Małe i duże niebałkańskie podróże :-)

mariusz-w napisał(a):Przecież pisałem "spodobały się bardzo" ... a że wybrałem jedną ... to tak by Was ze wszystkich nie "ogołacać".

Zdjęć mamy aż za dużo... jak zawsze , i jeszcze trochę będzie. Małgosia twierdzi, że czuje niedosyt toskańskich widoków, ale tak naprawdę nie było ich aż tak mało . Tylko, że niektóre zabrały nam te zasłaniające wszystko chmury .

mariusz-w napisał(a):Właśnie jestem w połowie kolejnej włoskiej podroży z Frances Mayes ... tym razem w "Bella Toskania".

Film "na bardzo odległych motywach" książki pooglądaliśmy. A skoro jest jeszcze jedna... czuję że będzie prędko nabyta przez Małgosię .



Auto mniej więcej wygląda, pogoda zachęcająca - ruszamy więc dalej .





Przy jakiej miejscowości spędziliśmy tę noc i która była tak zawzięcie fotografowana? .
To Montalcino

Po chwili wjeżdżamy do niewielkiego miasteczka i parkujemy tuż przy centrum. Mimo porannej przygody wciąż jeszcze jest wcześnie, na ulicach dopiero rozpoczyna się jakikolwiek ruch. A my w świetnych nastrojach rozpoczynamy spacer po pustych uliczkach starówki .



I na zupełnie puste uliczki









Ratusz, czyli Palazzo Comunale. Podobno jest miniaturą tego w Sienie, ale nie doszukaliśmy się jakiegokolwiek podobieństwa .







Piazza del Poppolo, ratusz i pomnik wilczycy.

Nieco pod górkę z Piazza del Poppolo stoi montalcińska katedra.





My jednak na razie zaglądamy do innego kościoła (by nie trzeba było chodzić pod górę ) .









Idziemy dalej.



Ktoś uważnie nas obserwuje

Montalcino nie jest duże, już za chwilę doszliśmy do wybudowanej w chyba najwyższym punkcie miasteczka twierdzy. Zbudowano ją w 1571 roku.







Na terenie Fortezzy znajduje się tzw enoteca, czyli sklep z winami, zapewne ze słynnym montalcińskim Brunello. O tej porze jeszcze był zamknięty.

No to idziemy dalej. Tłumów wciąż nie ma





Zaglądamy na podwórze jednego z pałaców.



To katedra, totalnie pod słońce, dlatego nie doczekała się wielu zdjęć . Zbudowano ją dopiero w pierwszej połowie XIX wieku na miejscu średniowiecznego, romańskiego kościoła.





Nieopodal wznosi się klasztor SantAgostino z XIV wiecznym kościołem.







A tuż obok, w ogródku, rosną dorodne karczochy .





c.d.n.

No to do śniadania "montalcińskie"Brunello.
Super- taki ranny spacerek, ja byłem wieczorem i było trochę tłoczno.
Pewnie ok. południa lub wieczorem będzie okazja wypić (zakupić) Nobile z innego Monte.
..... pulciano mi się rozchodzi

Torac napisał(a):Super- taki ranny spacerek, ja byłem wieczorem i było trochę tłoczno.
Pewnie ok. południa lub wieczorem będzie okazja wypić (zakupić) Nobile z innego Monte.
..... pulciano mi się rozchodzi

Kto rano wstaje....
...chodzi niewyspany, wiem , ale nie tylko

Wiem, bo przeczytałem , że Tobie najbardziej spodobało się to, co na "Mont" się zaczyna . To drugie jeszcze będzie, ale największe wrażenie wywarły na nas jednak inne miejsca

Skończmy zatem pierwsze z naszych "Mont..."



Montalcino c.d.


Powoli wracamy, uliczką z widokiem .



Na tyle wąską, że do posesji trzeba dojeżdżać tyłem by nie mieć kłopotu z nawracaniem .

Doszliśmy do położonego nieco na uboczu starówki, na bocznym ramieniu wzgórza, sporego kompleksu, kiedyś zapewne był tu klasztor karmelitanek, albo szpital przez nie prowadzony. Bo teraz, jak się okazało, mieści się tu właśnie miejski szpital.

Kościół zamieniony na izbę przyjęć (albo coś podobnego).



Widoki na Montalcino sprzed szpitala.

Jeszcze trochę toskańskich widoczków z tej części miasta











Natrafiamy na jedną z średniowiecznych bram wjazdowych, teraz zupełnie na uboczu...



Pora wracać... ale zaglądamy jeszcze do położonego poza murami miasta jeszcze jednego kościoła.









Ostatni rzut oka na okolicę z montalcińskiego wzgórza



Całkiem sympatyczne miasteczko zwiedziliśmy sobie o poranku . Mi bardzo się podobało, Małgosi nieco mniej... chyba była jeszcze wciąż pod wrażeniem Sieny . Jeszcze nie wiedziałem, ale ona zamiast przyglądać się kolejnym zabytkom, już tęskniła za bardziej rozległymi widokami .

Montalcino to kolejny dowód na to, że o tej porze roku w nieco mniej rozreklamowanych miejscach Toskanii można znaleźć spokój, ciszę, pozwiedzać bez nadmiaru innych turystów, prawie w samotności .

c.d.n.

kulka53 napisał(a):
Montalcino to kolejny dowód na to, że o tej porze roku w nieco mniej rozreklamowanych miejscach Toskanii można znaleźć spokój, ciszę, pozwiedzać bez nadmiaru innych turystów, prawie w samotności .

c.d.n.

Chyba się ze mną zgodzisz, że majowy weekend to idealna pora na zwiedzanie Śródziemnomorza.
Ciepło, nie za gorąco, mało ludzi.
A przede wszystkim zieleń, kwiaty, zapachy. Miesiąc później już tego nie ma - spalone słońcem, pożółkłe.

Widzę, że u Was w rodzinie ze zdjęciami jest podobnie jak u nas.
Po równo, albo z przewagą kobiecego autorstwa.

Po zdjęciach z Montalcino widzę, że musimy planować Toskanię-bis.


Krzysztof

kw napisał(a):Chyba się ze mną zgodzisz, że majowy weekend to idealna pora na zwiedzanie Śródziemnomorza.
Ciepło, nie za gorąco, mało ludzi.
A przede wszystkim zieleń, kwiaty, zapachy. Miesiąc później już tego nie ma - spalone słońcem, pożółkłe.

Ja się zgodzę, chociaż w innym terminie nie byłem - więc: Niech żyją dłuuuugie weekendy

kulka53 napisał(a):Całkiem sympatyczne miasteczko zwiedziliśmy sobie o poranku . Mi bardzo się podobało, Małgosi nieco mniej... chyba była jeszcze wciąż pod wrażeniem Sieny . Jeszcze nie wiedziałem, ale ona zamiast przyglądać się kolejnym zabytkom, już tęskniła za bardziej rozległymi widokami .

Montalcino to kolejny dowód na to, że o tej porze roku w nieco mniej rozreklamowanych miejscach Toskanii można znaleźć spokój, ciszę, pozwiedzać bez nadmiaru innych turystów, prawie w samotności .

Nie widzę na fotkach Sanktuarium Św. Antyma z IXw - na swoich też nie widzę, bo po prostu go nie znalazłem. Czyżby Wam to też uciekło
Pozdrawiam

kw napisał(a):Chyba się ze mną zgodzisz, że majowy weekend to idealna pora na zwiedzanie Śródziemnomorza.
Ciepło, nie za gorąco, mało ludzi.
A przede wszystkim zieleń, kwiaty, zapachy. Miesiąc później już tego nie ma - spalone słońcem, pożółkłe.

Torac napisał(a):Ja się zgodzę, chociaż w innym terminie nie byłem - więc: Niech żyją dłuuuugie weekendy

Majowy weekend - jak najbardziej, choć ze względu na specyficzną formę noclegów , było nam trochę chłodno rankami, 5 stopni to nie jest zbyt komfortowa temperatura, a to z kolei powoduje pewne perturbacje w organizacji całej podróży. No ale może to było coś wyjątkowego w tym terminie i w tym rejonie. Może za rok będzie cieplej .
Poza tym my lubimy jednak nie tylko zwiedzać, ale i korzystać z ciepłego morza a w tym czasie nie ma na to szans. Ale rzeczywiście, budząca się do życia przyroda ma coś w sobie... i tak sobie tym co piszę uświadomiłem że tak naprawdę byliśmy po raz pierwszy tak daleko na południe o tej porze roku. Dlatego myślę, że na zwiedzanie, jak najbardziej, na jedyne wakacje w roku - już niekoniecznie.

Długi weekend bywa też w czerwcu , dwukrotnie byłem w tym czasie w Chorwacji i wciąż były tam jeszcze akceptowalne pustki. Ale woda - tragedia, ledwo udawało mi się zanurzyć . Na razie jednak ze względów zawodowych wspólne wyjazdy w tym czasie nie są możliwe .

Dla mnie wyjazd w sezonie to porażka. Zwiedzanie staje się męczarnią, nad wodą tłumy, a żeby ich nie było trzeba się nieźle naszukać. Byliśmy w środku sezonu w Rumunii, Grecji i wprawdzie przeżyliśmy, ale łatwo nie było, chociażby ze względu na brak klimy w aucie.

Pod wieloma względami idealny jest dla nas wrzesień. Minusy to krótki już dzień i przyroda w zaniku. Ale za to mnóstwo tanich owoców

kw napisał(a):Widzę, że u Was w rodzinie ze zdjęciami jest podobnie jak u nas.
Po równo, albo z przewagą kobiecego autorstwa.

Po zdjęciach z Montalcino widzę, że musimy planować Toskanię-bis.

Rzeczywiście większość zdjęć wykonała moja Pani. Ja zapełniłem 2x po 2 GB, ona chyba ze 4x więcej .

Co do powrotu - jest nas już coraz więcej w klubie

Torac napisał(a):Nie widzę na fotkach Sanktuarium Św. Antyma z IXw - na swoich też nie widzę, bo po prostu go nie znalazłem. Czyżby Wam to też uciekło

No wiem właśnie że tam nie trafiłeś. A u nas nie widzisz, bo jeszcze tam nie dojechaliśmy . Ale dojedziemy - już całkiem niedługo

Pozdrawiam

3 maja, czwartek c.d.

Z sympatycznego Montalcino kierujemy się teraz dalej na południe. Pogoda dopisuje, temperatura jest coraz wyższa, ale oczywiście jak to we Włoszech, upału nie ma . Zakres 20 - 25 stopni jest przecież bardzo komfortowy do zwiedzania .

Jedzie się pięknie tą boczną dróżką wśród zieleni pól i łąk, wśród łagodnych wzgórz. Takie podróże, takie trasy zawsze, od lat lubiłem najbardziej.



Opactwo SantAntimo noszące miano najpiękniejszego klasztoru Toskanii nie było ważnym celem, ale tak ułożyła się nam podróż, że mieliśmy przejechać tuż obok niego. Będzie więc można wstąpić . Pierwszy kościół powstał tu już w IX wieku, obecny, wzniesiono niewiele później bo w 1118 roku, oczywiście w stylu romańskim.

Już z drogi bardzo ładnie je widać.









Opactwo leży bardzo blisko miasteczka Castelnuovo dellAbate.





Skręcamy w boczną dróżkę

Przy opactwie jest spory parking, w niedziele i święta zapewne wypełnia się samochodami odwiedzających, teraz stoi tu zaledwie kilka aut, w tym polskie busy. Parking jest rzecz jasna płatny , no ale w tym miejscu nie mamy zamiaru się tym przejmować . Idziemy pooglądać opactwo.





Rośnie tu wiele starych oliwek.

Zaglądamy na chwilkę do środka, wstęp chyba jest bezpłatny, przynajmniej tak było gdy my byliśmy. Surowe wnętrze i sącząca się z głośników średniowieczna muzyka nadają temu miejscu niezwykłą atmosferę. Podoba się nam tu...





























Krzyż na pobliskim wzgórzu



To było ładne i spokojne miejsce, warto było się zatrzymać .

c.d.n.