spacerujemy w tym nadzwyczajnym labiryncie...





Maslinka-siłacz :



Wychodzi słoneczko



Przed nami ostatni fragment trasy...

Fajna jest ta skałka:



Na własne potrzeby nazwałem ją "Trojaczki"

Ciekawe, czy mieliście okazję nocować w Hotelu Camelot



Pozdrawiam,
Pirat

Bardzo się cieszę, że wędrujemy dalej Super te skały

SgwdYrEira napisał(a):Ciekawe, czy mieliście okazję nocować w Hotelu Camelot

Nie..., a Ty?
Dziwny trochę

JoannaG napisał(a):Bardzo się cieszę, że wędrujemy dalej Super te skały

Wędrujemy, wędrujemy...
Jeszcze się zmęczycie


13 sierpnia (sobota): Tiské stěny - ciąg jeszcze dalszy

Pojawiło się słońce i zrobiło się jeszcze piękniej:




W tej części trasy jest więcej zieleni:






Coraz ciekawsze formy skalne:



Nazw tych skałek nie pamiętam:




Ale to na pewno była Afryka :



Nurkujemy w zieleń:





Na szlaku pojawia się coraz więcej ludzi...




Chociaż zawsze można znaleźć zupełnie bezludne zaułki:





Jest i drabinka :



Ale całkiem "nieszkodliwa"

Docieramy do miejsca, w którym zaczęliśmy trasę:



czyli do Grzyba i Żółwia:




Ostatnia fotka skalnych form porośniętych wrzosem:



i kończymy trasę.

Tiské stěny to na pewno bardzo ciekawe miejsce, które warto zobaczyć. Spacer po tym pięknym skalnym mieście zajął nam trochę ponad 2 godziny, zupełnie na spokojnie, z pstrykaniem fotek i małymi przerwami.

Na koniec zajrzymy jeszcze do miejscowości Tisa, w której znajduje się główne wejście do Tiskich sten:





pomnik poświęcony ofiarom I wojny światowej:



i cmentarz z ciekawymi nagrobkami:



To oczywiście nie koniec atrakcji tego dnia. W następnym odcinku zapraszam m.in. na wycieczkę na Dieczyński Śnieżnik

maslinka napisał(a):W następnym odcinku zapraszam m.in. na wycieczkę na Dieczyński Śnieżnik

Nie idźcie tam!!! To rewir seryjnego nektarożercy!

SgwdYrEira napisał(a):Nie idźcie tam!!! To rewir seryjnego nektarożercy!

Hehe, zdradzę tajemnicę - już tam byliśmy
I, jak sam widziałeś tydzień temu , żyjemy

Chociaż nektarożerca mrozi krew w żyłach. Gdybym wiedziała wcześniej, na pewno byśmy tam nie poszli...

13 sierpnia (sobota): Dieczyński Śnieżnik i widok na dieczyński zamek

Děčínský Sněžník to nasz następny cel :



To góra stołowa o wysokości 723 m n.p.m. Niby niedużo, ale ponoć rozciągają się z niej piękne widoki. Sprawdzimy

Początkowo szlak prowadzi asfaltem, później robi się trochę ciekawiej:






Pierwsze widoczki:




Miasto Děčín:



W lesie dużo jarzębiny:



Podobno to oznacza, że będzie ostra (i śnieżna!) zima Już się nie mogę doczekać!

Bardzo szybko docieramy na szczyt. To nie jest ani długa, ani wymagająca trasa. Nam zajęła trochę ponad pół godziny - z parkingu przy restauracji do wieży widokowej, która niestety jest w remoncie :




Wielka szkoda, bo to piękna budowla...

Pod wieżą działa bufet. Można przysiąść na drewnianych ławach i się posilić:



My jednak mamy własny prowiant i wybieramy bardziej widokowe miejsce:





Wszędzie wrzosy przypominające o zbliżającym się wrześniu :



Po krótkim odpoczynku idziemy kawałek dalej - w stronę właściwego szczytu.

Mijamy urokliwy staw:




Przed nami pensjonat i restauracja "Pod Rozhlednou", czyli "Pod Wieżą":




i szczyt Wysokiego (Dieczyńskiego) Śnieżnika, z którego roztacza się szeroka panorama:



Widoki w zasadzie takie same jak ze skałki, na której siedzieliśmy przed chwilą

Wracamy tym samym szlakiem. Na dole, przy parkingu zauważamy leżącą w trawie drewnianą wieżę widokową :



Powoli wracamy do Růžovej, przez Děčín. A skoro będziemy w tym mieście, chcemy podjechać na Pastýřską stěnę - wzgórze, na którym znajduje się m.in. zoo. W ogrodzie zoologicznym już byliśmy w maju; tym razem celem naszej wizyty na Pasterskiej Ścianie będzie punkt widokowy, z którego świetnie widać dieczyński zamek.

Jedziemy wzdłuż Łaby, podziwiając zamek (też już przez nas oglądany w maju) na razie z dołu:



a później bardzo stromym podjazdem wspinamy się na Pastýřską stěnę. Trzeba minąć zoo i pojechać drogą do końca, na ostatni (bezpłatny!) parking pod restauracją znajdującą się w budowli zwanej Zameczkiem:



Za niewielką opłatą można tu wejść na wieżę widokową, ale równie piękne widoki mamy z tarasu pod restauracją. W lewo:



W prawo:



I na wprost - to, o co nam chodziło, czyli zamek w Děčínie w całej okazałości:




Zjeżdżamy z Pastýřskiej stěny i na chwilę zatrzymujemy się pod synagogą, wyjątkowo kolorową :




I tak jest zamknięta, więc nici z ewentualnego zwiedzania.

Wracamy do Růžovej, na pyszną obiadokolację (gulasz z knedlikami) i czeskie piwko oczywiście

To był bardzo udany, ciekawy dzień, a jutro będzie jeszcze lepszy W następnych odcinkach (będzie ich z pewnością kilka) zabiorę Was do przepięknego Drezna

maslinka napisał(a):To miejsce odwiedziliśmy, korzystając z rady Franza. Dzięki, Wojtku

Drobiazg.
Szkoda, że Wam pogoda nie dopisała tak jak nam. W promieniach słońca to wszystko jeszcze piękniej wygląda.

maslinka napisał(a):jedno z wejść na teren skalnego miasta. Kupujemy bilety

Nawet nie zauważyliśmy kasy biletowej...

Pozdrawiam,
Wojtek

Zamek w Decinie spory, kurde, sporo tych wycieczek robicie, fajnie

Franz napisał(a):Szkoda, że Wam pogoda nie dopisała tak jak nam. W promieniach słońca to wszystko jeszcze piękniej wygląda.

No niestety, w pierwszej części dnia było pochmurno. Wypogodziło się, kiedy byliśmy na Dieczyńskim Śnieżniku i dzięki temu mieliśmy stamtąd ładne widoki

tony montana napisał(a):Zamek w Decinie spory, kurde, sporo tych wycieczek robicie, fajnie

Wielu z nich nie opisałam
Nie ma czasu...


Zapraszam na dłuuugi spacer po Dreźnie


14 sierpnia (niedziela): Drezno - część pierwsza

Chciałam tam pojechać już w maju, przy okazji pierwszego pobytu w Czeskiej Szwajcarii. Wtedy uważaliśmy, że mamy zbyt dobrą pogodę na zwiedzanie miast. Tym razem Drezno było moim priorytetem i chociaż mój mąż zdecydowanie woli wędrówki i podziwianie krajobrazów od zwiedzania zabytków, już przed wyjazdem oświadczyłam, że Drezna nie odpuszczę! No i postawiłam na swoim

Bardziej istotne niż pogoda wydawało mi się wybranie odpowiedniego dnia tygodnia. Postawiliśmy na niedzielę, bo w ten dzień jest jednak mniej ludzi (odpadają mieszkańcy zmierzający do pracy) i zwykle można parkować za darmo w centrum miast. Zastanawialiśmy się też nad jakimś dużym parkingiem na obrzeżach i skorzystaniem z komunikacji (park&ride), ale dobrze zrobiliśmy, wjeżdżając do centrum, bo bez większych trudności znaleźliśmy dogodne miejsce oddalone o 5 minut spaceru od Altmarktu.

Ale żeby dojechać do Drezna, musimy najpierw przejechać przez Hřensko:



Bad Schandau (to już oczywiście w Niemczech):



i Königstein:



z twierdzą na wzgórzu:



Później przez Pirnę, kawałek autostradą i wjeżdżamy do Drezna.

Parkujemy mniej więcej w tej okolicy (czerwona kropka):



i zaczynamy zwiedzać miasto, w którym jesteśmy pierwszy raz w życiu.

Oczywiście odrobiłam zadanie domowe i poczytałam o Dreźnie. O tym, że miasto, kiedyś nazywane "barokową Florencją" i uznawane za najpiękniejsze w Niemczech, praktycznie zostało zrównane z ziemią w wyniku bombardowania aliantów na przełomie stycznia i lutego 1945 roku.

Zastanawiałam się, czy mi się spodoba. Czy odbudowane zabytki, jakby nie patrzeć, nie autentyczne, lecz zrekonstruowane budowle, wywrą na mnie wrażenie...
Jak było, powiem Wam na końcu, podsumowując spacer po mieście, który trwał 8 godzin. A przemierzyliśmy (wyłącznie pieszo!) aż 16 km

No to chodźmy wreszcie!
Na początek w stronę widocznej z daleka wieży ratuszowej:



Zbliżamy się do Altmarktu. Znajomy sklep :



Niestety, w niedzielę zamknięty
(Mój mąż z tego akurat bardzo się cieszył )

Stary Rynek (Altmarkt) jest ogromnym placem zabudowanym w stylu socjalistycznym:




Znajduje się tu nawet Pałac Kultury , który zobaczymy zaraz z góry. (Zrymowało mi się )

Z góry, ponieważ udamy się na tę wieżę:



Wieżę ewangelickiego kościoła św. Krzyża:



Najpierw jednak zobaczymy jego wnętrze. Jest niesamowite i robi na nas duże wrażenie:



Świątynia pochodzi z XII wieku. Bieg historii jej nie oszczędzał - wielokrotnie była niszczona i trawiona przez pożary. Podczas nalotów w 1945 roku kościół też został zniszczony, natomiast wieża ocalała.

Świątynia ta jest największym kościołem i największą salą koncertową miasta. Mieści 3-5 tysięcy osób.

Podoba nam się surowe wnętrze kościoła:



oraz ołtarz:



z płaskorzeźbą z brązu przedstawiającą pierwszą ewangelicką wieczerzę w kościele św. Krzyża w 1539 roku:



Część płaskorzeźb i murów pozostała celowo nieodrestaurowana:



Ma przypominać o tym, co się wydarzyło...

W kościele znajduje się też Okno Taize - witraż, który jest darem brata Rogera z 1980 roku:



Obejrzeliśmy wnętrze świątyni, idziemy na wieżę. Po schodach z nazwiskami fundatorów:



Później oczywiście klatka schodowa się zwęża i przypomina wszystkie inne schody prowadzące na wieże na całym świecie Po drodze można zobaczyć drugie pod względem wielkości (po katedrze w Kolonii) dzwony w Niemczech:



Te pięć dzwonów z brązu jest nastrojonych na dźwięki E-G-A-H-D:



Taras widokowy znajduje się na wysokości 54 m, a sama wieża ma 92 m.

Jesteśmy na górze, możemy podziwiać widoki - na Altmarkt:



i Pałac Kultury, który jest aktualnie placem budowy :



Chociaż trudno mówić o podziwianiu tej budowli

Dalej widać okazały Residenzschloss, czyli Rezydencję Wettynów.

Dobrze wdrapać się na wieżę na początku zwiedzania, bo możemy się zorientować w topografii miasta.

Trudno nie zauważyć potężnej budowli z piaskowca, uznawanego za symbol Drezna kościoła św. Marii Panny (Frauenkirche):



Widać też wieżę ratuszową:



a dalej jeden z mostów na Łabie:



Niestety, na razie nie mamy zbyt dobrej pogody - jest pochmurno, chociaż bardzo ciepło. Jak na złość, słońce zaczyna się przebijać, kiedy schodzimy z wieży.

Przed kościołem natykamy się na ciekawy pomnik. Trochę tak, jakbym zrobiła sobie zdjęcie z uczniem :



Tak naprawdę to pomnik Juliusa Otto - kompozytora i wieloletniego dyrygenta chóru chłopięcego "Dresdner Kreuzchor", który do dzisiaj koncertuje w kościele św. Krzyża.



Ufff, intensywnie i bardzo ciekawie zaczął się ten drezdeński spacer. Dalej będzie jeszcze lepiej i piękniej

Wiem, że Drezno to nie Chorwacja... Ale to ciekawe i bardzo ładne miasto

Nikogo nie interesuje?

maslinka napisał(a):Nikogo nie interesuje?

Szczerze mówiąc, to nie bardzo

Ale będę patrzył.



Mieliśmy w planach Drezno, ale wybraliśmy... Litomierzyce I to był strzał w dziesiątkę, nie musiałem zrobić 16 km po mieście